Γιάννης Σιδέρης
Σχεδόν 180 χιλιάδες (179.005) προσήλθαν στα εκλογικά κέντρα του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ψηφίσουν για το όνομα, τους αντιπροσώπους στο συνέδριο, και τη στελέχωση των οργανώσεων. Ένας αριθμός που ξάφνιασε τους διοργανωτές, οι οποίοι θα χαρακτήριζαν ως επιτυχία ακόμη και την προσέλευση εκατό χιλιάδων.
Και είχαν δίκιο στη μετριοπαθή προσμονή τους, γιατί σε αυτές τις εκλογές δεν υπήρχε κάποιο σοβαρό διακύβευμα, όπως υπήρχε στις προηγούμενες όπου κρινόταν η προεδρία του ΠΑΣΟΚ και προσήλθαν 270.000.
Ήταν όμως τέτοια η προσέλευση που κάποια εκλογικά κέντρα αναγκάστηκαν να παρατείνουν επί δίωρο τη λειτουργία τους, προκειμένου να ανταποκριθούν στη «ζήτηση». Το στοιχείο ωστόσο που χαρακτήρισε τη διαδικασία δεν ήταν οι ουρές που συχνά υπερέβαιναν τη μία ώρα αναμονής.
Ήταν ότι δε συναντούσες μόνο τον υποτιθέμενο «ανθρωπότυπο» του Πασόκου. Δηλαδή τον λαϊκό συνταξιούχο, τον ηλικιωμένο, που στα νιάτα τους ήταν ΠΑΣΟΚ, και έχουν συναισθηματική σύνδεση με το κόμμα.
Υπήρχαν και μέσης ηλικίας πολίτες, αλλά και νέοι – της γενιάς στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερη διείσδυση. Παράλληλα τα τοπικά στελέχη, επειδή γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του χώρου τους, είδαν να επανέρχονται πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που με τα μνημόνια είχαν απομακρυνθεί.
Κάποιοι εξ αυτών, οι πιο ειλικρινείς, είχαν αποσυρθεί στην ιδιώτευση απογοητευμένοι. Άλλοι όμως, οι οποίοι είχαν ευνοηθεί κατά τη διάρκεια της πασοκοκρατίας, και όταν είδαν ανερχόμενο τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία προσέτρεξαν στην αγκάλη του, επανέκαμψαν. Ίσως να είναι μικρή ένδειξη για τις προοπτικές που – δε - βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση το σήμα κινδύνου ισχύει για το ΠΑΣΟΚ. Έχει συμφέρον να προφυλάξει εαυτόν από τέτοιες περιπτώσεις.
Ένας ορθολογικός παρατηρητής δε θα προέβαινε σε συσχετίσεις με τις εθνικές εκλογές, συγκρίνοντας τα ποσοστά συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ με τα πενιχρά του ΣΥΡΙΖΑ. Δε θα συνέκρινε τις 270 χιλ που ψήφισαν για πρόεδρο ΠΑΣΟΚ με τον αριθμό που θα ψηφίσει τον Αλέξη Τσίπρα στις 15 Μαΐου. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ο μοναδικός υποψήφιος, διορίζει εαυτόν με επίφαση εκλογής, άρα δεν υπάρχει κάποιο διακύβευμα ώστε ο μη φανατικός οπαδός να χάσει τη βολή του και να πάει να στηθεί για να τον ψηφήσει.
Ούτε θα γινόταν σύγκριση των 179 χιλιάδων του ΠΑΣΟΚ με τον μίζερο αριθμό των 40 χιλιάδων που ψήφισαν αντιπροσώπους για τον συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (από τις 61 χιλ μέλη που τύποις έχει). Το έχουμε ξαναπεί, το ΠΑΣΟΚ έχει διάρθρωση και βάσεις στους οργανωμένους θύλακες της κοινωνίας: Στα συνδικάτα, στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στους αγρότες, στην Αυτοδιοίκηση, στα… καφενεία! Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας περιστασιακός εκλογικός συνδυασμός χωρίς βαθιά και στέρεα κοινωνική αντιστοίχιση, που τον έφερε στο αφρό το μνημόνιο και το «παράπονο» ενός κόσμου της Αριστεράς για την ιστορική του ήττα.
Όμως ο ίδιος ο Τσίπρας έβαλε λάθος τον πήχη και δικαίως θα προκαλέσει τις συγκρίσεις των αντιπάλων του. Αντί να αρκεστεί στη μια πτυχή της εκλογής του καμπάνιας, αυτή που ονομάζει τη συμμετοχή στην ψηφοφορία ως «γιορτή της δημοκρατίας» και να τελειώνει με μια προσωπική του νίκη, θέλησε με την εκλογή του να… στείλει λογαριασμό στον Μητσοτάκη.
Μωραίνει Κύριος τους εν φιλαυτία, απειρία, και εριστικότητα διατελούντες!
Ποτέ μια εσωκομματική διαδικασία δεν παραγάγει αποτέλεσμα στην Κεντρική πολιτική σκηνή. Τον Γιώργο Παπανδρέου τον ψήφισε το 2004 πάνω από 1 εκατομμύριο κόσμος. Ε και; Χρειάστηκε να φτάσει το 2009, να δραπετεύει τεχνηέντως ο Κώστας Καραμανλής από την πρωθυπουργία για να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός
Ακόμη και η επιτυχία των 270 χιλ του ΠΑΣΟΚ να μην υπήρχε, τι λογαριασμό θα έστελνε στον Μητσοτάκη, όταν για την εκλογή του ψήφισαν 400 χιλ; Υπήρχε περίπτωση ο Τσίπρας να υπερκεράσει τον αριθμό που συγκέντρωσε στην εκλογή του ο νυν Πρωθυπουργός;
Όμως αφού ο ίδιος έδωσε τέτοια διάσταση, με αυτή θα κριθεί. Γι’ αυτό και «ιδρώνουν» πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν να συγκριθούν με τον Μητσοτάκη, τώρα έχουν και με το ΠΑΣΟΚ που δε λογάριαζαν.
liberal.gr