Γιάννης Σιδέρης
Η προεκλογική περίοδος δεν θα μας φορτίσει μόνο με πρωτοφανή τοξικότητα, έτσι που οι κόντρες μεταξύ Αντρέα και πατρός Μητσοτάκη θα μοιάζουν με θύμηση καυγάδων μιας παλιάς νοσταλγικής αθωότητας σε τάξεις νηπιαγωγείου. Ήδη ο Τσίπρας με την συνήθη εριστικότητα που τον διακρίνει, επανήλθε κατά κάποιο τρόπο στο «Η τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» πριν το 2015. Δήλωσε: «Πολιτική αλλαγή και ο εφιάλτης τέλος ή εφιάλτης δίχως τέλος. Αυτό είναι το δίλημμα ων εκλογών».
Επίσης το δίλημμα των εκλογών κατ’ αυτόν, είναι «απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη» - όπου καθεστώς ονοματίζει μια κυβέρνηση που εξελέγη με την ψήφο του λαού, όπως άλλωστε και η δική του το2015, και των οποίων εκλογών το αποτέλεσμα δεν αμφισβητήθηκε.
Παράλληλα, δίκην διαδικτυακού τρολ - κοτζάμ αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης - έκανε λόγο για «Αγία Οικογένεια», εμπλέκοντας τη διαχρονική πορεία της οικογένειας Μητσοτάκη με την τωρινή κυβέρνηση. Όποια άποψη και να έχει κανείς για την «οικογένεια Μητσοτάκη», όσες διαφορές και να έχει μαζί της, παραμένει το γεγονός ότι αυτή αναδείχτηκε στη δημόσια ζωή διαχρονικά διά της λαϊκής ψήφου. Προς τι ο χαρακτηρισμός; Και το χειρότερο είναι πως εμπλέκοντας οικογένειες και γενεαλογικά δέντρα, καταπατά μια από τις βασικές ιδεολογικές αρχές που χαρακτήριζε την Αριστερά. Ότι για τα πρόσωπα δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη.
Αυτό άλλωστε επικαλούντο - και δικαίως το επικαλούντο - όσοι προσπαθούσαν να τον προστατέψουν επικοινωνιακά από την άδικη επίθεση που δεχόταν για τις επιχειρηματικές δοσοληψίες του πατρός του με τη Χούντα. Ο Αλέξης της «πρώτης φοράς Αριστεράς» κατήργησε και αυτή την ηθική αρχή της Αριστεράς!
Όμως η προεκλογική περίοδος δεν θα μας προσφέρει μόνο τοξικότητα. Δι’ αυτής θα προσφέρει και θυμηδία, με τα επιχειρήματα που θα επιστρατεύουν οι εν αμηχανία υποψήφιοι. Σαν χθες ας πούμε που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης, κατήγγειλε τη ΝΔ ότι προσπαθεί να λεηλατήσει στελεχιακά το ΠΑΣΟΚ!
Ναι, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στις τάξεις του δύο πρώην γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, την Ξενογιαννακοπούλου και τον Ραγκούση, και πλήθος στελεχών που χάνεις το μέτρημα: Σπίρτζη, Τζάκρη, Μωραΐτη, Μάρδα, Κοτσακά, Μπόλαρη, Τόσκα, Τζουμάκα, Ζορμπά, , Μυλόπουλο, Κασιμάτη, Γεννιά, Τελιγιορίδου, Τεκτονίδου, και άλλους μεσαίους και τοπικούς παράγοντες, ων ουκ έστιν αριθμός. Και αυτός (που ονομάζει συντρόφους του τους μηδίσαντες Πασόκους), κατηγορεί τη ΝΔ ότι θέλει να λεηλατήσει στελεχιακά το ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή καταγγελία να είναι και ότι να’ ναι. Και δεν κατανοούν ότι με τέτοια επιχειρήματα όχι μόνο δεν πιάνει τόπο η καταγγελία τους, αλλά δημιουργούν ευωχία στο φιλοθεάμον κοινό.
Όπως δεν κατανοεί και ο συμπαθής κατά τα άλλα Ευκλείδης, που δήλωσε «δεν είναι σωστή ερώτηση να ρωτάς έναν οικονομολόγο που θα βρει τα λεφτά» - γι’ αυτά που υπόσχεται ο πολιτευτής οικονομολόγος ( ΣΚΑΪ). Ο ίδιος δήλωσε ότι «θα ξανακυβερνούσαμε με τον Βαρουφάκη». Άλλωστε - όπως είπε – «η πρόταση 5 σημείων του Τσίπρα σε ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Βαρουφάκη αποσκοπεί» (ΕΡΤ).
Όπερ σημαίνει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφικής διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη το πρώτο εξάμηνο, η οποία άφησε πίσω της συντρίμμια και έφερε ένα βαρύτερο – ή για να θυμηθούμε τη γλώσσα της εποχής - «επαχθές και επονείδιστο» τρίτο μνημόνιο. Που σημαίνει επίσης ότι δεν τους απασχολεί το βάρος με το οποίο επιφόρτησαν τη χώρα, (από 35 ως 85 δις το έχουν υπολογίσει σε δηλώσεις τους δικοί τους βουλευτές), αρκεί να συνοδοιπορήσουν στις προκατασκευασμένες ιδεοληψίες τους με τον Γιάνη.
Αλλά δεν έχουν κατανοήσει και κάτι άλλο. Πώς τους βλέπει πλέον ο λαός, και πώς βλέπει τον ίδιο τον Βαρουφάκη. Ότι το όνομά του όταν έρχεται στην κεντρική πολιτική συζήτηση, αναβιώνει μνήμες capital controls. Ου μην και της εξοργιστικής φανφαρόνικης δήλωσής του ότι αυτός - ο αυτουργός των capital controls - δεν θα ήταν πρέπον να σταθεί στην ουρά των ΑΤΜ - ενώ για την πλέμπα που τους ψήφισε ούτε καν που τον ένοιαζε. Κατά την λεπτεπίλεπτη αβρότητα της καταγωγής του, μάλλον στην ουρά των ΑΤΜ ήταν η θέση της πλέμπας!
liberal.gr