Γιάννης Σιδέρης
Μια ακόμη δημοσκόπηση, η πέμπτη κατά σειρά μετά τη θερινή διακοπή, επιβεβαιώνει την κυριαρχία της ΝΔ και του Μητσοτάκη στην πολιτική σκηνή. Λαβωμένοι κυβέρνηση και Πρωθυπουργός, καθοριστικά από την ακρίβεια και την αγωνία του μέλλοντος, και όχι από την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, την οποία η κοινή γνώμη εκτιμά ως σοβαρή μεν αλλά δεν θα καθορίσει αυτή την ψήφο της.
Η παρακολούθηση ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ το δημοκρατικό και ηθικό άγος που θα καταβύθιζε την κυβέρνηση στη λαϊκή εκτίμηση. Αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά οι εντυπώσεις ήδη μετριάζονται με την αποκάλυψη της παρακολούθησης Σαγιά - Πιτσιόρλα. Εάν αποδειχθεί δε ότι αυτή έγινε χωρίς άδεια εισαγγελέως, θα επιστρέψουν πολλαπλασιασμένες ως μπούμερανγκ οι κατηγορίες περί παρακράτους.
Δεν πετάμε… την μπάλα στην εξέδρα. Αναφερόμαστε στην περίοδο ΣΥΡΙΖΑ γιατί η κυβέρνηση ήδη βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Το πολιτικό κόστος που επωμίστηκε από την αδιευκρίνιστη αιτία της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, το έχει υποστεί και δημοσκοπικά. Άλλωστε η χθεσινή δημοσκόπηση της MRB για το Newsbomb έγινε σε χρόνο κατά τον οποίο η κοινή γνώμη έχει πλέον αφομοιώσει το γεγονός και έχει κατασταλάξει στην εκτίμησή του.
Εκείνο που παραμένει ακόμη terra incognita είναι η περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Χθες επώνυμος δημοσιογράφος, από τους… αγαπητούς του ΣΥΡΙΖΑ και του Παπαγγελόπουλου («βρες κάτι γι' αυτόν»), αναφέρθηκε στη ρήση Τσίπρα ότι επί των ημερών του δεν παρακολουθείτο ουδείς πολιτικός και δημοσιογράφος, και του απηύθυνε ερώτηση: «Παρακαλώ για μια καθαρή, χωρίς υπεκφυγές, απάντηση: Εγώ ήμουν υπό παρακολούθηση επί των ημερών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Αναμένω…». Αναμένει, αλλά αναμένει επίμονα! Δεν ξέρουμε αν κάτι ξέρει. Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ και η εξέλιξη της εξεταστικής θα έχουν ενδιαφέρον...
Η δημοσκόπηση της MRB δεν έφερε… γλαύκαν ες Αθήνας. Κατέγραψε αυτό που ήδη γνωρίζουμε, ότι η μεγάλη ανησυχία των πολιτών επικεντρώνεται στην αύξηση των τιμών και τη συνακόλουθη απίσχναση του πορτοφολιού του, ως απότοκο του πολέμου και της κρίσης στην ενέργεια. Αυτά κατά δήλωσή τους, θα καθαρίσουν την ψήφο τους.
Σε μια ιδανική συγκυρία γι' αυτόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να παραμένει σε δημοσκοπικό έλος, αφού η μνήμη της διακυβέρνησής του και η αντιπολιτευτική πορεία του δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Σε ερώτηση π.χ. για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πιο αποτελεσματικός στην αντιμετώπιση της ακρίβειας, το 68,3% απάντησε όχι. Φυσικά υπάρχει και ένα 78,8% που αναφέρει ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τις αυξήσεις στο ενεργειακό κόστος και στις ανατιμήσεις των προϊόντων, δεν έχει αποτελεσματικότητα.
Όμως αυτό είναι ήδη ενσωματωμένο στη λαϊκή κρίση και εκφράζεται στη δημοσκόπηση. Ο κόσμος νιώθει απογοήτευση, αλλά την ίδια στιγμή ψηφίζει το κυβερνών κόμμα και τον Πρωθυπουργό. Η ΝΔ χάνει και πέφτει στο 28,6%, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σχεδόν στάσιμος με άνοδο μόνο 0,5% στο 22,2%. Μικρή η άνοδος και του ΠΑΣΟΚ κατά 0,3 στο 12,1%. Και παρόλα όσα έχει επιβαρυνθεί η κυβέρνηση, στην πρωθυπουργική καταλληλότητα ο Μητσοτάκης προηγείται κατά 9,4 μονάδες του Τσίπρα. Συγκεντρώνει 37,9% έναντι 28,5%. Μπροστά βρίσκεται η ΝΔ και στην παράσταση νίκης (46,5% έναντι 21,9% του ΣΥΡΙΖΑ).
Τι δηλούν τα ανωτέρω; Ότι ενώ η κυβέρνηση αντιμετώπισε καταιγιστικά έως κοσμογονικά γεγονότα (πανδημία, πόλεμος, οικονομική δυστοκία, ενεργειακή φτώχεια), δεν υπήρξαν εξίσου καταιγιστικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Αφού επί τρία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει και παραδέρνει καθηλωμένος, απαξιωμένος και ανεχέγγυος, δεν προλαβαίνει σε 8-9 μήνες να αναδυθεί ως προβάλλουσα δύναμη διακυβέρνησης. Το γνωρίζει γι’ αυτό ενέταξε το ΠΑΣΟΚ στις «προοδευτικές δυνάμεις».
Ωστόσο και τα δύο αυτά κόμματα με τα τωρινά ποσοστά δεν σχηματίζουν κυβέρνηση ούτε στις δεύτερες εκλογές με την λάιτ ενισχυμένη. Όπως δύσκολο είναι να σχηματίσει και η ΝΔ καθότι στερείται συμμάχων αριστερώθεν. Ακόμη και σε ενδεχόμενη συνεργασία με τον Βελόπουλο, τα ποσοστά είναι από ισχνά ως ανεπαρκή.
Μία λύση θα ήταν η επαναφορά του νόμου Παυλόπουλου, γεγονός που, με διφορούμενες δηλώσεις, αφήνει ανοιχτό η κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά αλλά δεν έχει σημασία, γιατί όταν ο Τσίπρας χαρακτηρίζει το ενδεχόμενο αλλαγής εκλογικού νόμου ως «κραυγαλέα απαξίωση των θεσμών», θα γελούν σαρκαστικά οι χορευτές του συντάγματος για το προδομένο δημοψήφισμα.
Θα δυσαρεστήσει ίσως ο Μητσοτάκης το μετριοπαθές κεντρώο κοινό που τον ψήφισε και το οποίο ζητεί θεσμική συνέπεια, αλλά η σταθερότητα της χώρας προέχει, ασχέτως κόμματος που θα πρωτεύσει.
liberal.gr