Με δυο λέξεις, με τις οποίες ο Δ. Κουτσούμπας χαρακτήρισε την «προοδευτική κυβέρνηση» -«μούφα» και «καρικατούρα»-, έβαλε και τυπικά την ταφόπλακα στο ούτως ή άλλως προσχηματικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν γνωστό και δεδομένο ότι το ΚΚΕ δεν επρόκειτο να συμπράξει σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο γ.γ. του ΚΚΕ «τέλειωσε» και την παραφυάδα αυτού του αφηγήματος. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να δώσει ούτε ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.
Κάπως έτσι ένα σενάριο που κατασκευάστηκε στο πολιτικά απελπισμένο περιβάλλον της Κουμουνδούρου εξεμέτρησε τον βίο του, πριν καν προκηρυχθούν οι εκλογές. Το σενάριο αυτό κυκλοφόρησε σε μια μαξιμαλιστική εκδοχή (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25) και σε μια μινιμαλιστική, η οποία φλέρταρε στα όρια της Δημοκρατίας (κυβέρνηση μειοψηφίας και ειδικού σκοπού ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ με την ανοχή του ΚΚΕ).
Πρόκειται για ένα κατασκεύασμα, το οποίο έκανε λογαριασμούς, χωρίς να ρωτήσει αρκετούς «ξενοδόχους». Ποτέ το ΠΑΣΟΚ, παρά τους αμφιλεγόμενους στροβιλισμούς που έχει κάνει, δεν είπε ένα καθαρό ναι στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο ποτέ δεν υπήρξε -ούτε είναι- διατεθειμένο να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ανοχή του ΚΚΕ. Και με «ειδικό σκοπό» να… «αποκαταστήσει» τη Δημοκρατία. Το κατασκεύασμα της Κουμουνδούρου όχι μόνο δεν ρώτησε και την απλή αριθμητική, αλλά την πρόσβαλε κιόλας, αγνοώντας την. Χωρίς το ΚΚΕ και έστω με τον Γ. Βαρουφάκη εντός Βουλής και εντός συμφωνίας, όπως μαρτυρούν όλα τα υπάρχοντα δημοσκοπικά δεδομένα, είναι αδύνατον το θεωρητικό άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ (ακόμα κι αν συναινούσε)-ΜέΡΑ25 να φτάσει στο 46%, που είναι το μίνιμουμ για να σχηματιστεί κυβέρνηση με απλή αναλογική. Πόσω μάλλον που η Ν.Δ., σύμφωνα με τις μετρήσεις της τελευταίας 7ετίας, θα είναι πρώτο κόμμα.
Την «κυβέρνηση των ηττημένων», την οποία είχε αποκλείσει ο Α. Τσίπρας, έστω ότι την παρέκαμπτε με μια από τις συνηθισμένες κωλοτούμπες του. Θα έπεφτε πάνω στον τοίχο της απλής αριθμητικής. Δεν είναι τόσο αφελείς στον ΣΥΡΙΖΑ να μην το ξέρουν αυτό. Το ήξεραν, αλλά κάτι έπρεπε να πουν και κάτι να κάνουν. Γι’ αυτό «δούλευαν» υπογείως το σενάριο της κυβέρνησης μειοψηφίας με τον «ειδικό σκοπό» τη μη πρόωρη αποστράτευση του Α. Τσίπρα. Ο Δ. Κουτσούμπας με τη συνέντευξή του στα «Νέα» έδωσε τέλος και σε αυτό το πολιτικό καλαμπούρι. Γιατί περί καλαμπουριού πρόκειται στην κατάσταση που βρίσκονται η Ευρώπη και η χώρα.
Ταυτοχρόνως ο Δ. Κουτσούμπας, τελειώνοντας τις κατασκευές-LEGO της Κουμουνδούρου, απελευθερώνει και τον Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος πλέον δεν έχει την πίεση -μέρους των ψηφοφόρων του- ότι αρνείται μια ρεαλιστική «προοδευτική κυβέρνηση». Απέναντί του έχει το απόλυτο τίποτα. Γεγονός που του επιτρέπει αφενός να επιστρέψει στη γραμμή της πολιτικής αυτονομίας και αφετέρου να μείνει εντός του πολιτικού παιχνιδιού εφόσον δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση και από τις δεύτερες εκλογές.
Κάπως έτσι ο Α. Τσίπρας έμεινε κυριολεκτικά ξεκρέμαστος πριν καν ο αφέτης ρίξει την πιστολιά για την εκκίνηση της προεκλογικής κούρσας. Πάει σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις πολώνοντας και διχάζοντας και χωρίς να έχει ίχνος πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι ο ορισμός αυτού που λένε «χαμένος από χέρι». Ολα αυτά οι σοβαροί τα ξέρουν στην Κουμουνδούρου. Αλλά και πάλι κάτι πρέπει να πουν. Και τι τους απέμεινε να πουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα. Δηλαδή, από το ένα καλαμπούρι, πέρασαν σε ένα μεγαλύτερο καλαμπούρι.
ΑΙΧΜΗ
Η ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ
Η σχολή του κλόουν είναι βγαλμένη από τη βαθιά παράδοση της σταλινικής Αριστεράς, αλλά και από τα φροντιστήρια της νεοσταλινικής Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι απλή: Οταν δεν έχεις επιχείρημα, βρίζεις. Βρίζοντας δημιουργείς ένταση. Και η ένταση σκεπάζει τη γύμνια επιχειρημάτων. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αυτή την τακτική την ακολουθεί σαν τυφλοσούρτη η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στον δημόσιο διάλογο. Είναι η «σχολή του κλόουν». Κάπως έτσι χθες ο τέως εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ηλιόπουλος αναγκάστηκε, αντιλαμβανόμενος ότι δεν άντεχε στα επιχειρήματα του Α. Γεωργιάδη, να αρχίσει να βρίζει: «Είσαι κλόουν», είπε 4-5 φορές και αρνήθηκε πεισματικά να το ανακαλέσει. Ο Ν. Ηλιόπουλος, 40άρης σήμερα, πλασαρίστηκε πριν από 7 χρόνια ως το «νέο» του ΣΥΡΙΖΑ και χρίστηκε υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στις δημοτικές εκλογές του 2019. Τότε ο Α. Τσίπρας, για να αβαντάρει το πουλέν του, βρήκε ομοιότητά του με τον πρωταγωνιστή της σειράς του Netflix -που έσκιζε εκείνη την εποχή- «La Casa De Papel». Ο «Προφεσόρε» όμως δεν πέτυχε κάποια σπουδαία επίδοση. Πήρε μόλις 16,98% ως υποψήφιος του τότε κυβερνώντος κόμματος. Παρότι προσπάθησε να υιοθετήσει ένα μετριοπαθές και χαμηλών τόνων προφίλ, που τον έκανε συμπαθή. Ενα χρόνο αργότερα ο Ν. Ηλιόπουλος ανέλαβε καθήκοντα εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Η συμπάθεια που είχε κερδίσει άρχισε να ξεφλουδίζει. Ο λόγος του γινόταν όλο και πιο οξύς και η σχέση του με τα fake news όλο και πιο στενή. Μέρα με τη μέρα γινόταν όλο και πιο επιθετικός, όλο και πιο διχαστικός, μέχρι που κατέληξε υβριστής. Τον «κατάπιε» κι αυτόν η «σχολή του κλόουν». Τον αφομοίωσε και τον έκανε να μην ξεχωρίζει από τον αρχιερέα αυτής της σχολής, τον άξεστο «αψύ» από τα Σφακιά. Ασφαλώς ο Ν. Ηλιόπουλος έχει και προσωπική ευθύνη γι’ αυτή την διολίσθηση. Ομως τη μεγάλη ευθύνη την έχει η «σχολή του κλόουν». Η οποία σαν άλλη κρεατομηχανή τούς κάνει όλους να μοιάζουν…
https://eleftherostypos.gr/apopseis/koutsoubas-teleionei-tsipra