Ο σεβασμός είναι σπουδαία έννοια και στην τηλεόραση κακοποιείται ποικιλοτρόπως αλλά και εκφράζεται με εντιμότητα
Δεν μετριέται η θλίψη και ο πόνος. Και σίγουρα δεν αναμετράται η συγκίνηση των εκπομπών. Οποιος κλαίει στην τηλεόραση δεν είναι καλύτερος άνθρωπος. Και όποιος επιλέγει να αντιπαρατεθεί τέτοιες στιγμές, για να προστατέψει το τηλεοπτικό «εγώ» του, είναι «μικρός».
Δεν ενδιαφέρει κανέναν το προσωπικό βίωμα οποιουδήποτε τηλεοπτικού προσώπου, το ποιος θα έφευγε με το τρένο, το ποιος είδε όνειρο ότι ταξίδευε. Είναι ντροπή. Όπως είναι ντροπή να πιστεύεις ότι, όταν φοράει σακάκια η ψυχαγωγία γίνεται ενημέρωση. Είναι όμως νωρίς ακόμη για τον τηλεοπτικό απολογισμό. Είναι μακρύς ο δρόμος.
Συμβαίνουν πολλά και σοβαρά αυτά που συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Όμως απέναντι σε τόσο μεγάλο πόνο ανθρώπων που έχασαν παιδιά, που έχασαν τους ανθρώπους τους υπάρχει και η σιωπή. Δεν χρειάζονται όλες οι ανθρώπινες ιστορίες την συμμετοχή των τηλεπερσόνων για να πιστοποιηθούν. Πολλά λόγια, πολλά δάκρυα, άστοχα σχόλια, υπερβολές, συναισθηματισμοί δίχως μέτρο. Ας σωπάσουμε λιγάκι.
Αντώνη Κανάκη, πάντα στεκόσουν απέναντι από την εξουσία, όποια κι αν ήταν αυτή. Σέβομαι και τιμώ την πορεία σου, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ με κάποιες προσεγγίσεις. Όμως, αγαπητέ Αντώνη, τσουβάλιασες πολύ άσχημα και πολύ άδικα την δημοσιογραφική δουλειά μας και κάποιους ανθρώπους πολύ έντιμους και πολύ ικανούς. Πάτησες πάνω σε απόψεις και σχόλια και συμπεριφορές που σε ενόχλησαν και τα σάρωσες όλα. Δεν είναι έτσι, Αντώνη. Και δεν θα παραθέσω την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, με την οποία σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Θα σου πω πως επειδή κι εσύ σκόνταψες πολλές φορές στην πορεία σου, επειδή δεν είναι όλα ρόδινα στις καριέρες όλων μας, μην στοχοποιείς ανθρώπους που με ένα χιλιάρικο είναι όλη μέρα στους δρόμους και φέρνουν ρεπορτάζ, ανθρώπους έντιμους και μαχητικούς. Αυτούς όφειλες να τους ξεχωρίσεις, Αντώνη. Γιατί είναι εύκολο να πεις αυτά που πιστεύεις ότι θέλουν να ακούσουν. Αλλά δεν είναι πάντα σωστό. Με εκτίμηση.
Η Ράνια Τζίμα είναι εξαιρετική δημοσιογράφος. Και όχι μόνο τώρα, όχι μόνο με αφορμή τα τραγικά γεγονότα, συνολικά είναι ένα πρόσωπο που μπορεί και ξέρει να διαχειρίζεται με δημοσιογραφική ευφυία τα δύσκολα. Μαχητική, αποφασιστική, διαβασμένη και πάντα με δυναμική. Μπράβο της. Μπράβo και στην Δώρα Αναγνωστοπούλου. Οι δύο αυτές κυρίες έχουν φέρει άλλον αέρα στην ενημέρωση του Mega.
Αντί επιλόγου, μία παράκληση. Ας αναλογιστούμε τα λάθη μας και ας προσπαθήσουμε να σταθούμε με σεβασμό απέναντι στους συνανθρώπους μας που πενθούν. Και απέναντι στα νέα παιδιά, στα παιδιά μας που τα φορτώνουμε με αδιέξοδα, με λάθη και παθογένειες. Ούτε νούμερα, ούτε φωνές, ούτε κορώνες. Ερευνα, μέτρο, εντιμότητα και χαμηλά την μπάλα.
Αφροδίτη Γραμμέλη
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ