Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Ο αξέχαστος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Ν. Βαμβακούλας, ο οποίος, εκτός από τις αμυντικο-επιθετικές αρετές του, έμεινε στην ιστορία και για τις απίθανες ατάκες του, είχε πει κάποτε το αμίμητο «να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από…πέντε-έξι άτομα».
Ακούγοντας τον Α. Τσίπρα στους Δελφούς να μιλάει για μια… τετρακομματική κυβέρνηση που θα αποτελείται από… δύο κόμματα και δύο που θα δώσουν ψήφο ανοχής, το μυαλό πήγε μόνο του στον Ν. Βαμβακούλα.
Ο οποίος κάποια άλλη στιγμή, όταν ένας ξένος διαιτητής τού σφύριξε φάουλ, πήγε κοντά του απορημένος στα όρια της απελπισίας και δείχνοντας τον εαυτό του, τον ρώτησε έντονα «you foul;».
Κάπως έτσι και ο Α. Τσίπρας, απελπισμένος που δεν του βγαίνει με τίποτα η «προοδευτική κυβέρνηση», διολισθαίνει κάθε μέρα όλο και πιο χαμηλά. Η «κυβέρνηση των νικητών» έγινε «κυβέρνηση των ηττημένων» κι αμέσως μετά «κυβέρνηση ανοχής». Κι όλη αυτή η διαδρομή από το άσπρο στο μαύρο μέσα σε μόλις λίγες μέρες.
Το χειρότερο για τον «σύγχρονο Βαμβακούλα» της πολιτικής ζωής της χώρας ήταν ότι εισέπραξε αμέσως τρία μεγαλειώδη «όχι» από τους τρεις εν δυνάμει συμμέτοχους σε μια «κυβέρνηση ανοχής», η οποία διαδέχθηκε αναγκαστικά την «κυβέρνηση των ηττημένων», αφού διαπιστώθηκε ότι ούτε αυτή βγαίνει και στους αριθμούς και τις προθέσεις. Το ΠΑΣΟΚ διά του Δ. Μάντζου είπε καθαρά: «Οχι σε κυβερνήσεις με ψήφο ανοχής ή κυβερνήσεις ειδικού σκοπού».
Ο Π. Κουτσούμπας «βράχος» στη θέση που έχει εκφράσει εξ αρχής: «Το ΚΚΕ ούτε θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας ούτε θα δώσει ψήφο ανοχής». Ο Γ. Βαρουφάκης με τη «Δήμητρα» ήταν το κλου: Ενα τεράστιο όχι στην πρόταση Τσίπρα για ψήφο ανοχής-«αυτά είναι αστειότητες».
Από τους «τρεις και ο κούκος» έμεινε μόνος ο «κούκος». Μόνος ο Α. Τσίπρας χωρίς συμμάχους, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς κυβερνητική πρόταση, χωρίς ανάκτηση της αξιοπιστίας του. Μόνος με ευφάνταστες, ανεδαφικές, αναιμικές και απίθανες προτάσεις του.
Οι οποίες, καταφανώς πια, κατατείνουν σε έναν και μόνο στόχο. Δεν διεκδικούν να φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά φιλοδοξούν να τον κρατήσουν στην καρέκλα του αρχηγού του κόμματος μετά από άλλες δυο ήττες.
Η πραγματικότητα και η εμμονή του Α. Τσίπρα τον έχουν οδηγήσει σε μια πραγματικά αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Από «νικητής», να βρεθεί επαίτης της ανοχής του Γ. Βαρουφάκη, του Π. Κουτσούμπα, ίσως και του Κ. Βελόπουλου.
Οι δημοσκοπήσεις, όσο κι αν ενοχλείται η Κουμουνδούρου, συνεχίζουν να δείχνουν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο πολιτικό τοπίο υπέρ της Ν.Δ. και κατά του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο αρχίζει και μοιάζει με το προ των Τεμπών πολιτικό σκηνικό. Με τη διαφορά Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ να είναι πάνω από το μη αναστρέψιμο 5% και με το ποσοστό της Ν.Δ. να καθιστά εφικτό το στόχο της αυτοδυναμίας στις εκλογές της 2ας Ιουλίου.
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να μην κερδίζει τίποτα, αλλά και να αιμορραγεί στα αριστερά του, πληρώνοντας τον διαχρονικό λαϊκισμό που καλλιέργησε, τότε που τα λεφτόδεντρα ήταν «γεμάτα» και ο κόσμος απελπισμένος. Και βέβαια το Κέντρο να παίρνει αποστάσεις ασφαλείας από τους επικίνδυνους ακροβατισμούς ενός απογοητευμένου «Βαμβακούλα της πολιτικής».
ΑΙΧΜΗ
ΟΧΙ «ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ»…
Την ώρα που και ο έτερος οικονομικός γκουρού του ΣΥΡΙΖΑ ο Γ. Σταθάκης (μετά τον Γ. Δραγασάκη) παρουσίαζε «στοιχεία προγράμματος» από αποτυχημένες εμμονές ατάκτως ερριμμένων, όπως η κρατικοποίηση της ΕΤΕ και της ΔΕΗ και η νέα φοροεπιδρομή στη μεσαία τάξη (π.χ. φόρος 10-15% για μερίσματα άνω των 50.000 ευρώ), ο Κ. Μητσοτάκης παρουσίαζε ένα καλά σχεδιασμένο και μελετημένο πρόγραμμα για την τετραετία 2023-2027.
Ενα πρόγραμμα με σαφείς και κοστολογημένες προτεραιότητες, οι οποίες υπηρετούν την ανάγκη για μια Ελλάδα δίκαιη, σύγχρονη, κοινωνική, παραγωγική και πιο κοντά στους νέους και στα ευρωπαϊκά στάνταρντ. Από το πρόγραμμα που παρουσίασε χθες ο Κ. Μητσοτάκης έλειπαν και οι «λαγοί» και τα «πετραχήλια». Υπήρχαν όμως συγκεκριμένες μέριμνες για την περαιτέρω φορολογική ανακούφιση των νοικοκυριών, για την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 950 ευρώ στο τέλος της τετραετίας, για ένα πιο ισχυρό και ανθρώπινο ΕΣΥ, για στήριξη των νέων κυρίως στο μείζον θέμα της στέγης, για τη ριζική αλλαγή του κράτους εκεί που συνεχίζει να χωλαίνει και να είναι ανίκανο να υπηρετήσει τον πολίτη.
Ενα πρόγραμμα που συνεχίζει την αμυντική θωράκιση της χώρας, ενισχύει τις διπλωματικές σχέσεις της και αναβαθμίζει τον νέο γεωπολιτικό ρόλο που κατέκτησε με τους επιτυχείς χειρισμούς της τετραετίας 2019-2023. Που συνεχίζει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και, εκτός από το φράχτη στο Εβρο, υψώνει φράχτη και στις επεκτατικές βλέψεις των πρόσκαιρα «ήσυχων» εξ Ανατολής γειτόνων μας.
Ενα πρόγραμμα επέκτασης της ψηφιακής επανάστασης, ενίσχυσης του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών και της σταθερά ανοδικής πορείας της εκπαίδευσης και στις τρεις βαθμίδες της. Το πρόγραμμα και η υλοποίησή του ήταν και είναι το ισχυρό χαρτί του Κ. Μητσοτάκη και η αχίλλειος πτέρνα του Α. Τσίπρα.
Κι όμως ο Τσίπρας έχει κυβερνήσει με ανοχή
Καλοκαίρι του 2015 μετά την ιστορική κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος, η οποία έκανε το «όχι» «ναι». Αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ 34 βουλευτές, οι οποίοι δεν ανέχθηκαν την πολιτικά φαιδρή μεταμφίεση του «Μr. Go back madam Μέρκελ» σε «yes σε όλα madam Ανγκελα». Η κυβέρνηση Κουασιμόδος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. μένει με 120 βουλευτές και είναι να πέσει.
Ο Α. Τσίπρας προσφεύγει στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, κυρίως στον Β. Μεϊμαράκη και την αείμνηστη Φ. Γεννηματά, και τους ζητά στήριξη, δηλαδή ανοχή για να ψηφιστεί το τρίτο αχρείαστο και πιο επώδυνο Μνημόνιο. Ο τότε πρωθυπουργός παίρνει τη στήριξη που ζήτησε και τα κόμματα της ευθύνης του έδωσαν, προκειμένου να μην τεθεί σε αμφισβήτηση η θέση της χώρας στην Ε.Ε. Και την παίρνει υποσχόμενος -στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον τέως ΠτΔ Πρ. Παυλόπουλο- να μην πάει σε εκλογές μετά την ψήφιση του Μνημονίου. Χάρις σε μια ιδιότυπη «κυβέρνηση» ανοχής ο Α. Τσίπρας δεν έπεσε με πάταγο μόλις 7 μήνες μετά τη «θριαμβευτική νίκη» του Ιανουαρίου του 2015.
Και τι έκανε μετά; Οχι μόνο ενέπαιξε εκείνους που τον διέσωσαν, αλλά είχε το θράσος να λέει… «εσείς ψηφίσατε το Μνημόνιο»!
Κάποτε μέσα στον αχαλίνωτο τυχοδιωκτισμό του ίσως μπορούσε να ψάχνει για «κορόιδα» και να σχημάτιζε διά της πλαγίας «κυβέρνηση ανοχής». Σήμερα, που ζητάει πάλι κυβέρνηση ανοχής, κορόιδα «δεν υπάρχουν πια, τα πάτησε το τρένο».
ΑΠΟΡΙΕΣ-1
Οι πληροφορίες που μιλούν για μαύρες τρύπες στα φορολογικά του Κ. Βελόπουλου είναι κακεντρέχειες ή στηρίζονται σε καταλογισμούς για μη απόδοση ΦΠΑ;
ΑΠΟΡΙΕΣ-2
Τόσο σικέ ο «τσακωμός» Κασιδιάρη-Κανελλόπουλου, ώστε ο αντεισαγγελέας να πάρει το πράσινο φως από τον Α.Π. και μετά ο «αποκλεισμένος» Κασιδιάρης να δηλώσει στήριξη στο ΕΑΝ;
ΑΠΟΡΙΕΣ-3
Πόσα μέλη της ΑΔΑΕ αντέδρασαν κι έτσι ο κ. Ράμμος αναγκάστηκε να αποσύρει από την ημερήσια διάταξη της Ολομέλειας της Αρχής τη σκόπιμη επαναφορά των υποκλοπών εν μέσω προεκλογικής περιόδου;
https://eleftherostypos.gr/apopseis/vamvakoulas-o-alexis-tsipras