Το αποτέλεσμα απρόσμενο, σεισμικό, καταποντιστικό. Ενδείξεις υπήρχαν, οι δημοσκόποι έβρισκαν την αξιωματική αντιπολίτευση πιο χαμηλά από όσο τον έδιναν στις έρευνές τους, αλλά ήταν μετριοπαθείς λόγω του διαρκούς μπούλινγκ που υφίσταντο από τον ΣΥΡΙΖΑ ως πετσωμένοι. Αλλά την κατάρρευση όντως δεν την διείδαν.
Έχουμε την προσωπική άποψη ότι δεν κέρδισε η ΝΔ. Έχασε κατά κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ, για όλα όσα έχουμε εντοπίσει και γράψει κατά καιρούς, και για τα οποία μας χυδαία μας καταχωρούσαν στα «τσιράκια Κούλη». Δεν έχουμε τίποτα καινούργιο να πούμε για να εξηγήσουμε το αποτέλεσμα. Κουραστική επανάληψη των παλιών κάνουμε.
Δεν κέρδισε ο Μητσοτάκης. Έχασε κυρίως η χυδαιότητα της πολιτικής και κέρδισε η θεσμικότητα του πολιτικού πολιτισμού. Ένας λαός κουρασμένος και απογοητευμένος, που διονυσιάστηκε κάποτε από τις ρωμαλέες υποσχέσεις αναμενόμενων επικών μαχών, είδε τελικά ότι κινδύνεψε να γίνει παρίας της Ευρώπης στα χέρια ιδεοληπτικών μαθητευόμενων μάγων, που έπαιξε τις τύχες του στα χέρια τους.
Που είδε ότι αυτά που θεωρούσε στοιχειώδη για την αυθυπαρξία του και το μέλλον του, την οικονομική και την επαγγελματική του προκοπή, την ασφάλεια των συνόρων του, τη μόρφωση των παιδιών του, να λοιδορούνται και να περιφρονούνται, ως επιδιώξεις των συμβιβασμένων κυρ Παντελήδων, οι οποίοι δεν ήταν ικανοί να καταλάβουν τη μέθεξη των οραματισμών ενός κόμματος που παρότι είχε κυβερνήσει, προέβαλε ως ονειρώξεις τα αιτήματα του περιθωρίου.
Ένας λαός π.χ. που έτρεμε για την υγεία του, έβλεπε τα λεφούσια του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω πανδημίας να διαδηλώνουν για τα παράλογα αιτήματα του Κουφοντίνα και να στοιχίζεται πίσω από τους «γεννήθηκα 17Νοέμβρη». Που έβλεπε την κοινωνική του σύνθεση να αλλοιώνεται από την παράνομη μετανάστευση και όταν εξέφραζε στοιχειώδη προβληματισμό, να κατηγορείται ως ρατσιστής και φασίστας.
Ένας λαός που είδε ότι παραδόθηκαν αρχέγονα δικαιώματα (αν και δεν πολυμέτρησαν αυτά τελικά στις εκλογές) στους Σλάβους των Σκοπίων, και τους προετοίμαζε για νέες Πρέσπες, του Αιγαίου. Φοβήθηκε ότι θα ξαναβγούμε χαμένοι, αυτή τη φορά από την προαιώνια διαμάχη.
Ένας λαός που έβλεπε τους Πολάκηδες (ποιος τους έδωσε το δικαίωμα;) να του κουνάνε το δάκτυλο, να τον προειδοποιούν, να τον απειλούν ότι αν ξανάρθουν θα τον κυνηγήσουν και θα τον τιμωρήσουν. Ένας λαός που έβλεπε τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ να εξαπολύουν μίσος, χυδαιότητα, τοξικότητα. Να παραφράζουν και να αγνοούν τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, μιλώντας για «χούντα Κούλη» και ο αρχηγός τους να μιλάει για «καθεστώς Μητσοτάκη».
Ένας λαός που έβλεπε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτόν που έστελνε την σύζυγό του να συμπαρασταθεί στη Μάγδα Φύσσα εργαλειοποιώντας τον πόνο μιας πονεμένης μάνας, να στέλνει μήνυμα ότι η ψήφος των ψηφοφόρων της Χ.Α. ήταν καλοδεχούμενη. Χυδαία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι αυτοί έπνεαν μένεα κατά του Μητσοτάκη γιατί το κόμμα τους αποκλείστηκε. Δεν έχει υπάρξει πιο ντροπιαστικό κάλεσμα από αριστερό κόμμα.
Ένας λαός που πλήρωσε τις ονειροφαντασίες του Βαρουφάκη με τα Ious και τρόμαξε όταν ο Βαρουφάκης του αποκάλυψε τα σχέδιά του με τις «Δήμητρες». Και ο Τσίπρας τον θεωρούσε εν δυνάμει σύμμαχο. Συμπληρωματικά φυσικά με την αφέλεια των Τσακαλώτων που βρήκαν ως λύση αναστολής της καπιταλιστικής ανάπτυξης τα τοπικά νομίσματα. Μνήμες δραματικές αναδύθηκαν από τις ουρές μπροστά στα ΑΤΜ μέσα στο λιοπύρι, με την απόγνωση στα μάτια.
Ένας λαός που έβλεπε ότι δεν μετράνε στα αξιολογικά κριτήρια του ΣΥΡΙΖΑ οι ανάγκες του. Τα πρωτεία είχαν οι εντεταλμένες ταξιαρχίες στα σόσιαλ μίντια, αυτοί που δολοφονούσαν χαρακτήρες ελαφρά τη καρδία. Όσοι εξέμεσαν μίσος, περιφρόνηση, εμφυλιοπολεμικό κλίμα, και σε συμβολικό επίπεδο αναβίωναν την αλήστου μνήμης, εγκληματική ΟΠΛΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν και δεν είναι Αριστερά. Η Αριστερά είναι σκληρή όταν καταλάβει την εξουσία αλλά έχει τις δικές της αρχές και κυρίως το δικό της σχέδιο. Το αποδέχεσαι ή όχι, και αν δεν το αποδέχεσαι την αντιμάχεσαι και γίνεσαι πολιτικός της αντίπαλος. Στην εφηρμοσμένη μορφή της μπορεί να σε στείλει και στα Γκουλάνγκ. Αλλά ξέρεις με τι έχεις να κάνεις. Σου φέρεται τίμια από την πλευρά της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τίποτε. Ένα προσωποκεντρικό άθυρμα χωρίς αρχές, χωρίς στοιχειώδες ρεαλιστικό πρόγραμμα. Προτέρημά του ως τώρα ο θηριώδης λαϊκισμός ο οποίος όλη την τετραετία δεν κατόρθωσε να κατανοήσει την αλλαγή διαθέσεων της κοινωνίας. Κατήγγειλε και υποσχόταν λες και βρισκόμασταν στη μνημονιακή περίοδο, τότε που ένας λαός σοκαρισμένος του ανέθεσε τη διακυβέρνηση εν λευκώ. Η εντολή αναιρέθηκε εκκωφαντικά. Και πλέον το άστρο του ΣΥΡΙΖΑ δύει.
liberal.gr