Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου (κατ’ άλλους 27) του 1529. Ο Οθωμανός Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής οδηγεί το στράτευμά του στη Βιέννη. Δεν κατάφερε να πατήσει την πόλη και δεν ήταν μόνο η αντίσταση των κατοίκων που τον απώθησε…
Ήταν 24 Σεπτεμβρίου, όταν κόκκινα λάβαρα και ημισέληνοι φάνηκαν στην πρωινή ομίχλη γύρω από τη Βιέννη. Ο Σουλεϊμάν που η Ιστορία κατέγραψε ως Μεγαλοπρεπή, είχε φύγει με 10.000 στρατό από την Κωνσταντινούπολη με σκοπό κα κατακτήσει ό,τι έλειπε από την αυτοκρατορία του. Πέρασε από την νοτιοανατολική Ευρώπη, μαζεύοντας περισσότερο στρατό.
Η πορεία μέσα από την Ουγγαρία ήταν δύσκολη, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, και λόγω των δρόμων, που με την πρώτη βροχή γίνονταν βάλτοι. Όταν οι Οθωμανοί έφτασαν στα περίχωρα της Βιέννης έσφαξαν άμαχους, βίασαν ανήλικα κορίτσια, ξεκοίλιασαν εγκύους, παλούκωσαν έμβρυα που έβγαλαν από τις κοιλιές των μανάδων τους ή τα τρύπησαν στο δόρυ τους και τα περιφέραν σαν τρόπαια! Και η πορεία συνεχίστηκε.
Παρά τη βροχή, τις πλημμύρες, τους ανύπαρκτους δρόμους, τη λάσπη που κατάπινε τα βαριά κανόνια, τις ασθένειες να σέρνονται πίσω από τα στρατεύματα, η εκστρατευτική δύναμη έφτασε έξω από τα τείχη της Βιέννης και προκάλεσε σοκ και δέος. Οι λαμπροί ιππείς Σιπαχί της Ανατολίας και των Βαλκανίων κάλπαζαν δίπλα από τους σκληροτράχηλους άραβες πεζικάριους. Βορειοαφρικανοί ακολουθούσαν πάνω σε καμήλες, ομάδες από Μολδαβούς και Σέρβους βάδιζαν δίπλα σε επίλεκτους Γενίτσαρους.
Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, κυρίαρχος μιας αυτοκρατορίας, που αριθμούσε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους από την Αλγερία μέχρι τον Περσικό Κόλπο, είχε φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης. Μπροστά του βρισκόταν η Βιέννη η έδρα των Αψβούργων. Ποτέ άλλοτε οι οθωμανικές δυνάμεις δεν είχαν φτάσει τόσο βαθιά στην Ευρώπη. Αν έπεφτε η Βιέννη, ολόκληρη Γερμανία θα έπεφτε στο σπαθί των Οθωμανών.
Η Βιέννη καρδιοχτύπησε.Οι οχυρώσεις της Βιέννης δεν μπορούσαν να αντέξουν μία πολιορκία. Τα τείχη, ηλικίας 300 ετών ήταν σαθρά και είχαν χτιστεί πριν εφευρεθούν τα κανόνια...
Υπολόγιζαν χωρίς τον καιρό!
Σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού ένας 70χρονος Γερμανός μισθοφόρος είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να προετοιμάσει την πόλη. Τα σπίτια δίπλα από τα τείχη είχαν κατεδαφιστεί και τη θέση τους είχαν πάρει μεγάλες υποστηρικτικές επάλξεις από χώμα και οι πύλες είχαν μπλοκαριστεί. Ο Σουλεϊμάν διέταξε να σκάψουν χαντάκια, για να πλησιάζουν οι στρατιώτες του στα τείχη χωρίς να τους πιάνουν τα βλήματα. Οι Ευρωπαίοι δεν κατανοούσαν σε τι ωφελούσε το σκάψιμο. Αποφάσισαν όμως να κάνουν έξοδο, αιφνιδίασαν τους Τούρκους, και συνέλαβαν έναν αιχμάλωτο. Έμαθαν τότε ότι το σχέδιο των Τούρκων ήταν να ανατινάξουν τα τείχη στα θεμέλια. Οι πολιορκημένοι αντέδρασαν άμεσα: κατόρθωσαν να ανακαλύψουν τα κοντινότερα λαγούμια και κάνοντας εξόδους άρχισαν να τα καταστρέφουν.
Τελικά ο Στρατός του Σουλεϊμάν δεν ήταν τόσο ισχυρός όσο φαινόταν. Οι καταρρακτώδεις βροχές τον είχαν αναγκάσει να εγκαταλείψει τα πιο βαριά κανόνια του βυθισμένα σε λάσπες στους δρόμους. Και δεν σταματούσε να βρέχει. Το φθινόπωρο ήταν ανελέητο και ο ψυχρός υγρός καιρός ανάγκασε τον Σουλεϊμάν να πάρει μία απόφαση: Στα μέσα του Οκτωβρίου διέταξε τους άντρες του να κάνουν έφοδο στην πόλη όμως απωθήθηκαν· δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει πριν τους βρει εκεί ο σκληρός χειμώνας. Για μια ακόμη φορά ο καιρός αποδείχτηκε πιο ισχυρός από όλους τους στρατηγούς του κόσμου!
Υπολόγιζαν χωρίς τον καιρό!
Σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού ένας 70χρονος Γερμανός μισθοφόρος είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να προετοιμάσει την πόλη. Τα σπίτια δίπλα από τα τείχη είχαν κατεδαφιστεί και τη θέση τους είχαν πάρει μεγάλες υποστηρικτικές επάλξεις από χώμα και οι πύλες είχαν μπλοκαριστεί. Ο Σουλεϊμάν διέταξε να σκάψουν χαντάκια, για να πλησιάζουν οι στρατιώτες του στα τείχη χωρίς να τους πιάνουν τα βλήματα. Οι Ευρωπαίοι δεν κατανοούσαν σε τι ωφελούσε το σκάψιμο. Αποφάσισαν όμως να κάνουν έξοδο, αιφνιδίασαν τους Τούρκους, και συνέλαβαν έναν αιχμάλωτο. Έμαθαν τότε ότι το σχέδιο των Τούρκων ήταν να ανατινάξουν τα τείχη στα θεμέλια. Οι πολιορκημένοι αντέδρασαν άμεσα: κατόρθωσαν να ανακαλύψουν τα κοντινότερα λαγούμια και κάνοντας εξόδους άρχισαν να τα καταστρέφουν.
Τελικά ο Στρατός του Σουλεϊμάν δεν ήταν τόσο ισχυρός όσο φαινόταν. Οι καταρρακτώδεις βροχές τον είχαν αναγκάσει να εγκαταλείψει τα πιο βαριά κανόνια του βυθισμένα σε λάσπες στους δρόμους. Και δεν σταματούσε να βρέχει. Το φθινόπωρο ήταν ανελέητο και ο ψυχρός υγρός καιρός ανάγκασε τον Σουλεϊμάν να πάρει μία απόφαση: Στα μέσα του Οκτωβρίου διέταξε τους άντρες του να κάνουν έφοδο στην πόλη όμως απωθήθηκαν· δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει πριν τους βρει εκεί ο σκληρός χειμώνας. Για μια ακόμη φορά ο καιρός αποδείχτηκε πιο ισχυρός από όλους τους στρατηγούς του κόσμου!