Γιάννης Μεϊμάρογλου
Η χαρά και η αισιοδοξία κράτησαν περίπου 14 ώρες στην Κουμουνδούρου. Το ίδιο και οι δηλώσεις της Έφης Αχτσιόγλου για την «μεγάλη επιστροφή» του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου το τέλος «βιάστηκαν πολλοί να προεξοφλήσουν», όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας μετά την άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος.
Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από τον πρόεδρο της εφορευτικής επιτροπής έδωσε απάντηση στην ευφορία αλλά και στις απορίες που είχαν δημιουργηθεί στη διάρκεια της μέρας για την απρόσμενη μαζικότητα της συμμετοχής και για το κύμα εγγραφής νέων μελών. Δύο μόλις μήνες μετά την εκλογική συντριβή του κόμματος ακολούθησε η συντριβή των μηχανισμών και των τάσεων από έναν αλεξιπτωτιστή υποψήφιο της τελευταίας ώρας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έκρυψε, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του στο επικοινωνιακό προσκήνιο, τις προθέσεις και τις φιλοδοξίες του. Το σύνθημά του «ψηφίστε με να νικήσω τον Μητσοτάκη» κατατρόπωσε όλες τις ιδεολογικές και πολιτικές εσωκομματικές διαμάχες των υποψηφίων που είχαν ξεκινήσει πολύ πριν την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία και τελικά τον οδήγησαν σε αυτή. Τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αδιαφόρησαν για το αν το κόμμα τους θα πάει πιο αριστερά ή αν θα στραφεί προς το κέντρο. Δεν ασχολήθηκαν καν με ποιους θα μπορούσε να συμμαχήσει. Αποδείχτηκε ότι το μόνο που τους νοιάζει μετά από τόσες απανωτές ήττες, είναι να φτάσουν σε μια «δεύτερη φορά Αριστερά» αδιαφορώντας για ιδεολογικοπολιτικές «λεπτομέρειες».
Ο συναγερμός που σήμαναν τα ιστορικά στελέχη της πάλαι ποτέ «Ανανεωτικής Αριστεράς» το τελευταίο διάστημα, όταν συνειδητοποίησαν τον κίνδυνο να χάσουν το κόμμα τους καθώς και οι επικλήσεις στις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς δεν ήταν αρκετές για να ανακόψουν την επέλαση Κασσελάκη. Θα έπρεπε να είχαν φροντίσει γι αυτό όταν έβλεπαν τον λαϊκισμό να κάνει κουμάντο στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε που θυσίαζαν τα πάντα στον βωμό της εξουσίας. Όταν έγινε το «ρεπορτάζ» στη Μακρόνησο ήταν πια πολύ αργά για να «σοβαρευτούν». Όπως επίσης ήταν αργά και όταν άκουσαν την παραμονή της εσωκομματικής εκλογής τον επικρατέστερο πλέον αρχηγό τους να απειλεί να «ξεδοντιάσει δικαστές και δημοσιογράφους» στα πρότυπα των προγραφών του είχε κάνει πριν λίγο καιρό ο «πνευματικός του πατέρας» Παύλος Πολάκης.
Η καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξεκινήσει με την ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του. Δεν ξεκίνησε καν με την τελευταία διπλή εκλογική του ήττα. Ένα κόμμα που ήρθε στην εξουσία ως προϊόν της κρίσης με τη στήριξη των «αγανακτισμένων της πλατείας» δεν μπορούσε να έχει καμιά τύχη από τη στιγμή που ξεκίνησε η πορεία προς την κανονικότητα. Το εκλογικό σώμα μάλλον αδίκησε την Έφη Αχτσιόγλου που πρώτη είχε το θάρρος να επισημάνει ότι «η κανονικότητα δεν ευνοεί την Αριστερά».
Η πρωτιά Κασσελάκη-Πολάκη είναι συνέπεια της διαδικασίας της συστηματικής αποϊδεολογικοποίησης και απολιτικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και της τυχοδιωκτικής πολιτικής της προηγούμενης ηγεσίας του.
Το αποτέλεσμα της εσωκομματικής κάλπης, ανεξαρτήτως της έκβασης της αναμέτρησης της επόμενης Κυριακής ή και μιας πιθανής μελλοντικής διάσπασης σηματοδοτεί το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στη τελευταία φάση της διαδρομής του. Μπαίνουν ουσιαστικά οι τίτλοι τέλους σε μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 25 σχεδόν χρόνια για τη δημιουργία μιας ενιαίας και ισχυρής Κεντροαριστεράς με τη συγκρότηση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» του οποίου ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε κακέκτυπο.
Το κόμμα που λάμπρυναν ηγετικές μορφές της Αριστεράς όπως αυτές του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη είναι από χθες το κόμμα του Κασσελάκη και του Πολάκη.