Ο Μουσολίνι είχε σίγουρη την επιτυχία όταν εισέβαλλε στην Ελλάδα: είχε δωροδοκήσει Έλληνες πολιτικούς και στρατιωτικούς για να μην αμυνθεί ο Ελληνικός Στρατός ή τουλάχιστον αυτό πίστευε ότι είχε συμβεί. Γιατί χάλασε το σχέδιο; Η συνάντηση Τσιάνο-Χίτλερ έδωσε τη λύση...
Ήταν 18 Νοεμβρίου, μια μέρα σαν σήμερα δηλαδή, το 1940 όμως. Εκείνη την ημέρα
κρίθηκε η τύχη της Ελλάδας, που μαχόταν στα αλβανικά βουνά.
Δεν είχε περάσει μήνας από την κήρυξη του πολέμου και οι ελληνικές δυνάμεις
αντί να αμύνονται «του πατρίου εδάφους» χαλαρά, όπως ευελπιστούσαν οι Ιταλοί,
είχαν καθηλώσει τις φασιστικές και είχαν περάσει ήδη στην επίθεση.
Οι ελληνικές εφεδρείες είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στο μέτωπο από τις αρχές
του Νοεμβρίου, ενώ η- μέχρι τότε- ουδετερότητα της Βουλγαρίας επέτρεψε στο
Γενικό Επιτελείο Στρατού να μετακινήσει τον κύριο όγκο των μονάδων από τα
ελληνοβουλγαρικά σύνορα και να τις αναπτύξει στο αλβανικό μέτωπο.
Προς την Κορυτσά!
Οι Έλληνες με το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας και το Γ' Σώμα Στρατού,
ενισχυμένα με μονάδες από ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα, εξαπέλυσαν επίθεση στις
14 Νοεμβρίου, με κατεύθυνση την Κορυτσά, την οποία θα έντυναν στα γαλανόλευκα
στις 22 του μήνα. Στις 17 Νοεμβρίου, το ελληνικό στράτευμα είχε διασπάσει τις
ιταλικές γραμμές έπειτα από σκληρή μάχη.
Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για τους Ιταλούς από την κρούση στην «θύρα» της
Γερμανίας. Μια μέρα σαν σήμερα, λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας
κόμης Τσιάνο συναντήθηκε με τον Αδόλφο Χίτλερ, με κύριο θέμα (όπως θα λέγαμε
σήμερα) στην ατζέντα των συνομιλιών τους, την Ελλάδα.
Ο Μουσολίνι είχε προκαλέσει (αρνητική) έκπληξη στους πάντες με την κίνηση του
να επιτεθεί κατά της Ελλάδας. Ο σύμμαχός του Ντούτσε, ο Χίτλερ, όταν το έμαθε
δυσφόρησε, ειδικά από τη στιγμή που ο Μουσολίνι είχε κάνει τον Χίτλερ να
πιστέψει ότι δεν είχε τέτοια πρόθεση. Ακόμη και ο Αρχηγός του Στρατού της
Ιταλίας είχε ενημερωθεί για την εισβολή εκ των υστέρων!
Παρά την προειδοποίηση από τους στρατηγούς του για την εισβολή στην Ελλάδα,
παρά την έλλειψη ετοιμότητας του στρατού του και παρά το γεγονός ότι αυτό θα
σήμαινε ότι μεγάλο μέρος της ιταλικής στρατιωτικής δύναμης θα εγκλωβιζόταν σε
μια κακοτράχαλη ορεινή περιοχή κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών,
έχοντας απέναντί της αντίπαλο που θα πολεμούσε με όλες τις δυνάμεις του
(υλικές και ψυχικές) για να υπερασπιστεί τα «πάτρια εδάφη), ο Μουσολίνι
προχώρησε από καθαρή αλαζονεία, πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να νικήσει τους
υποδεέστερους Έλληνες μέσα σε λίγες μέρες.
Εκατομμύρια λιρέτες για δωροδοκίες!
Ο Μουσολίνι γνώριζε επίσης ένα μυστικό, που δεν το γνώριζαν άλλοι: εκατομμύρια
λιρέτες είχαν δαπανηθεί για να δωροδοκήσουν Έλληνες πολιτικούς και στρατηγούς
για να αντισταθούν «χαλαρά» στην ιταλική εισβολή. Δεν έχει αποσαφηνιστεί, και
ούτε πρόκειται, εάν τα χρήματα εκείνα βγήκαν ποτέ από τους σάκους των ιταλών
πρακτόρων που είχαν αναλάβει να τα προωθήσουν στην Ελλάδα. Μάλλον έκαναν πιο
πλούσιους τους φασίστες, που αναζητούσαν- δήθεν- δωρολήπτες…
Η Ιταλία πέρασε τους επόμενους τρεις μήνες παλεύοντας να κρατηθεί στη ζωή,
αλλάζοντας τα επιθετικά της σχέδια σε αμυντικά! Και η κατάσταση συνεχώς
γινόταν όλο και χειρότερη, όταν σχεδόν ο μισός ιταλικός στόλος που
ελλιμενιζόταν στον Τάραντα είχε καταστραφεί από επίθεση της βρετανικής
αεροπορίας.
Στη συνάντησή τους στο Obersalzberg, στη Φωλιά του Αετού, όπως την αποκαλούσαν
οι Γερμανοί, ο Χίτλερ επέπληξε τον Τσιάνο επειδή έδωσαν οι Ιταλοί την ευκαιρία
στους Βρετανούς να εισέλθουν στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν αεροπορική βάση
στην Αττική, σε κοντινή απόσταση από πολύτιμα αποθέματα πετρελαίου της
Ρουμανίας, στα οποία ο Χίτλερ βασιζόταν για να λειτουργήσει η πολεμική του
μηχανή.
Η αποτυχία στην Ελλάδα, σήμαινε επίσης ότι ο Χίτλερ θα έπρεπε να εκτρέψει
δυνάμεις από τη Βόρεια Αφρική, μια υψηλής στρατηγικής προτεραιότητα, για να
διασώσει τον Μουσολίνι.
Μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου του 1941 ο Ελληνικός Στρατός είχε καταλάβει
ουσιαστικά ολόκληρη τη Βόρεια Ήπειρο. Στις 10 Ιανουαρίου του 1941, πριν από
την αντάμωση με τους χιονιάδες, καταλήφθηκε και το στρατηγικής σημασίας
οχυρωμένο πέρασμα της Κλεισούρας. Στη μάχη για την Αυλώνα, οι ιταλικές
μεραρχίες «Λύκοι της Τοσκάνης», «Τζούλια», «Πινερόλο» και «Πουστέρια»
υπέστησαν μεγάλες απώλειες, όμως μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου η ελληνική προέλαση
σταμάτησε, λόγω αριθμητικής υπεροχής των Ιταλών, και λόγω πλημμελούς
ανεφοδιασμού.
Ο Χίτλερ σκέφτηκε προς στιγμή να αφήσει τους Ιταλούς να βγάλουν μόνοι τους… τα
κάστανα από τη φωτιά - πιθανώς ακόμη και να συνάψουν ειρήνη με τους Έλληνες
ώστε να αποτρέψουν τη συμμαχική επέμβαση· όμως άλλαξε γνώμη: η Γερμανία θα
εισέβαλε τελικά, στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά…