Γιάννης Σιδέρης
Αυτό που συμβαίνει εκ πρώτης όψεως είναι τόσο παράξενο που φαντάζει αφύσικο. Ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο ακρίβειας που γονατίζουν κάποια κοινωνικά στρώματα και δυσχεραίνουν την καθημερινότητα άλλων, ο Μητσοτάκης και η ΝΔ παραμένουν κυρίαρχοι.
Η πιο εύκολη δικαιολογία για τους χαμένους, είναι να το αποδώσουν στην κατευθυνόμενη πληροφόρηση και την ψευδή συνείδηση που δημιουργούν τα «πετσωμένα» ΜΜΕ. Ερμηνεία των ηττημένων που δείχνει άρνηση της πραγματικότητας και αδυναμία παραδοχής ότι το κοινό δεν τους τιμά ως «επιλέξιμους».
Η «τσέπη» για την πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου, είναι το βασικό κριτήριο μέσα από το οποίο εκτιμά την ικανότητα των κυβερνόντων. Είναι η αδήριτη ανάγκη που καθορίζει τις επιλογές, και αυτή δεν καθοδηγείται από κανένα σύστημα εξουσίας και ενημέρωσης.
Φάνηκε στην ατελέσφορη προσπάθεια των ΜΜΕ το 2015 να κατανοήσει ο λαός τους κινδύνους που διέτρεχε με το αδιανόητο δημοψήφισμα (αδιανόητο ως προς την αιτιολογία, τη μεθόδευση, το ερώτημα και τους στόχους). Κι όμως, επειδή η τσέπη είχε ρημάξει, ο λαός όχι μόνο δεν εισάκουσε τις λελογισμένες προειδοποιήσεις, αλλά τις ενοχοποίησε ως υπηρετούσες χθόνια ανθελληνικά και αντιλαϊκά σχέδια.
Εν μέσω της παρούσας οικονομικής δυσθυμίας, η ΝΔ στις τάσεις της MRB, όχι μόνο εξακολουθεί να παραμένει πρώτη αλλά να διατηρεί προβάδισμα της τάξεως των 20 μονάδων από το 2ο ΠΑΣΟΚ, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έρχεται 3ος.
Συγκεκριμένα στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει 32,5% με το ΠΑΣΟΚ να περιορίζεται στο 12,2% και τον ΣΥΡΙΖΑ να υποχωρεί στο 10,9%. Η «Νέα Αριστερά» περιορίζεται στο 2,5%, αλλά είναι νωρίς να αποτιμηθεί.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι τμήμα κόσμου, σε σχετική ερώτηση δηλώνει ότι «ανησυχεί» σε ποσοστό 70,7% επειδή δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση («πολύ» ανησυχεί το 34,8% και «αρκετά» 35,9%). Στο σύνολο των ερωτηθέντων το 53.3%. Αλλά παρόλα αυτά δεν ψηφίζει την αντιπολίτευση!
Ακόμη πιο ολέθρια για τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, είναι τα αποτελέσματα στην πρωθυπουργική καταλληλότητα. Ο Μητσοτάκης προκρίνεται ως καταλληλότερος με 39,2% και ακολουθεί ασθμαίνων ο Νίκος Ανδρουλάκης με 13,7% και τρίτος Στ. Κασσελάκης (ο άνθρωπος που εξελέγη αρχηγός γιατί θα νικούσε τον Μητσοτάκη) με 10,1%!
Δεδομένου ότι ο Μητσοτάκης, δεν είναι κάποιος αρχηγός που ως προσωπικότητα συναρπάζει, γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο η επιτυχία του προβάλει μεγαλύτερη. Παρομοίως ανάλογου μεγέθους είναι και η αποτυχία των ανταγωνιστών του - με έμφαση φυσικά στον φωτογενή Στέφανο που θα τον κονιορτοποιούσε!
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι πετυχαίνει επειδή τον υποτιμούν. Αυτή είναι η μία πλευρά, και μάλλον όχι η πρωτεύουσα. Η πλέον αξιοπρόσεκτη είναι η μεθοδικότητά του, ανάλογη ή υπέρτερη με εκείνη του Σημίτη.
Παρέλαβε ένα δεξιό κόμμα και χωρίς να το μετακινήσει (π.χ. κορώνες για Σκοπιανό και εξοπλισμοί) το διεύρυνε στον χώρο της μεγάλης μάζας του Κέντρου (των κυρ Παντελήδων, κατά τους αψίκορους «αγωνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ), μπολιάζοντάς το και με ιδέες σοσιαλδημοκρατίας (π.χ. ο εξαγγελθείς γάμος ομοφύλων).
Παράλληλα είχε την πολιτική ευλυγισία να διαγνώσει την αναγκαιότητα που αρχικά επέβαλε η πανδημία και στη συνέχεια η ακρίβεια. Να εγκαταλείψει τα ακραιφνή φιλελεύθερα, και να δώσει τα διάφορα «pass». Τα οποία ναι μεν είναι «ασπιρίνες στον καρκίνο», αλλά για κάποιους, ίσως και αρκετούς συμπολίτες μας, ήταν πρόσκαιρο βάλσαμο σε πληγές τους.
Απέναντί του έχει μια αντιπολίτευση που ακολουθεί την πεπατημένη της σφοδρής καταγγελίας χωρίς να αρθρώνει προτάσεις λύσεων. Κάτι προσπαθεί να ψελλίσει μόνο ο Ανδρουλάκης, αλλά φευ δεν ακούγεται.
Έτσι ακόμη και ο Μητσοτάκης να μην άρεσε, ο κόσμος απογοητευμένος από τις… «μεγάλες αφηγήσεις» του ΣΥΡΙΖΑ που κατέληξαν ρετάλια, κουρασμένος από τις περιπέτειες και τους ερασιτεχνικούς πειραματισμούς, φοβισμένος στους αστάθμητους καιρούς που βρισκόμαστε, διαλέγει αυτόν που του υπόσχεται λελογισμένη διοίκηση (στο μέτρο βέβαια της ΝΔ, η οποία ως κυβέρνηση δεν «πετάει» σε όλα και από όλους τους υπουργούς). Ή όπως συνοπτικά το διατύπωσε ο καθηγητής Στ. Καλύβας «τον πιο αξιόπιστο».
Η κυριαρχία Μητσοτάκη οφείλεται σαφώς και στην αδυναμία των αντιπάλων του. Την ημέρα π.χ. που ο Μητσοτάκης παρουσίαζε τον εκσυγχρονισμό του gov.gr μέσω του εμπλουτισμού και ισχυροποίησής του με την Τεχνητή Νοημοσύνη, δημιουργώντας τον «ψηφιακό βοηθό» (πρωτοποριακή ενέργεια για την τεχνολογικά καθυστερημένη Ελλάδα), ο Κασσελάκης έκανε κατά δήλωσή του «απροειδοποίητη περιοδεία στην Αιτωλοακαρνανία». Τόσο απροειδοποίητη που… τυχαία τον ανακάλυψαν οι κάμερες!
Και εκεί, αυτό που βρήκε να πει είναι «Δεν βρήκα χαρούμενους ανθρώπους του 41%». Μα με τέτοια ακρίβεια φυσικά και δεν είναι χαρούμενοι. Αλλά στις δημοσκοπήσεις οι «μη χαρούμενοι» εξακολουθούν να επιλέγουν αυτόν που δεν τους κάνει χαρούμενους, μάλλον γιατί στον ορίζοντά τους δεν βλέπουν άλλον…
ΥΓ: Ο Κασσελάκης, αρχηγός κόμματος ών, πρόσβαλε και το ίδιο του το κόμμα! Είπε σε πολίτη «Ήρθα απροειδοποίητα γιατί θέλω να δω πως είστε. Δεν θέλω να ακούω μόνο τους κομματικούς μηχανισμούς».
Δηλαδή ο αρχηγός θεωρεί αναξιόπιστες τις πληροφορίες από τους μηχανισμούς του κόμματός του;
liberal.gr