Ο αρθρογράφος της «Αυγής» επισημαίνει ότι λείπει η γνώμη των κομματικων οργάνων για πράξεις του νέου πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ
Κριτική για άλλη μια φορά στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασελλάκη άσκησε από τις στήλες της «Αυγής» ο Θανάσης Καρτερός αυτή τη φορά με αφορμή τις «αδιαμεσολάβητες επαφές» του προέδρου με τους πολίτες κατά τις περιοδείες του στην επαρχία, αλλά και σε μια σειρά από ενέργειες και δηλώσεις του.
Ο αρθρογράφος επισημαίνει καταρχάς ότι ο κ. Κασσελάκης «δεν ειδοποιεί την Τοπική Οργάνωση όταν επισκέπτεται μια περιοχή για να έχει πιο σωστή εικόνα. Δηλαδή, αν “μεσολαβούν” τα μέλη του κόμματος, η εικόνα αλλοιώνεται. Ή την αλλοιώνουν. Δεν το λες και σχέση εμπιστοσύνης».
Προσθέτει ότι τα νέα στελέχη πρώτης γραμμής παρουσιάστηκαν από τον πρόεδρο «με όρους διαφήμισης» και ως «απόδειξη της νέας αριστερής αριστείας», χωρίς να έχουν προηγηθεί συλλογικές διαδικασίες. Επικρίνει ακόμη και τις αναφορές του κ. Κασσελάκη στην «παλιά, νοικοκυρεμένη Ελλάδα» όπως και την ομιλία του στον ΣΕΒ.
Κλείνοντας σημειώνει ότι «ίσως να βοηθούσαν περισσότερη συλλογικότητα, βάρος, σοβαρότητα στον λόγο και στην πράξη» του προέδρου και προσθέτει ότι «η γείωση στο κάτω-κάτω δεν είναι μόνο για τους άλλους. Για ορισμένους μάλιστα προηγείται η προσγείωση…»
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού:
Η γείωση στο κάτω-κάτω δεν είναι μόνο για τους άλλους. Για ορισμένους μάλιστα προηγείται η προσγείωση…
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που έχει εκλεγεί με την ψήφο των μελών. Δέχτηκε παρ’ όλα αυτά από εσωκομματικούς αντιπάλους σφοδρά έως χυδαία πυρά. Είναι ευφυής, λαμπερός, επικοινωνιακός. Και μαθαίνει γρήγορα.
Αλλά:
Επιμένει να εμφανίζεται ότι συνομιλεί «αδιαμεσολάβητα» με τους πολίτες. Καθώς όμως ανάμεσα σ’ αυτόν και στους πολίτες «μεσολαβούν» τα μέλη του κόμματος, είναι εύλογο το ερώτημα: αυτή τη «μεσολάβηση» απορρίπτει; Και το απαντά ο ίδιος, προσθέτοντας στο «αδιαμεσολάβητο» το «απροειδοποίητο». Δεν ειδοποιεί την Τοπική Οργάνωση όταν επισκέπτεται μια περιοχή για να έχει πιο σωστή εικόνα. Δηλαδή, αν «μεσολαβούν» τα μέλη του κόμματος, η εικόνα αλλοιώνεται. Ή την αλλοιώνουν. Δεν το λες και σχέση εμπιστοσύνης.
Παρουσίασε μέσω ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., με όρους διαφήμισης, τη «νέα γενιά στελεχών πρώτης γραμμής». Έντεκα τον αριθμό. Δόθηκαν στη δημοσιότητα φωτεινές φωτογραφίες και βαριά βιογραφικά ως απόδειξη της νέας αριστερής αριστείας. Η βάσανος της συλλογικότητας, της ανάδειξης στελεχών μέσα από διαδικασίες αξιολόγησης και ελέγχου, δράσης και συνέπειας λείπει. Η γνώμη των μελών και των οργάνων λείπει. Ο πρόεδρος με το επιτελείο του αποφάσισαν και ανακοίνωσαν τη νέα γενιά στελεχών. Και μάλιστα πρώτης γραμμής!
Είπε στη Θεσσαλονίκη: «Το νέο τοπίο που φέρνω είναι μια επιστροφή στην παλιά, νοικοκυρεμένη Ελλάδα, που ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες και τους νόμους, είχε ενσυναίσθηση για τον γείτονά του». Προσπάθησε ύστερα να το «διευκρινίσει»: δεν θα αφήσουμε τους νοικοκύρηδες στη Δεξιά. Λες και τους αφήσαμε ποτέ - συνειδητά τουλάχιστον. Πώς του ήρθε; Δεν ξέρει ή δεν έμαθε ότι η «παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα» υπάρχει μόνο στους μύθους της Δεξιάς; Που τους πλήρωσαν ακριβά η Αριστερά και η χώρα;
Υποστήριξε στον ΣΕΒ τα stock options. Πρόκειται, είπε, για «θεσμική παρότρυνση συμμετοχής των εργαζομένων στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης. Έτσι ώστε να συμμετέχουν στην υπεραξία που προέρχεται… και από τις επιλογές της διοίκησης, και από τον μόχθο της εργασίας. Αυτό σημαίνει έμπρακτη συν-εργασία». Η άποψη διακινείται εδώ και χρόνια ως λύση στις χαώδεις ανισότητες και στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας. Την υιοθέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν ναι, πότε και με ποια διαδικασία; Ή ειπώθηκε… έτσι;
Το μικρό δείγμα είναι ανησυχητικό. Και η σιωπή δεν είναι χρυσός. Όσοι επέλεξαν τη διάσπαση περιφρόνησαν την ετυμηγορία των μελών, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πολλοί που επιμένουν ΣΥΡΙΖΑ έχουν να επιλέξουν μεταξύ σιωπής και κολακείας. Νόμιμος δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και κατάλληλος. Το τελευταίο ο Στέφανος Κασσελάκης οφείλει να το αποδείξει. Ίσως να βοηθούσαν περισσότερη συλλογικότητα, βάρος, σοβαρότητα στον λόγο και στην πράξη του. Η γείωση στο κάτω-κάτω δεν είναι μόνο για τους άλλους. Για ορισμένους μάλιστα προηγείται η προσγείωση…