Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 10 Δεκεμβρίου του 1963, όταν η Σουηδική Ακαδημία απένειμε στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ας θυμηθούμε πώς είχε αντιδράσει ο έλληνας ποιητής όταν του ανακοινώθηκε η υπέρτατη τιμή.
Την ώρα που η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών ανακοίνωνε ότι το βραβείο
Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 1963 απονέμεται στον Γεώργιο Σεφέρη, ο 63χρονος
ποιητής, συγγραφέας και διπλωμάτης βρισκόταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι με κρίσης
έλκους. Ήταν μεσημέρι της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου, όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο
σπίτι της οδού Άγρας 24, στο Παγκράτι.
Στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν ο ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου
Ειδήσεων, που πληροφόρησε τον Σεφέρη ανεπίσημα ότι είναι ο νικητής. Λίγες ώρες
μετά, έξω από την πόρτα του σπιτιού του έλληνα ποιητή κατέφθασε ο πρέσβης της
Σουηδίας, ο οποίος τον ενημερώνει επισήμως για το γεγονός. «Τιμάστε για το
υπέροχο λυρικό ύφος, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το
ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες», του είπε. Ο Σεφέρης θα παραμείνει για λίγο
σιωπηλός, θα βουρκώσει και θα αγκαλιάσει τη σύζυγό του Μάρω.
Η τελετή απονομής θα γίνει, μια μέρα σαν σήμερα, 10 Δεκεμβρίου του 1963 στη
Στοκχόλμη. Ο ποιητής, αφού παραλάβει το Νόμπελ από τον βασιλιά της Σουηδίας
Γουσταύο ΣΤ΄ Αδόλφο, θα απευθύνει οικουμενικό μήνυμα για τις πανανθρώπινες
αξίες και την αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα
μέχρι τις μέρες μας: «Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη
Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και
το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι
τεράστια, και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς
διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται.Δέχτηκε τις
αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα», θα
πει ο Σεφέρης ανάμεσα σε άλλα και θα περάσει στο Πάνθεον των Αθανάτων.
Και στην Ελλάδα; Ο πολιτικός κόσμος και οι πολίτες ασχολούνταν περισσότερο με
τις εκλογές που είχαν διεξαχθεί στις αρχές του Νοεμβρίου, αναδεικνύοντας
πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και δεν είχαν μυαλό για ποιητές και
ποιήματα… Κατά την επιστροφή του Σεφέρη από τη Στοκχόλμη, στο αεροδρόμιο του
Ελληνικού, ουδείς θα τον υποδεχτεί από την Κυβέρνηση!
Άλλωστε «Μιλούσε για πράγματα που δεν τα ‘βλεπαν κι αυτοί γελούσαν… Άφησε κι
ας γελούν…».