Μπορεί λόγω εορτών η πολιτική επικαιρότητα να έχει αραιώσει, ωστόσο στον ΣΥΡΙΖΑ η μία τρικυμία διαδέχεται την άλλη, με τη Σία Αναγνωστοπούλου, βουλευτή της Νέας Αριστεράς πλέον, να τοποθετείται για το θέμα των οικονομικών της Κουμουνδούρου και το δάνειο Κασσελάκη.
Η Σία Αναγνωστοπούλου, σε ανάρτησή της στο Facebook, περιγράφει σε 4 σημεία τι γινόταν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι και την παραίτηση Τσίπρα, πως δεν δικαιολογείται ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ να βγαίνει «μείον» στα οικονομικά του, καθώς οι 11 αποχωρήσαντες (Νέα Αριστερά) έχουν καταβάλει την πάγια μηνιαία εντολή προς το κόμμα μέχρι και το τέλος του χρόνου, ενώ σχολιάζει και τις εγγραφές χιλιάδων μελών όπως και το δάνειο Κασσελάκη.
Μάλιστα, η βουλευτής Αχαΐας με τη Νέα Αριστερά αναφέρεται στην περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρό κόμμα και έπαιρνε μικρή κρατική επιχορήγηση, λέγοντας σκωπτικά πως «τότε ήταν κάποια βαρίδια…», αναφερόμενη προφανώς στην ίδια και τα υπόλοιπα στελέχη που αποχώρησαν.
Η ανάρτηση της Σίας Αναγνωστοπούλου για τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ:
«Για να εξηγούμαστε
Οι βουλευτές που αποχωρήσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ πληρώσαμε την πάγια μηνιαία εντολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και το τέλος αυτού του χρόνου. Δηλαδή και 1,5 μήνα μετά την αποχώρηση. Κάποιοι βουλευτές που έμειναν δεν πλήρωναν ποτέ και μάλλον δεν πληρώνουν και τώρα. Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρέθηκε σε οικονομική δυσχέρεια εξαιτίας των "11".
Μέχρι την παραίτηση Τσίπρα τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απολύτως τακτοποιημένα. Δεν χρώσταγε πουθενά και σε κανέναν.
Είναι παράδοξο που με τις εγγραφές τόσων χιλιάδων μελών -έτσι τουλάχιστον λέει η ηγεσία- ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τέτοια οικονομική κατάσταση. Τα μέλη συνεισφέρουν, όπως και οι βουλευτές και τα στελέχη και οι πάντες, γιατί στην Αριστερά η συνδρομή ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός συνιστά εμπέδωση του "ανήκειν", της αλληλεγγύης, εντέλει της κομματικής λειτουργίας.
Τα περί δανείου του πρόεδρου προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια δικό μου θέμα να το σχολιάσω. Όμως θυμάμαι κάποιες άλλες εποχές, με ελάχιστη κρατική επιχορήγηση, τι κάναμε και πώς το κάναμε.
Τότε όμως ήταν αλλιώς. Τότε ήταν κάποια βαρίδια…»