Νέες αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς 51 συνδικαλιστές εγκαταλείπουν το κόμμα, εκτοξεύοντας πυρά κατά της νέας ηγεσίας.
Στο κείμενο της αποχώρησης, οι συνδικαλιστές κατηγορούν τον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη πως «διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος». Αναφορά κάνουν και στην «παρέμβασή του στο Συνέδριο του ΣΕΒ όπου εμφανίστηκε υπερασπιστής του Κεφαλαίου» και εκτιμούν ότι «είναι μια πορεία, δυστυχώς, δίχως επιστροφή».
Την ίδια ώρα, δηλώνουν περήφανοι «για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με την πρώτη Αριστερή κυβέρνηση του τόπου με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το έργο να διασώσει την κοινωνική συνοχή μιας χρεοκοπημένης χώρας» και αναφέρουν ότι «έχει έρθει η ώρα για μια νέα πορεία για τη χώρα που θα στηρίζεται στα μεγάλα οράματα της Αριστεράς, στα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλά την ίδια στιγμή θα προωθεί αποφασιστικές τομές και προοδευτικές πολιτικές».
Η ανακοίνωση
Στην ανακοίνωση των συνδικαλιστών αναφέρεται:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μια διαλυτική κρίση. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος και η ηγετική ομάδα αρνούνται να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος. Αντί αυτού, επιλέγουν το ερμηνευτικό σχήμα του «εσωτερικού εχθρού» και της «Πέμπτης Φάλαγγας». Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση. Είναι μια επώδυνη και διαλυτική διαδικασία που πλήττει όχι μόνο το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, αλλά συνολικά τις προοδευτικές δυνάμεις και τη Δημοκρατία της χώρας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε δημοκρατικά. Αλλά πορεύεται αντιδημοκρατικά. Διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος. Ένδειξη αυτής της παθογένειας είναι η παρέμβασή του στο Συνέδριο του ΣΕΒ όπου εμφανίστηκε υπερασπιστής του Κεφαλαίου ως εργαλείου κοινωνικής ευημερίας, υποστηρίζοντας ότι η Εργασία μπορεί να έχει συνεργατική και όχι ανταγωνιστική σχέση με το Κεφάλαιο. Είναι μια πορεία, δυστυχώς, δίχως επιστροφή.
Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο αναγνωρίζουμε την ανάγκη και αναλαμβάνουμε την ευθύνη μιας αποφασιστικής τομής στην πορεία εκφυλισμού και απαξίωσης της Αριστεράς στη χώρα μας. Αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες στην ανοχή, στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα που οδήγησαν στην κρίση του κόμματος, την ανοχή σε διχαστικές συμπεριφορές που τροφοδότησαν το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και απομάκρυναν από κοντά μας αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες.
Την ίδια στιγμή παραμένουμε περήφανοι για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με την πρώτη Αριστερή κυβέρνηση του τόπου με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το έργο να διασώσει την κοινωνική συνοχή μιας χρεωκοπημένης χώρας. Κρατάμε από την πολύτιμη και δύσκολη αυτή μάχη τις μεγάλες τομές στην κοινωνική και εργατική πολιτική, την εμφατική ενίσχυση του ΣΕΠΕ, την συνευθύνη των εργολάβων, το βάσιμο λόγο απόλυσης, την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, την επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων.
Και κυρίως κρατάμε την επίγνωση ότι η σύγχρονη Αριστερά είναι αυτή που συγκρούεται και σχεδιάζει, που μιλά συγκεκριμένα και αναλαμβάνει την ευθύνη της άσκησης πολιτικής, που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων στο σήμερα.
Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και απαιτεί τολμηρά βήματα. Οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους.
Εμείς, εκλεγμένοι συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, σήμερα αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Το βήμα που κάνουμε εκκινεί από μια σκληρή παραδοχή. Η κατάσταση που έχει παγιωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε, να υλοποιήσουμε και να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο της Αριστεράς με βάση το οποίο διεκδικήσαμε την υποστήριξη και την ψήφο των πολιτών στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Σήμερα όμως κάνουμε ένα βήμα που κοιτάει στο μέλλον. Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικά ισχυρή και προγραμματικά οραματική αριστερή προοδευτική αντιπολίτευση, που όχι μόνο θα αμφισβητεί την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και απαιτεί τολμηρά βήματα. Οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους.
Μπορούμε να νικήσουμε. Έχει έρθει η ώρα για μια νέα πορεία για τη χώρα που θα στηρίζεται στα μεγάλα οράματα της Αριστεράς, στα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλά την ίδια στιγμή θα προωθεί αποφασιστικές τομές και προοδευτικές πολιτικές που δίνουν υπόσταση στο σύγχρονο περιεχόμενο της Δημοκρατίας: μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Μια κοινωνία ασφάλειας, συμπερίληψης και καλύτερης ζωής.
Σε αυτόν τον στόχο θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις».