Άρης Πορτοσάλτε
Δεν ξέρω κατά πόσο η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας έχει εμπεδώσει το μέγεθος της Μεταρρύθμισης που τολμά η Κυβέρνηση με το νόμο περί ιδιωτικών ΑΕΙ. Ελπίζω και εύχομαι πως οι βουλευτές της έχουν προετοιμαστεί κι αυτοί, αν και τίποτε δεν έχει ακουστεί σχετικά.
Πρώτα, να «οπλιστούν» οι ίδιοι ψυχικά. Να πιστέψουν αυτό για οποίο θα προσπαθήσουν να πείσουν την κοινή γνώμη. Αν και οι πολίτες, δημοσκοπικά τουλάχιστον εμφανίζονται να έχουν κατασταλάξει στην ορθότητα της απόφασης.
Κατόπιν οι βουλευτές της συμπολίτευσης, με την παράθεση λογικών επιχειρημάτων πρέπει να αντικρούσουν την ποικιλία των αντιδράσεων που θα συναντήσουν. Κύριο μέλημα τους να «σπάσουν» το φόβο και την ανασφάλεια που σπέρνει η προπαγάνδα ειδικά στους νέους. Δεν γνωρίζω τον κυβερνητικό σχεδιασμό, αλλά φαντάζομαι ότι η ΚΟ θα συζητήσει σε βάθος το μεγάλο εγχείρημα προτού κληθεί να το περιγράψει στην κοινωνία. Το συνηθίζει, άλλωστε, σε άλλα θέματα που αφορούν σε πολύ λιγότερους, αλλά απασχολούν τους πολλούς…
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τον υπ. Παιδείας Κ. Πιερρακάκη, θα σηκώσει τη σημαία μιας πραγματικής με τη σημασία του όρου, Μεταρρύθμισης. Κατεβάζει σχέδιο Νόμου για να «σπάσει» το κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Τα μονοπώλια δεν πέφτουν εύκολα. Πόσο άλλον το κρατικό! Μετά τον Π. Βουρλούμη (άρθρο, εφ. «ΚτΚ» 28.1.24) σειρά μου να επικαλεστώ τον καθηγητή Ν. Αλιβιζάτο ο οποίος στο βιβλίο του «Πέρα από το 16» γράφει ότι οι ανώτατες σχολές έγιναν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) μετεμφυλιακά για να αποκλειστούν κομμουνιστές καθηγητές.
Στη δικτατορία ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα και η ρητή απαγόρευση για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Η Μεταπολίτευση διατήρησε και προστάτευσε τη χουντική διάταξη με «νύχια και δόντια». Η Ιστορία εκδικείται ή αλλιώς γελά με τις φάρσες που στήνει. Η περιχαράκωση των κρατικών ΑΕΙ από τον κίνδυνο των Αριστερών τα έριξε εξ ολοκλήρου στα χέρια τους…
Με τις δεκαετίες σχηματίστηκε το καθηγητικό κατεστημένο. Φορέας, δυστυχώς, αναχρονισμού και οπισθοδρόμησης. Χρησιμοποιεί τα κρατικά Πανεπιστήμια σαν ιδιοκτησία και σπέρνει φόβο και αγωνία στους φοιτητές, ότι δήθεν η Κυβέρνηση θα περικόψει τη χρηματοδότηση προς όφελος των ιδιωτικών.
Με εργαλείο τη διασπορά ψεμάτων καλλιεργείται η αντίδραση των φοιτητών. Για να γίνει αντιληπτό το βάρος που ασκεί στο θέμα η κρατικιστική αντίληψη αρκεί να σκεφτούμε ότι ακόμη και ο τίτλος του νομοσχεδίου αποφεύγει να αναφερθεί στα ιδιωτικά ΑΕΙ και τα κατονομάζει μη κρατικά.
Και μόνο η σκέψη της σύγκρισης στην οποία, εκ των πραγμάτων, θα υποχρεωθούν τα κρατικά ΑΕΙ προκαλεί αγωνία στην Πανεπιστημιακή κοινότητα. Σε άλλους συνοδεύεται από παραλυσία, σε κάποιους άλλους πάλι γεννά διάθεση αντίστασης στην εξέλιξη και συνοδεύεται από τις καταλήψεις. Η αντίδραση κατά των ιδιωτικών ΑΕΙ έχει ως πρόσχημα την υπεράσπιση των κρατικών. Πραγματική πρόθεση, όπως εκτιμάται, είναι να αποκρύβουν τα κακώς κείμενα του κρατικού Πανεπιστημίου. Κυρίως η παρωχημένη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που καταδυναστεύει τομείς της λειτουργίας τους.
Τα κρατικά Πανεπιστήμια αξιολογούνται από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης και συντάσσεται ο κατάλογος κατάταξης. Με βάση αυτή την κατάταξη κατανέμεται αντιστοίχως και η χρηματοδότηση από το υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού στα 23 ΑΕΙ της χώρας. Ο ίδιος φορέας θα αξιολογεί και τα ιδιωτικά ΑΕΙ όταν θα επιτραπεί η ίδρυση τους.
Η Κυβέρνηση έχει δύσκολη αποστολή και πρέπει να τη φέρει εις πέρας. Το σημαντικό, συνεπώς, είναι να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία. Γίνεται εύκολα κατανοητό, ότι δεν έχουμε άλλη πολιτική δύναμη που θα αναλάμβανε αντίστοιχο τόλμημα. Στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα κι ακόμη παλεύουμε με τα αυτονόητα.
Σε ποιο κράτος απαγορεύεται η λειτουργία δίπλα στο υπό κρατικής διοίκησης φορέα η λειτουργία του αντίστοιχου που θα διοικείται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια; Πουθενά. Ούτε καν στη Βόρεια Κορέα, όπου ήδη λειτουργεί Ιδιωτικό ΑΕΙ…
liberal.gr