Γιάννης Σιδέρης
Ασίγαστη παραμένει η ένταση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων υψώνονται αδιαπέραστα τείχη. Και κατά τα φαινόμενα θα συνεχίσουν να υψώνονται ως τις εθνικές εκλογές. Παράλληλα όμως η ένταση επωάζεται υποδόρια και στο εσωτερικό των δύο κομμάτων.
Ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Γλαβίνας ερωτηθείς στο ραδιόφωνο του Real περί ενδεχόμενης συνεννόησης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ότι «οι όποιες γέφυρες συζήτησης δεν νομίζω ότι είναι εφικτές αυτή τη χρονική περίοδο».
Ως αιτία, ή ως πρόσχημα, ανέφερε τις δηλώσεις Κασσελάκη για «βολικό ΠΑΣΟΚ», που λειτουργεί ως «Δούρειος Ίππος» της Νέας Δημοκρατίας, και για τον «εκβιαζόμενο» Νίκο Ανδρουλάκη. Αυτά κατά τη γνώμη του «δεν δημιουργούν υγιείς προϋποθέσεις για συζήτηση».
Είναι γεγονός ότι επί Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούσε επιθετικό φλερτ προς το ΠΑΣΟΚ προκειμένου αρχικά να το αφαιμάξει από ψηφοφόρους και μετέπειτα να το αναγκάσει σε συνεργασία. Ουσιαστικά σε στήριξη μιας «βιώσιμης» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέσω της απλής αναλογικής. Ήταν η εποχή που ακόμη νόμιζε ότι θα έρθει πρώτο κόμμα, και θεωρούσε ότι οι δημοσκοπήσεις δίνουν ψευδή ποσοστά γιατί είναι «πετσωμένες».
Ο Κασσελάκης ακολουθεί την αντίθετη τακτική. Βλέπει στις δημοσκοπήσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει ψήφους προς το ΠΑΣΟΚ, και προσπαθεί να περιχαρακώσει το κόμμα του ορθώνοντας αναχώματα. Και επειδή η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αποκόψει τις οδούς διαφυγής των ψηφοφόρων του.
Ο Κασσελάκης βρίσκεται σε δεινότερη θέση από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Παρέλαβε ένα καταρρακωμένο κόμμα στο 17,8% με την υπόσχεση ότι στις επόμενες εκλογές θα νικήσει τον Μητσοτάκη, και τώρα βλέπει την πλάτη του βραδυκίνητου ΠΑΣΟΚ! Νιώθει ότι η θέση του σταδιακά αποσταθεροποιείται, γι’ αυτό και έσπευσε να προκαταλάβει ότι ο ίδιος θα οδηγήσει το κόμμα του στις εθνικές εκλογές.
Όμως μια σκιά υπερίπταται του ιδίου και του κόμματος: Η σκιά του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην πρωθυπουργός παρακολουθεί με δυσαρέσκεια τα καμώματα του νυν προέδρου, γιατί θεωρεί ότι απαξιώνουν το κόμμα. Πάντως οι πληροφορίες δεν τον φέρουν διατεθειμένο να επιστρέψει ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
Θεωρεί ότι το κόμμα με το συγκεκριμένο οργανωτικό σχήμα και τη συγκεκριμένη λαϊκή απεύθυνση, έχει τελευτήσει το ζην. Η ιστορική αναγκαιότητα (οι καταναγκασμοί των μνημονίων) που το εκτίναξε στην εξουσία, έχει παρέλθει. Άλλωστε και ωφελιμιστικά ιδείν, ένας πρώην πρωθυπουργός (ο τίτλος κατεγράφη και τον ακολουθεί) δεν μπορεί να επιστρέψει σε ένα κόμμα του 12-14%.
Οι βλέψεις του είναι ευρύτερες. Αποσκοπεί να συσπειρώσει όλη την Κεντροαριστερά υπό την ηγεσία του. Και στη συνέχεια να αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό συνένωσης της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς, ήτοι των αριστερών των σοσιαλιστών και των οικολόγων (δικαίωμα στο όνειρο. Τσάμπα είναι!).
Γι’ αυτό και στα πρόσφατα ταξίδια του, στην Ιταλία και τη Γαλλία συνάντησε την ομάδα των ηττημένων, όπως ο ίδιος. Στην Ιταλία τον πρώην πρωθυπουργό Λέτα, τον Κόντε των Πέντε Αστέρων, τον Φρατογιάνι της Ιταλικής Αριστεράς και τη Σλάιν του Δημοκρατικού κόμματος. Στη Γαλλία τον πρώην Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ (και δεν ντράπηκε, δεν του έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη, που κάποτε έβριζε τον Παπανδρέου ως Ολανδρέου).
Παραδόξως στις φιλοδοξίες του Τσίπρα συναινεί με κάποιον τρόπο και ο Γιώργος Παπανδρέου, για αδιευκρίνιστους σε μας, λόγους. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον στοχοποίησε περισσότερο από ό,τι η δεξιά αντιπολίτευση κατά την πρωθυπουργική θητεία του. Ο ΓΑΠ είναι υπέρ της συνένωσης των «προοδευτικών δυνάμεων», όπως έδειξαν και οι επισπεύδουσες δηλώσεις του την ημέρα της εκλογής Δούκα στον δήμο Αθηναίων.
Αν οι ύστερες σκέψεις Παπανδρέου δημιουργούν ανησυχία στον Ανδρουλάκη, οι φιλοδοξίες Τσίπρα αποτελούν εφιάλτη για τον Κασσελάκη.
Πάντως ο Νίκος δεν βρίσκεται στην ίδια δεινή θέση με τον Στέφανο. Ασχέτως αν το κόμμα ζορίζεται να «ανηφορήσει» την κλίμακα των δημοσκοπικών ποσοστών, έχει να αντιτείνει ότι παρέλαβε το κόμμα από το 8,10% του 2019, το 2023 έπιασε το 11,84% και τώρα δείχνει ότι κυμαίνεται άνω του 12-14%. Λίγα είναι με βάση το χάλι που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι ανοδικά.
Κασσελάκης και Ανδρουλάκης θα αντιμετωπίσουν παρόμοια αμφισβήτηση στο εσωτερικό τους μετά τις ευρωεκλογές, εάν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπικές προγνώσεις. Αλλά το χειρότερο είναι ότι και οι δυο θα νιώθουν τη σκιά των πρώην αρχηγών τους, που στοχεύουν σε κάτι ευρύτερο, πέραν των πρώην κομμάτων τους.
liberal.gr