Δεν ξέρω τι είδος διαλόγου διεξάγεται μεταξύ άσχετων για ένα θέμα που δεν τους αγγίζει – ούτως ή άλλως τίποτα δεν αλλάζει στα υπάρχοντα πανεπιστήμια και για τους φοιτητές τους...
Δεν ξέρω τι δημοκρατικός διάλογος μπορεί να διεξάγεται στα πανεπιστήμια με τραμπούκους, κουκούλες και σιδηρογροθιές, μέσα σε κλίμα φόβου, ξυλοδαρμών και απειλών («ΤΑ ΝΕΑ», 24/1).
Δεν ξέρω γενικότερα τι είδος διαλόγου διεξάγεται μεταξύ άσχετων για ένα θέμα που δεν τους αγγίζει – ούτως ή άλλως τίποτα δεν αλλάζει στα υπάρχοντα πανεπιστήμια και για τους φοιτητές τους…
Ούτε ξέρω για ποιον λόγο πρέπει να καταλαμβάνεις τα κρατικά πανεπιστήμια και να παρεμποδίζεις τη λειτουργία τους επειδή αποφάσισες να διαμαρτυρηθείς για κάποια μη κρατικά πανεπιστήμια που θα λειτουργήσουν κάποτε και δεν σου πέφτει λόγος.
Επί της ουσίας είναι ένα «κίνημα Ραν Ταν Πλαν».
Αλλά συμπαθώ πολύ το σκυλάκι του Λούκι Λουκ για να το μπλέξω σε μια τόσο παρανοϊκή και ασυνάρτητη ιστορία.
Προσοχή όμως. Οχι επειδή το ζήτημα είναι σοβαρό – επί της ουσίας δεν είναι κι ούτε αφορά κανέναν αν κάποιο παράρτημα κάποιου πανεπιστημίου του εξωτερικού λειτουργήσει στη χώρα μας.
Αλλά επειδή με τους τραμπουκισμούς και τους τραμπούκους που πλακώνονται μπορεί να πάθει ζημιά κανένα παιδί. Ανευ λόγου και χωρίς πραγματική αιτία.
Και τότε θα καταριόμαστε τη βία που ενδημεί στα πανεπιστήμια, θα τα βάζουμε με τον Χρυσοχοΐδη που δεν πλακώνει τους αληταράδες, θα βρίζουμε τους «αντιεξουσιαστές» και τις παραφυάδες τους αλλά θα είναι αργά.
Η ζημιά θα έχει γίνει.
Και με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε κάτι απλό. Η βία είναι μία και απλώς κυκλοφορεί σε αντίγραφα.
Είναι η ίδια βία στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, στις συμμορίες και στις καταλήψεις, στους δρόμους και στα γήπεδα, στο Πολυτεχνείο, στο Μεσολόγγι ή στον Κολωνό.
Είναι η ίδια βία που σκοτώνει γυναίκες, αστυνομικούς ή φοιτητές.
Θυμήθηκα λοιπόν μια απορία. Τι έχουν γίνει άραγε εκείνοι που εισέβαλαν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (29/10/2020) και διαπόμπευσαν τον πρύτανη στο Διαδίκτυο με την πινακίδα «Αλληλεγγύη στις καταλήψεις»;
Μάθαμε κάποια στιγμή ότι τους βρήκαν και τους συνέλαβαν. Ωραία.
Και μετά; Δικάστηκαν; Καταδικάστηκαν; Με ποιες ποινές;
Διότι δεν πιστεύω να κυκλοφορούν ελεύθεροι, ούτε ότι θα τους δούμε και στην επόμενη κατάληψη.
Ξέρετε γιατί; Επειδή η συζήτηση δεν αφορά τα πανεπιστήμια, ούτε αν θα είναι κρατικά ή μη κρατικά. Ακόμη λιγότερο αφορά την εκπαίδευση, την παιδεία ή τους νέους.
Αφορά σχεδόν αποκλειστικά τη βία και τα αντίγραφα στα οποία κυκλοφορεί.
Και γι’ αυτό είναι μάλλον βλακώδης ιδεοληψία να πλακώνεσαι σε καταλήψεις με σιδηρογροθιές αλλά να νομίζεις ότι κάνεις διάλογο για τη δημόσια εκπαίδευση.
Γιάννης Πρετεντέρης
ΤΟ ΒΗΜΑ