Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 23 Ιανουαρίου του πολύ μακρινού 1556, που όμως έμεινε στην Ιστορία. Γιατί; Διότι σαν σήμερα καταγράφηκε ο φονικότερος σεισμός που έχει συμβεί ποτέ και μια από τις πιο θανατηφόρες φυσικές καταστροφές στην κινεζική ιστορία, αλλά και η τρίτη πιο θανατηφόρα φυσική καταστροφή στην Ιστορία. Ο Σεισμός της Σαανσί άφησε πίσω του- σύμφωνα με πηγές της εποχής, αλλά και μεταγενέστερες μελέτες- 830.000 νεκρούς!
Να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από τους κατοίκους της περιοχής
ζούσαν σε γιαοντόνγκ (yaodong), κτίσματα σαν καταφύγια (τεχνητές σπηλιές), που
συνηθίζονταν στο οροπέδιο Loess στα βόρεια της Κίνας. Τα «σπίτια» εκείνα ήταν
λαξευμένα σε πλαγιά λόφου ή σκαμμένα οριζόντια στο έδαφος.
Σύγχρονες εκτιμήσεις ανεβάζουν τους άμεσους θανάτους από τον σεισμό σε πάνω από 100.000, ενώ περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι μετανάστευσαν ή πέθαναν από την πείνα, τις κακουχίες και τις ασθένειες, που συνθέτουν τη συνολική αποτίμηση των απωλειών στους 830.000 ανθρώπους. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στην κοιλάδα του ποταμού Wei στην επαρχία Shaanxi. Ο σεισμός προκάλεσε επίσης κατολισθήσεις, οι οποίες συνέβαλαν στον τεράστιο αριθμό των νεκρών. Υπολογίζεται ότι το μέγεθος του σεισμού- πρέπει να- ήταν 8 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ.
Κάπως έτσι ήταν τα σπίτια, τότε, στην περιοχή του σεισμού
Να πώς περιγράφεται στα Χρονικά της Κίνας ο φονικός σεισμός: «Τον χειμώνα του 1556, μια καταστροφή από σεισμό συνέβη στις επαρχίες Σαανσί και Σάνσι. Στην κομητεία μας Χούα συνέβησαν διάφορες κακοτυχίες. Βουνά και ποτάμια άλλαξαν θέση και δρόμοι καταστράφηκαν. Σε κάποια σημεία το έδαφος σηκώθηκε ξαφνικά και σχημάτισε νέους λόφους, ή βυθίστηκε απότομα και σχηματίστηκαν νέες κοιλάδες. Σε άλλες περιοχές, ένα ρέμα χάθηκε σε μια στιγμή ή το έδαφος έσπασε και εμφανίστηκαν νέες ρεματιές. Καλύβες, σπίτια, ναοί και τείχη πόλεων κατέρρευσαν εντελώς ξαφνικά»!
Να πώς περιγράφεται στα Χρονικά της Κίνας ο φονικός σεισμός: «Τον χειμώνα του 1556, μια καταστροφή από σεισμό συνέβη στις επαρχίες Σαανσί και Σάνσι. Στην κομητεία μας Χούα συνέβησαν διάφορες κακοτυχίες. Βουνά και ποτάμια άλλαξαν θέση και δρόμοι καταστράφηκαν. Σε κάποια σημεία το έδαφος σηκώθηκε ξαφνικά και σχημάτισε νέους λόφους, ή βυθίστηκε απότομα και σχηματίστηκαν νέες κοιλάδες. Σε άλλες περιοχές, ένα ρέμα χάθηκε σε μια στιγμή ή το έδαφος έσπασε και εμφανίστηκαν νέες ρεματιές. Καλύβες, σπίτια, ναοί και τείχη πόλεων κατέρρευσαν εντελώς ξαφνικά»!
3.1556 Shaanxi. Deadliest earthquake recorded in history.Occured in the morning of January 23rd,1556 in Shan Chi.The upheaval lasted for few seconds but leveled mountains, opened fissures upto 66 feet deep. pic.twitter.com/IOf8cuFMlo
— Traut ™ 🍂 (@tra__ut) June 1, 2022
Πάνω από 97 κομητείες σε 10 επαρχίες επλήγησαν. Κτίρια υπέστησαν ελαφρές
ζημιές στο Πεκίνο, και τη Σαγκάη, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το
επίκεντρο. Μια περιοχή πλάτους 840 χιλιομέτρων καταστράφηκε και σε πολλές
κομητείες σκοτώθηκε το 60% του πληθυσμού.
Και κάποτε καταγράφηκε και η… αιτία του σεισμού: ο Πορτογάλος Δομινικανός μοναχός Γκασπάρ ντα Κρουθ, που επισκέφτηκε το Guangzhou λίγα χρόνια μετά το 1556, άκουσε για τον σεισμό και κατέγραψε σχετικά στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του «A Treatise of China», το 1569. Ο ανοιχτόμυαλος μοναχός είδε τον σεισμό ως τιμωρία για τις αμαρτίες των ανθρώπων και τον Μεγάλο Κομήτη του 1556* ως το σημάδι αυτής της συμφοράς, αλλά και το σημάδι της γέννησης του Αντίχριστου… Φωτισμένα μυαλά!
*Ο Μεγάλος Κομήτης του 1556 ήταν κομήτης που πρωτοεμφανίστηκε τον Φεβρουάριο του 1556 και παρατηρήθηκε σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης.
Και κάποτε καταγράφηκε και η… αιτία του σεισμού: ο Πορτογάλος Δομινικανός μοναχός Γκασπάρ ντα Κρουθ, που επισκέφτηκε το Guangzhou λίγα χρόνια μετά το 1556, άκουσε για τον σεισμό και κατέγραψε σχετικά στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του «A Treatise of China», το 1569. Ο ανοιχτόμυαλος μοναχός είδε τον σεισμό ως τιμωρία για τις αμαρτίες των ανθρώπων και τον Μεγάλο Κομήτη του 1556* ως το σημάδι αυτής της συμφοράς, αλλά και το σημάδι της γέννησης του Αντίχριστου… Φωτισμένα μυαλά!
*Ο Μεγάλος Κομήτης του 1556 ήταν κομήτης που πρωτοεμφανίστηκε τον Φεβρουάριο του 1556 και παρατηρήθηκε σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης.