«Τι ακριβώς είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ που παρέδωσε ο Τσίπρας και παρέλαβε ο Κασσελάκης; Πού αποβλέπει; Με ποια φυσιογνωμία και ποιες προοπτικές; Κανείς δεν ξέρει».
Ενα κόμμα διαλύεται σε κοινή θέα και σε απευθείας μετάδοση. Για τον απλούστατο λόγο ότι οι λόγοι ύπαρξής του έπαψαν να είναι προφανείς.
Τι ακριβώς είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ που παρέδωσε ο Τσίπρας και παρέλαβε ο Κασσελάκης; Πού αποβλέπει; Με ποια φυσιογνωμία και ποιες προοπτικές; Κανείς δεν ξέρει.
Ακόμη και μια συνεδριακή διαδικασία που (υποτίθεται) θα αποτελούσε το εφαλτήριο της «προοδευτικής αντεπίθεσης» κατέληξε σε ένα ακαλαίσθητο εσωκομματικό μαλλιοτράβηγμα.
Ενα μαλλιοτράβηγμα στο οποίο ομοθύμως μετέχουν ο πρώην αρχηγός, ο διάδοχός του και όλα τα στελέχη που θέλουν ή νομίζουν ότι έχουν κάτι να πουν.
Από όσους έμειναν, δηλαδή. Διότι οι απουσίες εκείνων που έφυγαν ή που αποστασιοποιήθηκαν βαραίνουν ακόμη περισσότερο τον λογαριασμό.
Καμία έκπληξη, φυσικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται ακριβώς με τις ίδιες διαδικασίες που τον έφεραν στο προσκήνιο. Μέσα από ένα παιχνίδι των περιστάσεων.
Αλλά όχι μόνο. Είναι προφανές ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να πηγαίνει από ήττα σε ήττα χωρίς συνέπειες. Αυτές βιώνουν τώρα εκείνοι που φέρουν την ευθύνη τους.
Διότι μετά από κάθε ήττα ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφερόταν μόνο να βγάλει από πάνω του το βάρος της.
Να επιβεβαιώσει την παλιά αριστερή φόρμουλα ότι «χάσαμε παρόλο που έχουμε δίκιο, νίκησαν παρόλο που έχουν άδικο». Να κινηθεί στις ίδιες αναπόδεικτες βεβαιότητες. Να επιβιώσει εκτός εποχής.
Ετσι μπορεί να άλλαξε αρχηγό, αλλά δεν άλλαξε ο ίδιος. Απλώς ο νέος αρχηγός τα έκανε χειρότερα σε ένα πολιτικό περιβάλλον που μάλλον του ήταν ξένο και άγνωστο.
Η αναμέτρηση ήταν λοιπόν αναμενόμενη. Και κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα αν θα έχει επιζώντες. Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν άλλωστε τη συνεχόμενη πτώση, η οποία είχε ήδη ξεκινήσει από τον προηγούμενο αρχηγό.
Το ερώτημα είναι ίσως τι ακριβώς διεκδικούν όσοι πρωτοστατούν στην κατεδάφιση.
Αν ο Κασσελάκης θέλει να φύγει, γιατί ήλθε; Αν ο Τσίπρας θέλει να γυρίσει, γιατί έφυγε; Κι όλοι εκείνοι που χοροστατούν στο κατευόδιο, σε τι ακριβώς αποβλέπουν; Στη μετά θάνατον ζωή;
Ούτως ή άλλως, ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Το πρόβλημα όμως είναι ότι κανείς από τους μετέχοντες στο μαλλιοτράβηγμα δεν φαίνεται ικανός (ή ικανή) να παρουσιάσει κάτι καινούργιο ή κάτι άλλο.
Και έτσι το μόνο που μένει να μάθουμε είναι πόσο θα κρατήσει η απευθείας μετάδοση της διάλυσης.
Γιάννης Πρετεντέρης
ΤΟ ΒΗΜΑ