Άρης Πορτοσάλτε
Δείχνει να έχει κολλήσει η Κυβέρνηση. Μπλέχτηκε μόνη της στον ανεπιτυχή χειρισμό του δυστυχήματος των Τεμπών και καλείται τώρα, δύο μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές, να σχεδιάσει οδικό χάρτη. Ο τραμπισμός του Κασσελάκη με την τοξικότητα στον πολιτικό του λόγο, ο άκρατος λαϊκισμός της Αντιπολίτευσης, η κυβερνητική επίκληση περί των επιθέσεων που δέχεται από διάφορα οικονομικά συμφέροντα, προκαλούν την ευπρόσδεκτη πόλωση που βοηθά στη συσπείρωση των ψηφοφόρων της, αλλά αυτή είναι μάλλον μια αμυντική στάση. Η Κυβέρνηση χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο. Να περάσει στην αντεπίθεση με ατζέντα πολιτικών πρωτοβουλιών. Υπάρχει άραγε κάποιο σχέδιο;
Ανασταλτικός παράγοντας στις όποιες πρωτοβουλίες κι αν υπήρχαν, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε, προφανώς η απώλεια των δύο παραιτηθέντων υπουργών, συνεργατών του Πρωθυπουργού. Εκτός από τις αρνητικές εντυπώσεις στην κοινή γνώμη, ο αντίκτυπος στη λειτουργία του Επιτελικού Κράτους του Μαξίμου ήταν άμεσος. Η συγκρότηση, από την αρχή, θέλει τον χρόνο της. Και ο χρόνος ό,τι πολυτιμότερο τώρα για το Μαξίμου.
Για να είμαστε ρεαλιστές, η απώλεια στόχευσης δεν κρύβεται. Καμία προσεχής πολιτική δράση δεν έχει ανακοινωθεί. Άγνωστο εάν επιφυλάσσεται κάποια έκπληξη, που θα αποκαλυφθεί προσεχώς. Πάντως, μετά την ψήφιση του πολιτικού γάμου για τα ζευγάρια ομοφυλόφιλων και του νόμου για την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ, η κυβερνητική δράση περιορίζεται αποκλειστικά μόνο στη διαχείριση της καθημερινότητας. Κι αυτή άλλοτε κρίνεται επιτυχής, άλλοτε όχι. Εξαρτάται από την ένταση των απρόβλεπτων συμβάντων και η Κυβέρνηση κρίνεται και βαθμολογείται ανάλογα με την ανταπόκριση της Κρατικής μηχανής. Με λίγα λόγια είναι έρμαιη της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας των κρατικών υπαλλήλων στην άσκηση των καθηκόντων τους.
Ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να καλύψει προσωπικώς το εμφανές κενό. Μετά την ομολογουμένως επιτυχή ομιλία του στη Βουλή, στο κλείσιμο της συζήτησης επι της πρότασης δυσπιστίας της ενωμένης Αντιπολίτευσης, άρχισε αμέσως την προεκλογική εκστρατεία από το Μοσχάτο. Σωστά, αλλά δεν αρκεί. Η συνάντηση του με τους πολίτες και ψηφοφόρους της ΝΔ μεταξύ αυτών πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από μέτρα και προτάσεις κυβερνητικής πολιτικής. Οι πολίτες θα αξιολογήσουν τον Μητσοτάκη για τα έργα του, την απόδοση των υπουργών στην αντιμετώπιση των καθημερινών αναγκών, προβλημάτων και των μεγάλων ζητημάτων κι όχι για τον «πόλεμο» του με τα ποικιλώνυμα συμφέροντα. Οι πολίτες τον Πρωθυπουργό φέρνουν μπροστά τους, δεν γνωρίζουν τα συμφέροντα…
Και από την Κυβέρνηση των 60 υπουργών, οι πολίτες δεν βλέπουν παρά ελάχιστους. Είναι το κεντρικό θέμα που λογικά πρέπει να προβληματίζει τον Πρωθυπουργό. Εκείνος θα κρίνει το χρόνο και τη στιγμή που θα ξεδιπλώσει το σχέδιο για την ανασυγκρότηση της κυβερνητικής ομάδας. Υποθετικά, ο πιθανότερος χρόνος, για την ανάληψη πρωτοβουλιών θα είναι μετά τις Ευρωεκλογές και θα εξαρτηθεί αναμφίβολα κι από το αποτέλεσμα.
Το διάστημα του διμήνου έως τότε είναι πολιτικά μεγάλο. Τα γεγονότα καιροφυλακτούν. Έχουμε ξαναπεί πως είναι η πιο δυνατή αντιπολίτευση και δεν έχουν διαψεύσει τη φήμη τους. Η Αντιπολίτευση σίγουρα δεν παράγει θετικό πολιτικό λόγο για την κοινωνία, στοχεύει αποκλειστικά στη φθορά του Μητσοτάκη. Απευθύνεται με ισοπεδωτικά επιχειρήματα, σ’ ένα κοινό με α-πολιτικά χαρακτηριστικά όπως λέγεται, όμως δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Δεν ξέρουμε σε ποιο άκρο θα κατευθυνθούν τα πολιτικά κέρδη, τη βραδιά των Ευρωεκλογών, όμως η Κυβέρνηση οφείλει να παλέψει και να περιορίσει τις πιθανολογούμενες απώλειες της.
Απορώ, τι περιμένει ο Πρωθυπουργός να ανακοινώσει τα αυτονόητα, τα οποία περιμένει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Παρωχημένο πλέον το δήθεν επιχείρημα, μην τον πουν Δεξιό, εάν με αυτοπεποίθηση ανακοινώσει τα μέτρα για την περαιτέρω εμπέδωση της ασφάλειας. Ποιος, άραγε, θα του φέρει αντίρρηση στην εφαρμογή μιας σοβαρής αξιολόγησης στις Υπηρεσίες και στις κρατικές εταιρείες του Δημόσιου Τομέα;
Θα στοιχημάτιζα πως κανένας. Οι ελάχιστοι και αποδυναμωμένοι συνδικαλιστές δεν αποτελούν πια εμπόδιο.
Ο Πρωθυπουργός αναμετράται με τον εαυτό του. Αυτόν πρέπει να νικήσει!
Για να τον εμπιστευτούν και πάλι οι πολλοί, όπως το καλοκαίρι του 2023…
liberal.gr