Δύο χάλκινα μετάλλια χάρισαν στην Ελλάδα οι Ζωή Φίτσιου, Μιλένα Κοντού, Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής στους Ολυμπιακού Αγώνες του Παρισιού.
Αρχικά οι Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής κατέκτησαν το χάλκινο
μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στην κωπηλασία, και περίπου 20 λεπτά
αργότερα οι Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού αναδείχτηκαν «χάλκινες» στο ίδιο
αγώνισμα.
Η απονομή των Παπακωνσταντίνου και Γκαϊδατζή
Η απονομή των Κοντού και Φίτσιου
Παπακωνσταντίνου – Γκαϊδατζής: «Ξέραμε από τι είμαστε φτιαγμένοι»
Για την πίστη που είχαν στους εαυτούς τους μίλησαν οι «χάλκινοι» Ολυμπιονίκες,
στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στο Παρίσι, Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος
Γκαϊδατζής. Οι Έλληνες κωπηλάτες μίλησαν στην κάμερα της ΕΡΤ για αυτή τη
μεγάλη επιτυχία τους.
Ο Πέτρος Γκαϊδατζής τόνισε αρχικά: «Αυτό το μετάλλιο ανήκει σε όλη την
οικογένειά μου, σε όλους αυτούς που μας έχουν στηρίξει, στους προπονητές μας,
που μας έβαλαν στο άθλημα και αυτούς που μας πήραν στην Εθνική ομάδα. Σε
αυτούς που μας έκαναν τους χαρακτήρες που είμαστε, που δουλεύουμε και δεν τα
παρατάμε. Θέλω να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, που με στηρίζει σε ό,τι κάνω.
Αυτή και η αδερφή μου ό,τι κι αν κάνω είναι από πίσω μου, στην αποτυχία και
στην επιτυχία. Δεν ξέρω αν οι Έλληνες μάς ξέρανε, αλλά εμείς ξέραμε από τι
είμαστε φτιαγμένοι και τι μπορούμε να καταφέρουμε. Στην προπόνηση δουλεύουμε
σκληρά, είμαστε μονίμως σε ένα σκοτάδι… Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα.
Ευχαριστώ τον Αντώνη, γιατί αν δεν μπορούσα καμιά φορά να αντεπεξέλθω, ήταν
εκεί. Είμαστε εκεί για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, πεθαίνουμε στην
προπόνηση και αυτό το μετάλλιο είναι ο καρπός της δουλειάς μας».
Ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου επισήμανε: «Ποτέ δεν θεώρησα ότι στερήθηκα κάτι,
είναι επιλογή μου να είμαι στο κοινόβιο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι
αυτό που ήθελα να κάνω, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Η πίεση της προπόνησης
είναι αυτό που με γεμίζει. Δεν θεωρώ ότι έχω στερηθεί κάτι, νιώθω την
οικογένειά μου δίπλα μου, ακόμη και όταν είχαμε κάποια πισωγυρίσματα ήταν
δίπλα μου. Ένα ευχαριστώ στην οικογένειά μου, όχι μόνο την εξ αίματος. Στους
προπονητές μας που ήταν σε κάθε προπόνηση μαζί μας και στερούνται διπλά. Αυτοί
είναι οι ήρωες πίσω από την επιτυχία μας. Ένα ευχαριστώ στον Πέτρο, γιατί
χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν εδώ. Είχα προσπαθήσει στο Τόκιο αλλά δεν τα είχα
καταφέρει. Πέρσι είχαμε ένα πισωγύρισμα, αλλά αυτό μας έκανε ακόμη πιο
δυνατούς για να πάρουμε την πρόκριση πριν δύο μήνες. Ενώ ήμασταν αουτσάιντερ
ήρθαμε και πήραμε αυτό το μετάλλιο που για μας έχει τεράστια αξία».
Φίτσιου - Κοντού: «Είτε θα πεθαίναμε, είτε θα βγαίναμε με μετάλλιο»
Οι Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού χάρισαν στα ελληνικά «κουπιά» το 6ο Ολυμπιακό
μετάλλιο στην Ιστορία. Οι νεαρές Ελληνίδες κωπηλάτριες πέρασαν τρίτες τη
γραμμή του φίνις στον τελικό του διπλού σκιφ ελαφρών βαρών γυναικών και
κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο… κι ενώ λίγα λεπτά νωρίτερα το χάλκινο μετάλλιο
είχαν κατακτήσει στο ίδιο αγώνισμα των ανδρών, οι Έλληνες Αντώνης
Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής.
Μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ η Ζωή Φίτσιου δήλωσε για το χάλκινο μετάλλιο στην
πρώτη συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες: «Δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς τι
έχει συμβεί. Είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένες. Όταν τερμάτισα γύρισα απλώς
πίσω και είπα στη Μιλένα ‘Τι κάναμε;’ Ήταν ένας απίστευτος αγώνας, αυτή τη
στιγμή κρέμεται στο λαιμό μας αυτό το πολύ ωραίο μετάλλιο που είναι και πολύ
βαρύ. Στο ζέσταμα έλεγα πως δεν ήμουν καθόλου αγχωμένη, ένιωθα πολύ καλά το
σώμα μου και όρο περνούσαν τα ανεβάσματα νιώθαμε πολύ καλά. Ήταν η στιγμή, αν
δεν το κάναμε τώρα δεν θα το κάναμε ποτέ. Κάναμε έναν φοβερό αγώνα.
Ευχαριστούμε πολύ τον προπονητή μας, ήταν απίστευτα υποστηρικτικός. Έχουμε
πολύ καλή χημεία με τη Μιλένα, ό,τι κι αν συμβαίνει το καταλαβαίνουμε
κατευθείαν. Δέσαμε πολύ καλά, γιατί είναι ομαδικό το άθλημα και πρέπει να
γίνεις ένα με τον παρτενέρ σου».
Η 18χρονη Μιλένα Κοντού τόνισε από την πλευρά της: «Είχα κλειστό το κινητό
μου, μιλούσα μόνο με τα σημαντικά άτομα για μένα. Δεν έχω λόγια, θα προσπαθήσω
τώρα να το συνειδητοποιήσω. Είχαμε πει με τη ζωή πώς είτε θα πάμε για
μετάλλιο, είτε θα βγούμε πεθαμένες. Είδα ότι οι Νεοζηλανδές έκαναν αλλαγές και
προσπαθούσαν να φύγουν, αλλά ήταν κουρασμένες. Τα τελευταία 600 μέτρα ήταν ένα
σπριντ, είτε θα πέθαινα πριν τον τερματισμό και δεν θα έβγαινα καθόλου ή θα
έβγαινα με μετάλλιο».