Εκτός αν…
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την κυβερνητική εξαγγελία ότι όλοι όσοι υπέστησαν ζημιές από την πυρκαγιά θα αποζημιωθούν.
Μια κοινωνία και κατ’ επέκταση ένα κράτος οφείλουν να προστατεύουν τους πιο αδύναμους. Συνεπώς η ερώτηση του τίτλου δεν αφορά τους αδύναμους οικονομικά συμπολίτες οι οποίοι είδαν στην πυρκαγιά της Αττικής περιουσίες τους να καταστρέφονται. Η πολιτεία οφείλει να τους βοηθήσει. Γιατί όμως να δώσει χρήματα σε έναν συμπολίτη ο οποίος δεν μπήκε καν στον κόπο και (το μικρό) έξοδο να ασφαλίσει την αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ μονοκατοικία του; Ποιος ο λόγος να φορτωθούν οι φορολογούμενοι το βάρος της αποκατάστασης ενός κτιρίου αξίας για το οποίο ακόμα και ο ιδιοκτήτης αδιαφορούσε τόσο ώστε να το έχει ανασφάλιστο; Γιατί ο πρωθυπουργός έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι όλοι όσοι υπέστησαν ζημιές από την πυρκαγιά θα αποζημιωθούν;
Η ίδια η ιδέα της αποζημίωσης (σε αντίθεση με την ιδέα της βοήθειας στον αδύναμο) προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης. Όμως, όπως μας διαβεβαιώνουν σε κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, ο κρατικός μηχανισμός έκανε το καλύτερο δυνατόν. Πράγμα που σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει κανέναν λόγο να αποζημιώσει τους πάντες για τα πάντα και μπορεί άνετα να περιοριστεί στη βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη. Εκτός αν…
…α) οι εξαγγελίες είναι απλώς λόγια του αέρα που σκοπό έχουν να κατευνάσουν την (δίκαιη ή άδικη) οργή. Εκτός αν δηλαδή η κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση στ’ αλήθεια να πληρώσει όσους δεν έχει κανέναν λόγο να αποζημιώσει κι απλώς ψάχνει να κερδίσει χρόνο μέχρι να δει ποιοι είναι λογικό να εισπράξουν δημόσιο χρήμα. Σ’ αυτή την περίπτωση νομίζω τα πράγματα είναι απλά. Αποκλείονται οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων (αν κάποια από τα σπίτια που κάηκαν ήταν τέτοια), αποκλείονται οι συμπολίτες με ανασφάλιστες σπιταρόνες και μένουν εκείνοι οι συμπολίτες που αποδεδειγμένα έχουν ανάγκη την κρατική βοήθεια. Κι επειδή θα έχουμε αποκλείσει όσους δεν πρέπει να την λάβουν βοήθεια (και όχι αποζημίωση) γι’ αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη τα χρήματα θα είναι περισσότερα και στ’ αλήθεια θα πιάσουν τόπο.
…β) η κυβέρνηση αναγνωρίζει κρατική ευθύνη στην καταστροφή. Εκτός αν αναγνωρίζει ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν κι αυτό είχε ως συνέπεια την καταστροφή περιουσιών. Πραγματικά σ’ αυτή την περίπτωση, η οικονομική κατάσταση των ιδιοκτητών είναι αδιάφορη. Όπως αν σου κάνω ζημιά στο αμάξι σου η ασφαλιστική μου εταιρεία θα σε πληρώσει ανεξαρτήτως της οικονομικής σου κατάστασης έτσι κι αν υποστείς ζημιά με ευθύνη του κράτους θα αποζημιωθείς ανεξαρτήτως περιουσιακής κατάστασης.
Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει δημιουργεί πρόβλημα. Αν ισχύει το πρώτο η κυβέρνηση δεν είναι ειλικρινής και για μικροπολιτικούς σκοπούς ενισχύει την κουλτούρα του κράτους Άη Βασίλη που μοιράζει δωράκια (και ίσως ούτε καν αυτή γιατί ο Άη Βασίλης κάνει δώρα με δικά του έξοδα και μόνο στα καλά παιδιά). Αν ισχύει το «β» τότε η κυβέρνηση κρύβει τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού σε σχέση με την καταστροφή αφού η αποζημίωση (σε αντίθεση με τη βοήθεια) σημαίνει και παραδοχή ευθύνης. Και μπράβο της.
ΥΓ – Εννοείται πως, επειδή δυστυχώς οι βοήθειες και οι αποζημιώσεις δεν δίνονται και δεν καταβάλλονται με λεφτά που πέφτουν από τον ουρανό αλλά με λεφτά των φορολογούμενων, η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να υποχωρήσει στη δύναμη της λογικής και να νομοθετήσει την υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών. Τα ασφάλιστρα είναι μικρά και το κέρδος για το δημόσιο ταμείο (δηλαδή το δικό μας ταμείο) μεγάλο. Κι αν η ασφάλιση εμποδίζεται από αυθαιρεσίες, να μια καλή ευκαιρία να περιοριστούν και αυτές.
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/863857/giati-i-kuvernisi-speudei-na-exaggeilei-apozimioseis-gia-olous/