Ό,τι απέφυγαν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, ο Α. Τσίπρας και συν αυτώ να κάνουν, δηλαδή ουσιαστική αυτοκριτική για τις μεγάλες ήττες και του 2019 και του 2023, γίνεται τώρα άναρχα, καθόλου οργανωμένα και χωρίς ίχνος ψυχραιμίας. Βαριές κουβέντες, σκληροί χαρακτηρισμοί, δηλητηριώδη υπονοούμενα, κρατημένα μυστικά που γίνονται δηλητηριώδη βέλη για τους εσωκομματικούς αντιπάλους, αφορισμοί και μπούλινγκ.
Με άλλα λόγια και με έναν μαγικό τρόπο, οι εμπόλεμοι της Κουμουνδούρου προσάπτουν ο ένας στον άλλον ό,τι τους προσήψαν η κοινωνία και η κριτική των πολιτικών αντιπάλων τους, στέλνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ αρχικά στην αντιπολίτευση και μετά σε «μάντρα με κατεστραμμένα οχήματα προς απόσυρση». Ουσιαστικά, κάνουν τώρα στους «συντρόφους» τους ό,τι έκαναν οι ίδιοι στους αντιπάλους τους: κανιβαλίζονται. Αλλοτε ιερά τοτέμ του κόμματος γίνονται «διαπλεκόμενοι», «κουκουλοφόροι», «κομπλεξικοί», «ανίκανοι», «αδιάβαστοι», «καταστροφείς της χώρας και του κόμματος», «υπονομευτές», «δολοπλόκοι», «Φιλιππινέζες των Αμερικανών και Γερμανών» και άλλες ομορφιές.
Ο πολιτικός κανιβαλισμός των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια από τις προσφιλείς μεθόδους για την ηθική εξόντωσή τους. Και, όπως αποδεικνύεται, αυτός ο πολιτικός πρωτογονισμός με στοιχεία πολιτικού κανιβαλισμού είναι ένας πολιτικός Covid, που μεταδίδεται ανεξέλεγκτα, χωρίς να κάνει οποιαδήποτε διάκριση. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα, του Ν. Παππά, του Π. Πολάκη, του Δ. Τζανακόπουλου, του Δ. Παπαγγελόπουλου και του Μ. Καλογήρου «πυροβολούσε» κατά ριπάς ό,τι κινούταν «απέναντι», μη λογαριάζοντας αν ήταν οικογένειες, γυναίκες και παιδιά.
Τέτοιοι άνθρωποι πιθανώς να μην ξέρουν άλλοn τρόπο να επιλύουν προβλήματα και διαφορές. Ψευτονταήδες, αλαζόνες, ακαλλιέργητοι, κάτοχοι της «μοναδικής αλήθειας», την οποία κατασκεύασαν, όχι στην πραγματική ζωή, αλλά σε ρακομελάδικα, «μες σε καπνούς και σε βρισιές», τρώγοντας άγνοια και εμμονές. Γι’ αυτό και με μεγάλη άνεση κανιβαλίζονται τώρα μεταξύ τους. Γκρεμίζουν «μύθους» και είδωλα, ομολογούν ότι πάντοτε ο ένας υποψιαζόταν τον άλλο και οι μεταξύ τους σχέσεις δεν ήταν πραγματικά συντροφικές, αλλά ήταν σχέσεις αμοιβαίου οφέλους σε σχέση με την εξουσία και τα πρακτικά οφέλη της.
Αν κάποιος αποστασιοποιηθεί από το συμπούρμπουλο που γίνεται, μπορεί να δει καθαρά τους χαρακτήρες. Το πόσο αδίστακτοι είναι να «πουλήσουν» και να «πουληθούν». Πόσο εύκολο τους είναι να κάνουν το μαύρο άσπρο. Πόσο πρόθυμοι είναι να στήνουν σκευωρίες και δολοπλοκίες. Κάπως έτσι -και μεταξύ των άλλων, πάντα υπό την καθοδήγηση του μικρού «ηγέτη» «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν»- βρέθηκαν στη χείριστη θέση να οδηγεί το σκόρπιο καραβάνι ο «κύριος 13-0». Ο αμετάκλητα καταδικασμένος από Ανώτατο Δικαστήριο.
Κανιβάλισαν ως μνημονιοσχίστες, κανιβάλισαν με το ψευτο-δημοψήφισμα, κανιβάλισαν με τη σκευωρία της Novartis. Κανιβάλισαν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, κανιβάλισαν, χαρακτηρίζοντας «φασίστα» όποιον διαφωνούσε με τις ανοησίες τους. Κανιβάλισαν τους ελεύθερους επαγγελματίες με τον Τσακαλώτο και τους συνταξιούχους με τον Κατρούγκαλο. Κανιβάλισαν την κοινή λογική και την αξιοπρέπεια του Ελληνα, στήνοντάς τον στις ουρές των ΑΤΜs, όταν ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης αποφάσισαν να κλείσουν τις τράπεζες.
O,τι έκαναν, κάνουν. Αυτή τη φορά όχι στους «απέναντι», αλλά μεταξύ τους. Κι αυτή είναι η αυθεντική μορφή του «ευ κανιβαλίζεσθαι».
ΑΙΧΜΗ
«ΩΡΑ ΠΑΣΟΚ»
Από την Κουμουνδούρου αναδύονται πλέον μόνο οι σκόνες από τα χαλάσματα. Πολλοί πιστεύουν ή και εύχονται ότι ήρθε η «ώρα του ΠΑΣΟΚ». Βέβαια, παλαιότερα, όταν λέγαμε «ώρα ΠΑΣΟΚ», εννοούσαμε μεγάλη καθυστέρηση. Μια συνεδρίαση που επρόκειτο να αρχίσει π.χ. στις 10 το πρωί άρχιζε αργά το μεσημέρι. Αρκετοί πιστεύουν ότι υπό την πίεση της πραγματικότητας να υπάρξει αντιπολίτευση στη χώρα, αυτή τη φορά η «ώρα ΠΑΣΟΚ» θα είναι πιο κοντά στο Γκρίνουιτς.
Αν και οι οιωνοί μέχρι στιγμής δεν είναι ενθαρρυντικοί. Επί του παρόντος γίνεται μια μάχη πασαρέλας, χωρίς απολύτως διακριτό πολιτικό στίγμα. Και παρά τις αξιόλογες υποψηφιότητες, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να πάει σε εκλογή αρχηγού με βασικό κριτήριο ποιος/α θα πάει με τον ΣΥΡΙΖΑ και ποιος/α με τη Ν.Δ. Ασφαλώς και έχει σημασία ο πολιτικός προσανατολισμός της ηγεσίας ενός κόμματος, το οποίο δεν αποκλείεται να κληθεί στο μέλλον να συμμετάσχει σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας.
Το μείζον είναι να αποσαφηνιστεί ποια πολιτική-προγραμματική πρόταση εκφράζει κάθε υποψήφιος. Oχι μόνο αφηρημένα ιδεολογικά. Αλλά στα συγκεκριμένα προβλήματα της εποχής. Αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα, εθνικά θέματα, ιδιαίτερα αν προκύψουν συνθήκες να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, οικονομικό μοντέλο και η σχέση του δημόσιου με του ιδιωτικού τομέα, τα βήματα για την πράσινη μετάβαση, η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η σοβαρή θωράκιση της Δικαιοσύνης, ώστε να μπορεί να επιτελέσει το έργο της γρήγορα και ανεμπόδιστα, η επί του πρακτέου αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και μια σειρά άλλων σημαντικών προβλημάτων.
Η ηγεσία του Ν. Ανδρουλάκη απέτυχε, όχι γιατί μπατάριζε αριστερά ή δεξιά. Τήρησε εν πολλοίς τη γραμμή της πολιτικής αυτονομίας, αλλά καταψήφισε σειρά σημαντικών νομοσχεδίων, παρασυρόμενη από την αχαλίνωτη καταστροφολογία του ΣΥΡΙΖΑ στη «μάχη για τη δεύτερη θέση». Απομένει σχεδόν ένας μήνας έως τις κάλπες του πρώτου γύρου στις 6 Οκτωβρίου. Ο χρόνος αρκεί για να κατατεθούν εκτός από υπογραφές και καθαρές πολιτικές ταυτότητες.
Με σηκωμένα μανίκια
Προχθές ο Κ. Μητσοτάκης συγκάλεσε σύσκεψη για την υλοποίηση του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου», που εξήγγειλε στη ΔΕΘ για την ανακαίνιση των σχολείων. Και χθες προήδρευσε ευρείας σύσκεψης για τη βελτίωση του ΕΣΥ. Oπως μαθαίνω, και οι δύο συσκέψεις δεν ήταν ούτε επιφανειακές ούτε του ποδαριού. Εξετάστηκαν συγκεκριμένες πτυχές και των δύο προγραμμάτων, βάσει δεδομένων και στοιχείων, και εντοπίστηκαν τα προβλήματα, τα οποία πρέπει να ξεπεραστούν, ώστε να τεθούν σε άμεση υλοποίηση. Τόσο ο Χρ. Σταϊκούρας προχθές όσο και ο Α. Γεωργιάδης χθες προσήλθαν στις συσκέψεις με επεξεργασμένες προτάσεις, βοηθώντας να γίνει μια ουσιαστική και παραγωγική συζήτηση και να ληφθούν αποφάσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, επίκεινται κι άλλες τέτοιες συσκέψεις εξειδίκευσης και επιτάχυνσης των εξαγγελιών της ΔΕΘ. Η εντύπωση που αποκόμισαν οι αρκετοί υπουργοί και υφυπουργοί, οι οποίοι συμμετείχαν σε αυτές, είναι ότι ο Κ. Μητσοτάκης «είναι με σηκωμένα μανίκια» και αποφασισμένος… «να μας τρέξει»…
Οι υπογραφές
Εγινε γνωστός ο αριθμός των υπογραφών που συγκέντρωσε κάθε μία και καθένας από τους 6 υποψηφίους για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 62.600 υπογραφές, με τον Χ. Δούκα να παρουσιάζει μόνο τις αναγκαίες 100 υπογραφές μελών της Κ.Ε. και επιφυλασσόμενος να παρουσιάσει στη συνέχεια και τις υπογραφές των μελών. Τις περισσότερες υπογραφές (24.810) παρουσίασε ο Ν. Ανδρουλάκης και ακολουθούν Μ. Κατρίνης (14.000), Ν. Γιαννακοπούλου (8.500), Π. Γερουλάνος (8.000) και Α. Διαμαντοπούλου (7.000). Εμπειρα στελέχη της Χ. Τρικούπη εκτιμούν ότι αυτοί οι αριθμοί «και λένε και δεν λένε τίποτα». Γιατί αφορούν σχετικά ενεργά μέλη. Το επίμαχο ερώτημα, το οποίο μπορεί να κρίνει και το αποτέλεσμα, είναι αν θα προσέλθουν στις κάλπες περισσότεροι ή αρκετά λιγότεροι από τις 270.000 που προσήλθαν στην εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη. Το πιο μικρό εκλογικό σώμα ευνοεί κυρίως τον Ν. Ανδρουλάκη και το πιο ευρύ κυρίως τον Χ. Δούκα και την Α. Διαμαντοπούλου. Ωστόσο, το αξιοσημείωτο είναι πως οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Ν. Ανδρουλάκης στον δεύτερο γύρο χάνει και από τον Χ. Δούκα και από τον Π. Γερουλάνο. Κερδίζει μόνο την Α. Διαμαντοπούλου, εφόσον βεβαίως προκύψουν αυτά τα ζευγάρια για τον τελικό…
ΑΠΟΡΙΕΣ-1
Πώς χωράει κοτζάμ Α. Τσίπρας στη μασχάλη του Απ. Γκλέτσου;
ΑΠΟΡΙΕΣ-2
Αληθεύει ότι κάποιοι Ταλιμπάν από τους 163 νικητές της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ εισηγούνται τη διαγραφή του Στ. Κασσελάκη, λόγω «πειθαρχικών παραπτωμάτων»;
ΑΠΟΡΙΕΣ-3
Κι αν ο Στ. Κασσελάκης αποφασίσει να μη θέσει υποψηφιότητα και ζητήσει πίσω τα δανεικά, τι γίνεται;
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/to-ef-kanivaliesthai