Γιάννης Σιδέρης
Υπάρχει μια προσπάθεια καλλωπισμού του «νέου» προσώπου του Αλέξη Τσίπρα, από μερίδα των ΜΜΕ. Συμμετέχουν ηθελημένα η αφελώς στο rebranding που προετοίμασε γαλλική εξειδικευμένη εταιρεία.
Παρουσιάζουν π.χ. ως σημαντικό το αξίωμα που κατέλαβε, με μεγάλο όντως ποσοστό, έναντι του Ούγγρου Ορμπανικού Zsolt Nemeth, στη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν είναι κάποιο σοβαρό όργανο. Δεν έχει σχέση με το «Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης» ούτε με το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο». Πρόκειται για μια χαλαρή οργάνωση, μια διακρατική ΜΟΚ, στην οποία συμμετέχουν πάνω από 50 κράτη, χωρίς καμία εξουσία. Ούτε καν έχουν τη δυνατότητα αποφασιστικών εισηγήσεων στην ΕΕ. Απλώς συγκεντρώνονται και φιλολογούν.
Δεν είναι ο μόνος Έλληνας πολιτικός που λαμβάνει αξίωμα στον συγκεκριμένο Οργανισμό. Είναι όμως ο μόνος του οποίου το αξίωμα προβάλλεται ως ένδειξη πολιτικής αναγνώρισης και ευρωπαϊκού πολιτικού διαμετρήματος!
Για παράδειγμα, ουδείς ασχολήθηκε, και καλώς δεν ασχολήθηκε, με τη σημαντικότερη (πάντα στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διακρατικής οργάνωσης), με την ομόφωνη εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στη θέση του βασικού εισηγητή για τη Δημοκρατία.
Ή στο ότι η Ντόρα Μπακογιάννη έχει εκλεγεί ως μία εκ των αντιπροέδρων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Και ακόμη περισσότερο με την εκλογή Ρουσόπουλου ως Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου, και όχι απλώς μιας επιτροπής.
Για να καταδεχθεί η…. σοβαρότητα του Συμβουλίου, ήταν μια από τις επιτροπές του που δημοσίευσε, με χρήματα των Ευρωπαίων πολιτών, την περίφημη καμπάνια, η οποία είχε το σύνθημα: «Η ελευθερία βρίσκεται στο χιτζάμπ». Ήταν καμπάνια για να προπαγανδιστεί η «συμπερίληψη» και η ανοχή στην «πολυπολιτισμικότητα».
Τόση «ελευθερία βρίσκεται στο χιτζάμπ» που οι γυναίκες του Ιράν δολοφονούνται γιατί δεν θέλουν να φορούν μαντήλα. Αλλά η επιτροπή του Συμβουλίου δεν το έμαθε. ….Τελικ, μετά τον σάλο που ακολούθησε το απέσυραν!
Προχθές, ο Τσίπρας βρέθηκε στη Σερβία, όπου ο πολιτικός του λόγος ήταν απολιτικός και αγαπησιάρικος, ως έκθεση ιδεών: «Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για την ειρηνική επίλυση των διαφορών». Επίσης, «μπορούμε και να προστατέψουμε τα εθνικά μας συμφέροντα και να αντιταχθούμε στον εθνικισμό».
Στο πλαίσιο αυτό υποστήριξε τη συμφωνία των Πρεσπών, με την «ηρωϊκή» προτροπή «να κάνουμε ό,τι μπορούμε για την ειρηνική επίλυση των διαφορών, ακόμη και όταν είναι δύσκολο, ακόμη και όταν έχει πολιτικό κόστος. Το είπα όταν υπογράφαμε τη Συμφωνία των Πρεσπών με τον φίλο μου Ζόραν Ζάεφ».
Αυτό είναι το ένα πρόσωπο του Τσίπρα, αυτό που τιμάται με βραβεία ειρήνης για την επαίσχυντη συμφωνία, από διάφορες ΜΚΟ και πρόθυμες πένες. Και που εκφωνεί εκθέσεις ιδεών.
Το άλλο είναι ο αρχηγός του κόμματος της τοξικότητας, της εχθροπάθειας, της βιοτεχνίας των τρολ, του ή εμείς ή αυτοί, των γερμανοτσολιάδων, του Μητσοτάκη γ@μιέσαι, που ποτέ το κόμμα του δεν καταδίκασε, της σπίλωσης των ανθρώπων του Τύπου, του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας και του ειδικού δικαστηρίου 13-0, της Novartis και τόσων άλλων.
Τώρα, εξακολουθεί να καλλιεργείται σε κάποιο κόσμο η προοπτική επιστροφής του, ως ηγέτη που υπό την αιγίδα του θα ενωθεί το σύμπαν της Κεντροαριστεράς.
Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ που αντιστάθηκε στις εκμαυλιστικές προτάσεις του για ψήφιση απλής αναλογικής, τότε που θα το έφερνε συνεταίρο στην εξουσία, με πρωθυπουργό βέβαια τον Τσίπρα, θα δεχθεί τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί σκέτο ευθυμογράφημα.
Και βέβαια, συγγραφέας του ευθυμογραφήματος είναι ο νυν «ώριμος» Αλέξης. Που δεν ήταν ώριμος έναν χρόνο πριν, όταν βοούσε το διαδίκτυο για ένα δήθεν sms της Αχτσιόγλου με το οποίο του συνιστούσε να παραιτηθεί.
Ούτε σε αυτό, αν ήταν παραλήπτης ή όχι, δεν απάντησε μέσω κύκλων, επειδή ήθελε να απαλλαγεί από τους παλαιοκομματικούς της Ομπρέλας και να ψαλιδίσει τα φτερά της τότε ανατέλλουσας Έφης. Γι' αυτό και όλα τα στελέχη της επιρροής του πριμοδότησαν τον Στέφανο. Χωρίς να περιμένουν ότι με το επικοινωνιακό του χάρισμα τελικά θα εκλεγόταν πρόεδρος.
Φυσικά, δεν είναι άμοιρος της νυν συμπεριφοράς των «87», και της προσπάθειας εκδίωξης του Κασσελάκη. Ήθελαν απλώς να κοντύνουν την Αχτσιόγλου αλλά τους προέκυψε δημοφιλής Πρόεδρος!
Οι «87» και άλλοι που συσπειρώνονται γύρω τους, εξακολουθούν να προσβλέπουν στην επιστροφή του Αλέξη ως ηγέτη της μεγάλης Κεντροαριστεράς. Ματαιοπονία, γιατί όπως είπε χθες ο Πολάκης, θα γίνουν ουρά της Κεντροαριστεράς (και όχι ηγετική δύναμή της, όπως σχεδίαζαν).
Δεν αρκεί το διπλό πρόσωπο του Ιανού, όταν το έργο που δημιούργησες (ο ΣΥΡΙΖΑ) έχει σαθρή δομή και κατεδαφίζεται. Και ένα κατεδαφιστέο δεν αποτελεί στέγη.
liberal.gr