«Κάποιοι είχαν συμφέρον να φύγουν τα παιδιά από την Κιβωτό του Κόσμου» - «Πήγα στο δικαστήριο για να τους κοιτάξω στα μάτια», τόνισε ο ιδρυτής της «Κιβωτού του Κόσμου».
Τη σιωπή του «έσπασε» έπειτα από την καταδίκη του από το δικαστήριο για πέντε από τις 19 πράξεις που του αποδίδονταν, ο πατέρας Αντώνιος. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο καταδίκασε τον ιδρυτή της «Κιβωτού του Κόσμου» σε φυλάκιση 51 μηνών για πράξεις που αφορούσαν βαριές και απλές σωματικές βλάβες, τις οποίες φέρεται να παρότρυνε και να ενέκρινε, όπως εξαναγκασμός σε εργασία παιδιών, παρατεταμένη απομόνωση και ξυλοδαρμούς.
Το δικαστήριο μετέτρεψε σε εξαγοράσιμη, προς 10 ευρώ ημερησίως, την ποινή του κληρικού και ενός ακόμη καταδικασθέντα.
«Δύσκολες οι συνθήκες. Αγωνιζόμαστε. Δύο χρόνια τώρα νομίζω ότι ζω ένα κακό όνειρο. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσω και θα επιστρέψω πάλι στην αλήθεια», είπε ο πατέρας Αντώνιος στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» στο Star.
«Όλο αυτόν τον καιρό αντιμετωπίζω το "κακό" που ήρθε και μας βρήκε. Είναι μια μεγάλη δοκιμασία, ένας μεγάλος "πειρασμός". Την πίστη μας στον Θεό τη δείχνουμε στις δύσκολες στιγμές. Περιμένουμε τη δικαίωση», τόνισε ο πατέρας Αντώνιος.
«Πήγα στο δικαστήριο για να τους κοιτάξω στα μάτια»
Αναφερόμενος στην καταδικαστική απόφαση, ο πατέρας Αντώνιος είπε ότι πήγε στο δικαστήριο με την ελπίδα ότι θα αθωωνόταν.
Όπως υποστήριξε, δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να «δένουν» την καταδίκη του: «Ήμουν στο δικαστήριο. Ήθελα να είμαι παρών για να ζήσω αυτή τη στιγμή, τη δικαίωση. Ήθελα να τους κοιτάξω όλους στα μάτια. Είχαμε την ελπίδα ότι θα βρούμε το δίκιο μας. Δώσαμε πληθώρα στοιχείων, δεν υπήρχε ενοχή. Καταδικαστήκαμε για πέντε κατηγορίες από άτομα με ποινικό μητρώο», υποστήριξε.
Ο πατέρας Αντώνιος, τα τελευταία δύο χρόνια που είναι σε εξέλιξη η υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου», φιλοξενείται μαζί με την πρεσβυτέρα σε φιλικό τους ζευγάρι.
«Κάποιοι είχαν συμφέρον να φύγουν τα παιδιά από την Κιβωτό του Κόσμου»
«Κατά καιρούς ακούγαμε κάποια πράγματα, ότι κάποιοι δεν είναι ευχαριστημένοι για τον έναν ή τον άλλον λόγο. Ακόμα και να μην πω απειλές ότι αυτό θα μπορούσε και να συμβεί. Εμείς όμως δεν δίναμε σημασία. Ξέραμε το έργο που κάναμε», επισήμανε στη συνέχεια.
Ερωτηθείς ποιος είχε συμφέρον από τη δίωξη εναντίον του, απάντησε: «Όλοι αυτοί που είχαν συμφέρον τα παιδιά να φύγουν από εμάς. Εμείς φροντίζαμε για το καλό των παιδιών, από την αρχή ασκούσαμε τον θεσμό της αναδοχής, ψάχναμε να βρεθεί ένα ζευγάρι σωστό που θα βοηθήσει το παιδί με τα προβλήματα που έχει. Και πάντοτε φροντίζαμε να υπάρχουν οι οικογένειες οι κατάλληλες. Εμείς δεν παίρναμε κρατικά χρήματα, όλοι οι άνθρωποι που προσέφεραν σε εμάς ήταν οι άνθρωποι που ήταν και στο διοικητικό συμβούλιο. Είχαν βοηθήσει την Κιβωτό να γίνει αυτό που είναι».
Απευθυνόμενος στον κόσμο που όλα αυτά τα χρόνια βοήθησε την Κιβωτό του Κόσμου, ο πατήρ Αντώνιος ανέφερε: «Τους κοιτάω στα μάτια και τους λέω ότι ποτέ δεν τους πρόδωσα. Είμαι ο πατήρ Αντώνιος αυτός που ανά πάσα στιγμή θα με έβλεπαν στις επάλξεις να προσπαθώ να βοηθάω και να θυσιάζομαι γι’ αυτόν τον κόσμο. Ποτέ δεν ήμουν μόνος μου. Όλο το έργο το κάναμε μαζί με χιλιάδες ανθρώπους. Από αυτόν που έδινε την προσευχή του, μέχρι τον οβολό του. Όλα αυτά είναι ψέματα, βιώνουμε μια τεράστια αδικία. Στέκομαι γιατί λειτουργώ και παίρνω δύναμη από την Αγία Τράπεζα να κρατιέμαι. Είμαι σε προσευχή συνεχόμενα. Αγωνίζομαι να κρατάω καλά την υγεία μου για να δίνω τη μάχη ενάντια σ’ αυτή την τεράστια αδικία. Κατέστρεψαν ένα από τα σπουδαιότερα έργα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Αν σας πω τα βραβεία που έχουμε, μιλάμε για εκατοντάδες».
Ερωτηθείς αν θα άλλαζε κάτι από όλα όσα έχει κάνει στο πλαίσιο της «Κιβωτού του Κόσμου», τόνισε: «Ναι, κάθε φορά που βλέπαμε ότι κάποιος δεν έκανε γι’ αυτή τη δουλειά, αμέσως απομακρύνονταν. Αυτό συμβαίνει σε έναν οργανισμό πολυάριθμο. Αυτό που έλεγα πάντοτε στα παιδιά σαν εξομολόγος».
Στην ερώτηση αν πιστεύει ότι θα επιστρέψει στην «Κιβωτό», ο πατήρ Αντώνιος με σπασμένη φωνή και συγκινησιακά φορτισμένος απάντησε: «Είναι σαν να με ρωτάτε αν ένας πατέρας θέλει να αγκαλιάσει το παιδί του που το έχασε για δύο χρόνια. Η Κιβωτός για μένα είναι ένα παιδί που μεγάλωσα από το μηδέν. Το φέραμε στην ύπαρξη και το μεγαλώσαμε με μεγάλο κόπο με αγωνία με κίνδυνο την υπόστασή μας. Το ξέραμε ότι παίζουμε το κεφάλι μας κορώνα γράμματα. Όλα αυτά τα παιδιά που μας έστειλε η εισαγγελία. Όλα αυτά τα παιδιά που θα γύριζαν μέσα στην κοινωνία και θα έκαναν κακό στον κόσμο έξω, αυτή τη στιγμή εμείς τα θεραπεύουμε. Η θεραπεία όμως δεν αλλάζει τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Του δείχνει τον δρόμο».