27 Νοεμβρίου 2024

📺Νέα αποκαλυπτικά στοιχεία για την δράση Ρώσων κατασκόπων στην Ελλάδα: Η μυστηριώδης γυναίκα, το έγγραφο «ελληνοποίησης» και η… Μαρία Τσάλλα


Νέα στοιχεία για τη δράση Ρώσων κατασκόπων στην Ελλάδα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Όπως αποκαλύπτει ο ΑΝΤ1, μία Ρωσίδα κατάσκοπος, που ζούσε και στην χώρα μας, εμφανίζεται ως Μαρία Ρόζα Μάγιερ Μούνος, ετών 40 και γεννηθείσα στην Ελλάδα. Το κανονικό της όνομα είναι Άννα Ντούλτσεβα. Συνελήφθη με τον σύζυγό της Δεκέμβριο του 2022 στην Σλοβενία, για κατασκοπεία υπέρ της Ρωσίας, ενώ παρίστανε την γκαλερίστα και όπως είναι φυσικό, όλα τα χαρτιά που κατείχε το ζευγάρι ήταν ψεύτικα.

Σύμφωνα με το πλαστό διαβατήριό Αργεντινής της Μαρία Ρόζα, ο τόπος γέννησης της είναι η Ελλάδα και όπως προκύπτει από την έρευνά… ο Χολαργός. Τα ευρήματα από Ληξιαρχείο Χολαργού είναι αποκαλυπτικά.

Το χαρτί της «ελληνοποίησης»

Το παρακάτω έγγραφο είναι η ληξιαρχική πράξη γέννησης και όπως αναγράφει ήρθε στη ζωή στις 6 Απριλίου του 1984,σε μαιευτήριο της περιοχής.

Οι δήθεν γονείς της δήλωσαν το βρέφος δυο ημέρες μετά, ενώ ο πατέρας της δηλώνει έμπορος, αυστριακής υπηκοότητας, με διεύθυνση κατοικίας την Αργυρούπολη και αριστερά, με χειρόγραφη σημείωση αναγράφει πως έγινε ονοματοδοσία.



Τίποτα δεν προδίδει, ακόμα και από την γνησιότητα της σφραγίδας, τι έχει συμβεί. Το χαρτί υπογράφει ο πρώην δήμαρχος, που πια δεν βρίσκεται στην ζωή. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο ληξιαρχείο του Χολαργού το 2010 προστέθηκε μία καινούργια σελίδα και έτσι η Μαρία Ρόσα έβγαλε το πλαστό της διαβατήριο.

«Αυτό είναι ονοματοδοσία»

«Αυτό είναι ονοματοδοσία εάν δεν πάνε οι δύο γονείς με όλα τα χαρτιά δεν μπορούν να δώσουν όνομα. Υπάρχουν οι δύο υπογραφές των γονέων που κάνουν ονοματοδοσία, η σφραγίδα είναι ίδια», ανέφερε υπάλληλος της υπηρεσίας που μίλησε στον ANT1 υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Τα στοιχεία της κατασκόπου είναι καταχωρημένα και στο Ευρετήριο Κοριτσιών του 1984. Ποιος πρόσθεσε ή παραποίησε τα έγγραφα;

Ένα θόλο σημείο ή εσκεμμένη παράλειψη είναι ότι σύμφωνα με την ερευνά, δεν υπάρχει στο αρχείο του Δήμου το χαρτί του μαιευτηρίου, δηλαδή το ιατρικό πιστοποιητικό του νοσοκομείου που δηλώνει ότι έχει γεννηθεί ένα παιδί, αλλά και τα στοιχεία των γονέων. Το ενδεχόμενα είναι δύο, ή κάποιος το εξαφάνισε η κανένας δεν τα καταχώρησε στο αρχείο.

Παράλληλα, το χαρτάκι καρφιτσωμένο που υπάρχει επάνω στο έγγραφο, μαρτυρά πως κάποιος από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες της χώρας αναζήτησε στοιχεία της Ρωσίδας.



«Αυτό σημαίνει ότι κάποιος το ζήτησε. Πήγαμε στο αρχείο να βρούμε τα χαρτιά του μαιευτηρίου και ότι άλλο υπήρχε και δεν υπήρχαν. Στο βιβλίο είναι καταχωρημένη γέννηση, δεν υπάρχουν όμως στο αρχείο όλα τα χαρτιά που έπρεπε να υπάρχουν όταν γεννιέται ένα άτομο. Είναι το χαρτί του μαιευτηρίου, οι ταυτότητες των ενδιαφερομένων, μία ληξιαρχική πράξη γάμου γιατί τότε θεωρώ ότι χρειαζόταν» λέει η υπάλληλος του ληξιαρχείου.

Σημειώνεται, ότι τα αρχεία στο Δημαρχείο Χολαργού ψηφιοποιήθηκαν τρία χρόνια αργότερα.

Η σχέση που είχαν οι δύο Ρωσίδες κατάσκοποι που δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα

Η κατάσκοπος Μαρία Τσάλλα, που ζούσε στο Παγκράτι και εμφανιζόταν ως επαγγελματίας φωτογράφος, εξαφανίστηκε μόλις οι αρχές ξεκίνησαν να την ψάχνουν. Από την έρευνα του ΑΝΤ1 προκύπτει, ότι η επικεφαλής της ήταν η Μαρία Ρόζα, η αλλιώς Άννα Ντούλτσεβα, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα.

Από την έρευνα επίσης προκύπτει ότι υπάρχει αρκετό μυστήριο ακόμη και με το διαβατήριο, το οποίο είναι πλαστό. Ήταν, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ένα από τα όπλα της, καθώς η Άννα Ντούλτσεβα είχε ελευθερία να κινείται σε όλον τον κόσμο και με αυτό το διαβατήριο οι αρχές της Σλοβενίας την συνέλαβαν.


Η κατάσκοπος «Μαρία Τσάλλα»

Ποια είναι η σχέση της με τη χώρα μας

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το διαβατήριο που βρίσκεται στο «μικροσκόπιο» των αρχών ανήκει σε ηλικιωμένη Ισπανίδα, η οποία αφιχθεί στη χώρα μας από την Τουρκία το 2013. Έκτοτε, κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται.



Γιατί οι Ρώσοι επιλέγουν να στέλνουν γυναίκες στην Ελλάδα

Όπως αναφέρουν αναλυτές, οι γυναίκες είναι πιο βατές, καθώς έχουν πιο εύκολη διείσδυση στις κοινωνίες και γίνονται αποδεκτές σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, ενώ προσαρμόζονται και ενσωματώνονται πιο ανώδυνα.