Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας πολιτικός αχταρμάς προσπαθεί να «ρίξει» έναν πρωθυπουργό με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το 2015 το «γαλλικό μοντέλο» (συνεργασία Ακρας Αριστεράς, Ακρας Δεξιάς) λειτούργησε μια χαρά: ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή και Π. Καμμένος έριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Τότε, βεβαίως, ίσχυε η προϋπόθεση των 180 ψήφων για την εκλογή ΠτΔ. Αυτή η ανίερη συμμαχία και οι δραματικές συνέπειες είχαν οδηγήσει το 2019 στην αλλαγή του Συντάγματος, με την οποία αποσυνδέεται πλήρως η εκλογή ΠτΔ από τη συνέχιση της θητείας της κυβέρνησης. Πλέον Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με απλή πλειοψηφία (151) ή και με σχετική πλειοψηφία (πάνω από 120).
Κι, όμως, παρότι έστω στα λόγια -πλην Νέας Αριστεράς και Φωνής Λογικής- όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν μη θεσμική και προσβλητική για το πρόσωπο της εν ενεργεία Προέδρου, Κ. Σακελλαροπούλου, με την εξαίρεση του ΠΑΣΟΚ ρίχνουν συνεχώς λάδι στη φωτιά της προεδρολογίας. Ξέροντας, πλέον, ότι δεν μπορούν να ρίξουν τον Κ. Μητσοτάκη, άλλαξαν στόχο. Επιχειρούν να τον φθείρουν με κάθε τρόπο, καταλογίζοντάς του μάλιστα ότι αυτός φταίει για την προεδρολογία. Παρότι ο πρωθυπουργός ήταν και είναι αυτός που προσπάθησε να κόψει από το καλοκαίρι την προεδρολογία. Και παρότι κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν έχει πει όνομα.
Με ονόματα έχουν μιλήσει, για διαφορετικούς λόγους, τα εξής 5 πρόσωπα: Η Α. Λατινοπούλου που πρότεινε τον Κ. Καραμανλή, πιστεύοντας αφελώς ότι μπορούσε να… διασπάσει τη Ν.Δ. Ο Α. Σαμαράς που επίσης πρότεινε τον Κ. Καραμανλή, πιστεύοντας ότι θα ήταν η λύση για την ενότητα της παράταξης. Η σαφής δημόσια άρνηση του πρώην πρωθυπουργού να δεχθεί την «τιμητική πρόταση», έβγαλε οριστικά το όνομα του Κ. Καραμανλή από την εξίσωση. Ποιοι άλλοι μίλησαν για ονόματα, επιδιώκοντας να φουντώσουν τη φθοροποιό και αντιθεσμική προεδρολογία; Ενα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ο Θ. Μαργαρίτης, που «πέταξε» το όνομα του Χρ. Ράμμου, αλλά αποδοκιμάστηκε έντονα από το ΠΑΣΟΚ για την αυθαίρετη πρωτοβουλία του. Ο Αλ. Χαρίτσης ,επικεφαλής της Ν. Αριστεράς, που πήρε σχεδόν αμέσως την πάσα του Θ. Μαργαρίτη και πρότεινε επισήμως τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρ. Ράμμο, για ΠτΔ, αφού, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, τον ενημέρωσε πριν. Η Νέα Αριστερά δεν είναι κάποια εκδοχή «Ανανεωτικής Αριστεράς», αλλά είναι ο σκληρός πυρήνας της μετωπικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Το πιο δογματικό κομμάτι του παλιού ΣΥΡΙΖΑ. Και προφανώς την ίδια μετωπική πολιτική θα ήθελε να προωθήσει και εν όψει της εκλογής ΠτΔ. Αλλά ούτε το 2% που παίρνει με το ζόρι ούτε η ακραία πολιτική της, την καθιστά σοβαρό συνομιλητή σε ένα θεσμικό θέμα. Να «τσιμπήσει» ψηφαλάκια από τη διαλυμένη δεξαμενή της σκόρπιας Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε και τίποτα παραπάνω.
Ο πέμπτος που μίλησε με όνομα για την Προεδρία της Δημοκρατίας ήταν ο «μια φορά πονηρός-πάντα πονηρός» (παρά το αποτυχημένο πολιτικό λίφτινγκ, που στην Ελλάδα το λένε rebranding) Α. Τσίπρας. O οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ εκθείασε την Κ. Σακελλαροπούλου και εγκάλεσε τον Κ. Μητσοτάκη γιατί δεν ανανεώνει τη θητείας της. Αντικειμενικά αυτή είναι και η πιο κουτοπόνηρη σκέψη, η οποία κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε ίσως να φέρει σε δύσκολη θέση τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος την πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2020.
Επεσαν μέσω διοχετευμένων δημοσιευμάτων κι άλλα ονόματα, όπως του Ν. Δένδια (που αρνήθηκε ο Κ. Μητσοτάκης), του Γ. Στουρνάρα (επίσης αρνήθηκε) και του Β. Βενιζέλου. Ενώ στο τραπέζι φαίνεται πως παραμένει και το όνομα του Προέδρου της Βουλής, Κ. Τασούλα.
Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα μπορούσε να γίνει πολιτικό και όχι θεσμικό πρόβλημα για τον Κ. Μητσοτάκη, μόνο αν ο Κ. Καραμανλής δεχόταν να μπει σε μετωπική σύγκρουση με το Μ. Μαξίμου και να δεχθεί την πρόταση του Α. Σαμαρά. Απ’ τη στιγμή που αυτό το σενάριο κάηκε, καίγονται και όλα τα άλλα σενάρια-ονόματα, τα οποία πέφτουν στο τραπέζι μόνο και μόνο για να δημιουργηθεί η απατηλή εικόνα προβλημάτων και τριβών στη Ν.Δ. Και το δεύτερο όνομα που κάηκε, ήταν αυτό του Χρ. Ράμμου, ο οποίος προσφέρθηκε, όπως φαίνεται, να παρέχει υποστήριξη στο «αντιμητσοτακικό μέτωπο».
ΩΧ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ!
Τόσα χρόνια στο επάγγελμα έχω δει και έχω ακούσει πολλά «κουφά» κι απίθανα. Με αποτέλεσμα να στερούμαι πολλές φορές τη χαρά της έκπληξης, έστω κι αν είναι αρνητική. Η έκπληξη είναι πάντα έκπληξη.
Χθες, όμως, ακούγοντας τον Κ. Βελόπουλο -και ενώ έχω άποψη για το ποιόν του ανθρώπου- εξεπλάγην. Οχι τόσο με τον αμετροεπή λαϊκισμό του και τα ξωτικά του όσο με την κραυγαλέα πολιτική ανοησία του: «Δεν χρειαζόταν μετρό η Θεσσαλονίκη» είπε ο μέγας ηγέτης με τις επιστολές του Ιησού υπό μάλης! Εμφανιζόμενος κατηγορηματικός ότι δεν θα γίνει η επέκταση του μετρό προς το αεροδρόμιο, ούτε προς τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, οι οποίες δρομολογούνται.
Εντάξει, αφήνω όλα τα άλλα στην άκρη κι ας είναι πολλά και βαριά. Ο Κ. Βελόπουλος εκλέγεται στη Θεσσαλονίκη. Οι Θεσσαλονικείς ήδη βλέπουν, χρησιμοποιούν και απολαμβάνουν το μετρό, χωρίς να χρειάζεται κανένας Μητσοτάκης να τους πείσει πόσο καλό είναι, ούτε κανένας Βελόπουλος να τους πείσει ότι αυτό που ζουν οι ίδιοι και ξέρουν από πρώτο χέρι, δεν είναι καλό, αλλά αχρείαστο. Η πρώτη βάσιμη υπόθεση που μπορεί να κάνει κανείς, είναι ότι στις επόμενες εκλογές ο Κ. Βελόπουλος τουλάχιστον θα διπλασιάσει τις ψήφους του στη Θεσσαλονίκη.
Αλλά εκεί που τα «έσπασε» το «ξυλόλιο» ήταν όταν είπε ότι δεν είναι δεξιός και αφού προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ δεν μετακινείται…
Δεν τελείωσε με τις τράπεζες -1
Μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να απέρριψε την πρόταση για φορολόγηση των κερδών των τραπεζών με 5%, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι τράπεζες θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Η μη άμεση φορολόγηση των μεγάλων κερδών των τραπεζών, ενισχύει την επενδυτική αξιοπιστία της χώρας. Δεν μπορεί πριν από δύο μήνες Ελληνες και ξένοι επενδυτές να έβαλαν τα χρήματά τους στις αυξήσεις των μ.κ. των τραπεζών και δύο μήνες μετά, χωρίς να ήξεραν τίποτα, να φορολογούνται. Ποιος επενδυτής θα εμπιστευόταν ξανά μια τέτοια ανεύθυνη και τζογαδόρικη πολιτική και ποια ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει χωρίς επενδυτές;…
Δεν τελείωσε με τις τράπεζες -2
…Από την άλλη, όμως, τα κέρδη των τραπεζών είναι πολύ μεγάλα για να μην έχουν ανταποδοτικότητα στην κοινωνία. Ετσι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ληφθούν μέτρα για τις τράπεζες, τα οποία μπορεί να αποδώσουν περισσότερα από τα 200 εκατ. που θα απέφερε η φορολόγηση τους με 5%. Προϊδέασε χθες και ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, λέγοντας ότι δεν μας ικανοποιεί η αντίδραση των τραπεζών και εξαγγέλλοντας παρεμβάσεις «πολύ σύντομα». Σύμφωνα με πληροφορίες θα υπάρξει σημαντική μείωση των υπερβολικών προμηθειών των τραπεζών, αύξηση των χαμηλότατων επιτοκίων καταθέσεων και θα τονωθεί η ρευστότητα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέσω «ευκολότερων» δανείων, οι οποίες και την έχουν περισσότερη ανάγκη προκειμένου, είτε να αναπτυχθούν είτε να επιβιώσουν και να μη βάλουν λουκέτα. Κι, όπως μαθαίνω, η απόφαση είναι ειλημμένη, εκκρεμούν οι λεπτομέρειες στη διαπραγμάτευση με τις τράπεζες και σύντομα ο ΥΠΟΙΚ, Κ. Χατζηδάκης, θα κάνει ανακοινώσεις…
ΑΠΟΡΙΕΣ-1
Δηλαδή το μετρό της Θεσσαλονίκης έγινε για να εγκατασταθούν ευκολότερα ανεμογεννήτριες ή για να μεταφέρεται πιο γρήγορα το ξυλόλιο;
ΑΠΟΡΙΕΣ-2
Παρότι το κλίμα και το περιεχόμενο της συνάντησης Κ. Μητσοτάκη-Ν. Ανδρουλάκη ήταν πολύ καλό, γιατί υπάρχουν φωνές ένθεν κακείθεν, οι οποίες βάζουν ήδη στοίχημα ότι δεν θα κρατήσει πολύ;
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/ypouli-proedrologia