Ο Μιχαήλ Καβελασβίλι ήταν ο μοναδικός υποψήφιος σε μια διαδικασία που η αντιπολίτευση, αλλά και η απερχόμενη πρόεδρος, χαρακτήρισαν αντισυνταγματική
Ένας πρώην ποδοσφαιριστής, που αγωνίστηκε στη Βρετανία και στην Ελβετία και πλέον έχει κατέβει στο «γήπεδο» της πολιτικής, είναι από σήμερα ο νέος πρόεδρος της Γεωργίας.
Ο Μιχαήλ Καβελασβίλι διορίστηκε το Σάββατο σχεδόν παμψηφεί από το εκλεκτορικό σώμα του Κοινοβουλίου της Γεωργίας νέος ανώτατος άρχοντας της χώρας. Ήταν όμως και ο μοναδικός υποψήφιος γιατί η αντιπολίτευση αρνήθηκε να καταλάβει τις έδρες της στο Κοινοβούλιο μετά τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου και δεν είχε προτείνει κανέναν υποψήφιο για το αξίωμα.
Διαδέχεται την Σαλομέ Ζουραμπιτσβίλι, η οποία είχε επικρίνει το κυβερνών και φιλορωσικό κόμμα Γεωργιανό Όνειρο. Η ίδια δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή ότι ο σημερινός διορισμός του προέδρου αποτελεί «παρωδία» και είναι «αντισυνταγματικός και παράνομος».
Ο νέος πρόεδρος θεωρείται πρόσωπο που είναι πιστό στην κυβέρνηση της χώρας η οποία τους τελευταίους μήνες έχει έλθει αντιμέτωπη με κύμα φιλοευρωπαϊκών διαδηλώσεων.
Ο 53χρονος Καβελασβίλι κατηγορείται μάλιστα από τους διαδηλωτές ότι είναι μαριονέτα του δισεκατομμυριούχου Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, που απέκτησε περιουσία στη Ρωσία, ίδρυσε το κόμμα Γεωργιανό Όνειρο και κυβερνά παρασκηνιακά τη Γεωργία από το 2012. Οι διασηλωτές κοροϊδεύουν και το ότι ο νέος πρόεδρος δεν έχει σπουδάσει σε πανεπιστήμιο.
Ο Καβελασβίλι είναι αντιδυτικός παρά το ότι έζησε αρκετά χρόνια σε χώρες της Δύσης, σημειώνει το Politico.
Στην καριέρα του στο ποδόσφαιρο, ο Καβελασβίλι που αγωνίστηκε ως επιθετικός με την Μάντσεστερ Σίτι και στην Ελβετία για την Γκρασχόπερς, τη Ζυρίχη, τη Λουκέρνη, τη Σιόν, την Ααράου και τη Βασιλεία. Έπαιξε επίσης για την Ντιναμό Τιφλίδας και την Σπαρτάκ Βλαντικάβκαζ.
Με την Εθνική Γεωργίας είχε 46 συμμετοχές και εννέα γκολ.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του στράφηκε στην πολιτική. Ο Καβελασβίλι εκλέχτηκε με το Γεωργιανό Όνειρο το 2016 και το 2022 ήταν συνιδρυτής του κινήματος «Ισχύς του Λαού» που συντάσσεται με το Γεωργιανό Όνειρο και διακρίνεται για την αντιδυτική ρητορική του.
Ήταν μάλιστα ένας από τους συντάκτες του νόμου για την εγγραφή σε μητρώο για οργανισμούς που λαμβάνουν πάνω από το 20% της χρηματοδότησής τους από το εξωτερικό, ενός νόμου αμφιλεγόμενου στη χώρα και έξω από αυτή, στα χνάρια ενός ρωσικού με το ίδιο περιεχόμενο.
Η απόφαση του Γεωργιανού Ονείρου να παγώσει μέχρι το 2028 τη διαδικασία ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκάλεσε κύμα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι υπέρ της ένταξης στην ΕΕ τάσσεται η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος η οποία αντέδρασε ακριβώς στην υλοποίηση ενός μακροπρόθεσμου εθνικού στόχου που μάλιστα έχει συμπεριληφθεί στο σύνταγμα της χώρας.