Σάκης Μουμτζής
Πριν από ένα περίπου μήνα, ο Α. Τσίπρας, σε μια συνέντευξή του, έστησε δύο παγίδες στον πρωθυπουργό εν όψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, περιμένοντας από αυτόν να πέσει μέσα.
Παγίδα πρώτη: ο πρωθυπουργός, αν δεν επαναπροτείνει την κυρία Σακελλαροπούλου, οφείλει να αιτιολογήσει την απόφασή του αυτή. Έκτοτε, αυτή την πρωτοφανή άποψη υιοθέτησαν αρκετοί σχολιαστές και την επαναλαμβάνουν συνεχώς.
Παγίδα δεύτερη: στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας διακυβεύεται η δεδηλωμένη.
Ας δούμε πού ακριβώς βρίσκεται η παγίδα.
1. Ο πρωθυπουργός και ο κάθε πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να αιτιολογήσει μόνον την πρότασή του. Δεν αιτιολογεί τίποτα άλλο. Σε αυτή την αιτιολόγηση υπάρχει το πολιτικό σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασής του. Το γεγονός πως είχε κάνει μια επιλογή πριν από πέντε χρόνια δεν τον υποχρεώνει ούτε να την επαναεπιβεβαιώσει, ούτε - πολύ περισσότερο - να εξηγήσει γιατί το κάνει αυτό. Και μιλώ με πολιτικούς όρους.
Αυτό το επιχείρημα το αναμασούν αρκετοί σχολιαστές που υποστηρίζουν την επανεκλογή της νυν Προέδρου. Ο Α. Τσίπρας προσπάθησε να παγιδέψει τον πρωθυπουργό σε μια επιλογή - που πιθανόν δε θα επιθυμούσε - με ένα σαθρό επιχείρημα. Και τελικά, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτείνει άλλον Πρόεδρο, αυτός και η ομάδα του, να επικεντρώσουν την κριτική τους στην μη επανεκλογή και όχι στο σκεπτικό της νέας πρότασης. Επιλέγει από τώρα το πεδίο της αντιπαράθεσης, εκεί όπου νομίζει ότι τον συμφέρει.
2. Στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δε διακυβεύεται η δεδηλωμένη. Από πουθενά δεν προκύπτει αυτό. Πολύ δε περισσότερο που ο ίδιος ο πρωθυπουργός άνοιξε το ζήτημα της κατά συνείδηση ψήφου στις συγκεκριμένες ψηφοφορίες, το 2015 αρνούμενος να ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο. Με απλά λόγια, αν εκλεγεί Πρόεδρος με 280 ψήφους, αλλά οι ψηφίσαντες βουλευτές της συμπολίτευσης είναι π.χ. 149, ο Α. Τσίπρας υποστηρίζει πως η κυβέρνηση έχασε τη δεδηλωμένη. Να σημειωθεί πως η ψηφοφορία είναι ονομαστική. Πού βρίσκεται η παγίδα; Να εξωθήσει τον πρωθυπουργό σε μια υποψηφιότητα με στενή αποδοχή, που θα περιορίζεται στα όρια της Νέας Δημοκρατίας, για να διατηρήσει τη «δεδηλωμένη». Ενώ τον πιέζει να μη ρισκάρει μια υποψηφιότητα ευρύτερης αποδοχής, η οποία θα επιβεβαίωνε το άνοιγμα προς το χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, αλλά θα δυσαρεστούσε ενδεχομένως κάποιους βουλευτές του.
Τελικά, το ζητούμενο σε πρώτη φάση δεν είναι το πρόσωπο, αλλά το είδος του υποψηφίου. Θα προέρχεται από τον χώρο της πολιτικής ή θα είναι τεχνοκράτης, ακαδημαϊκός ή δικαστής; Αυτά είναι τα χοντρά γράμματα της επιλογής του πρωθυπουργού. Η οποιαδήποτε απόφασή του κρύβει και το σκεπτικό της. Μακριά από ονοματολογίες - που είναι το χόμπι των ημερών - η αιτιολογία της πρότασης είναι αυτή που θα κρίνει, σε τελική ανάλυση, και το πρόσωπο που θα υποδειχθεί.
Ο πρωθυπουργός έχει όλα τα χαρτιά ανοικτά μπροστά του και θα αποφασίσει πρωτίστως τι είδους Πρόεδρο της Δημοκρατίας θέλει και τι πολιτικό μήνυμα θέλει να εκπέμψει με τη συγκεκριμένη επιλογή του. Σε αυτές τις επιλογές του κρύβονται και οι φωτογραφίες των υποψηφίων Προέδρων.
liberal.gr