Η υπάρχουσα αντιπολίτευση είναι δύσκολο να κάνει αντιπολίτευση στην υπόθεση των Τεμπών προσφέροντας εναλλακτική
Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για τη διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών και την έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης
Το σίγουρο συμπέρασμα από το ίδιο το δυστύχημα των Τεμπών είναι ότι το ελληνικό κράτος είναι επικίνδυνο. Ότι όχι μόνο δεν κάνει ό,τι μπορεί για την ασφάλεια των πολιτών του αλλά με τη ρουσφετολογική και εχθρική προς την αξιολόγηση και άρα προς την αξιοκρατία αντίληψη βάζει τη ζωή τους σε κίνδυνο καθημερινά. Το ξέραμε βέβαια από τους πολύ περισσότερους νεκρούς της ασφάλτου (600 τον χρόνο) αλλά το 57 με τη μία και σε ένα μέσο που θεωρείτο ασφαλές δεν άφηνε καμία αμφιβολία για τις θανατηφόρες συνέπειες των παθογενειών του δημοσίου.
Τέμπη: Η διαχείριση του δυστυχήματος και η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης
Από τη συζήτηση που ακολούθησε και συνεχίζεται το μόνο συμπέρασμα που με βεβαιότητα προκύπτει, το μόνο συμπέρασμα στο οποίο συμφωνούν και εκείνοι που είναι σίγουροι για κάποια συγκάλυψη και εκείνοι που αποδίδουν τους όποιους λανθασμένους χειρισμούς στον πανικό της επικοινωνίας και αυτοί που είναι σίγουροι ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε (ναι, αυτοί οι 5) είναι το εξής: η χώρα δεν έχει αντιπολίτευση.
Δεν εννοώ τον τρόπο με τον οποίο τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν μια τραγωδία. Αυτό είναι μια παραδοσιακή αντιπολιτευτική τακτική και απλώς άλλοι είναι καλύτεροι κι άλλοι είναι χειρότεροι στην εκμετάλλευση νεκρών. Εννοώ ότι ακόμα και αυτό το κάνουν με τόσο αξιοθρήνητο τρόπο που το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν την άποψη περί μονόδρομου Μητσοτάκη.
Αρπακολατζήδες και πρόχειροι περιορίζονται στο να καταγγέλλουν μια συγκάλυψη στην οποία δεν εξηγούν ποιος είναι αυτός που συγκαλύπτεται, τι έκανε και για ποιον λόγο η κυβέρνηση μπαίνει στον κόπο να τον συγκαλύψει. Αντί να καταγγείλουν την κυβέρνηση που πρακτικά έχει κάνει ελάχιστα για να βελτιώσει τη λειτουργία του δημοσίου και να το κάνει λιγότερο επικίνδυνο, αντί να προσφέρουν μια εναλλακτική λειτουργίας που θα κάνει την μετακίνηση πιο ασφαλή, στρέφουν τα βέλη τους σε μια κατηγορία που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να στηρίξουν.
Το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες, που θυμώνουν με τους κυβερνητικούς χειρισμούς αλλά και με την κυβερνητική απροθυμία να θιγούν τα κακώς (και θανατηφόρως) κείμενα, να μην έχουν εναλλακτική. Χάρη στην αντιπολίτευση μια κυβέρνηση 6 ετών που από χρόνο σε χρόνο μοιάζει να γίνεται πιο αναποτελεσματική εμφανίζεται ως η μοναδική πρόταση εξουσίας επειδή σύσσωμη η αντιπολίτευση αποτελείται από μικρότερα ή μεγαλύτερα κόμματα διαμαρτυρίας.
Κι αν αναρωτιέστε τι μας νοιάζει η αντιπολίτευση δεν έχετε παρά να σκεφτείτε αν μια κυβέρνηση στην οποία δεν υπάρχει εναλλακτική (και η οποία – πλην λίγων εξαιρέσεων- δεν έχει καμία διάθεση για μεταρρυθμίσεις) είναι πιθανόν να γίνει καλύτερη και πιο αποτελεσματική. Η πικρή αλήθεια είναι πως λίγοι είναι αυτοί που θα δούλευαν αν η εργασία τους δεν απειλείται.
Καταλαβαίνω ότι η υπάρχουσα αντιπολίτευση είναι δύσκολο, ειδικά στην υπόθεση των Τεμπών, να κάνει αντιπολίτευση προσφέροντας εναλλακτική. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και ο ολόκληρος ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή και το κόμμα και τα αποκόμματα του) έχουν υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια κάθε παθογένεια του δημοσίου και δεν φαίνονται διατεθειμένα να αλλάξουν. Η πουτινοτραμπική δεξιά ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις αλλά κι αυτή πρόταση διακυβέρνησης δεν έχει. Κι έτσι παρά την οργή, παρά την αγανάκτηση, η ΝΔ του Μητσοτάκη παραμένει ένας μονόφθαλμος που βασιλεύει ανάμεσα σε τυφλούς. Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα γιατί χρειαζόμαστε τουλάχιστον δύο μονόφθαλμους αφού ο ένας μόνος του αργά ή γρήγορα θα τυφλωθεί κι αυτός. Και μπράβο του.
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/ellada/889418/to-mono-sigouro-suberasma-apo-tis-suzitiseis-gia-ta-tebi-manos-voularinos/