Γιάννης Σιδέρης
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Ένας μαζικός «αντισυστημισμός» διατρέχει το σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν πηγάζει από πολιτική άποψη. Στην περίπτωση αυτή θα εξέφραζε πολιτικό λόγο και θα ήταν μαχητός, υπακούοντας σε, και απαντώντας με, επιχειρήματα.
Ο νέος αντισυστημισμός πλέει σε ένα ποτάμι εξισωτικής και κατεδαφιστικής λογικής, που συναντάται ακόμη και σε καλοδιάθετους. Θεωρεί ότι οι πάντες και τα πάντα, άτομα, επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, είναι ύποπτοι κάποιας αόρατης συναλλαγής και υποταγής εις βάρος του λαού.
Οι επιχειρηματίες, για παράδειγμα, είναι όλοι λαμόγια, οι γιατροί παίρνουν όλοι φακελάκι, οι δημοσιογράφοι είναι όλοι αλήτες ρουφιάνοι που τα παίρνουν, οι δημόσιοι υπάλληλοι όλοι κηφήνες και παράσιτα που ζουν εις βάρος του φορολογούμενου πολίτη, και - λόγω συγκυρίας - οι δικαστικοί χωρίς συνείδηση και προσωπικές αρχές, αλλά υποτακτικοί και φερέφωνα της κυβέρνησης (της δεξιάς βεβαίως, γιατί επί ριζοσπαστικής Αριστεράς απελευθερώθηκε δημιουργικά η αυτοτέλειά τους!).
Σε αυτό το κοινωνικό μάγμα έτυχε αποθεωτικής αποδοχής η «προειδοποίηση» της κας Καρυστιανού προς τον ειδικό εφέτη ανακριτή κ. Μπαικαϊμη: «Σταματήστε να μπαζώνετε τη δικογραφία των Τεμπών!».
Δε γνωρίζουμε τη δικογραφία και νομίζουμε στο σύνολό της ουδείς. Άρα ουδείς γνωρίζει αν τη «μπαζώνει» ή όχι. Η έκκληση ήταν απλώς προειδοποιητικά εκφοβιστική και προκαταβολικά αμφισβητούμενη, από την κα Καριστιανού - ουσιαστικά από τη συνήγορο και μέντορά της, Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου απάντησε εξηγώντας ότι μέχρι σήμερα πλείστες υποθέσεις λόγω σοβαρότητας ανατέθηκαν νομοτύπως σε εφέτες ανακριτές (17Ν, Βατοπέδι, δομημένα ομόλογα, παραδικαστικό, Ζήμενς, Χρυσή Αυγή, κ.α.). Τόνισε επίσης ότι «ουδείς μέχρι σήμερα θεσμικός παράγων αμφισβήτησε την εγκυρότητα της ανωτέρω διαδικασίας».
Δεν είχαν την ίδια γνώμη το μείγμα σταλινοφρόνων και μελανοχιτώνων του διαδικτύου. Κάποιοι εξ αυτών δημοσιοποίησαν τη φωτογραφία του ειδικού εφέτη ανακριτή προκειμένου να τον εκφοβίσουν και να τον στοχοποιήσουν - ίσως για να γίνει βορά στην κατευθυνόμενη λαϊκή «καταισχύνη» ή σε κάποιες δυναμικές ακτιβιστικές ομάδες.
Βρέθηκε και κυρία δικηγόρος που χαρακτήρισε τον εφέτη ανακριτή «επίορκο εφέτη», «δουλικό του Κούλη που κρατάει σοβαρότατα αποδεικτικά στοιχεία στο συρτάρι του για να παρακωλύσει το έργο της δικαιοσύνης», και ο οποίος «παρήγγειλε τα πλαστά βίντεο» και άλλα παρόμοια, καταλήγοντας με την προτροπή: «ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΤΕ ΤΟΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ» (τα κεφαλαία του πρωτότυπου, και σημειολογικά σημαίνουν κραυγή).
Κατόπιν αυτού η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη απέστειλε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών κατεπείγουσα παραγγελία για τους «αυτόκλητους προστάτες των θεσμών που δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να υπηρετήσουν ταπεινά παντός είδους συμφέροντα».
Φυσικά και αυτή παρέμβαση της εισαγγελέως θεωρήθηκε από το διαδίκτυο ως εντεταλμένη «από τον Κούλη» προκειμένου να φιμώσει τις φωνές αμφισβήτησης μπροστά στο έγκλημα που συντελείται με το «μπάζωμα της δικογραφίας»! Τέτοια ισχυρίστηκαν και (λαϊκιστές) δημοσιογράφους. Οπότε τι να υποθέσει ο λαός;
Ουδείς παραγνωρίζει τα προβλήματα της Δικαιοσύνης, ενίοτε τη μονομέρεια, την ευνοϊκή συμπεριφορά έναντι των επωνύμων ή τις πολιτικές σκοπιμότητες που διακρίνουν κάποιες αποφάσεις της. Μόνο που αυτά είναι επί μέρους κακοήθη χαρακτηριστικά, δεν είναι καθολικά και δεν χαρακτηρίζουν την ολότητα των δικαστικών λειτουργών.
Η καθολικότητα των παθογενειών, αποδίδεται στους δικαστικούς με στόχο την πλήρη απαξίωση του λειτουργήματος, και έχει καταγωγική αρχή από την Αριστερά και τις σταλινογενείς εκφύσεις της.
Γι’ αυτή τη νοοτροπία, η δικαιοσύνη είναι θεσμός - όργανο της αστικής δημοκρατίας, προορισμένη να καταπιέζει και να δικάζει τον λαό προς όφελος της αστικής τάξης. Καλοί δικαστές είναι όσοι υποτάσσονται στη βούληση του κόμματος, αφού μόνο το κόμμα είναι υπέρ του λαού! Γι’ αυτό και ο Πολάκης θέλει νέους δικαστές.
Και αν οι δικαστές τολμήσουν να παρακούσουν, θα στιγματιστούν δημοσίως. Όπως προς γενική και δυσάρεστη κατάπληξη, έκανε η Αυγή δημοσιεύοντας τα ροζ mail και το όνομα δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο οποίος εμπλεκόταν στην αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά (για τον οποίο ο υπουργός καταδικάστηκε για παράβαση καθήκοντος με σκορ 13-0).
Αυτή η σταλινογενής νοοτροπία θεωρεί ότι η διάκριση των εξουσιών είναι σχηματική και αυτές πρέπει να υποτάσσονται στη θέληση της αυτάρεσκης αριστερής πρωτοπορίας, καθώς μόνο αυτή εκπροσωπεί αυθεντικά τα συμφέροντα του λαού και υπηρετεί την αλήθεια.
Σε αυτή τη νοοτροπία ήρθε να κουμπώσει η Ελλάδα του Βελόπουλου και τη Ζωής, μαζί με τις διάσπαρτες ομάδες της συνωμοσιολογίας και του ψεκασμού. Συνολικά δηλαδή το απέραντο «καφενείο», που θεωρεί ότι όλοι οι «ευνοημένοι» του συστήματος στρέφονται εναντίον του «απλού λαού». Και από κοντά τους οι ακροδεξιοί πυρήνες που σιγοντάρουν κατά της δικαιοσύνης έχοντας τη δική τους ατζέντα.
Η δίκη έτσι θα προχωρήσει, με ανορθολογικές κραυγές, αδίστακτες κατηγορίες, θεατρικό πανζουρλισμό προς άγραν εντυπώσεων του πλήθους και τραμπουκισμό κατά των δικαστών.
ΥΓ: Εν τω μεταξύ η δίκη για το Μάτι συνεχίζεται μοναχική. Οι πενθούντες και οι σακατεμένοι νιώθουν παρατημένοι, χωρίς τα ΜΜΕ να ενδιαφέρονται γι’ αυτούς και χωρίς κανείς ευαίσθητος να αγωνίζεται για τη δικαίωσή τους.
liberal.gr