Σάκης Μουμτζής
Οι δημοκρατικές-ανοικτές κοινωνίες που κοιτάζουν προς τα πίσω είναι τελειωμένες. Δεν έχουν στόχους, δεν θέλουν την πρόοδο. Και αυτό το «προς τα πίσω» πάντα εκφράζεται μέσα από συγκεκριμένα πρόσωπα. Από πρόσωπα που ανακαλούν στη μνήμη μας δυσάρεστες καταστάσεις. Μια από αυτές ήταν η πυρπόληση των Αθηνών τον Δεκέμβριο του 2008 και η άλλη όλη η ιστορία της «περήφανης» διαπραγμάτευσης. Και οι δύο αυτές περίοδοι φέρουν τα ονοματεπώνυμα των πρωθυπουργών τους, οι οποίοι-όλως τυχαίως-συνεταιρίστηκαν στη συνέχεια στη νομή της εξουσίας. Και κάποιοι τους επιθύμησαν αυτές τις μέρες.
Προχθές είχαμε μια τεράστια συγκέντρωση που εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να περιφρουρηθεί. Όλοι φοβόμασταν μεγάλης εκτάσεως επεισόδια, ενώ όχι λίγοι εκφράζανε τους φόβους τους μήπως έχουμε καταστροφές σαν αυτές του 2008. Τελικά, χάρη και στα προληπτικά μέτρα της ΕΛΑΣ, τα επεισόδια περιορίστηκαν σε συγκεκριμένα σημεία του κέντρου της Αθήνας, μεταξύ των αντιεξουσιαστών και της Αστυνομίας, χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς. Τώρα, ο αναγνώστης μπορεί να συγκρίνει τι έγινε τον Δεκέμβριο του 2008 και τι έγινε στις 28 Φεβρουαρίου 2025 και ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Δυστυχώς, κάποιοι, μάλλον ελάχιστοι, θέλουν ή σχεδιάζουν να μας γυρίσουν σε αυτό το παρελθόν. Δεν ξέρω αν είναι γραφικοί ή αν απλώς βρίσκονται σε απόγνωση διότι βλέπουν πως θεσμικός τρόπος απομάκρυνσης του πρωθυπουργού από την πρωθυπουργία δεν υπάρχει. Και η απόγνωσή τους μεγαλώνει διότι ο Μητσοτάκης, στην πιο δύσκολη στιγμή του από το 2016, έχει μια δημοτικότητα η οποία κυμαίνεται στο 30-35%, που αποτελεί και το δημοσκοπικό ταβάνι της Νέας Δημοκρατίας. Και από εκεί και κάτω το χάος. Μιλούμε για πολύ χάος.
Και όσοι αναμασούν παρηγορητικά πως «το παλιό φεύγει, αλλά το καινούργιο δεν έχει εμφανιστεί», είναι παντελώς άσχετοι με την πολιτική. Στην πολιτική ουδείς φεύγει αν δεν έχει εμφανιστεί η διάδοχη κατάσταση. Το πολιτικό καύσιμο ενός ηγέτη δεν εξαερώνεται. Πηγαίνει σε κάποιον πολιτικό του αντίπαλο. Και μέχρι στιγμής ο διάδοχος του Μητσοτάκη δεν έχει εμφανιστεί ούτε είναι ορατός στο εγγύς μέλλον. Και για αυτό το πολιτικό του καύσιμο παραμένει ισχυρό και ενεργό. Αυτή η κατάσταση εξωθεί μερικούς να καταφεύγουν στην ανοησία ή στη φαντασία.
Θα μου πει ο αναγνώστης πως η συγγραφή σεναρίων είναι μέρος της ασχολίας των πολιτικών σχολιαστών. Και πάντα υπάρχουν ευφάνταστοι σεναριογράφοι. Όμως πάντα υπάρχουν και πολιτικοί σχολιαστές που ρίχνουν στην πιάτσα μια ιδέα που ζυμώνεται σε κάποια παρασκήνια για να δουν τις αντιδράσεις όσων παρακολουθούν τις εξελίξεις. Είναι ένας κόσμος που έχει άποψη και τη διατυπώνει στο Διαδίκτυο και αυτές τις απόψεις ζυγίζουν.
Σήμερα πού βρισκόμαστε; Έχουμε μια κυβέρνηση που θα δοκιμαστεί στη Βουλή με την ψήφο δυσπιστίας και αν υπερβεί αυτόν τον κάβο πάμε σε έναν ανασχηματισμό που θα σημάνει και την απόπειρα σταδιακής επιστροφής στην κανονικότητα. Και τα σενάρια για συγκυβέρνηση των δύο πρώην θα μείνουν στο ράφι. Άλλωστε και οι δύο πλέον ελάχιστες συμπάθειες έχουν και στους δικούς τους πολιτικούς χώρους, λόγω των πεπραγμένων τους.
liberal.gr