Τη λένε Σταυρούλα Καρύδη. Είναι η μάνα του αδικοχαμένου μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας στην τραγωδία των Τεμπών, Δημήτρη Μασσαλή. Είναι η γυναίκα που εκδιώχθηκε από την αίθουσα στη Λάρισα, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι συγγενείς των θυμάτων. Η ίδια, ο σύζυγός της και οι γονείς του άλλου μηχανοδηγού της επιβατικής αμαξοστοιχίας, Σπύρου Βούλγαρη.
Τη «διαταγή» έδωσε δικηγόρος και πατέρας ενός άλλου θύματος της τραγωδίας. Και ο λόγος ήταν πως οι δύο εκδιωχθείσες οικογένειες είχαν «αντικρουόμενα συμφέροντα» με τις υπόλοιπες 55 οικογένειες. Αυθαίρετα (;) κάποιοι αποφάσισαν πως οι οικογένειες των δύο νεκρών μηχανοδηγών δεν ήταν συγγενείς θυμάτων. Δεν ήταν χαροκαμένες μανάδες και πατεράδες. Δεν σκίστηκε η ψυχή τους. Δεν μαύρισε η ζωή τους. Δεν ένιωσαν την απερίγραπτη οδύνη της απώλειας των παιδιών τους. Ηταν «κάτι» άλλο. Ο πόνος των συγγενών ήταν de facto αυθεντικός. Ο πόνος των δύο συγκεκριμένων οικογενειών μπορεί και να ήταν «ύποπτος».
Γιατί χαλούσε το προαποφασισμένο αφήγημα 3-4 οικογενειών συγγενών, οι οποίες αυθαιρέτως τέθηκαν επικεφαλής του Συλλόγου, έχοντας πίσω τους έναν «στρατό» πολιτικών, δικηγόρων και πρόθυμων «τεχνικών συμβούλων». Το προαποφασισμένο αφήγημα ήθελε «ξυλόλιο» και «παράνομο φορτίο». Τα οποία δεν μπορούσαν παρά να βρίσκονταν στην εμπορική αμαξοστοιχία. Και δεν μπορούσαν να βρίσκονταν εν αγνοία του μηχανοδηγού, Δ. Μασσαλή. Αρα, ο αδικοχαμένος μηχανοδηγός ήταν ύποπτος «λαθρέμπορος»! Ετσι «τεκμηριώνεται» και το χυδαίο «επιχείρημα» περί «αντικρουόμενων συμφερόντων».
Η μάνα Στ. Καρύδη και ο σύζυγός της δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την αβάσταχτη απώλεια του παιδιού τους. Είχαν να αντιμετωπίσουν και την ανθρώπινα βάναυση συμπεριφορά κάποιων -λίγων είναι η αλήθεια- από τις υπόλοιπες οικογένειες. Το διάτρητο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι αναπόδεικτοι ισχυρισμοί για «πιθανό» και «άγνωστο» φορτίο φούντωσαν πάλι τα σενάρια της πυρόσφαιρας και του «εγκλήματος». Οι απροκάλυπτες ύβρεις περί «λαθρέμπορου» έδωσαν τη θέση τους σε ύπουλους υπαινιγμούς. Αλλά και βανδαλισμούς. Δύο φορές κάποιοι έσπασαν τις φωτογραφίες των παιδιών τους από το μνημείο στον τόπο της τραγωδίας. Αναγκάστηκαν έτσι -όπως τους υποδείχθηκε κατά τη Στ. Καρύδη- να βάλουν τις φωτογραφίες μέσα στο εκκλησάκι, για να μην τις βρουν ξανά σπασμένες και να είναι μακριά από τις φωτογραφίες των υπόλοιπων θυμάτων…
Τα πορίσματα Τσακιρίδη και Καρώνη έβαλαν την ταφόπλακα στις θεωρίες συνωμοσίας. Και υπό μία έννοια «γαλήνεψαν» τις ψυχές των γονιών. Οσο μπορεί να γαληνέψει η ψυχή ενός γονιού που έχασε το παιδί του. Ηταν… μόνο νεκρά. Αλλά όχι «λαθρέμποροι»…
Η συνέντευξη της Στ. Καρύδη στο «Πρώτο Θέμα» και τη Μ. Ηρειώτου είναι πραγματικά ανατριχιαστική, αλλά και ένας ύμνος στην αξιοπρέπεια, που δεν λυγίζει. «Γύρισα τον κόσμο ανάποδα για να μη μείνει καμία σκιά για το παιδί μου», είπε η χαροκαμένη μάνα. Και τα κατάφερε. Τώρα ο λόγος ανήκει μόνο στη Δικαιοσύνη. Ομως, αυτή η συνέντευξη είναι κι ένας κόλαφος για όσους εργαλειοποίησαν και προσπάθησαν να καπηλευτούν την τραγωδία. Πολιτικούς, σκιτζήδες τεχνικούς συμβούλους, στρατευμένα ΜΜΕ, αλλά και για κάποιους άλλους γονείς που έσυραν τον τραγικό χορό. Αυτά, όμως, στην ώρα τους. Οταν η Δικαιοσύνη έχει ολοκληρώσει το έργο της και φανεί -εκτός των άλλων- αν όντως υπήρχε τόσο χαώδες ηθικό κενό πίσω από την προσπάθεια καπηλείας της τραγωδίας.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;
Είναι να απορεί κανείς. Πώς είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να κάνει τα ίδια πράγματα, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα; Εντάξει, αυτή τη φορά δεν συνυπέγραψε με τη Ζ. Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάηκε στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Δεν αρκεί, όμως, αυτό για να αποτινάξει από πάνω του το στίγμα της συμμετοχής στην πολιτική καπηλεία της τραγωδίας των Τεμπών, όταν αλλάζει μόνο τακτική και όχι και στρατηγική.
Η πρόταση που κατέθεσε για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής με κακουργηματικές κατηγορίες διέπεται από την ίδια ακριβώς αντίληψη: την πολιτική εκμετάλλευση. Και επειδή είδε τα ποσοστά του να κατρακυλάνε, έβαλε κι έναν δεύτερο στόχο. Να διαφοροποιηθεί κυρίως από την Πλεύση Ελευθερίας, η οποία κυριολεκτικά το «κατάπιε», αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Νομικά, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ έχει συζητηθεί αρκετά και θα συζητηθεί περισσότερο όσο πλησιάζει η ημέρα που θα γίνει η ψηφοφορία στη Βουλή. Η μόνη συζήτηση που έχει νόημα, προς το παρόν, είναι η πολιτική αντίληψη που χαράσσει τα βήματα του ΠΑΣΟΚ.
Η αντίληψή του δεν φαίνεται να έχει αλλάξει. Βιάστηκε να προαναγγείλει Προανακριτική για τον Τριαντόπουλο μία μέρα πριν βγει το τουλάχιστον αμφιλεγόμενο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, βιάζεται και τώρα να πάει στο κακούργημα (όχι μόνο του Καραμανλή και των 3 υφυπουργών του, αλλά και του Σπίρτζη και των δικών του 3 υφυπουργών, ενώ ξέρει ότι έχει παραγραφεί). Και βιάζεται ενώ τα πορίσματα Καρώνη-Τσακιρίδη-ΕΜΠ οδηγούν σε κανονική κατάρρευση της συνωμοσιολογίας και κυρίως χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η ανακριτική διαδικασία.
Ταυτοχρόνως, κάνει ένα λογικό και πολιτικό άλμα, ταυτίζοντας τις πολιτικές ευθύνες με τις ποινικές, και μάλιστα στο επίπεδο του κακουργήματος. Ο Κ. Βελόπουλος, που έκανε την κωλοτούμπα του αιώνα παίρνοντας πίσω όλα τα παραμύθια και τα σενάρια που είχε αραδιάσει (χαμένα βαγόνια, τόνοι, παράνομο φορτίο, όπλα, περισσότεροι νεκροί κ.λπ.), μάλλον πιο έξυπνα κινήθηκε και ας διασύρθηκε κι άλλο. Αλλωστε ο βρεγμένος δεν τη φοβάται τη βροχή. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, σε τι ακριβώς μπορεί να προσδοκά συνεχίζοντας την τακτική κάθε φορά που κάποιος κάτι λέει ή καταθέτει να τρέχει να προτείνει και μία Προανακριτική, ακολουθώντας τα βήματα της Ζ. Κωνσταντοπούλου και του «μεταμελημένου» αλλά αδιόρθωτου Κ. Βελόπουλου;
Σπάζοντας αβγά
Η επιμονή του υπ. Ανάπτυξης, Τ. Θεοδωρικάκου, προς την Εθνική Ασφαλιστική να μην υλοποιήσει την προαναγγελία για παράλογες και υπερβολικές αυξήσεις ακόμα και στα ισόβια ασφαλιστήρια, τα οποία πληρώνονται εδώ και δεκαετίες, έπιασε τόπο. Η Εθνική Ασφαλιστική έκανε πίσω και το λογικό είναι και οι υπόλοιπες ασφαλιστικές, ιδιαίτερα όσες ανήκουν σε τράπεζες, να μην επιμείνουν σε υπερβολικές και καταφανώς άδικες αυξήσεις. Γιατί καλό το «επιχείρημα» ότι έχουν αυξηθεί τα νοσήλια στα ιδιωτικά νοσοκομεία -κάτι που ισχύει-, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμπαρασύρει συμβόλαια δεκαετιών. Τα νέα ασφαλιστήρια είναι άλλη υπόθεση. Τα παλιά, όμως, είναι ιερά για όσους πληρώνουν με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις και η αλλαγή τους συνιστά εμπαιγμό. Η αποτελεσματική επιμονή του υπ. Ανάπτυξης προκάλεσε ευφορία στο Μ. Μαξίμου. Καθώς αποδεικνύεται ότι υπάρχει τρόπος να γίνουν άμεσα αντιληπτές οι αλλαγές στην καθημερινότητα, αρκεί να υπάρχουν βούληση και σχεδιασμός…
ΑΠΟΡΙΑ
Τελικά, ποιος δουλεύει ποιον; Ο Τραμπ τον Πούτιν ή ο Πούτιν τον Τραμπ;
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/einai-mana-ton-tebon-i-stavroula-karydi