Υπό τον τίτλο "Συναισθηματική βία και παραβατικότητα των ανηλίκων: η κοινωνία σε κρίση, όχι τα παιδιά", το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωσή του καταγγέλλει την… άτιμη την κοινωνία για την παραβατικότητα των ανηλίκων
Πόσες λέξεις χρειάζεται κανείς για να πει ότι είναι προτιμότερο για κάποιον να είναι πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος; Για εσάς άγνωστο, στον (πολυπληθή) τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ πάντως χρειάζονται ολοστρόγγυλες εξακόσιες!
Το διαπίστωσε η στήλη Big Mouth του powergame.gr χθες το απόγευμα πέφτοντας πάνω σε μια ανακοίνωση με τίτλο «Συναισθηματική βία και παραβατικότητα των ανηλίκων: η κοινωνία σε κρίση, όχι τα παιδιά», η οποία καταγγέλλει την… άτιμη την κοινωνία για την παραβατικότητα των ανηλίκων.
Για να μην είμαστε άδικοι, η ανακοίνωση έχει προτάσεις: «λιγότερες ώρες εργασίας», «όροι αξιοπρεπούς διαβίωσης», «καθολική ψυχοκοινωνική στήριξη σε σχολεία». Τόσο ωραίες ιδέες, που προκαλούν δύο απορίες: πρώτον, πώς δεν τις σκέφτηκε κανείς έως τώρα, και δεύτερον, γιατί αφού τα λένε τόσο ωραία στο ΠΑΣΟΚ δεν τα κοστολογούν κιόλας; Και επειδή ο λυρισμός του τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ έφτασε σε επίπεδα Μποφίλιου, λίγο προτού οι καλοί σύντροφοι τραγουδήσουν αγκαλιασμένοι «η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει», αποφάσισαν να τοποθετηθούν όχι μόνο για τη βία των ανηλίκων, αλλά και γι’ αυτήν των νεαρών ενηλίκων.
«Δεν έχουμε ανάγκη από περισσότερη αστυνόμευση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Έχουμε ανάγκη από περισσότερη παρουσία αγάπης, φροντίδας, ενσυναίσθησης, αλληλεγγύης, κατανόησης, ισότητας και δικαιοσύνης. Γιατί κάθε παιδί που φωνάζει μέσα από τη βία του είναι ένα παιδί που δεν το άκουσε κανείς».
Συμπέρασμα: Ο τριαντάχρονος μαντράχαλος που πλάκωσε μια γυναίκα στα χαστούκια μέσα στο ΕΜΠ μάλλον δεν αγαπήθηκε αρκετά, δεν τον ακούσαμε αρκετά, δεν του κάναμε πατ-πατ στην πλατούλα. Ουδέν σχόλιον...