12 Μαΐου 2025

Βουλαρίνος: Ποιος δεν θέλει μέτρα ασφαλείας στα πανεπιστήμια;


Οι συμπολίτες που επιθυμούν την ανομία στα πανεπιστήμια είναι τόσο λίγοι που η κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία για να μην επιβάλει τον νόμο

Τα μέτρα ασφαλείας στα πανεπιστήμια δεν σημαίνουν περιορισμό της ελευθερίας των φοιτητών. Σημαίνουν εξασφάλιση της ελευθερίας τους

Ηερώτηση του τίτλου είναι τόσο εύκολη όσο η ερώτηση «πόσο κάνει ένα και ένα». Μέτρα ασφαλείας (πραγματικής και όχι θεωρητικής) στα πανεπιστήμια δεν θέλουν αυτοί που δεν θέλουν και μέτρα ασφαλείας οπουδήποτε αλλού: όσοι εγκληματούν ή έχουν σκοπό να εγκληματήσουν, και οι προστάτες τους. Όπως ένας διαρρήκτης δεν θέλει να μπαίνουν συναγερμοί στα σπίτια, όπως ένας βιαστής δεν θέλει περιπολίες αστυνομικών, έτσι και ένας τραμπούκος που δρα μέσα σε πανεπιστήμιο δεν θέλει ούτε ελεγχόμενη είσοδο ούτε κάμερες. Όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν κανέναν λόγο να φοβούνται τίποτα από τα δύο.

Η ελεγχόμενη είσοδος δεν σημαίνει ότι στο πανεπιστήμιο μπορούν να μπαίνουν μόνο φοιτητές. Σημαίνει ότι το πανεπιστήμιο γνωρίζει ποιοι είναι οι επισκέπτες που περνούν την είσοδο του και τι ήρθαν να κάνουν. Αυτοί που αποκλείονται δεν είναι οι επισκέπτες γενικώς και αορίστως, αλλά οι «επισκέπτες» που αντιλαμβάνονται τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ως πολυχώρους παραβατικότητας. Αυτοί που οι «δουλειές» που έχουν στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν περιλαμβάνονται στον λόγο ύπαρξης των πανεπιστημίων.

Οι δε κάμερες δεν σημαίνουν περιορισμό της ελευθερίας των φοιτητών. Σημαίνουν εξασφάλιση της ελευθερίας τους. Των μόνων που η ελευθερία όντως περιορίζεται είναι αυτών των λίγων που με τη βία στερούν την ελευθερία των πολλών. Οι μόνοι που έχουν λόγο να φοβούνται τις κάμερες είναι όσοι δεν θέλουν αποδείξεις για την εγκληματική συμπεριφορά τους.

Προφανώς μαζί με τους πονηρούς παραβατικούς ενοχλούνται και οι ακόμα πιο πονηροί προστάτες τους. Αυτοί που χωρίς να διακινδυνεύουν τίποτα εκμεταλλεύονται την επικίνδυνη συμπεριφορά άλλων. Αυτοί που μέσα στα πανεπιστήμια ψάχνουν να βρουν στρατιωτάκια για τους «ιερούς» τους σκοπούς ή αυτοί που προσπαθούν να αποδράσουν από τα δεσμά της ηλικίας τους κολακεύοντας και υπερασπίζοντας κάθε ανοησία της νεότητας. Από κοντά και αυτοί που απλώς προσπαθούν να ψαρέψουν ψηφοφόρους με καλάμια και δίχτυα που πια δεν πολυλειτουργούν αφού, ειδικά στα πανεπιστήμια, η διαφορά ανάμεσα στην ελευθερία και την ασυδοσία είναι πια φανερή στους περισσότερους.

Σε κάθε περίπτωση οι υπερασπιστές της ασυδοσίας που όχι σπάνια μετατρέπεται σε εγκληματική συμπεριφορά είναι στην πραγματικότητα λίγοι. Πολύ λίγοι. Μπορεί να φωνάζουν δυνατότερα, μπορεί να έχουν στο πλευρό τους αυτούς που βαράνε, αλλά οι φωνές τους πια μπαίνουν σε όλο και λιγότερα αυτιά. Για να πάρετε μια γεύση για τα πραγματικά μεγέθη και να ξέρετε τι σημαίνει η φράση «μαζικό φοιτητικό κίνημα», ο αριθμός των φοιτητών που ψηφίζουν είναι λίγο πάνω από το 7% των εγγεγραμμένων και σχεδόν ο ένας στους τέσσερις από αυτούς ψηφίζει ΔΑΠ.

Με λίγα λόγια, οι συμπολίτες που επιθυμούν την ανομία είναι τόσο λίγοι που η κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία για να μην επιβάλει τον νόμο. Δεν έχει καμία δικαιολογία για να μην συνοδεύσει τα μέτρα της με σαφείς και οδυνηρές συνέπειες για τους πανεπιστημιακούς των οποίων η ασέβεια στη δημοκρατία τούς κάνει να αδιαφορούν για τους νόμους της Βουλής μπερδεύοντας, πολύ βολικά, το αυτοδιοίκητο με το ασύδοτο και το ανεξέλεγκτο. Και μπράβο τους.

Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/koinonia/903499/poios-den-thelei-metra-asfaleias-sta-panepistimia/