Οκ. Γεωργιάδης έχει δίκιο όταν λέει ότι εάν εμφανίζεται συχνά στην τηλεόραση του αποδίδουν κατάχρηση δημοσιότητας. Οταν αποσύρθηκε επειδή οι απόψεις του για τα Τέμπη διέφεραν από αυτές του «επιτελικού» κράτους, θεώρησαν πως έχει πέσει σε δυσμένεια και έχει αποκλεισθεί. Η επανεμφάνισή του μας επεφύλασσε την έκπληξη: έκανε μεταμόσχευση μαλλιών για να καλύψει σχετική αραίωση στο τριχωτό της κεφαλής του. Για μία ακόμη φορά έκανε τη διαφορά. Κοινώς, «παρατάτε με, ας μιλήσουμε για τα σοβαρά». Το πόρισμα του Πολυτεχνείου δικαίωσε τη θέση που ο ίδιος είχε διατυπώσει εξαρχής για την πυρόσφαιρα στα Τέμπη. Μερικές ημέρες μετά, ο πρωθυπουργός τον συνόδευσε στην επίσκεψή του στον «Ευαγγελισμό» και οι εμβριθείς παρατηρητές σχολίασαν πως επρόκειτο για κίνηση συμφιλίωσης – αν υπήρξε ποτέ σύγκρουση. Τι θα γινόταν αν η κυβέρνηση είχε ακολουθήσει εξαρχής τη γραμμή του Γεωργιάδη; Αν κάποιοι, υπό το κράτος του πανικού που προκάλεσαν τα συλλαλητήρια, δεν είχαν συμβουλεύσει τον πρωθυπουργό να δώσει εκείνη την περίφημη συνέντευξη στον Σρόιτερ; Κοινώς, να εμφανισθεί υποχωρητικός και να δώσει χώρο στους πολιτικούς εμπόρους των αισθημάτων που προκάλεσε η τραγωδία. Αν μη τι άλλο, από τότε που ο κ. Γεωργιάδης άρχισε να πρωταγωνιστεί στην πολιτική σκηνή δεν εμφανίσθηκε ποτέ πανικόβλητος. Ακόμη και στις δυσκολότερες στιγμές, όταν υπήρξε ένα από τα θύματα της σκευωρίας Novartis.
Οι αντίπαλοί του και οι άσπονδοι κομματικοί του φίλοι τον αντιμετωπίζουν ως ακροδεξιό. Για να σοβαρευθούμε και να ξεφύγουμε από τα ιδεολογικά απολιθώματα, η Ακροδεξιά σήμερα ορίζεται από τον ευρωσκεπτικισμό και τη συμπάθεια προς τη Ρωσία του Πούτιν. Ο κ. Γεωργιάδης δεν διαθέτει καμία από τις δύο αυτές αρετές. Δημαγωγός; Ως υπερασπιστής των μνημονίων είχε υιοθετήσει αντιδημοφιλείς θέσεις. Παρ’ όλ’ αυτά δεν έχασε τη δημοτικότητά του. Για τους πολλούς, ο κ. Γεωργιάδης είναι το αντίστοιχο του Πολάκη. Τι σχέση έχουν τα παραληρήματα της εχθροπάθειας του άξεστου Κρητικού με την οργανωμένη ρητορεία του; Το μόνο κοινό είναι ότι φωνάζουν και οι δύο. Τον ειρωνεύονται ως τηλεβιβλιοπώλη. Αν είχε κάνει καριέρα ως κομματικό στέλεχος θα το θεωρούσαν καθωσπρέπει. Πριν γίνει πολιτικός ζούσε από την πώληση βιβλίων. Ούτε κι εγώ ξέρω πόσες φορές είχαν κάψει το βιβλιοπωλείο του οι επαγγελματίες αλήτες. Και την υπόθεση βιβλίο την ξέρει καλά. Το διαπίστωσα όταν, ως πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ, τον αντιμετώπισα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων στη Βουλή. Και, πάντως, όσοι τον έχουν ζήσει ως υπουργό αναγνωρίζουν και την εργατικότητά του και την αποτελεσματικότητά του. Αυτό που ξεχωρίζει τον κ. Γεωργιάδη είναι η δύναμή του να υπερασπίζεται με θάρρος τις απόψεις του. Ο,τι χρειάζεται για μια κυβέρνηση που, σε κάθε δύσκολη στιγμή, υποκύπτει στον πανικό.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ