Η διαφορά της «αιτίας» από το «αποτέλεσμα»
Η ειρήνη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, Ισραήλ και Παλαιστίνης και οι «φιλειρηνικοί» συμπολίτες
Μετά την επίθεση με ντρόουν σε στρατιωτικές βάσεις της Ρωσίας υπήρξαν - ευτυχώς – κάποιοι σκεπτόμενοι και ευαίσθητοι συμπολίτες οι οποίοι εξέφρασαν δημοσίως την ανησυχία τους, εγκαλώντας εμμέσως ή ακόμα και ευθέως τους Ουκρανούς που θυμώνουν τον αξιότιμο κύριο Πούτιν. Εννοείται ότι οι συμπολίτες αυτοί το μόνο που θέλουν είναι η ειρήνη και σε αντίθεση με άλλους επιπόλαιους καταλαβαίνουν ότι για να επιτευχθεί αυτή, απαιτείται η υποχώρηση του αμυνόμενου. Έχοντας διαβάσει ιστορία ξέρουν ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος θα είχε αποφευχθεί αν κάποιοι πολεμοχαρείς δεν προσπαθούσαν να εμποδίσουν την Γερμανία να αποκτήσει επιτέλους τον ζωτικό της χώρο που τόσο είχε ανάγκη. Τον ίδιο δηλαδή χώρο που έχει ανάγκη σήμερα και η Ρωσία.
Τα πράγματα είναι μάλλον απλά: αν οι Ουκρανοί αφήσουν τα πείσματα και αφήσουν τους Ρώσους να καταλάβουν ολόκληρη τη χώρα τους ο πόλεμος θα τελειώσει. Φυσικά μετά οι Ρώσοι, αν έχουν ανάγκη κι άλλο χώρο για να ζήσουν, μπορεί να τον αναζητήσουν και σ’ άλλη χώρα. Μπορεί ας πούμε να επιχειρήσουν στη Μολδαβία, στην Πολωνία ή στην Φινλανδία αλλά και σ' αυτή την περίπτωση, η ειρήνη μπορεί να θριαμβεύσει αν οι χώρες αυτές δεν προκαλέσουν με την αντίσταση τους και δεχτούν να συνεισφέρουν στις ζωτικές ανάγκες της μεγαλύτερης σε έκταση χώρας του κόσμου.
Στο κάτω-κάτω, όλο κάτι θα έχουν κάνει για να προκαλέσουν τη Ρωσία και όπως είπε και ο Κυριάκος ο Βελόπουλος, πρέπει να κοιτάζουμε την αιτία και όχι το αποτέλεσμα. Είναι το ίδιο που συμβαίνει με έναν βιασμό: οι επιπόλαιοι στέκονται στο ίδιο το γεγονός. Οι πιο σοβαροί αναζητούν αυτό που τον προκάλεσε. Μπορεί το θύμα να ήταν προκλητικά ντυμένο, μπορεί να είχε φλερτάρει τον βιαστή και μετά να τον απέρριψε, μπορεί να του μίλησε άσχημα, μπορεί να ήταν πολύ όμορφη και να τον έκανε να νιώθει άσχημα. Οι αιτίες είναι που έχουν σημασία. Τουλάχιστον για όποιον αγαπάει την ειρήνη και την ησυχία.
Μια ειρήνη και μια ησυχία που αντιστοίχως θα μπορούσε εύκολα να επικρατήσει και στη Μέση την Ανατολή, αν οι Εβραίοι άφηναν τα πείσματα και επέτρεπαν στους Άραβες να κάνουν αυτό που θέλουν από την πρώτη μέρα ύπαρξης του Ισραήλ: να τους εξολοθρεύσουν. Να τους εξαφανίσουν από τον ποταμό μέχρι τη θάλασσα. Αλλά φαίνεται οι Ισραηλινοί δεν αγαπούν και τόσο την ειρήνη και συνεχίζουν να απαιτούν να αφεθούν ήσυχοι, να υπάρξουν παρότι ξέρουν ότι η παρουσία τους ενοχλεί εκατοντάδες εκατομμύρια μουσουλμάνων που βρίσκονται γύρω τους, αλλά και εκατομμύρια προοδευτικών ανθρώπων σε όλον τον κόΖμο. Και μπράβο τους. Και ζήτω η παγκόσμια ειρήνη και η ευημερία των λαών!
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/diethni/907696/oi-thraseis-oukranoi-arnoudai-tin-eirini/