«Μα πώς θα έλεγαν φασίστα και ναζί κάποιον που επιδίωκε τον διάλογο;»
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τον απόηχο της δολοφονίας του Τσάρλι Κερκ
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα τον Τσάρλι Κερκ και ότι τον έμαθα μετά τη δολοφονία του. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν έμαθα πολλά, αλλά από όλα όσα διαβάζω και τα βίντεο που βλέπω (τα δικά του, όχι τα ποστ με αυτά που λένε άλλοι γι’ αυτόν) δεν μπορώ να καταλάβω τον χαρακτηρισμό «ακροδεξιός». Όχι γιατί συμφωνώ με τις απόψεις του. Με τις περισσότερες διαφωνώ και κάποιες τις βρίσκω σκέτες ανοησίες. Αλλά δεν πάσχω από παρατεταμένη εφηβεία και καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να χαρακτηρίζω «ακραίο» κάποιον ο οποίος έχει τις ίδιες απόψεις με τους μισούς συμπατριώτες του και του οποίου η «ακτιβιστική δράση» μοιάζει να συμπυκνωνόταν - μέχρι και που δολοφονήθηκε – στην επιδίωξη να συζητά με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις από τη δική του. Δεν ξέρω πολλούς ακραίους που επιδιώκουν να κουβεντιάζουν.
Ο χαρακτηρισμός «ακραίος» για κάποιον του οποίου οι απόψεις είναι μάλλον mainstream στη χώρα του (υπέρ της οπλοκατοχής, κατά των εκτρώσεων, κατά του αυτοπροσδιορισμού) είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο αποκομμένος είναι από την πραγματικότητα ο αυτοαποκαλούμενος «προοδευτικός κόσμος». Είναι άλλη μια απόδειξη της θρησκευτικής αντίληψης για την πολιτική, μιας αντίληψης η οποία αυτομάτως χωρίζει τους ανθρώπους σε πιστούς και απίστους, με τους πιστούς να κατέχουν την αναμφισβήτητη αλήθεια και τους απίστους να είναι από παραστρατημένοι έως επικίνδυνοι. Είναι άλλη μια απόδειξη ενός δογματισμού που τα έχει όλα τόσο χωρισμένα και τόσο τακτοποιημένα, που η παραμικρή διαφορά αντιμετωπίζεται ως ακρότητα.
Οφείλω βέβαια να παραδεχτώ ότι ο όρος «ακροδεξιός» πρέπει να ήταν μια υποχώρηση από την πλευρά όσων τον χρησιμοποιήσαν, γιατί στην πραγματικότητα ήθελαν να πουν «φασίστας» και «ναζί». «Μα πώς θα έλεγαν φασίστα και ναζί κάποιον που επιδίωκε τον διάλογο;», θα αναρωτηθεί κάποιος αφελής αναγνώστης που έλειπε για χρόνια στο διάστημα και δεν έχει παρακολουθήσει τις εξελίξεις στον «προοδευτικό» κόσμο του πλανήτη. Οι υπόλοιποι ξέρουμε ότι οι όροι «φασίστας» και «ναζί» δεν περιγράφουν πια συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά απλώς την απροθυμία συμπόρευσης με όσους έχουν αυτοανακηρυχθεί εκπρόσωποι της προόδου (παρότι πάντα είναι συνοδοιπόροι των πιο συντηρητικών και αυταρχικών καθεστώτων).
Και επειδή ο δολοφονημένος ήταν «φασίστας» πολλοί υπέρμαχοι των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» πανηγύρισαν ή έκαναν πλάκα με τη δολοφονία του. Καμία έκπληξη φυσικά αφού – αναφέρομαι στους Έλληνες «προοδευτικούς» – μιλάμε για ανθρώπους που πανηγύρισαν ή έκαναν πλάκα μέχρι και με την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους (η επέτειος ήταν χτες). Τουλάχιστον αυτοί είναι έντιμοι, σε αντίθεση με όσους προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να πουν ότι ναι, είναι δυσάρεστο που δολοφονήθηκε αλλά τέλος πάντων τα 'θελε και τα 'παθε αφού κυκλοφορούσε με μίνι μέσα στη νύχτα. Και μπράβο τους.
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/diethni/923007/tsarli-kerk-i-dolofonia-enos-fasista/