Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ ανοίγει έναν κύκλο βίας μόνο στις ΗΠΑ ή αυτός ο κύκλος βίας έχει ανοίξει και στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο; Οι διεθνείς αναλυτές ομονοούν ότι ανοίγει ένας νέος κύκλος βίας στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία ενός Τραμπικού influencer-ακτιβιστή. Κάποιοι όμως ξεχνούν ότι ο κύκλος βίας έχει ανοίξει ήδη και όχι μόνο στις ΗΠΑ.
Η «ευκολία» με την οποία γίνονται πόλεμοι επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε ήδη μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Η αντικατάσταση της θρυλικής ρήσης του Βολταίρου, «διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες», από μια διαστροφική παράφρασή της, «διαφωνώ με αυτά που λες, άρα έχω το δικαίωμα να σε δολοφονήσω», όχι μόνο το επιβεβαιώνει, αλλά και φωτίζει το σκοτάδι της ζούγκλας, στην οποία έχει μπει ο σύγχρονος κόσμος. Η «ιδεολογικοποίηση» των δολοφονιών (κακές αν πρόκειται για ομοϊδεάτες μας, καλές αν πρόκειται για ιδεολογικούς αντιπάλους μας) διευρύνει την περίμετρο αυτού του κύκλου. Αλλωστε ο Κουφοντίνας και η «17Ν» με αυτήν ακριβώς τη λογική δολοφονούσαν.
Η δολοφονία του «ακροδεξιού» Κερκ μπορεί να είναι και καλή. Η δολοφονία της Ουκρανής κοπέλας μέσα στο μετρό, δεν είναι άξια σχολιασμού. Ο πυροβολισμός εναντίον εγκληματία την ώρα του εγκλήματος από αστυνομικό, είναι εξ ορισμού κακός. Οι δολοφονίες μεταναστών από τους λαθροδιακινητές είναι κακές και πάει λέγοντας.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιδεολογικοποίηση των δολοφονιών -που είναι σκέτες δολοφονίες σε όλες τις περιπτώσεις- παίζουν και πάλι τα άκρα. Κανονικοί ακροδεξιοί και ακροαριστεροί βάζουν «πρόσημα» στις δολοφονίες. Με αποτέλεσμα να νομιμοποιούν κάποιες απ’ αυτές. Ο επελαύνων κοινωνικός μιθριδατισμός, πού θα πάει, κάποια στιγμή θα βγάλει τον ίδιο κιμά από την κρεατομηχανή.
Ο Κερκ υπερασπιστής του Τραμπ ήταν, ο οποίος συμμετείχε στο άνοιγμα του «νέου» κύκλου βίας, ευλογώντας το αντιδημοκρατικό όργιο που έγινε με τον βανδαλισμό και το ντου στο Καπιτώλιο, όταν έχασε τις προηγούμενες εκλογές. Αντίστοιχη συμμετοχή στο άνοιγμα αυτού του κύκλου έχει και ο Πούτιν και η Χαμάς. Ασφαλώς είναι διαφορετικά θέματα, αλλά έχουν την ίδια λογική. Τη λογική που σκοτώνει. Και σκοτώνει για θέματα, τα οποία υποτίθεται ο δυτικός πολιτισμός και η Δημοκρατία τα είχαν λύσει οριστικά. Από τη στιγμή που πληθαίνουν οι δολοφονίες λόγω διαφορετικών απόψεων, φαίνεται ότι δεν έχουν λυθεί αμετάκλητα.
Η σχεδόν πανευρωπαϊκή άνοδος της Ακροδεξιάς είναι το απόλυτο άλλοθι για την Ακροαριστερά να αναζωπυρώσει τα εχθροπαθή ένστικτά της. Φτάνοντας μάλιστα στο κωμικοτραγικό σημείο π.χ. κάποιοι (μεταξύ αυτών και ο Πολάκης) να πανηγυρίζουν για την έκρηξη της νεολαίας στο Νεπάλ, η οποία εξεγέρθηκε εναντίον ενός κομμουνιστή πρωθυπουργού και μιας κομμουνιστικής κυβέρνησης! Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει. Είναι η παραλλαγή της ρήσης ότι η κανονικότητα δεν ευνοεί την Αριστερά. Και είναι παρακολούθημα της παροιμίας, «όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη», με την προϋπόθεση ότι στη θέση των λέξεων «γάμος» και «χαρά» θα μπει η λέξη μπάχαλο.
Ενας ολόκληρος πολιτικός χώρος έφτασε στο σημείο να μιλάει για «χούντα» αναφερόμενος σε κυβέρνηση που εξελέγη με ευρεία πλειοψηφία, να μιλάει για «δολοφόνους» εννοώντας τον νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό και τους υπουργούς του και να κάνει «πολιτική» το «Μητσοτάκη φύγε», χωρίς να μπει καν στον κόπο να πει ποιος να έρθει από το ασυνεννόητο σκορποχώρι της αντιπολίτευσης.
Η πραγματικότητα δείχνει ότι στην εποχή του διαδικτύου μια μικρή μειοψηφία μπορεί να πυροδοτήσει καταστροφικά γεγονότα ή ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ειδικά όταν επικρατεί ο αχαλίνωτος υποκειμενισμός, όποιος κι αν είναι αυτός. Οπως σημείωσε το BBC, υπάρχει πλέον η αίσθηση ότι «κανείς δεν είναι ασφαλής» και ότι η δημόσια ζωή έχει μετατραπεί σε «αιματηρό άθλημα». Κάτι που ολοένα και περισσότερο είναι διακριτό σε δρόμους και πλατείες σχεδόν όλης της Ευρώπης, χωρίς να εξαιρείται η χώρα μας.
ΤΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΩΝ
Αν επρόκειτο για πραγματικά γεγονότα, θα ήταν αλλόκοτα. Αν πρόκειται για παιχνίδια εξουσίας οικονομικών συμφερόντων είναι απολύτως ευεξήγητα. «Ξαφνικά» εμφανίστηκε μέτρηση που δείχνει ότι ένα «κόμμα Καρυστιανού» θα είχε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από ένα «κόμμα Τσίπρα» ή ένα «κόμμα Σαμαρά». Η Interview βρήκε ότι το «κόμμα Καρυστιανού» θα έπαιρνε 25%, του Τσίπρα 13% και του Σαμαρά 9%. Πριν από λίγες εβδομάδες (5 μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο, με τις παραλίες γεμάτες ακόμα) βγήκε μια διαδικτυακή μέτρηση, η οποία έδειξε περίπου ό,τι έδειχναν και οι δημοσκοπήσεις του πρώιμου θέρους, με μια κρίσιμη διαφορά: Ο Α. Τσίπρας ήταν μόλις 5 μονάδες πίσω από τον Κ. Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός και το «κόμμα» του θα μπορούσε να φτάσει το 20%. Με εξαίρεση τη ΔΕΘ δεν μεσολάβησε κάποιο σημαντικό πολιτικό γεγονός.
Μεσολάβησαν όμως η ομιλία του Α. Τσίπρα στο Συνέδριο του Economist μια ημέρα πριν από την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και η αιφνίδια επανεμφάνιση της Μ. Καρυστιανού, με κάλεσμα για πανελλαδικές συγκεντρώσεις για τα Τέμπη ανήμερα της ομιλίας του πρωθυπουργού. Τόσο η ομιλία του Α. Τσίπρα όσο και οι συγκεντρώσεις για τα Τέμπη δεν πήγαν καθόλου καλά. Η εμφάνιση του Α. Τσίπρα, που μετρήθηκε, απέδωσε απογοητευτικά αποτελέσματα, τα οποία προβλημάτισαν και το επιτελείο του, αλλά και τους «χρυσούς χορηγούς».
Η εκδοχή του «κόμματος Καρυστιανού», αν και όχι πρωτοεμφανιζόμενη, λέγεται σε πολιτικά και επιχειρηματικά γραφεία ότι μπορεί να είναι η «εναλλακτική» στον Μητσοτάκη, που αναζητείται πάνω από ένα χρόνο. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική μέντορας της κ. Καρυστιανού δεν πήγε στη συγκέντρωση για τα Τέμπη, αλλά σε εργατική συγκέντρωση.
Τα αλλόκοτα μάλλον διευκρινίζονται σιγά σιγά. Το αντι-Μητσοτακικό σύστημα σε επίπεδο κορυφής έχει επενδύσει σε αρκετά πρόσωπα. Αρχικά στον Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος όμως «δεν τράβηξε». Μετά ήρθε η σειρά του «φρέσκου από την Αμερική» Στ. Κασσελάκη, ο οποίος αφού διέσπασε τον ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην απόλυτη ανυποληψία. «Ελλείψει νέων στα παλιά», όπως θα έλεγε και ο ποιητής: Α. Τσίπρας, που αν μη τι άλλο είναι πρωθυπουργίσιμος, αφού υπήρξε πρωθυπουργός.
Rebranding, Χάρβαρντ, «Le Monte», «Δημοκρατικός Καπιταλισμός», «Νέος πατριωτισμός», μηντιακό «σπρώξιμο», αλλά το άλογο δεν είναι για ιππόδρομο. Στιγματισμένο από την πρόσφατη ακόμα πορεία του και ως πρωθυπουργός και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με ερασιτεχνικό επαναπλασάρισμα και χωρίς να μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον γνωστό παλιό εαυτό του και το κεντρώο κοστούμι που του πέφτει πολύ στενό, δεν «γκελάρει». Ο Τσίπρας που «άρεσε», δεν υπάρχει πια.
Κι αυτό, έξυπνοι άνθρωποι είναι οι «χρυσοί χορηγοί» -όσο κι αν εντυπωσιάζουν αρνητικά οι κατά καιρούς επιλογές τους- δείχνουν να το καταλαβαίνουν. Οπότε «πάμε για άλλα»;
Κοντός ψαλμός αλληλούια. Χθες η Opinion Poll για το Action24 παρουσίασε μια μέτρηση με τη Ν.Δ. πλησιάζει πάλι το 30%, το ΠΑΣΟΚ περίπου στα ίδια, τη Ζ. Κωνσταντοπούλου να ξεφουσκώνει και τον ΣΥΡΙΖΑ να πέφτει από το 5,5% στο οριακό 4,1%, με τον Βαρουφάκη να μπαίνει στη Βουλή και τον Βελόπουλο στην τρίτη θέση.
Με αυτά τα δεδομένα… μίλησε και ο Σ. Φάμελος, ξεσπώντας και χαρακτηρίζοντας «αδιανόητα» όλα αυτά τα σενάρια, καθώς «δεν έχουμε περιθώριο για άλλο κατακερματισμό». Ισως και ο ίδιος να κατάλαβε ότι αποδυναμώνεται -αν δεν εγκαταλείπεται- ένα ισχυρό σενάριο «κόμματος Τσίπρα» και προσπαθεί πλέον να σώσει ό,τι σώζεται από τον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα είναι, θα είναι η Μ. Καρυστιανού η επόμενη επιλογή για να αποκτήσει «αντίπαλο» ο Κ. Μητσοτάκης; Κι εδώ, κοντός ψαλμός αλληλούια…
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/diafono-se-skotono-to-telos-tis-logikis