Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «σατανική σύμπτωση». Την ημέρα που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αθώωνε πανηγυρικά την εισαγγελέα κ. Γ. Τσατάνη για το δήθεν «πειθαρχικό παράπτωμα» για το οποίο την είχε παραπέμψει η γνωστή κ. Β. Θάνου, ο Κ. Καραμανλής μιλώντας στην Παλιά Βουλή εξαπέλυε μύδρους για την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στη χώρα.
Ανεξαρτήτως του ποια είναι η πραγματική ερμηνεία των δηλώσεων του πρώην πρωθυπουργού (θα το δούμε πιο κάτω), έχουμε το εξής «παράδοξο»: την ημέρα του θεσμικού ξεσπαθώματος του Κ. Καραμανλή, η Ελλάδα καταδικαζόταν από το ΕΔΔΑ στο πρόσωπο της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, μετέπειτα υπηρεσιακής πρωθυπουργού και πιο μετά νομικής συμβούλου στο πρωθυπουργικό γραφείο του Α. Τσίπρα και, τέλος, τοποθετημένης, πάλι επί ΣΥΡΙΖΑ, προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Φαντάζομαι ότι όλοι όσοι κόπτονται για τους θεσμούς και τη Δικαιοσύνη συμφωνούν ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί -εκτός των συνεπειών της θεσμικής δυσλειτουργίας- είναι να καταδικάζεται η χώρα από Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Ανέτρεξα στις δηλώσεις ή παρεμβάσεις του Κ. Καραμανλή το 2016, όταν και ελέγχθηκε πειθαρχικά η κ. Τσατάνη από την κ. Θάνου, μετά από μπαράζ δημοσιευμάτων ενός site-λαγού όλων των θεσμικών εκτροπών που έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βρήκα καμία αντίδραση του Κ. Καραμανλή. Καμία. Παρότι επρόκειτο για προφανή μεθόδευση που έβγαζε μάτι, κάτι που επιβεβαιώθηκε με την προχθεσινή απόφαση του ΕΔΔΑ. Είναι δύσκολο να έχουν αλλάξει οι θεσμικές ευαισθησίες ενός πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα εκλέχθηκε δύο φορές στο αξίωμά του. Οπως είναι ακόμα πιο δύσκολο να απέκτησε ευαισθησίες, τις οποίες δεν είχε όταν κυβερνούσαν την χώρα π.χ. ο Α. Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…
Η φράση του Κ. Καραμανλή στην εκδήλωση προς τιμήν της Αννας Ψαρούδα-Μπενάκη που «χτύπησε» περισσότερο ήταν η εξής: «Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει ως θεμελιώδες προαπαιτούμενο την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, την εμπέδωση του κράτους δικαίου, την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Οταν αυτά αμφισβητούνται, όταν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, και μάλιστα συνεχώς διευρυνόμενο, πιστεύει ότι αυτά δεν ισχύουν, ότι το κοινοβούλιο υποβαθμίζεται, ότι οι ευαίσθητοι θεσμοί χειραγωγούνται (…), τότε έχουμε κρίση. Κρίση απαξίωσης, κρίση απονομιμοποίησης, κρίση (…) του πολιτικού συστήματος(…) και τα φαινόμενα αυτά δεν απέχουν από την κρατούσα σήμερα κοινωνική αντίληψη και διεθνώς και στην Ευρώπη και στη χώρα μας».
Σαφής ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά ένιωσε την ανάγκη να προσθέσει και κάτι ακόμα: Αν η προσπάθεια αποκατάστασης των παραπάνω «αποβεί ανέφικτη ή άκαρπη, οδεύουμε προς μείζονα θεσμική κρίση. Αν υποτιμηθεί ή αγνοηθεί, βαδίζουμε ολοταχώς σε πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους». Υπογράμμισε, τέλος, ότι «στην περίπτωση της Ελλάδας, λόγω πρωτίστως γεωπολιτικών συνθηκών (σ.σ.: αυτές οι κρίσεις) συμπίπτουν σχεδόν πάντα με εθνικές κρίσεις».
Τι είπε ο Κ. Καραμανλής; Οτι η χώρα έχει θεσμική κρίση, η οποία μπορεί να γίνει πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους και να εξελιχθεί σε εθνική κρίση. Κι όλα αυτά τα άκρως σοβαρά, λόγω της χειραγώγησης των θεσμών και της υποβάθμισης του Κοινοβουλίου. Αυτά είπε, αλλά τι ακριβώς εννοούσε; Η κυβέρνηση θεώρησε ότι τα λεγόμενα του πρώην πρωθυπουργού αφορούν την αντιπολίτευση, η οποία επιτίθεται μανιωδώς στη Δικαιοσύνη και απαξιώνει το Κοινοβούλιο με την κατώτατης στάθμης αντιπολίτευση που κάνει. Είναι ορθή αυτή η ερμηνεία; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι δεν είχε κανέναν λόγο να ανοίξει πολιτική βεντέτα με έναν πρώην αρχηγό της. Η αντιπολίτευση θεώρησε ότι οι βολές του Κ. Καραμανλή στρέφονται ευθέως κατά της κυβέρνησης. Η ερμηνεία αυτή μου φαίνεται πιο ρεαλιστική. Αλλωστε φρόντισε ο ίδιος ομιλητής να φωτίσει τις προθέσεις του.
Τελειώνω, όπως άρχισα. Η καταδίκη της χώρας από το ΕΔΔΑ δεν ενόχλησε ούτε τότε που η Δικαιοσύνη αλά ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ α ποδείχθηκε χειραγωγημένη από το τότε Μ. Μαξίμου και το «παρα-υπουργείο Δικαιοσύνης» που λειτουργούσε στο εσωτερικό του -κατά Στ. Κοντονή- ούτε τώρα που εκδόθηκε η τελεσίδικη απόφαση-επιβεβαίωση της χειραγώγησης. Αν είχε ενοχλήσει, προφανώς ο Κ. Καραμανλής θα είχε αντιδράσει και τώρα και τότε. Δεν αντέδρασε όμως. Οπως δεν αντέδρασε και στη μεγαλύτερη σκευωρία-απόπειρα θεσμικής εκτροπής από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Στη Novartis, τότε που ο Π. Πολάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν να φυλακίσουν 3-4 για να κερδίσουν ξανά τις εκλογές.
ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ
Μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η χώρα έως τις επόμενες εκλογές θα κινείται επί ξυρού ακμής, παρά την παγκόσμια ρευστοποίηση που επικρατεί και πολλαπλασιάζει τους εθνικούς κινδύνους και τις τάσεις αναθεωρητισμού. Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για εθνικά θέματα ήταν σκέτη απογοήτευση. Σύσσωμη η αντιπολίτευση από τα αριστερά και από τα δεξιά της κυβέρνησης αποδείχθηκε απρόθυμη ή ανίκανη να συμμετάσχει σε μια σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση για τα εθνικά θέματα.
Τα βασικά «επιχειρήματα» από τα αριστερά ήταν ότι «ταπεινώθηκε η χώρα» επειδή ο Τ. Ερντογάν ακύρωσε τη συνάντησή του με τον Κ. Μητσοτάκη, για τη σκηνική παρουσία του πρωθυπουργού στην Σύνοδο Ειρήνης που έγινε στη Αίγυπτο και θύμιζε «πίνακα νεκρής φύσης» και, από πιο αριστερά, ότι δεν συμμετείχε με μαντίλες στη Flotilla και στο free Palestine. Ναι, αυτά ήταν ουσιαστικά τα «επιχειρήματα».
Από τα δεξιά, πάλι θεωρίες συνωμοσίας και ενδοτισμού, χωρίς γεγονός. Υποχωρητικότητα απέναντι στην Τουρκία, διπλωματική απομόνωση της χώρας κι άλλα τέτοια ευφάνταστα. Και είναι τουλάχιστον ευφάνταστα, γιατί λέγονται σε μια κυβέρνηση που έχει κάνει αστακό την χώρα με τη μεγάλη ενίσχυση της αποτρεπτικής στρατιωτικής ισχύος της. Που είναι η πρώτη και μόνη που ανακήρυξε ΑΟΖ στο Ιόνιο και συμφώνησε με την Ιταλία και την Αίγυπτο. Που έφερε τη Chevron για έρευνες νοτίως της Κρήτης. Που είπε ορθά-κοφτά στον Τ. Ερντογάν ότι δεν υπάρχει για την Τουρκία συμμετοχή στο ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα SAFE αν δεν άρει το casus belli. Που έχει ενισχύσει τις διπλωματικές σχέσεις και με μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και πέραν του Ατλαντικού και στη Μ. Ανατολή. Που δεν δέχεται τετελεσμένα στην Κύπρο.
Η αποδοχή ότι είναι αδύνατον να γίνει σοβαρή συζήτηση σε αυτήν τη Βουλή ακόμα και για τα στοιχειώδη, είναι οδυνηρή. Για τη χώρα.
Ο Αγνωστος Στρατιώτης και το γράψε-σβήσε
Η τροπολογία για την προστασία του μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη θα κατατεθεί την επόμενη εβδομάδα, αλλά, όπως φαίνεται, μέχρι τότε θα ισχύει το «γράψε-σβήσε». Από την αρχική ανακοίνωση του Κ. Μητσοτάκη έως χθες υπήρξαν αλλεπάλληλες αλλαγές. Στο ενδιάμεσο το «ζήτημα» έγινε αν θα σβηστούν ή όχι τα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών.
Η αρχική εντύπωση ήταν ότι θα σβηστούν με το που θα ψηφιστεί η τροπολογία, που θα μεταφέρει όλες τις αρμοδιότητες (εκτός από την αστυνόμευση που παραμένει στην Ελληνική Αστυνομία) στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Δεύτερες σκέψεις υπήρξαν στον πρωινό καφέ της Τρίτης, με αποτέλεσμα να βγει η γραμμή ότι τα ονόματα δεν θα σβηστούν, παρά μόνο από τη βροχή.
Αναγκαστικά, λόγω αντιδράσεων του πιο δεξιού κοινού της Νέας Δημοκρατίας, υπήρξε χθες και τρίτη εκδοχή: Αφότου ψηφιστεί η τροπολογία, δεν θα επιτραπεί καμία αλλοίωση στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Δηλαδή, με λίγα λόγια, αν σβηστούν με τον καιρό τα ονόματα, δεν θα επιτραπεί να ξαναγραφτούν…
Πάντως, χθες που έγινε προσπάθεια από φοιτητές -στο πλαίσιο κινητοποίησής τους- να ξαναγράψουν τα ονόματα, τα ΜΑΤ τους παρεμπόδισαν.
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/ta-diafana-mystiria-tou-kosta-karamanli