Η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αναγκών των συμπολιτών μας
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις εκάστοτε δηλώσεις περί «χούντας»
Ακούγοντας την ομιλία της κόρης του Νίκου Κωνσταντόπουλου προχτές στη Βουλή (για δουλειά το έκανα, δεν είμαι βιτσιόζος) την άκουσα να καταγγέλλει «θέλετε να βάλετε τη δημοκρατία σε γύψο». Λίγες μέρες πριν, μια μαχητική φοιτήτρια, μέλος κάποιας μαχητικής φοιτητικής παράταξης, μιλώντας (μαχητικά πάντα) στην εκπομπή του Σταμάτη του Ζαχαρού στο One αποκάλυψε ότι «αυτό που θέλει να κάνει ο Μητσοτάκης στο πανεπιστήμιο μοιάζει πολύ και επικίνδυνα με τη χούντα». Κι αυτά δεν είναι δυο μεμονωμένα περιστατικά αλλά ψηφίδες μιας παραίσθησης που έχει κυριεύσει κάποιους συμπολίτες εδώ και χρόνια, σύμφωνα με την οποία έχουμε χούντα ή απέχουμε ελάχιστα από αυτή. Προφανώς ο ισχυρισμός τους είναι αυταπόδεικτα ψευδής. Αν είχαμε χούντα, η περιγραφή της ως τέτοια θα σήμαινε τιμωρία κι αν η χούντα πλησίαζε, θα σήμαινε σοβαρές απειλές για το μέλλον. Το ότι μπορεί όποιος θέλει να διαμαρτύρεται και να καταγγέλει τη «χούντα» είναι απόδειξη της ανυπαρξίας της (και του πόσο βγαλμένες μέσα από τη ζωή είναι οι δημιουργίες των Μόντι των Πάιθον)*.
Όμως οι συμπολίτες έχουν καλούς λόγους να φωνάζουν «Λυκος! Λύκος!» παρότι ούτε πρόβατα δεν έχουν.
Για κάποιους βλέπετε είναι ο τρόπος να αισθανθούν αυτό που ποθούν να αισθανθούν: αγωνιστές. Πιθανόν επειδή από παιδιά ακούν για αγώνες μεγαλύτερων εναντίον της δικτατορίας κι αυτό τους κάνει να αισθάνονται λίγοι. Μεγαλωμένοι μέσα σε δημοκρατία που συχνά γίνεται ασυδοσία, δεν έχουν να καμαρώσουν για τίποτα ανάλογο. Και ζηλεύουν. Οπότε βαφτίζουν μια δημοκρατική κυβέρνηση «χούντα» και αυτομάτως εκείνοι μεταμορφώνονται σε αγωνιστές (κυρίως στα δικά τους μάτια αλλά αυτό τους είναι αρκετό).
Άλλοι πάλι δεν έχουν ψευδαισθήσεις. Έχουν πλήρη συνείδηση της πραγματικότητας και της πραγματικής τους εικόνας, αλλά ψάχνουν πελάτες. Οπότε κραυγάζουν για χούντα ξέροντας ότι κάποιοι θα τους πιστέψουν, θα τους νομίσουν αγωνιστές και θα τους ακολουθήσουν στην «αντιστασιακή» τους δράση.
Με λίγα λόγια, «έχουμε χούντα» ή «απειλούμαστε με χούντα», επειδή αυτό εξυπηρετεί ψυχολογικές ή επαγγελματικές ανάγκες συμπολιτών (χωρίς να αποκλείεται η σύνθεση των δύο αναγκών). Άνθρωποι που θέλουν να νιώσουν αντιστασιακοί ή να παραστήσουν τους αντιστασιακούς και κάνουν ότι αγωνίζονται υπέρ μιας δημοκρατίας, που συχνά κινδυνεύει από τους ίδιους (με τον ίδιο τρόπο που ένας άνθρωπος κινδυνεύει από έναν ψευτογιατρό). Το ότι στον «αγώνα» τους όχι μόνο δεν διακινδυνεύουν τίποτα αλλά κερδίζουν κιόλας είναι μια μικρή λεπτομέρεια, εντελώς ασήμαντη, μπροστά στον αγώνα. Και μπράβο τους.
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/929746/giati-ehoume-houda/?utm_source=Feedelio&utm_medium=twitter