«Άκυρο» χαρακτήρισε δημοσίως για πρώτη μετά από 6 χρόνια το τουρκολιβυκό μνημόνιο ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης, Ακίλα Σάλεχ.
Λίγα 24ωρα μετά την επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα και τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη, ο Ακίλα Σάλεχ, σε συνέντευξή του στο Λιβυκό Πρακτορείο Ειδήσεων, δήλωσε ότι το μνημόνιο είναι άκυρο, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για διαπραγμάτευση με την Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Τουρκία στην κατεύθυνση της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών.
Τόνισε ότι δικαιοδοσία για επικύρωση διεθνών συνθηκών, ιδίως εκείνων που σχετίζονται με τα θαλάσσια σύνορα, έχει αποκλειστικά η Βουλή των Αντιπροσώπων και οποιαδήποτε συμφωνία που συνάπτεται εκτός αυτού του συνταγματικού πλαισίου δεν έχει νομική ισχύ.
Όπως αναφέρει, «η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι η μόνη αρμόδια αρχή που έχει την εξουσία να κυρώνει διεθνείς συμφωνίες», επαναβεβαιώνοντας ότι η «θαλάσσια συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση του Φαγιέζ αλ-Σάρατζ με την Τουρκία ούτε παρουσιάστηκε ούτε εγκρίθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και, ως εκ τούτου, είναι νομικά άκυρη και μη δεσμευτική για το λιβυκό κράτος».
«Ό,τι οικοδομείται πάνω στην παρανομία παραμένει παράνομο, ανεξάρτητα από τον χρόνο που έχει περάσει» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Προοπτική διαλόγου με Ελλάδα, Αίγυπτο και Τουρκία
Ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης επισήμανε ότι η χώρα του διαθέτει πλέον μια νέα ευκαιρία να επανακαθορίσει τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες της στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Τουρκία, υπογραμμίζοντας ότι η επόμενη φάση θα πρέπει να είναι φάση συνεννοήσεων και όχι αντιπαραθέσεων και ότι η λιβυκή κυριαρχία στα χωρικά της ύδατα αποτελεί κόκκινη γραμμή που δεν μπορεί να παραβιαστεί.
Αναφερόμενος στην Ελλάδα, ο Σάλεχ ανέφερε ότι αρχικά κράτησε σκληρή στάση λόγω της ζημίας που, κατά την άποψή της, προκαλούσε στα συμφέροντά της, αλλά αργότερα έδειξε ετοιμότητα για διάλογο, ενώ η Αίγυπτος ήταν εξαρχής σαφής στην απόρριψή της, λόγω της περιφερειακής αστάθειας που θα μπορούσε να προκαλέσει.
Ο Σάλεχ υποστήριξε ακόμα ότι η Ελλάδα βασίζεται στο νησί της Κρήτης για να καθορίσει τη δική της ΑΟΖ, ορισμό τον οποίο χαρακτήρισε «παράλογο και υπερβολικά κοντινό στις λιβυκές ακτές», σημειώνοντας μάλιστα πως η κίνηση αυτή «δεν υποστηρίζεται από το διεθνές δίκαιο».
Σχετικά με μελλοντικές διευθετήσεις, ο Σάλεχ ανέφερε ότι η Λιβύη δεν είναι υποχρεωμένη να επιλέξει κάποια συγκεκριμένο μπλοκ δυνάμεων, τονίζοντας παράλληλα ότι το κράτος του είναι ανεξάρτητο και ότι τα εθνικά του συμφέροντα αποτελούν τη βάση κάθε διαπραγμάτευσης, με παράλληλη διασφάλιση ισορροπημένων σχέσεων με όλα τα μέρη.