Oση προσπάθεια κι αν κάνει ένας απαίδευτος μικροαστός, όσο κι αν προσπαθήσει ένας νάρκισσος να μη φαίνεται, όσα λεφτά κι αν δαπανήσει ένας που δεν έχει κοινωνική καταξίωση, όσο κι αν «ματώσει» ένας ιδεοληπτικός, δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτό που ήταν στα 20 του.
Ο Α. Τσίπρας δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα. Και γιατί να μπορέσει; Μήπως διαθέτει πολιτική ευφυΐα; Εξυπνάκιας είναι. Μήπως έχει σύγχρονο όραμα; Eνας δανειστής της κληρονομιάς της ηττημένης Aριστεράς είναι, χωρίς να έχει πολυκαταλάβει πώς ήρθε η Βάρκιζα. Μήπως είναι ένας πραγματικός χαρισματικός ηγέτης χώρας; Ενας κολλημένος στα φοιτητικά αμφιθέατρα των μειωμένων απαιτήσεων είναι. Τότε που με λίγα τσιτάτα χωρίς γνώση του τι σημαίνουν, με λίγα «πιασάρικα» συνθήματα και με άφθονο λαϊκισμό μπορούσες εύκολα να γίνεις ο «μικρός ήρωας» της σχολής σου.
Αυτός ήταν, αυτός κυβέρνησε κι αυτός πήγε προχθές στο «Παλλάς» με ένα βιβλίο στη μασχάλη να τελειώσει μια για πάντα τους λογαριασμούς του με το παρελθόν. Λες και μπορεί κάποιος να τραβήξει μια γραμμή και να καθαρίσει. Αλλά αν ακόμα και ο ίδιος πιστεύει ότι με τρεις παρόλες «καθάρισε» με το παρελθόν του, το παρελθόν όλων μας δεν «καθαρίζει» έτσι.
Γι’ αυτό και όσοι πήγαν με χαμόγελα και προσδοκίες στο «Παλλάς» έφυγαν κατηφείς και σκεπτικοί. Θαύματα δεν γίνονται. Και το όποιο rebranding βελτιώνει την εξωτερική εικόνα, βελτιώνει την αισθητική του σκηνικού, αλλάζει την συσκευασία του «Κιβωτίου» Αρη Αλεξάνδρου, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει το περιεχόμενό του, ούτε να σε κάνει Αρη Αλεξάνδρου.
Το come back του Α. Τσίπρα, λες και έφυγε ποτέ, ως η σωτήρια λύση για την αντιπολίτευση και μετά για τη χώρα απέτυχε παταγωδώς. Παρά την τεράστια διαφήμιση, παρά το αδικαιολόγητο «σπρώξιμο» από τα media που επιμένουν ότι μπορούν να «ρίξουν» τον Κ. Μητσοτάκη και παρά την οικειοθελή αμνησία που έπαθαν ουκ ολίγα πρόσωπα (κάποτε υπουργάρες και μεγαλοστελέχη), τσαλακώνοντας την αξιοπρέπειά τους και στριμωγμένοι στον εξώστη να μην πολυφαίνονται. Μήπως φάνηκαν κάποιοι νέοι ή «νέοι»; Οχι, φάνηκαν πολλοί ανώνυμοι κάποιας προχωρημένης ηλικίας, αλλά γνωστά πρόσωπα από τις τοπικές και τα συνέδρια, αλλά και από τον κρατικό μηχανισμό του 2015-2019.
Και τι είπε; Οχι μόνο ότι δεν έκανε κανένα λάθος (γιατί ακόμα και τα λάθη που παραδέχθηκε πάνω-πάνω τα έκαναν άλλοι, έστω κι αν ο ίδιος τους διόρισε), αλλά δήλωσε και «υπερήφανος». Υπερήφανος για το αχρείαστο και επαχθέστερο Μνημόνιο, για τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, για την κατάργηση του ΕΚΑΣ που αποτελείωσε τους συνταξιούχους, για την εκδικητική εξόντωση της μεσαίας τάξης, για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, αλλά και για το καλόπιασμα το κεφαλαίου και της διαπλοκής. Υπερήφανος για τα capital controls για το «φέσι» των 100 δισ., για την απάνθρωπη αντιμετώπιση της τραγωδίας στο Μάτι, για την άθλια σκευωρία της Novartis, η οποία τώρα απειλεί να γίνει μπούμερανγκ, για τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, για τα καμώματα του Καμμένου που πέταγε εκατομμύρια ευρώ για την αναβάθμιση πεθαμένων οπλικών συστημάτων, για τα ξεφτιλίκια στη Μόσχα που πήγε επαίτης στον Πούτιν, για τον Πετσίτη και τον Αρτεμίου με τις σακούλες, για το σκάνδαλο της ΔΕΠΑ με τον Λαυρεντιάδη και την προκλητική σύμβαση του «Ελ. Βενιζέλος», που ανάγκασε την Ε.Ε. να παρέμβει, ώστε να αυξηθεί το εξωφρενικά χαμηλό τίμημα.
Καμία αυτοκριτική γι’ αυτά -και όχι μόνο- που τον οδήγησαν σε πέντε ταπεινωτικές ήττες. Αλλά και για το τώρα και το αύριο τι είπε; Ουσιαστικά ένα πράγμα είπε κι αυτό τζούφιο όμως. Είπε το προφανές, ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλο, αυτοπροτεινόμενος να γίνει ο ίδιος αντίπαλός του. Ποιος; Αυτός που έχει χάσει πέντε φορές από τον «Κούλη» κι αυτός που έχει μπετόν απέναντί του το 75%. Το «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» δεν διαλύθηκε ποτέ. «Κοιμήθηκε» όταν δεν υπήρχε θέμα Τσίπρα και τώρα που δηλώνει «παρών» φουσκώνει ξανά. Εκτός κι αν ισχύει αυτό που είπε η πολιτική διάνοια Ν. Μαραντζίδης: Θα κάνει εκλογές μέχρι να γίνει πρωθυπουργός!
Δεν εξήγησε ποτέ σε τι βοήθησε η …δίμηνη παραίτηση του από βουλευτής, η οποία κατά τα άλλα ήταν κάτι σαν ηρωική πράξη; Τι πέτυχε, τι έδειξε, τι προώθησε με αυτήν την προσχηματική κίνηση; Ούτε ο ίδιος μπόρεσε να το εξηγήσει.
Ο δε «προγραμματικός λόγος» του ήταν κυριολεκτικά για γέλια. Στα εθνικά, τη στιγμή που η χώρα ζει μια από τις καλύτερες περιόδους της, αντιπρότεινε έναν «νέο πατριωτισμό». Τουτέστιν αναγνώριση του ανύπαρκτου ακόμα παλαιστινιακού κράτους και τη στήριξη της Ουκρανίας, αλλά χωρίς «αντιρωσική υστερία». Δηλαδή; Να ’χαμε να λέγαμε. Την ώρα των ενεργειακών συμφωνιών, των γεωτρήσεων, της αμυντικής θωράκισης της χώρας και της γεωπολιτικής ενίσχυσης της, ο Α. Τσίπρας είναι σαν να περπατάει στους δρόμους της Γένοβας φωνάζοντας αφελή συνθήματα.
Και για την εσωτερική πολιτική τι είπε; Τέσσερις λέξεις-τίτλους «Ανάπτυξη», «Αναδιανομή», «Ασφάλεια» και «Ανθεκτικότητα». Αν ρωτήσει κανείς 10 πολίτες ή 10 επιστήμονες τι σημαίνουν στην πράξη αυτές οι 4 έννοιες ή σε ποια συγκεκριμένα παραπέμπουν, θα πάρει 10 διαφορετικές απαντήσεις. Εξίσου αφηρημένες ήταν και η έννοια πάνω στις οποίες στηρίζεται η πρότασή του: Αυτοοργάνωση. Δηλαδή, ξαφνικά η «βάση» θα σηκωθεί και θα αρχίσει να οργανώνεται από μόνη της χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δομή, χωρίς επεξεργασμένους κοινούς στόχους! Αλλο εννοούσε ο Α. Τσίπρας με την αυτοοργάνωση: Δεν θέλω να έχω στα πόδια μου κανένα κόμμα, κανένα λογοδοτικό όργανο και να κάνω ό,τι θέλω, χωρίς αντίλογο και γκρίνια. Πέταξε μια αυτοοργάνωση και νόμισε ότι έληξε το θέμα.
Εντάξει η «Ιθάκη», που πάει πολύ καλά από πωλήσεις, θα μείνει στην ιστορία σαν ένα βιβλίο, που έκανε μεγάλο θόρυβο και προσπάθησε βιαστικά να γράψει ξανά την Ιστορία, όχι για να την αποκαταστήσει, αλλά για να την κάνει εργαλείο της προαποφασισμένης επιστροφής του «συγγραφέα» στην ενεργό πολιτική σε πρώτο ρόλο.
Ομως ο Α. Τσίπρας είναι αυτό που ήταν και θα είναι πάντα. Λίγος, ρηχός, χωρίς συναισθήματα, χωρίς ισχυρούς δεσμούς και με απίστευτη υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών. Μια ρέπλικα του Α. Παπανδρέου, που θυμίζει μαριονέτα. Ενας δειλός, κουτοπόνηρος και διχαστικός άνθρωπος, ο οποίος επέλεξε για την αναγγελία του κόμματός του, την ημέρα που άρχισαν τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα. Ομως αυτό ούτε το είπε ούτε καν το υπαινίχθηκε…
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/dystopia-o-tsipras-se-rolo-tsipra