📺😂👍👍ΑΕΚ: Ο απίθανος γιος του Λιβάι Γκαρσία εύχεται «Χρόνια Πολλά Ελλάδα» και τραγουδά «μάνα μου τα κλεφτόπουλα»

Ο Λαέλ Γκαρσία με την ελληνική σημασία στα χέρια είπε τα δικά του χρόνια πολλά στην πατρίδα μας και τραγούδησε το γνωστό κλέφτικο δημοτικό τραγούδι

Φανταστικός ο Γκαρσία τζούνιορ, καθώς ο γιος του μεσοεπιθετικού της ΑΕΚ, Λιβάι, ευχήθηκε στα ελληνικά για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Συγκεκριμένα ο Δικέφαλος ανήρτησε video στα social media με τον γιο του Λιβάι, ο οποίος φορώντας τη φανέλα της Ένωσης και κρατώντας την ελληνική σημαία, ευχήθηκε «Χρόνια πολλά Ελλάδα!».

Η στιγμή που τράβηξε τα... βλέμματα όλων ήταν όταν τραγούδησε το «Μάνα μου τα κλεφτόπουλα», ενώ χόρεψε και ελληνικό παραδοσιακό χορό με την παραδοσιακή στολή.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ΑΕΚ ATHENS FC (@aekfc_official)

Συνέχεια...

Πατέρας του αδικοχαμένου πιλότου του Phantom Μάριου Τουρούτσικα: Δεν φοβόταν να πεθάνει για την πατρίδα

Έχασε τη ζωή του στις 30 Ιανουαρίου του 2023, όταν το διθέσιο αεροσκάφος του, τύπου Phantom, συνετρίβη στη θαλάσσια περιοχή της Ανδραβίδας - Όνειρό του από παιδί ήταν να γίνει Ίκαρος

«Δεν μπορώ έναν χρόνο μετά να αντιμετωπίσω το γεγονός»... Τα συγκινητικά λόγια του πατέρα του 29χρονου πιλότου Μάριου Μιχαήλ Τουρούτσικα που έχασε τη ζωή του στις 30 Ιανουαρίου του 2023, όταν το διθέσιο αεροσκάφος του, τύπου Phantom, συνετρίβη στη θαλάσσια περιοχή της Ανδραβίδας κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης.

Ο 29χρονος Υποσμηναγός είχε καταγωγή από την Αρκαδία και το όνειρό του από παιδί ήταν να γίνει Ίκαρος.

Δύο χρόνια πριν, ο Μάριος Τουρούτσικας πετούσε στις επετειακές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου.

Σήμερα ο πατέρας του, μιλώντας στον Alpha, σημείωσε: «Του άρεσε ιδιαίτερα να πετά την ημέρα της παρέλασης. Το 2023 θυσιάστηκαν για την πατρίδα πέντε πιλότοι. Μου είχε πει ότι δεν φοβόταν να πεθάνει».

«Οι πιλότοι έχουν μια ψυχική ταύτιση και με τη σημαία και με την ιδέα της πατρίδας» συμπλήρωσε.

Συνέχεια...

📺25η Μαρτίου: Ένταση με ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ της ΛΑΡΚΟ μετά την παρέλαση στη Λαμία – ΒΙΝΤΕΟ

Ένταση σημειώθηκε σήμερα στη Λαμία μετά την παρέλαση στην πλατεία Ελευθερίας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Η ένταση προκλήθηκε όταν μέλη του Εργατικού Κέντρου Λαμίας και του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ προσπάθησαν να περάσουν με πανό μπροστά από την εξέδρα των επισήμων και να μοιράσουν φυλλάδια με τα αιτήματά τους στους πολίτες.

Ωστόσο, δεν τους επετράπη η πρόσβαση, με αποτέλεσμα να σημειωθεί επεισόδιο, που δεν πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, σύμφωνα με το lamiareport.gr.

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ συνεχίζουν τις διαμαρτυρίες, με την υποστήριξη δεκάδων φορέων και πολιτών, εκφράζοντας την ανησυχία τους για το μέλλον της νικελοβιομηχανίας και τις θέσεις εργασίας τους.

Συνέχεια...

O Εθνικός Ύμνος που έγραψε ο Σολωμός και μελοποίησε ο Μάντζαρος είναι ο μεγαλύτερος σε έκταση ύμνος κράτους παγκοσμίως!

25η Μαρτίου σήμερα και είναι ευκαιρία να θυμηθούμε την ιστορία του εθνικού ύμνου της Ελλάδας.

Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε το ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερίαν, το 1823, τμήμα του οποίου αποτελεί τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας (από το 1865) και της Κύπρου (από το 1966).

Την μελοποίηση του ύμνου πραγματοποίησε στη συνέχεια ο Νικόλαος Μάντζαρος.

Μάλιστα, αποτελείται από 158 στροφές ή 632 στίχους και αποτελεί τον μεγαλύτερο σε έκταση ύμνο κράτους παγκοσμίως!

Η ιστορία του εθνικού ύμνου

Το ποίημα γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό τον Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο και έναν χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το ποίημα συνδυάζει στοιχεία από τον ρομαντισμό αλλά και τον κλασικισμό. Οι στροφές που χρησιμοποιούνται είναι τετράστιχες, ενώ, στους στίχους παρατηρείται εναλλαγή τροχαϊκών οκτασύλλαβων και επτασύλλαβων. Το 1828 μελοποιήθηκε από τον Κερκυραίο Νικόλαο Μάντζαρο πάνω σε λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία. Από τότε ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές, αλλά και στα σπίτια των Κερκυραίων αστών και αναγνωρίστηκε στη συνείδηση των Ιονίων ως άτυπος ύμνος της Επτανήσου. Ακολούθησαν και άλλες μελοποιήσεις από τον Μάντζαρο (2η το 1837 και 3η το 1839-40), ο οποίος υπέβαλε το έργο του στο Βασιλιά Όθωνα (4η «αντιστικτική» μελοποίηση, Δεκέμβριος 1844).

Παρά την τιμητική επιβράβευση του μουσικοσυνθέτη Μάντζαρου με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρα (Ιούνιος 1845) και του Διονυσίου Σολωμού με το Χρυσό Σταυρό του ίδιου Τάγματος (1849), το έργο (και ειδικά η πρώτη μελοποίησή του) διαδόθηκε μεν ως «θούριος», αλλά δεν υιοθετήθηκε ως ύμνος από τον Όθωνα. Ο Μάντζαρος το 1861 επανεξέτασε για 5η φορά το έργο, αυτή τη φορά σε ρυθμό εμβατηρίου κατά παραγγελία του Υπουργού Στρατιωτικών.

Πότε καθιερώθηκε 

Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ επισκέφθηκε την Κέρκυρα το 1865 μετά την ενσωμάτωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, άκουσε την εκδοχή για ορχήστρα πνευστών της αρχής της πρώτης μελοποίησης που έπαιζε η μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας και του έκανε εντύπωση. Ακολούθησε Βασιλικό Διάταγμα του Υπουργείου Ναυτικών (Υπουργός Δ. Στ. Μπουντούρης) που το χαρακτήρισε «επίσημον εθνικόν άσμα» και διατάχθηκε η εκτέλεσή του «κατά πάσας τας ναυτικάς παρατάξεις του Βασιλικού Ναυτικού». Επίσης ενημερώθηκαν οι ξένοι πρέσβεις, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία στις περιπτώσεις απόδοσης τιμών προς τον Βασιλιά της Ελλάδος ή την Ελληνική Σημαία. Από τότε θεωρείται ως εθνικός ύμνος της Ελλάδος.

Από τις 18 Νοεμβρίου 1966 και ως ο εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι πρώτοι δεκατέσσερις στίχοι του ποιήματος - Μόνο τα δύο πρώτα αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο:

Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψη, Που με βιά μετράει τη γη.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά, Και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή, κι ένα στόμα ακαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πει.

Άργειε να 'λθει εκείνη η μέρα, Και ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου έμενε να λες περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά.

Κι έλεες: «πότε, α! πότε βγάνω το κεφάλι από τσ' ερμιές;» Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα, θολό, και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα, πλήθος αίμα Ελληνικό.

Mε τα ρούχα αιματωμένα Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά Να γυρεύης εις τα ξένα Άλλα χέρια δυνατά.

Mοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή· Δεν είν' εύκολες οι θύρες, Εάν η χρεία τες κουρταλή.

Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, Αλλ' ανάσασιν καμιά· Άλλος σού έταξε βοήθεια Και σε γέλασε φρικτά.

Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου, Οπού εχαίροντο πολύ, Σύρε να βρης τα παιδιά σου, Σύρε, ελέγαν οι σκληροί.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι Και ολογλήγορο πατεί Ή την πέτρα ή το χορτάρι Που τη δόξα σού ενθυμεί.

Tαπεινότατη σού γέρνει Η τρισάθλια κεφαλή, Σαν πτωχού που θυροδέρνει Κι είναι βάρος του η ζωή.\

Συνέχεια...

Αθανάσιος Διάκος: Ποιος ήταν ο Εθνομάρτυς και αγωνιστής - Ο βασανιστικός θάνατος

Ο Αθανάσιος Διάκος, γνωστός ήρωας της επανάστασης του 1821, ήταν Έλληνας οπλαρχηγός εκ των πρωταγωνιστών ηρώων του πρώτου έτους της Ελληνικής Επανάστασης, ο οποίος έδρασε στη Στερεά Ελλάδα. Καταγόταν από την ορεινή Φωκίδα και σύμφωνα με μια εκδοχή, το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός ή κατά άλλους Αθανάσιος Μασσαβέτας.

Ο ίδιος επέλεξε ως επώνυμο το «Διάκος» και μάλιστα με αυτό υπέγραφε, ως τιμητικό στην πρώην ιδιότητά του. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το ως ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε τη γέφυρα της Αλαμάνας και στις 23 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία, δολοφονήθηκε έπειτα από βασανιστήρια, με ανασκολοπισμό (λογοτεχνικά αναφέρεται ότι «σουβλίστηκε») από τους Τούρκους στις 24 Απριλίου 1821.

Ο Ελληνικός Στρατός του απένειμε τιμητικά τον βαθμό του Στρατηγού.

Κλέφτης και Αρματολός

Αρχικά κλέφτης υπό την εξουσία διαφόρων καπετάνιων της Ρούμελης, διακρίνεται σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους. Ο Καπετάνιος Τσαμ Καλόγερος, σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους, πληγώθηκε βαριά στο πόδι και θα έπεφτε στα χέρια τους αν ο Διάκος δεν έμενε να τον υπερασπιστεί. Με το σπαθί στο χέρι, τον σήκωσε και τον μετέφερε ως την Γραμμένη Οξυά, μια ψηλή ράχη, δύο ώρες από την Αρτοτίνα. Εκεί έφτασαν και οι άλλοι Κλέφτες και μπροστά τους είπε ο Τσαμ Καλόγερος: «Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».

Αργότερα οι Κλέφτες χωρίστηκαν σε μπουλούκια (μικρές ομάδες), κατατρεγμένοι από το κυνήγι των Τούρκων. Ένα μπουλούκι έγινε από τον Διάκο, τον Γούλα και τον Σκαλτσοδήμο. Εκείνο τον καιρό, έμαθε ο Διάκος ότι πέθαναν ο πατέρας του κι ένας από τους αδερφούς του, ο Απόστολος. Ο Διάκος είχε δύο αδερφούς, τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, που τον έλεγαν και Μασσαβέτα και δύο αδερφές, την Καλομοίρα και την Σοφία. Ο πατέρας του με τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, είχαν προτιμήσει την τσοπάνικη ζωή και τότε ήταν με τα κοπάδια τους στα χειμαδιά. Ένα τούρκικο απόσπασμα που έφτασε στην καλύβα τους, συνέλαβε πατέρα και γιό επειδή βοήθησαν και πρόσφεραν φαγητό σε κλέφτες και τους πήγαν δεμένους στον Πατρατσίκι (Υπάτη). Ο Κωνσταντίνος δεν βρισκόταν εκεί και έτσι γλύτωσε. Οι άλλοι δύο όμως βρήκαν τον θάνατο στη φυλακή την ίδια νύχτα.Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Διάκος, ορκίστηκε να εκδικηθεί. Τουρκικό απόσπασμα δεν προλάβαινε να ξεμυτίσει και το αποδεκάτιζε με τα παλικάρια του. Από τότε άρχισαν να αναζητούν και το αρματολίκι της περιοχής. Έτσι μια μέρα, οι κλέφτες, ορμώντας στα Μπαϊρια (θέση κοντά στην Αρτοτίνα), απήγαγαν την Κρουστάλλω, κόρη του Μπαμπαλή, κοτζαμπάση της Δωρίδας. Οι κλέφτες την πήγαν στην Καρυά, στο λημέρι τους. Ζήτησαν από τον Μπαμπαλή, αν θέλει το κορίτσι του, να πάει στο Λιδωρίκι και να ενεργήσει, ώστε να τους δώσουν οι Τούρκοι το αρματολίκι. Και το πέτυχαν.

Εκείνη την περίοδο, ο Αλή πασάς, στα Γιάννενα, έκανε σχέδια εναντίον του Σουλτάνου και κάλεσε στην έδρα του όλους τους καπετάνιους, Αρβανίτες και Χριστιανούς. Ανάμεσα τους και τον Σκαλτσοδήμο (σαν αντιπρόσωπο των αρματολών του Λιδωρικίου). Εκείνος όμως έστειλε τον Διάκο στη θέση του. Ο Αθανάσιος Διάκος υπήρξε αρματολός για δύο χρόνια (1814-1816) στο στρατό του Αλή πασά τον ίδιο καιρό με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Όταν ο Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος μιας μονάδας αρματολών στη Λιβαδειά, ο Διάκος ήταν για ένα χρόνο πρωτοπαλίκαρο του. Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα κλεφτών και όπως πολλοί άλλοι καπετάνιοι κλεφτών και αρματολών γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρίας.

Ένταξη στην επανάσταση

Σύντομα μετά από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, ο Διάκος κι ένας ντόπιος καπετάνιος και φίλος, ο Βασίλης Μπούσγος, οδήγησαν ένα απόσπασμα μαχητών στη Λιβαδειά με σκοπό την κατάληψή της. Στις 1 Απριλίου του 1821, μετά από τρεις ημέρες άγριας μάχης από σπίτι σε σπίτι, το κάψιμο του σπιτιού του Μιρ Αγά (συμπεριλαμβανομένου του χαρεμιού) και την κατάληψη του κάστρου, η πόλη έπεσε στους Έλληνες. Η Λιβαδειά, ελεύθερη πλέον, σήκωσε την ελληνική σημαία στις 4 Απριλίου στο κάστρο και τη θέση Ώρα.

Η Μάχη της Αλαμάνας

Ο Χουρσίτ πασάς, εντεταλμένος από τον Σουλτάνο, έστειλε δύο από τους ικανότερους διοικητές του απ' τη Θεσσαλία, τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ-Μεχμέτ πασά, επικεφαλής 8.000 πεζών και 1.000 ιππέων Τούρκων με διαταγή να καταστείλουν την επανάσταση στη Ρούμελη και μετά να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο και να σταματήσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Ο Χουρσίτ στηριζόταν στις ικανότητες του Ομέρ Βρυώνη. Ο Βρυώνης, αλβανικής καταγωγής και πασάς του Βερατίου, ήταν ικανότατος στρατηγός και γνώριζε πολύ καλά τα εδάφη και τους Έλληνες οπλαρχηγούς, τους περισσότερους εκ των οποίων είχε γνωρίσει στην αυλή του Αλή πασά. Μαζί τους ήταν και οι Αρβανίτες αρχηγοί Τελεχά-βέης, Χασάν Τομαρίτσας, και Μεχμέτ Τσαπάρας.

Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στις Θερμοπύλες. Η ελληνική δύναμη των 1.500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας και ο Διάκος τη γέφυρα της Αλαμάνας, στον ποταμό Σπερχειό.

Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους. Η κύρια τούρκικη δύναμη επιτέθηκε στο Διάκο. Η άλλη επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, και η υπόλοιπη στον Πανουργιά, οι άντρες του οποίου υποχώρησαν όταν πληγώθηκε σοβαρά, ενώ βρήκαν ηρωικό θάνατο, μεταξύ των άλλων ανδρών, και ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας με τον αδερφό του Παπαγιάννη. Έχοντας η πλειονότητα των Ελλήνων υποχωρήσει, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν την επιθετική τους ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας. Βλέποντας ότι ήταν θέμα χρόνου προτού κατακλυστούν απ' τον εχθρό, ο Μπούσγος, που πολεμούσε παράλληλα με τον Διάκο, του πρότεινε να υποχωρήσουν. Ο Διάκος επέλεξε να μείνει και να παλέψει μαζί με όσους συμπολεμιστές του θέλουν να μείνουν σε μία απελπισμένη μάχη σώμα με σώμα, λίγες ώρες πριν συντριβούν. "Ο Διάκος δεν φεύγει, ούτε εγκαταλείπει τους συντρόφους του" ήταν η απάντηση και έμεινε με 48 παλικάρια.

Σύμφωνα με τον Ιω. Φιλήμονα πάνω από 200 Έλληνες ήταν νεκροί (ο Χρ. Περραιβός αναφέρει 87 νεκρούς, ο Ν. Σπηλιάδης 100, οι Σπ. Τρικούπης και Δ. Κόκκινος 300). Οι τουρκικές απώλειες περιορίζονταν σε 150 νεκρούς σύμφωνα με τον Φιλήμονα, 600 κατά τον Πουκεβίλ Αρχειοθετήθηκε 2023-05-04 στο Wayback Machine. ή 500 κατά τον Μακρυγιάννη.

Η μάχη της Αλαμάνας, αποτελεί σταθμό για την επανάσταση και τον νεότερο ελληνισμό. Διεξαγόμενη στην τοποθεσία της αρχαίας μάχης των Θερμοπυλών, υπήρξε, όπως κι εκείνη, ένα άφθαστο παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ίσως και μεγαλύτερο από αυτό του Λεωνίδα, αν αναλογιστούμε πως οι Σπαρτιάτες θα φονεύονταν, σύμφωνα με τους νόμους της πόλης, αν γυρνούσαν πίσω ηττημένοι. Ο Διάκος όμως είχε επιλογές και χρόνο να διαφύγει. Προτίμησε να θυσιαστεί στον βωμό του χρέους και απέδειξε πως δεν έπαψαν να γεννιούνται ήρωες στην ελληνική γη.

Η γενναία απόφαση του Αθανασίου Διάκου, να μείνει και να πολεμήσει μέχρι τέλους, βοήθησε τον Κολοκοτρώνη που πολιορκούσε την Τριπολιτσά, να κερδίσει μερικές μέρες χρόνο, αφού ο Ομέρ Βρυώνης καθυστέρησε την προέλασή του μέχρι τις 7 Μαΐου για να ανασυντάξει και να τροφοδοτήσει με νέα δύναμη τον στρατό του. Ο τελευταίος είχε πληροφορηθεί ότι υπήρχε μεγαλύτερη δύναμη Ελλήνων στον Μοριά και φοβήθηκε, μετά το ηρωικό παράδειγμα του Διάκου, πως η κατάσταση ήταν πλέον σοβαρή και δεν είχε να κάνει με απλά κινήματα ανταρσίας, αλλά με μια γενικευμένη επανάσταση.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δεν παρουσιάζεται εκείνες τις μέρες του αγώνα, ενώ θα ήταν σημαντική η βοήθεια του. Κάνει την εμφάνισή του μετά τη μάχη της Αλαμάνας ίσως γιατί δεν πρόλαβε τα γεγονότα ή υπήρχε κάποιος άλλος λόγος, αν αναλογιστούμε και την ρήξη του με τον Διάκο παλιότερα, αλλά και την κακή σχέση του με τον Πανουργιά όταν, τον καιρό που ο Ανδρούτσος ήταν στις προσταγές του Αλή πασά, τον μετέφερε δέσμιο στα Γιάννενα ζητώντας όμως από τον Αλή να του χαρίσει τη ζωή. Η έχθρα μεταξύ τους φαίνεται να έσβησε, μετά τη μάχη της Αλαμάνας, ώστε να συμπράξουν και να αντισταθούν με θάρρος για μια ολόκληρη μέρα, στο χάνι της Γραβιάς, ενισχύοντας την καθυστέρηση της προέλασης του Ομέρ Βρυώνη στην Πελοπόννησο.

Το γενναίο παράδειγμα του Διάκου, που ενέπνευσε πολλούς, θα ακολουθούσε και ο Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), τέσσερα χρόνια μετά, στην ηρωική αντιμετώπιση του Ιμπραήμ στο Μανιάκι, στις 20 Μαΐου του 1825.

Ο θάνατός του

Ο σοβαρά πληγωμένος στον δεξί ώμο ο Διάκος συνελήφθη από πέντε Τσάμηδες. Οι συναγωνιστές του Καλύβας και Μπακογιάννης που όρμησαν ξιφήρεις, προκειμένου να τον σώσουν σκοτώθηκαν κοντά στον αρχηγό τους. Ο Διάκος μεταφέρθηκε από τους Τούρκους στη Λαμία μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος τον γνώριζε από την κοινή θητεία τους παλιότερα στην αυλή του Αλή πασά, τον εκτιμούσε πολύ και προσφέρθηκε να τον κάνει ανώτερο αξιωματικό στον οθωμανικό στρατό, αν αλλαξοπιστούσε και ασπαζόταν το Ισλάμ. Ο Διάκος αρνήθηκε απαντώντας χαρακτηριστικά «Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να αποθάνω!».

Ο Ομέρ πασάς έδειξε συμπάθεια προς τον Διάκο, αλλά ο Χαλήλ μπέης από την πόλη ικέτευσε για την άμεση και παραδειγματική θανάτωσή του, επηρεάζοντας και τον Κιοσέ-Μεχμέτ, που ιεραρχικά ήταν ανώτερος του Ομέρ Βρυώνη. Έτσι την επόμενη μέρα ανασκολοπίστηκε. Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με περίσσιο θάρρος, υπέστη φρικτά βασανιστήρια, ενώ μόνο ένα παράπονο βγήκε απ' τα χείλη του, προβλέποντας την ήδη επερχόμενη ανάσταση του Ελληνισμού: «Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι». Κατά τον Φιλήμονα ο Διάκος στράφηκε προς τους Αλβανούς και είπε «Δεν βρίσκεται από σας κανένα παλληκάρι να με σκοτώσει με πιστόλα και να με γλυτώσει από τους Χαλδούπιδες;". Η φοβερή αυτή θανατική ποινή εκτελέστηκε στο Ζητούνι (Λαμία) στις 24 Απριλίου, την επομένη της μάχης στην Αλαμάνα. Μετά τον θάνατό του, οι Τούρκοι πέταξαν το λείψανό του σε κοντινό χαντάκι.

Οι Χριστιανοί, όμως, βγήκαν κρυφά τη νύχτα και έθαψαν το σώμα του, στον χώρο που αρχίζει σήμερα η οδός Ησαΐα. Ο χώρος της ταφής του είχε λησμονηθεί και ανακαλύφθηκε από τον αντισυνταγματάρχη Ρούβαλη, το 1881. Το 1886 έγινε το πρώτο μνημόσυνό του και τοποθετήθηκε η σημερινή προτομή. Η επιτροπή εκδουλεύσεων, προηγουμένως, τον αναγνώρισε ως ανώτατο αξιωματικό πρώτης τάξης και επεδίκασε μηνιαία σύνταξη στην αδερφή του έως τον θάνατό της, το 1873.

Συνέχεια...

Πορτοσάλτε: Η μοναδική, άγνωστη, Ιστορία των ορφανών Ελληνόπουλων του 1821

Άρης Πορτοσάλτε

Τα ορφανά ελληνόπουλα του 1821. Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που έπεσε στα χέρια μου και η ανάγνωση του άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο, συγκλονιστικό, σπαρακτικό για την τύχη των χιλιάδων ορφανών παιδιών της Επανάστασης, που περιφέρονταν ρακένδυτα και πεινασμένα, χωρίς καμία ελπίδα. Κάποια εξ αυτών, διασώθηκαν. Έφτασαν χάρη στη βοήθεια φλογερών φιλελλήνων και αλτρουιστών, κυρίως στη φιλόξενη Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, όπου έλαβαν λαμπρή μόρφωση.

Αργότερα, άντρες πια, ορισμένα από τα ορφανά επέστρεψαν στην Ελλάδα κι αποτέλεσαν την οργανωτική «μαγιά» του νεοσύστατου κράτους, ενώ άλλα συνέχισαν στη «θετή τους πατρίδα», όπου και διακρίθηκαν στην κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή.

Οι μάχες που δόθηκαν στη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των προνεοτερικών συγκρούσεων, με κυριότερο γνώρισμα, ενδεχομένως, την απουσία οποιουδήποτε νομικού πλαισίου που αφορούσε τη συμπεριφορά προς τους αντιπάλους, ενόπλους και αμάχους. Ο νικητής τα έπαιρνε όλα. Οι άνδρες κατά κανόνα σφαγιάζονταν, ενώ οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά, συνήθως, πωλούνταν στα σκλαβοπάζαρα, όταν δεν κατέληγαν στα χαρέμια.

Οι σωζόμενες αρχειακές πηγές για την εποχή ξεχειλίζουν από σκληρές και μακάβριες περιγραφές για τις εκατόμβες των θυμάτων που περνούσαν από λεπίδι και κατά κανόνα κείτονταν άταφοι σαν τροφή στα όρνεα και πρόσφορο έδαφος για την εξάπλωση της χολέρας. Αυτή η άγρια και πρωτόγνωρή συμπεριφορά υπήρξε γενεσιουργό αίτιο οξύτατων κοινωνικών ζητημάτων, με βασικό εκείνο των δεκάδων χιλιάδων ορφανών παιδιών, τα οποία κυκλοφορούσαν ρακένδυτα και πεινασμένα, αλλά κυρίως χωρίς ελπίδα, αδυνατώντας να εντοπίσουν τους γονείς τους.

Επρόκειτο για ένα θέαμα αποκαρδιωτικό, μια μαχαιριά στις ψυχές των αγωνιστών της ελευθερίας, μια χαίνουσα πληγή στα αλτρουιστικά αισθήματα των φιλελεύθερων ανθρώπων όλου του κόσμου. Ήταν αδύνατο να μην υπάρξει αντίδραση, όχι μόνο από τους Αμερικανούς αλλά και από πλήθος φιλελλήνων, διαφορετικών εθνικοτήτων και προθέσεων. Διάθεση τους ήταν να συγκεντρώσουν τα νεαρά Ελληνόπουλα, κατά προτίμηση ορφανά, και να τα στείλουν στις χώρες τους για να μορφωθούν.

Το βιβλίο «Τα ορφανά Ελληνόπουλα του 1821» με υπότιτλο «Μια ιστορία για την Παλιγγενεσία και τον αμερικανικό φιλελληνισμό» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος), είναι ένα απόσταγμα συστηματικής ενασχόλησης του ιστορικού Ιάκωβου Μιχαηλίδη, καθηγητή Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, με την Ελληνική Επανάσταση για περίπου δεκαπέντε χρόνια. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό οδοιπορικό σε κάποιους από τους ιερούς τόπους του Αγώνα, τη Χίο, τη Νάουσα, τα Ψαρά, το Μεσολόγγι, περιοχές από τις οποίες κατεξοχήν κατάγονταν τα περιπλανώμενα ορφανά της Επανάστασης. 

Η ιστορία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας έχει δικαιολογημένα καταλάβει εξέχουσα θέση ανάμεσα στις επανάστασης της εποχής της Νεοτερικότητας. «Όπως κάθε επανάσταση, έτσι και η ελληνική δεν αφορά μόνο στα μεγάλα πολιτικά και διπλωματικά γεγονότα, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, τους πρωταγωνιστές και τις επιλογές τους. Κυρίως σχετίζεται με τα μικρά, τα καθημερινά, τα αυτονόητα, αυτά που ενυπάρχουν επί αιώνες στη ζωή των απλών ανθρώπων, οριοθετούν και καθορίζουν τις σχέσεις τους, και τα οποία συμπαρασύρονται, σκορπίζονται στους τέσσερις ανέμους κάθε φορά που ξεσπούν οι επαναστατικές θύελλες.

Κι αν κάτι τέτοιο φαντάζει λογικό και εν πολλοίς αναμενόμενο, ας κοντοσταθούμε για μια στιγμή αναλογιζόμενοι πως αφορά τις τύχες ανθρώπων, γνωστών και άγνωστων, που η μοίρα θέλησε να γίνουν εκόντες, άκοντες τα ενεργούμενα συχνά τα θύματα μιας αλλαγής επώδυνης και βασανιστικής, η οποία έμελλε να σφραγίσει τη ζωή τους με τρόπο ανεπανάληπτο, αναπόδραστο, μη αναστρέψιμο και δραματικό».

Τα ορφανά συγκίνησαν πλήθος Φιλελλήνων, οι οποίοι εκδήλωσαν την πρόθεση να αναλάβουν την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών των επιφανών αγωνιστών της Επανάστασης. Πιθανόν σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η αποστολή στη Γαλλία, το 1825, δύο εκ των επτά παιδιών του Κωνσταντίνου Κανάρη για να σπουδάσουν με έξοδα του εκεί Φιλελληνικού Κομιτάτου. Ο ένας του γιός, παρέμεινε στη Γαλλία, ενώ ο άλλος μετακινήθηκε στη Γερμανία.

Η ανάγκη εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων αρκετών από αυτά ορφανών, κυρίως όμως παιδιών σπουδαίων οπλαρχηγών, όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Κίτσος Τζαβέλλας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κινητοποίησε και Γερμανούς Φιλέλληνες, κατά την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα. Στο ξακουστό «Αθήναιον» του Μονάχου πολλά παιδιά έλαβαν επιμελημένη μόρφωση και ακολούθως επέστρεψαν στην πατρίδα για να αποτελέσουν την πνευματική ελίτ του αρτισύστατου ελληνικού βασιλείου. 

Η σφαγή της Χίου, η ανελέητη σφαγή των κατοίκων του νησιού, ενός από τα πιο ισχυρά οικονομικά κέντρα της Μεσογείου, στις αρχές του 19ου αιώνα, αποτέλεσε την πλέον αποτρόπαια πράξη της επαναστατικής περιόδου. Συγκλόνισε όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη, που αντίκριζε με δέος μια άνευ προηγουμένου εξόντωση και εξανδραποδισμό. Οι Χιώτες ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα στις 11 Μαρτίου του 1822. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους στίφη οθωμανικών στρατευμάτων και σώματα ατάκτων αποβιβάστηκαν στο νησί.

Ο Βαχίτ Πασάτ, ο Οθωμανός Τοποτηρητής της Χίου, στα Απομνημονεύματα του περιέγραψε τη μεγάλη σφαγή. «Το εσπέρας οι ήρωες μας εκ της φρουράς, έσπευσαν να θέσωσιν υπό τους πόδας του τοποτηρητού τας αιμοσταγείς κεφαλάς των αποστατών επισημοτέρων γκιαούρων λαβόντων τα επίχειρα της απιστίας των, υπό μουσουλμανική μάχαιραν, ο δε τοποτηρητής εφιλοτιμήθη να απονείμη εις έναν έκαστον δώρα και γέρας δια τον ηρωισμό των αυτόν.

Άλλοι πάλι προσέφερον εις τον τοποτηρητήν ουχι ήττον πολύτιμον προσφοράν ζώντας αιχμαλώτους τινάς εκ των ονομαστών επί απιστία και αποστασία Χίων χριστιανών, τους οποίους άμα είδεν ο τοποτηρητής, προσέταξε να καρατομηθώσι και να γεμισθώσι με τα κρανία των διαχύρου απαλού, τα δε βέβηλα και άπιστα πτώματα των ερρίφθησαν αυθωρεί εις την θάλασσαν». 

Η εξόντωση των κατοίκων της Χίου είχε τρομερό αντίκτυπο στις ξένες διπλωματικές και προξενικές αντιπροσωπείες που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Οι ανελέητες σφαγές και βεβηλώσεις συνεχίστηκαν επί ημέρες. Ακόμα σκληρότερη, ίσως, στάθηκε η μοίρα εκατοντάδων γυναικών και παιδιών που σύρθηκαν στην αιχμαλωσία. Ελάχιστα παιδιά στάθηκαν τυχερά.

Ο 14χρονος Κωνσταντίνος Ράλλης και ο 16χρονος Παντιάς Ράλλης, γιοί του Χιώτη Εμπόρου Θεόδωρου Ράλλη που δολοφονήθηκε από τους Οθωμανούς, ο 16χρονος Νικόλαος Πετροκόκκινος και ο Αλέξανδρος Πασπάτης κατόρθωσαν να απομακρυνθούν από τη Χίο γλιτώνοντας σφαγή και αιχμαλωσία και ήταν από τα πρώτα παιδιά που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ. Εκεί ταξίδεψε κι ένας ακόμα μικρός Χιώτης, ο Κωνσταντίνος Φουντουλάκης. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Ροδοκανάκης, γόνος μιας από τις αρχοντικές οικογένειες του νησιού, με καταγωγή από το Βυζάντιο. Οι γονείς του θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς, αλλά ο ίδιος κρύφτηκε στα βράχια και κατάφερε να διασωθεί από διερχόμενο πλοίο. 

Τα Ελληνόπουλα που ταξίδεψαν στον Νέο Κόσμο, όπου βρήκαν θαλπωρή και υποστήριξη από οικογένειες Αμερικανών. Σπούδασαν στα εμβληματικά, φιλελεύθερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ.

Στο Amherst College, το Yale και στο Harvard. Πολλά, μετά την ενηλικίωση τους επέστρεψαν για να αναλάβουν αξιώματα και θέσεις ηγεσίας. Κάποια έμειναν στη νέα τους πατρίδα, όπου διέπρεψαν, διακρίθηκαν και συνέβαλαν στη σφυρηλάτηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και μνημονεύονται έως σήμερα.

Χαρακτηριστική, η περίπτωση του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου από το Πάπιγκο της Ηπείρου. Στη διάρκεια της Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης 1866-1869, ο Αναγνωστόπουλος γνωρίστηκε με ένα παλαιό γνώριμο και φίλο των Ελλήνων, τον γιατρό Σάμιουελ Χάου. Ο Χάου βρισκόταν στην Ελλάδα για να συνδράμει στους Κρητικούς και επιστρέφοντας στη Βοστώνη πήρε μαζί του και τον Αναγνωστόπουλο, τον οποίο πάντρεψε, αργότερα, με μια από τις κόρες του. Ο Μάικλ Ανάγνος, πλέον, διαδέχθηκε τον πεθερό του στη διεύθυνση του περίφημου σχολείου Perkins School for the Blind. Η προτομή του Ανάγνος έχει τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία του Ιδρύματος, σε ανάμνηση της προσφοράς του. 

Από τα σαράντα Ελληνόπουλα που διασώθηκαν από τις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της Παλιγγενεσίας, μόνο ένα ήταν κορίτσι. Η Γαρυφαλλιά Μιχάλμπεη, η «Ελληνίδα Σκλάβα», που πέθανε σε ηλικία μόλις 15 ετών, στη Βοστώνη. Ενέπνευσε και το ομώνυμο γλυπτό, «The Greek Slave», του περίφημου Αμερικανού γλύπτη Χίραμ Πάουερς. Ήταν το πρώτο μαρμάρινο γλυπτό στην αμερικανική ιστορία του 19ου αιώνα που απεικόνιζε γυμνό γυναικείο σώμα. Προβλήθηκε ως το εμβληματικό έργο για την κατάργηση της δουλείας.

Το βιβλίο του Ιάκωβου Μιχαηλίδη, «Τα ορφανά Ελληνόπουλα του 1821», είναι ένα σπουδαίο βιβλίο για μια άγνωστη, δραματική, συγκινητική και ανθρώπινη σελίδα της Επανάστασης. Προϊόν πρωτότυπης έρευνας του καταξιωμένου καθηγητή Ιστορίας στο ΑΠΘ, που ειδικεύεται στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία. 

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

Εάν είχαμε καταφέρει να οργανώσουμε κινηματογραφική παραγωγή στην Ελλάδα, το θέμα που πραγματεύεται ο Μιχαηλίδης θα γινόταν μια εξαιρετική ταινία.

Ποτέ δεν είναι αργά για το Χόλιγουντ…

liberal.gr

Συνέχεια...

25η Μαρτίου: Πώς φτάσαμε στην Επανάσταση του 1821 - Το παρασκήνιο και οι παράγοντες της εξέγερσης

Η ωρίμανση των συνθηκών για την κήρυξη της Επανάστασης - Τα προεπαναστατικά σχέδια - Η Φιλική Εταιρεία - Οι φάσεις της Επανάστασης

Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε ένας εννιάχρονος σκληρός αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, που οδήγησε στην ίδρυση του Ελληνικού κράτους: «Στη συνείδηση του Έθνους έλαβε θρυλικές διαστάσεις, ενέπνευσε τις επόμενες γενεές των Ελλήνων για διαδοχικές απελευθερωτικές εξορμήσεις και σε καιρούς δοκιμασίας τις εμψύχωσε για καρτερία και αντίσταση» («ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», τ. ΙΒ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ). Η Ελληνική Επανάσταση επίσης δημιούργησε ένα τεράστιο ρεύμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη, ανάγκασε Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις να ασχοληθούν με την Ελλάδα, προκάλεσε ισχυρότατο πλήγμα στην Ιερά Συμμαχία και σήμανε τον θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων.



Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821;

Η Ελληνική Επανάσταση έγινε ύστερα από μια σειρά άλλες «μικρότερες» επαναστάσεις, τοπικές εξεγέρσεις, αλλά και συνεχή ανταρσία κατά των Οθωμανών. Ήταν επίσης αποτέλεσμα μακράς ιδεολογικής προετοιμασίας. Σ' αυτή είχαν τεράστια συμβολή η μεγάλη πρόοδος των Ελλήνων κατά τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα και οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, οι οποίες περνούσαν συχνά μέσα από τις μυστικές επαναστατικές εταιρίες (περισσότερα για το θέμα αυτό, θα βρείτε στο βιβλίο «1821 + ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ 2021). Παρά την καταπίεση, την ταπείνωση και τους συνεχείς διωγμούς, οι Έλληνες στα χρόνια της σκλαβιάς κατόρθωσαν να διασώσουν και να αναπτύξουν την ενότητά τους γύρω από την Ορθοδοξία και να συνταχθούν στο κοινοτικό σύστημα. Μετά την μεγάλη παρακμή των πρώτων αιώνων της τουρκοκρατίας, άρχισε από τα μέσα του 18ου αιώνα η ανάπτυξη της οικονομίας, ιδιαίτερα του εμπορίου και της ναυτιλίας. Οι Έλληνες ευνοήθηκαν από τις ρωσοτουρκικές Συνθήκες του 1774 και των επόμενων ετών, αλλά και από τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν επίσης η ραγδαία ανάπτυξη της Παιδείας σε πολλές περιοχές του ελληνισμού. Τα σχολεία πολλαπλασιάστηκαν, τα εκπαιδευτικά προγράμματα βελτιώθηκαν, εκδόθηκαν πολλά βιβλία, αρκετά απ’ τα οποία ήταν επιστημονικά, οι μορφωμένοι Έλληνες πλήθυναν και οι Διδάσκαλοι του Γένους επιτελούσαν σημαντικό έργο.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ιδιαίτερα κατά τη δεύτερη δεκαετία του, οι ταγοί, πολιτικοί και πνευματικοί του ελληνισμού, άρχισαν να συνειδητοποιούν τη ραγδαία πρόοδο που είχαν σημειώσει οι Έλληνες. Το 1818, ο Ιωάννης Καποδίστριας γράφει ότι υπήρχαν οι «κινητήριες δυνάμεις» για την πολιτική αναγέννηση της Ελλάδας, εννοώντας την πρόοδο του εμπορίου και της ναυτιλίας και την άνθιση της παιδείας.



Αλλά και ένας ακόμα σπουδαίος Έλληνας, ο Αδαμάντιος Κοραής έγραφε στις αρχές του 19ου αιώνα ότι: «Ή είναι βέβαιον ότι ενεργείται της Ελλάδος η αναγέννησις ή δεν είναι τίποτε βέβαιον εις τον Κόσμον» και μερικά χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1814 έγραφε: «Υπάρχουν σημεία αναντίρρητα, ότι εξύπνησε τέλος πάντων η ταλαίπωρος Ελλάς· και η εξύπνησις αυτή προετοιμάζει και την μέλλουσαν ελευθερίαν». Υπήρχαν όμως διαφορετικές απόψεις για το πώς και πότε θα απαιτούσε η Ελλάδα την «μέλλουσαν ελευθερίαν» καθώς δεν συνέπιπταν οι γνώμες των Ελλήνων. Υπήρχαν πάντως τρεις κυρίως ιστορικές προοπτικές.

Η πρώτη προοπτική βασιζόταν στην αντίληψη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπορούσε να αλωθεί «εκ των έσω» από τους Έλληνες, με το πέρασμα του χρόνου, κατά το πρότυπο – παράδειγμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με την άποψη αυτήν, οι Έλληνες έπρεπε να συνεχίσουν να είναι νομιμόφρονες, να προσπαθήσουν να προοδεύουν στην οικονομία και τις επιστήμες και να επιδιώξουν την κατάληψη περισσότερων και σπουδαιότερων θέσεων στην κυβέρνηση και τη διοίκηση, ώστε να κυριαρχήσουν στα πεδία αυτά και να αποτελέσουν την αδιαμφισβήτητη κυρίαρχη τάξη στις περιοχές όπου υπήρχε ελληνικό στοιχείο. Η προοπτική αυτή παρουσίαζε αρκετά πλεονεκτήματα και δεν εξέθετε το Έθνος σε άμεσους κινδύνους. Όμως, προϋπέθετε την παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος, ενώ για την πραγματοποίησή της υπήρχαν αβεβαιότητα και πιθανοί αστάθμητοι κίνδυνοι, όπως ενδεχόμενη αλλαγή της στάσης των Οθωμανών απέναντι στους Έλληνες.

Η δεύτερη προοπτική, αποτελούσε ανανέωση της παλιάς προσδοκίας για την απελευθέρωση του Έθνους με πρωτοβουλία της Ρωσίας. Η υψηλή θέση του Καποδίστρια στη ρωσική κυβέρνηση και τα σχέδια που είχε υποβάλει στον τσάρο Αλέξανδρο το 1816, με την ελπίδα ότι θα κατόρθωνε να τα προωθήσει την κατάλληλη στιγμή, έκαναν την προοπτική αυτή να φαντάζει ρεαλιστική και εφικτή. Σύμφωνα με το σχέδιο του Καποδίστρια, η Ρωσία όφειλε να επιδιώξει ριζικότερη διευθέτηση των σχέσεών της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να μπορέσει να απαλλάξει τους Μολδαβούς, τους Βλάχους και τους Σέρβους από την αυθαίρετη και καταθλιπτική διοίκηση που τους καταπιέζει. Ο Καποδίστριας πίστευε ότι η Μολδαβία, η Βλαχία και η Σερβία έπρεπε να σχηματίσουν τρεις ομόσπονδες ηγεμονίες, οπότε ανάλογη διευθέτηση θα ακολουθούσε όταν θα ερχόταν «η ώρα να αποδοθεί εις τους Έλληνας η κληρονομία των προγόνων των».

Η προοπτική αυτή συνεπαγόταν ότι δεν θα υπήρχαν άμεσοι κίνδυνοι για τον Ελληνισμό. Θα απαιτούσε λιγότερο χρόνο σε σχέση με την πρώτη, αλλά εμπεριείχε μεγάλη αβεβαιότητα, καθώς η προοπτική υλοποίησής της συνδεόταν με την ύπαρξη ευνοϊκής διπλωματικής συγκυρίας. Τελικά, οι εξελίξεις, δεν επέτρεψαν να δοκιμαστεί ποτέ στην πράξη η προοπτική αυτή. Το βέβαιο είναι ότι ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-1829 έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την αποδοχή από τον σουλτάνο της δημιουργίας ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Σίγουρα είναι υπερβολική, αλλά όχι λανθασμένη η άποψη του Φρίντριχ Ένγκελς ότι «ο Ντίμπιτς ελευθέρωσε την Ελλάδα» (δείτε περισσότερα στο άρθρο μας της 16/2/2020).

Υπήρχε τέλος και η τρίτη προοπτική που ήταν η επανάσταση. Προερχόταν ως ένα βαθμό από την επαναστατική παράδοση του Έθνους, εμπνεόταν από το κήρυγμα του Ρήγα Φεραίου και από την τακτική των μυστικών εταιρειών της εποχής. Βάση της, ήταν η πεποίθηση ότι ήταν εφικτή η απελευθέρωση των Ελλήνων με γενική εξέγερση και στηριζόταν στην εκτίμηση ότι το Έθνος είχε επαρκείς δυνάμεις για την επιτυχία της Επανάστασης. Το 1806, στην «Ελληνική Νομαρχία» του Ανωνύμου του Έλληνος, που ήταν αφιερωμένη στον Ρήγα, «πρόδρομο μιας ταχέας ελευθερόσεως της κοινής Πατρίδος μας Ελλάδος», εκφράζεται το επαναστατικό φρόνημα του Έθνους: «… Είναι αδύνατον αι ελληνικαί ψυχαί να κοιμηθούν πλέον εις την ληθαργίαν της τυραννίαν! Ο λαμπρός ήχος των αρμάτων των πάλι θέλει ακουσθή προς κατατρόπωσιν των τυράννων των, και ταχέως».

Η Φιλική Εταιρεία και ο ρόλος της στην Επανάσταση

Τελικά, επικράτησε η τρίτη προοπτική. Αυτό οφείλεται στην επίδραση του ιδεολογικού παράγοντα, που εκφράστηκε και εφαρμόστηκε στην πράξη από τη Φιλική Εταιρεία.

Οι ιδρυτές της (Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθος) διακατέχονταν από ισχυρό πατριωτικό αίσθημα και αγωνιστικό φρόνημα. Από την ίδρυσή της στην Οδησσό το 1814, η Φιλική Εταιρεία επέβαλε τη νέα ιδέα, που ερχόταν σε αντίθεση με την άποψη που επικρατούσε ως τότε, ότι οι Έλληνες έπρεπε να περιμένουν την απελευθέρωσή τους από τους ξένους, στηριζόμενοι στην «φιλανθρωπίαν των ξένων βασιλέων». Η ιδέα αυτή ήταν ότι οι Έλληνες έπρεπε να επιδιώξουν την απελευθέρωσή τους μόνο με τις δικές τους δυνάμεις. Έπρεπε όμως να ενωθούν οι ομογενείς και να πειθαρχήσουν σε μια κεντρική ηγεσία. Τον Οκτώβριο του 1820 η Φιλική Εταιρεία «επέβαλε» την άποψή της ότι είχε έρθει ο καιρός να ξεσηκωθούν οι Έλληνες.

Τον Φεβρουάριο του 1821 στη Μολδοβλαχία και τον Μάρτιο του 1821 στην Ελλάδα, ξεκίνησε η Επανάσταση. Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας πίστευαν ότι η Ελλάδα μπορούσε να απελευθερωθεί με τις δικές της δυνάμεις, καθώς είχαν υποτιμήσει τις δυνάμεις των Οθωμανών. Σίγουρα όμως, οι δυνάμεις του Έθνους το 1821 ήταν υπολογίσιμες. Ο Κλήρος, ανώτερος και κατώτερος είχε μεγάλη επιρροή στις πόλεις και τα χωριά. Οι μεγαλοκτηματίες πρόκριτοι, παρά την αρχική διστακτικότητα πολλών από αυτούς, οι λόγιοι και οι άλλοι μορφωμένοι Έλληνες, οι Φαναριώτες, κάτοχοι υψηλών αξιωμάτων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι αρματολοί και οι κλέφτες, με πολύτιμη πολεμική εμπειρία, οι ναυτικοί, άριστοι γνώστες της θάλασσας, αλλά και μπαρουτοκαπνισμένοι από τις συγκρούσεις τους με τους πειρατές, Έλληνες που είχαν υπηρετήσει ή υπηρετούσαν σε ξένους στρατούς, αποτελούσαν αξιόλογο έμψυχο δυναμικό για ηγετικές και όχι μόνο, θέσεις της Επανάστασης. Οι ακτήμονες και καταπιεσμένοι χωρικοί, θα αποτελούσαν τον στρατό της.

Το βαθύ θρησκευτικό και εθνικό αίσθημα που επικρατούσε εκείνη την εποχή, ο ζήλος και οι ικανότητες των αρχηγικών στελεχών της Εταιρείας, η οργανωτική της δομή, η τήρηση της μυστικότητας με κορυφαίο στοιχείο την άγνωστη «Αρχή» καθώς και η σωστή στάση που τήρησε απέναντι στον Κλήρο και τους προκρίτους ήταν τα βασικά στοιχεία για την εξάπλωση και την επιτυχία των σκοπών της Εταιρείας. Τον Απρίλιο του 1820 η ανάληψη της ηγεσίας της Φιλικής Εταιρείας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, της προσέδωσε μεγαλύτερο κύρος.

Πόσα χρόνια διήρκησε η Ελληνική Επανάσταση;

Για την χρονική διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, ακόμα και ιστορικοί διαφωνούν μεταξύ τους. Ο αείμνηστος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ γράφει ότι η Επανάσταση διήρκεσε συνολικά εννιά χρόνια. Ξεκίνησε στο Ιάσιο στις 24 Φεβρουαρίου 1821 με την κυκλοφορία της περίφημης προκήρυξης του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που άρχιζε με τη φράση «Η ΩΡΑ ήλθεν ω Άνδρες Έλληνες» και δεν μπορεί να αποκοπεί από τον Αγώνα καθώς προβλεπόταν από το «Σχέδιον Γενικόν». Η Επανάσταση έληξε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830. Υπήρχαν βέβαια η Συνθήκη του Λονδίνου του Ιουλίου του 1827 μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας που προέβλεπε τη μεσολάβησή τους, ώστε να αποκατασταθεί η ειρήνη στην περιοχή και να τερματιστεί η Επανάσταση, όμως ο σουλτάνος δεν δέχθηκε τη μεσολάβησή τους, η Ναυμαχία του Ναβαρίνου, λίγους μήνες αργότερα, η μάχη της Πέτρας της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου 1829, η τελευταία του Αγώνα, που από κάποιους θεωρούνται ως χρονικά σημεία τερματισμού της Επανάστασης, αυτά όμως δεν ισχύουν, καθώς οι δύο στρατοί παρέμεναν αντιμέτωποι.

Η Ελληνική Επανάσταση έληξε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 για την ίδρυση ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους. Ο σουλτάνος δεν μπορούσε να αρνηθεί την αναγνώριση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, καθώς η Πύλη, ήταν δεσμευμένη από τη Συνθήκη της Αδριανούπολης της 14ης Σεπτεμβρίου 1829 (με την οποία τερματιζόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος), να αποδεχθεί ό,τι θα αποφάσιζαν για το ελληνικό ζήτημα οι τρεις Δυνάμεις.

Οι φάσεις της Επανάστασης

Η Ελληνική Επανάσταση παρουσιάζει εναλλαγές επιτυχιών και αποτυχιών. Κατά τον Αλέξανδρο Δεσποτόπουλο μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις ή περιόδους με ιδιαίτερη φυσιογνωμία ή καθεμία.

Η πρώτη φάση ξεκινά τον Φεβρουάριο του 1821 και λήγει τον Δεκέμβριο του 1821. Αν και στη Μολδοβλαχία καταστέλλεται, στην Ελλάδα επικρατεί.

Η δεύτερη φάση (1822-1823) είναι περίοδος σταθεροποίησης της Επανάστασης. Στη διάρκειά της αποκρούονται οργανωμένες επιθέσεις των Τούρκων για την καταστολή της, πραγματοποιείται η ενιαία πολιτική συγκρότηση και η διοικητική οργάνωση των επαναστατημένων περιοχών.

Η τρίτη φάση (1824-1827) χαρακτηρίζεται από τον Αλέξανδρο Δεσποτόπουλο, ως περίοδος εξασθένησης και υποχώρησης της Επανάστασης. Παρά τις σημαντικές νίκες που πετυχαίνουν σε διάφορα μέτωπα οι Έλληνες, οι δύο εμφύλιοι πόλεμοι, η συντονισμένη δράση Τούρκων και Αιγυπτίων, πλέον, εναντίον των Ελλήνων προκαλούν σε αυτούς βαρύτατες απώλειες. Πάντως, οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία εκδηλώνουν ενεργά τα ενδιαφέρον τους για την Ελληνική Επανάσταση με τη Συνθήκη του Λονδίνου (Ιούλιος 1827) και τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (Οκτώβριος 1827).

Η τέταρτη φάση (Ιανουάριος 1828 – Φεβρουάριος 1830) είναι περίοδος νέας ισχυροποίησης της Επανάστασης και αίσιας έκβασής της. Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ιωάννη Καποδίστρια οδηγεί, ανάμεσα σε άλλα, στην ανασύνταξη των ελληνικών δυνάμεων, στην ανακατάληψη της Στερεάς Ελλάδας και τελικά στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830), με το οποίο αναγνωρίζεται ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Από τότε, ως τα τέλη του 1832, ολοκληρώνονται και οριστικοποιούνται τα αποτελέσματα της Επανάστασης (όπως π.χ. ο καθορισμός των συνόρων του νέου Ελληνικού Κράτους).

Επίλογος

Η Ελληνική Επανάσταση ξεχωρίζει από τις άλλες, καθώς δεν επρόκειτο για τυχαία εξέγερση με αφορμή επεισόδια ή άλλες ευνοϊκές συγκυρίες, ούτε υποκινήθηκε από ξένους για την εξυπηρέτηση συμφερόντων τους. Προήλθε ουσιαστικά από πρωτοβουλία των ίδιων των Ελλήνων και ιδιαίτερα των ηγετών της Φιλικής Εταιρείας. Θα επαναλάβουμε κάτι που είχαμε γράψει και στο παρελθόν. Οι Τούρκοι υποτίμησαν αρχικά την Ελληνική Επανάσταση, καθώς θεώρησαν ότι επρόκειτο για μεμονωμένες ενέργειες που θα μπορούσαν εύκολα να κατασταλούν. Η ανταρσία του Αλή πασά των Ιωαννίνων, που ανάγκασε τον σουλτάνο να στείλει στην Ήπειρο τον ικανότατο Χουρσίτ πασά, «μόρα βαλεσί» του Μοριά και έδωσε την ευκαιρία στους Πελοποννήσιους να ξεσηκωθούν ήταν σημαντική για να «στερεωθεί» η Επανάσταση. Αν και ο Χουρσίτ κατέπνιξε την ανταρσία του Αλή πασά, δεν επέστρεψε ποτέ στον Μοριά, καθώς έπεσε πιθανότατα θύμα συκοφαντίας και αυτοκτόνησε στη Λάρισα με δηλητήριο. Αν ο Χουρσίτ, με τους 80.000 άνδρες που διέθετε εκστράτευε στην Πελοπόννησο (τη θέση του πήρε ο Δράμαλης που έμαθε πανωλεθρία στα Δερβενάκια) είναι πολύ πιθανό η εξέλιξη των πραγμάτων να ήταν πολύ διαφορετική.

Βασική πηγή για το άρθρο μας ήταν η εισαγωγή για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 στην «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (τόμος ΙΒ’), γραμμένη από τον αείμνηστο ιστορικό και πανεπιστημιακό Αλέξανδρο Δεσποτόπουλο (1913-2004).

Μιχάλης Στούκας

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Συνέχεια...

Επανάσταση 1821: Οι κυνηγοί κεφαλών και οι αμοιβές τους μέσα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους - Ποια ήταν η ύψιστη τιμή για έναν πολεμιστή

Ελληνική Επανάσταση: κι όμως υπήρξαν κυνηγοί κεφαλών που αμοίβονταν! Ποια ήταν η υψηλότερη τιμή για έναν πολεμιστή.

«Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν ήταν ένα παραμυθάκι, ούτε συνέβη μέσα σε ένα απόγευμα. Ήταν ένα γεγονός με τεράστια δυναμική, μια έκρηξη γεμάτη αντιφάσεις, πόνο και αίμα». Τα λόγια του συγγραφέα ιστορικού ερευνητή Γιώργου Πύργαρη στο ethnos.gr είναι χαρακτηριστικά για να δοθεί το στίγμα μιας αναφοράς ξεχωριστών μικρών ή μεγάλων γεγονότων που έχουν φωτιστεί ελάχιστα αλλά τεκμηριώνονται με τον πλέον επίσημο τρόπο μέσα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Μεταξύ αυτών είναι και ο πιο μακάβριος... τιμοκατάλογος της Επανάστασης του 1821 που με τη βοήθεια του σπουδαίου ιστορικού φέρνει στο φως το ethnos.gr.

Ο μακάβριος τιμοκατάλογος

Ο τιμοκατάλογος των... τιμών, επί των...τιμών κάθε πολεμιστή που έπαιζε καθημερινά τη ζωή του κορώνα γράμματα απέναντι στα τακτικά και συνήθως πολυάριθμα στρατεύματα των οθωμανών. Το μεγάλο διακύβευμα ήταν η απελευθέρωσητης πατρίδας αλλά η καθημερινότητα είχε διαμορφώσει σκληρό κώδικα τιμής «ζωής και θανάτου» που είχε τις ρίζες του όχι μόνο στις ανελέητες ελληνοτουρκικές συγκρούσεις. Ο αποκεφαλισμός του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού ως αντίποινα για την υποστήριξη των Κυπρίων στην Επανάσταση, ο αποκεφαλισμός του διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Κωνσταντίνου Μουρούζη, του γιού της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας είναι μόνο μερικές από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Από τα αρχαία χρόνια

Οι αποκεφαλισμοί είχαν καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια αλλά και από τα γεγονότα που αναφέρονται στα ιερά κείμενα όπως ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη κλπ. Οι πρακτικές του αποκεφαλισμού διατηρούνται ακόμα και σήμερα κυρίως στις εμπόλεμες περιοχές στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική.

Πόσοι από εμάς θα άντεχαν;

«Κατά τη διάρκεια αυτής της επανάστασης είχαμε πολλές ανατριχιαστικές και μακάβριες συνήθειες που σήμερα δεν ξέρω πόσοι από εμάς θα άντεχαν. Μια από αυτές, ήταν μετά από μια μάχη, να πηγαίνουν οι πολεμιστές κεφάλια αντιπάλων στον καπετάνιο ή στους αξιωματικούς και να πληρώνονται ανάλογα με έναν άτυπο τιμοκατάλογο τιμής που είχε καθιερωθεί», τονίζει ο Γιώργος Πύργαρης.

Οι μάχες της Επανάστασης είχαν σκληρούς κανόνες

Να παρακαλάει να του πάρουν το κεφάλι

«Πάγια τακτική κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, που έχει όμως τις ρίζες της πολύ παλιά. Ίσως και στα αρχαία χρόνια. Το να πάρει κάποιος το κεφάλι του αντιπάλου, ήταν τιμή για τον ίδιον και ντροπή για τον αντίπαλο. Υπάρχει δημοτικό τραγούδι, που ο τραυματισμένος κλέφτης καπετάνιος σε μία μάχη με τους Τούρκους, παρακαλάει τα παλικάρια του, να του κόψουν το κεφάλι και να το πάρουν μαζί τους στο ταγάρι, για να μην του το πάρουν οι εχθροί και τον ντροπιάσουν».

Πρακτική με μεγάλη σημασία

Οπως προκύπτει από τη μελέτη των αρχείων ντοκουμένων που μελετάει εδώ και χρόνια ο Γιώργος Πύργαρης η τακτική των κομμένων κεφαλιών ήταν αρκετά διαδεδομένη στην επανάσταση του 1821 και ήταν τακτική που ακολουθούσαν και οι Οθωμανοί αλλά και οι Έλληνες. Το κεφάλι του αντιπάλου ήταν το πειστήριο της μάχης και τη νίκης αλλά έπαιζε καθοριστικό ρόλο στο να καμφθεί το ηθικό των αντιπάλων και πολλές φορές μεγάλων πληθυσμών.

Πάστωνε τα κεφάλια των συναγωνιστών του

«Έχουμε πολλές αναφορές για κομμένα κεφάλια αρχηγών και αξιωματικών όχι μόνο μέσα από επίσημα έγγραφα, αλλά και από αναφορές, αλλά ακόμα και από δημοτικά ταγούδια. Κομμένο πήγαν το κεφάλι του Αλή Πασά στην Κωνσταντινούπολη το 1822, πεσκέσι θριάμβου στον Σουλτάνο, απέναντι στον αποστάτη και στασιαστή. Ο Καραϊσκάκης, έχτισε ολόκληρο σωρό με κεφάλια τούρκικα στην Αράχωβα. Στη μάχη του Ανάλατου το 1827 ο Καλλέργης πιάστηκε αιχμάλωτος. Κατάφερε να δραπετεύσει αλλά όπως διηγήθηκε αργότερα μέχρι να απελευθερωθεί (πληρώνοντας λύτρα) τον είχαν βάλει οι Τούρκοι να παστώνει μέσα σε αλάτι τα δέρματα από τα κεφάλια των Ελλήνων αιχμαλώτων συντρόφων του, που την προηγούμενη ημέρα οι Οθωμανοί του Κιουταχή, τους είχαν αποκεφαλίσει», τονίζει ο Γιώργος Πύργαρης.

Τα τρία σπάνια έγγραφα του Κριεζώτη

Σήμερα δημοσιεύονται τρία έγγραφα του Κριεζώτη, που αφορούν το θέμα.

Το πρώτο έχει ημερομηνία 19 Μαΐου 1829, όπου μετά από μια νικηφόρα μάχη στον Ανηφορίτη (σημερινή Ριτσώνα από την πλευρά της Χαλκίδας) απέναντι στους Οθωμανούς του Ομέρ του Ευρίπου, οι πολεμιστές του φέρνουν αιχμαλώτους, κομμένα κεφάλια, αλλά και σημαίες τούρκικες, για να πληρωθούν ανάλογα από τον καπετάνιο τους.

Ο Νικόλαος Κριεζώτης από την Εύβοια πρώην βοσκός που έγινε οπλαρχηγός και με τις επιστολές του σώθηκαν πολύτιμες πληροφορίες για την περίοδο της επανάστασης

Ενα κεφάλι ένα τάλλαρο

Όπως γίνεται αναφορά στα δύο έγγραφα, το κομμένο κεφάλι πληρωνόταν 1 τάλλαρο (5 γρόσια), ο ζωντανός αιχμάλωτος πληρώνονται 2 τάλλαρα (10 γρόσια) και η τούρκικη σημαία λάφυρο 4 τάλλαρα (20 γρόσια).

Υπέρτατη τιμή η σημαία

«Ο μηνιαίος μισθός ενός Έλληνα πολεμιστή τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν 20 γρόσια. Δηλαδή η απόκτηση της τουρκικής σημαίας ως λάφυρο κατά τη διάρκεια της μάχης, ήταν μέγιστη τιμή και ο πολεμιστής αμοίβονταν με δώρο ένα ολόκληρο μηνιάτικο».
Σχετικά με τους αιχμαλώτους αναφέρει: «Να επισημανθεί επίσης, πως ο αιχμάλωτος κόστιζε περισσότερο από τον νεκρό εχθρό και τούτο για δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος, γιατί μπορούσε να δώσει πληροφορίες για το αντίπαλο στρατόπεδο και ο δεύτερος γιατί μπορούσε να ανταλλαχθεί με αιχμαλώτους, που είχε στα χέρια του ο εχθρός».

Η αμοιβή των πεζών

Επίσης τα έγγραφα αυτά που εδώ και δύο αιώνες φυλάγονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους μας πληροφορούν πως ένας πεζός για να μεταφέρει μήνυμα από τον Ανηφορίτη μέχρι τη Θήβα που ήταν απόσταση γύρω στα 25-30 χιλιόμετρα αμείβονταν από 3 έως 5 γρόσια, δηλαδή, μέχρι ένα τάλλαρο.

Ας διαβάσουμε όμως ενδεικτικά κάποια σημεία από αυτές τις δύο καταστάσεις του Κριεζώτη διατηρώντας την ορθογραφία:

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-1: Εις 17 μαγιού 1829 

Ανηφορίτης κατά γραφή διά ενθύμησιν τα όσα τάλλαρα έδωσα τον συντρόφον όπου επολέμησαν και εχάλασαν τους τούρκους και έπιασαν και ζωντανούς
1 ζωντανών κοσταντής Σέρβος τάλαρα 2
1 ζωντανών καραμανόλης του σκουρτανιότη τάλαρα 2
1 κεφάλι ο ίδιος καραμανόλης τάλαρα 1
1 κεφάλι παναγιότης κρήτζαλης τάλαρα 1
1 ζωντανών ο εκαντόταρχος ποπόλιος τάλαρα 2
1 κεφάλι ο αλής θηβαίος τάλαρα 1
1 ζωντανών ο γιωργάκης ράντης τάλαρα 2
...
1 κεφάλι όπου εμάλωνεν αλής με έναν σύντροφον του σκουρτανιώτη τάλαρα 1
διά δύο πεζούς όπου έστειλον εις θήβα όταν ήθελεν να έμπι ο σκουρτανιώτης μιντάτι εις θήβαν τάλαρα 6...

Ντοκουμέντο -1: Η σπάνια επιστολή του Κριεζώτη

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-2: Η τιμή της σημαίας

Και στο δεύτερο έγγραφο διαβάζουμε περίπου τα ίδια, εκτός από την πληροφορία της εχθρικής σημαίας...

1 σημαία αναγνώστης αντωνίου τάλαρα 4.

Ντοκουμέντο -2: Η σπάνια επιστολή του Κριεζώτη

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-3: «Πετούσαν τα κεφάλια»

Το τρίτο έγγραφο είναι συνοπτικό (έχει μεσολαβήσει κι άλλη νικηφόρα μάχη εναντίον του Ομέρ, στις 2 Ιουνίου 1829) και κάνει λόγο για 30 κομμένα κεφάλια στη πρώτη μάχη και άλλα 40 στη δεύτερη. Επίσης, στη δεύτερη μάχη πήραν λάφυρο άλλη μια εχθρική σημαία. Άλλη μια πληροφορία που μας δίδεται στο τρίτο έγγραφο, είναι ότι αφού ο καπετάνιος έβλεπε τα κεφάλια και πλήρωνε τους πολεμιστές, κατόπιν τα κεφάλια τα πετούσαν. Και αυτός που πήγαινε να τα πετάξει, πληρωνόταν με 1 τάλλαρο. Οι πεζοί που έκαναν την ίδια διαδρομή Ανηφορίτη-Θήβα για να μεταφέρουν μήνυμα στον Στρατάρχη Υψηλάντη, πληρώθηκαν αυτή τη φορά με 1 τάλλαρο, που σημαίνει πως στους πεζοδρόμους δεν υπήρχε πάγιο ποσό πληρωμής.

Ντοκουμέντο -3: Η σπάνια επιστολή του Κριεζώτη

Το έργο του Γιώργου Πύργαρη

Ο Γιώργος Πύργαρης γεννήθηκε το 1965 στην Καλλιθέα Θηβών. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από νωρίς στράφηκε στη λογοτεχνία. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, τη «μαθητεία» και τον «Χαιρετισμό» καθώς και το μυθιστόρημα «Το δέντρο της αόρατης πόλης». Το 2007 άρχισε τις ιστορικές έρευνες για την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 και το 2010 εκδίδει τον πρώτο καρπό των ιστορικών του ερευνών, το βιβλίο «Οπλαρχηγός Αθανάσιος Σκουρτανιώτης - Το άγνωστο ολοκαύτωμα».

Ο συγγραφέας ιστορικός ερευνητής Γιώργος Πύργαρης

Τo έργο «Στρατηγού Ευστρατίου Πίσσα - Απομνημονεύματα 1821», το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Historical Quest» τον Φεβρουάριο του 2017, είναι η δεύτερη ιστορική έρευνά του. Η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Τα Διηγήματα της Πλατείας» εκδόθηκε επίσης από τον εκδοτικό οίκο «Historical Quest» τον Ιούλιο του 2017. Μ' αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Έναρξη του Αγώνα για την Ελευθερία του Ελληνικού Έθνους (Μάρτιος 1821) κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό οίκο «Historical Quest» τα βιβλία του «Τα Παραλειπόμενα του 1821 - Τόμος Α΄» και "Οδυσσέα Ανδρούτσου - Επιστολογραφία».

Κώστας Ασημακόπουλος

ΕΘΝΟΣ

Συνέχεια...

📺25η Μαρτίου: Δέος στην έπαρση της σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης - Δείτε βίντεο

Οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς ύψωσαν στον ιστό τη σημαία

Με την επίσημη έπαρση της σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου άνοιξε και επίσημα το πρωί, στις 08:00, το σημερινό πρόγραμμα των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Όσοι βρέθηκαν το πρωί της Δευτέρας στον Ιερό Βράχο παρακολούθησαν τους Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς να υψώνουν στον ιστό τη σημαία και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου από την μπάντα του λιμενικού.

Δείτε βίντεο:

Η έπαρση πραγματοποιήθηκε λίγο πριν την στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Συνέχεια...

📺Περιφέρεια Αττικής: Υπερθέαμα με 250 drones στον ουρανό της Αθήνας για την 25η Μαρτίου - Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο

Τα drones μετέτρεψαν τον ουρανό στο κέντρο της Αθήνας σε έναν πολύχρωμο καμβά με τρισδιάστατες φιγούρες, κινούμενα σχήματα, λογότυπα και κείμενα, που εναλλάσσονταν μεταξύ τους, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας

Με ένα πρωτότυπο φαντασμαγορικό υπερθέαμα με drone τίμησε η Περιφέρεια Αττικής, το βράδυ της Κυριακής, τον εορτασμό της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Διακόσια πενήντα (250) drones μετέτρεψαν τον ουρανό στο κέντρο της Αθήνας σε έναν πολύχρωμο καμβά με τρισδιάστατες φιγούρες, κινούμενα σχήματα, λογότυπα και κείμενα, που εναλλάσσονταν μεταξύ τους, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας.

Στο Drone Show, διάρκειας 10 λεπτών, όσοι βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας το βράδυ της Κυριακής, είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν στον αττικό ουρανό επτά από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα - έκφρασης του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα:

Το περιστέρι, το πολεμικό πλοίο με τη σημαία της Μάνης, οι πιστόλες, το ναυτικό κανόνι της επανάστασης, ο Εύζωνας, ενώ το Show «άνοιξε» με το επετειακό ορόσημο του «1821» και έκλεισε με τον κυματισμό της γαλανόλευκης. 

Στις δηλώσεις του, ο Περιφερειάρχης Αττικής, Νίκος Χαρδαλιάς, επισήμανε: «Η 25η Μαρτίου δεν είναι μία τυπική επέτειος. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας και της καθημερινής μας ζωής. Η Περιφέρεια Αττικής επέλεξε φέτος μία ξεχωριστή διαφορετική δράση, προκειμένου το διαχρονικό μήνυμα της Ελληνικής Επανάστασης να φτάσει ψηλά. Στον Αττικό ουρανό. Προκειμένου να υπενθυμίζουμε συνεχώς και με κάθε τρόπο -και κυρίως στις νέες γενιές- ότι τίποτα δεν μας χαρίστηκε.

Με βασικό εργαλείο τις σύγχρονες τεχνολογίες, θέλουμε το μήνυμά μας να φτάσει παντού. Να γνωρίσουν όλοι, με βιωματικό τρόπο, το μεγαλείο των προγόνων μας που αγωνίστηκαν, αψηφώντας τους κινδύνους και την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, προκειμένου να καταστεί η πατρίδα μας ελεύθερη και μεγάλη.

Τιμούμε τους ιστορικούς αγώνες και τις θυσίες των ηρώων του '21. Οι θυσίες τους είναι η δική μας ιερή κληρονομιά. Ο δικός μας οδηγός ευθύνης και καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα. Και θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να θυμίζουμε στις νεότερες γενιές ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».

Συνέχεια...

Κόρινθος: Ξυλοκόπησαν και τραυμάτισαν αστυνομικό της ομάδας ΔΙ.ΑΣ

Επεισόδιο σημειώθηκε το βράδυ της Κυριακής 24/3 στο Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου. Συγκεκριμένα, μία ομάδα Ρομά που βρισκόταν στον χώρο του νοσοκομείου, προκάλεσε εντάσεις και στο σημείο κλήθηκε η αστυνομία.

Άμεσα, έσπευσαν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ Κορίνθου, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να τους απομακρύνουν, δέχτηκαν άγρια επίθεση, σύμφωνα με την ιστοσελίδα korinthostv.gr. Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα, η ομάδα των Ρομά τους γρονθοκόπησε, με αποτέλεσμα ένας εκ των αστυνομικών να τραυματιστεί στο πρόσωπο και να κριθεί αναγκαία η διακομιδή του σε νοσοκομείο της Αττικής.

Ο 49χρονος αρχιφύλακας μεταφέρθηκε με περιπολικό σε νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε πως φέρει κάταγμα στη μύτη. Για το περιστατικό δεν έγιναν συλλήψεις, καθώς οι φερόμενοι ως δράστες τράπηκαν σε φυγή, ενώ φέρεται να έχει ταυτοποιηθεί ένας εξ αυτών.

Συνέχεια...

📺Στρατιωτική παρέλαση: «Έτρεμε η γη» με Ευέλπιδες και ΟΥΚ -Δείτε βίντεο να τραγουδούν «Μακεδονία ξακουστή»

Με μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα γίνεται η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Πριν από λίγο πέρασαν μπροστά από τους επισήμους οι μαθητές της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Οι Ευέλπιδες, με άψογο σχηματισμό, μοναδικό συγχρονισμό, σταθερό βήμα παρέλασαν μπροστά από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αμέσως μετά, με βροντερή φωνή ξεκίνησαν να τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή».

Δείτε το βίντεο:

Εξίσου εντυπωσιακή ήταν και η παρέλαση των ΟΥΚάδων.

Συνέχεια...

📺Λάρισα: «Κάντε το καθήκον σας» είπε στον Σκρέκα η μητέρα της Κλαούντια που σκοτώθηκε στα Τέμπη

Φορτισμένο ήταν το κλίμα στη Λάρισα, μετά το τέλος της μαθητικής παρέλασης για την 25η Μαρτίου. Η οικογένεια της Κλαούντιας Λάττας που σκοτώθηκε στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών ζήτησε να συνομιλήσει με τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Δημήτρη Παπαστεργίου, ο οποίος παραβρέθηκε στις εκδηλώσεις εορτασμού ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης.

Με δάκρυα στα μάτια η μητέρα της αδικοχαμένης 21χρονης, Άλμα, δήλωσε θυμωμένη με την εξέλιξη της υπόθεσης, ενώ μιλώντας για την κόρη της σημείωσε πόσο της λείπει και ότι είναι σίγουρη πως την βλέπει από ψηλά, σύμφωνα με το onlarissa.gr.

Μετά από διαπραγματεύσεις με τους αστυνομικούς η οικογένεια πλησίασε τον κ. υπουργό, με την μητέρα να σπαράζει στην αγκαλιά του λέγοντας «Μου λείπει τόσο πολύ. Όλοι πέρασαν με τη στολή τους στην παρέλαση κι εγώ ήμουν λυπημένη. Κάντε το καθήκον σας, αλήθεια».

Συνέχεια...

📺Τα έβαλε με τον... μπακαλιάρο ο Μητροπολίτης Κοζάνης! - Ντροπή να λέμε ότι τον τρώμε «για το έθιμο» (video)

Ο μητροπολίτης τόνισε στους πιστούς πως είναι εκκλησιαστική παράδοση και όχι «έθιμο» η κατανάλωση μπακαλιάρου την 25η Μαρτίου

Άστραψε και βρόντηξε ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος για τον μπακαλιάρο που τρώνε οι Έλληνες την 25η Μαρτίου. Ο ιεράρχης τόνισε στους πιστούς που παρακολούθησαν το κήρυγμά του την Κυριακή της Ορθοδοξίας ότι είναι ντροπή να λέμε ότι πρόκειται για έθιμο.

Ο ιεράρχης υπογράμμισε ότι είναι πολύ πιο ουσιώδης ο λόγος για την κατανάλωση ψαριών την εν λόγω ημέρα καθώς σχετίζεται με το θαύμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της κυοφορίας του Χριστού.

Μάλιστα, ο μητροπολίτης «μάλωσε» το εκκλησίασμα, τονίζοντας πως η νηστεία του Πάσχα είναι αυστηρή και πως επιτρέπεται μόνο κατανάλωση λαδιού, ωστόσο οι Πατέρες της Εκκλησίας θέλοντας να σηματοδοτήσουν και τη σπουδαιότητα του γεγονότος και της ημέρας του Ευαγγελισμού της Παναγίας επέτρεψαν στους πιστούς την κατάλυση ιχθύος μόνο για την εν λόγω ημέρα, καθώς και για την Κυριακή των Βαΐων κάθε Σαρακοστής πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα.

25η Μαρτίου: Γιατί σήμερα τρώμε μπακαλιάρο σκορδαλιά

Η νηστεία της Σαρακοστής είναι μακράν η πιο αυστηρή του χριστιανισμού. Για 40 ημέρες η διατροφή των πιστών περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα αφού δεν επιτρέπεται να καταναλώνουν κρέας, ψάρι, γαλακτοκομικά προϊόντα ή ακόμα και το λάδι. Ωστόσο, στη διάρκεια της σκληρής αυτής νηστείας πέφτει πάντα μέσα και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, γεγονός ιδιαίτερα χαρμόσυνο στη χριστιανική πίστη που δεν μπορεί παρά να εορταστεί καταλλήλως. Για τη συγκεκριμένη ημέρα, λοιπόν, γίνεται μια παύση στη νηστεία και προβλέπεται ένα μικρό παραστράτημα, όπου το ψάρι, το λάδι και το κρασί επιτρέπονται.

Γιατί όμως μπακαλιάρο;

Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Η Ελλάδα, εκτός από το μεγάλο παραθαλάσσιο μέτωπο και τον νησιωτικό της χώρο, έχει και έναν μεγάλο ορεινό όγκο γεμάτο από πανέμορφα χωριά. Εκεί δηλαδή όπου στα τέλη του προ-προηγούμενου αιώνα ψάρι δεν έβρισκες εύκολα, εκτός... αν έψαχνες για μπακαλιάρο! Το ωραίο αυτό ψάρι με την ολόλευκη κρουστή σάρκα, παρόλο που συχνά το βρίσκουμε και στη Μεσόγειο, προτιμά να κολυμπάει κυρίως στα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, οπότε οι χώρες που τον αλιεύουν περισσότερο είναι η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Πορτογαλία που του έχει μάλιστα τεράστια αδυναμία (στην πορτογαλική κουζίνα υπάρχουν περισσότερες από 400 συνταγές με μπακαλιάρο!). Οι λαοί αυτοί, εδώ και αιώνες συνηθίζουν να παστώνουν τον μπακαλιάρο και να τον εμπορεύονται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου (και όχι μόνο), φυσικά και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο παστός μπακαλιάρος πρωτοήρθε στη χώρα μας τον 15ο αιώνα και προτιμήθηκε αμέσως καθώς μπορεί να διατηρηθεί για πολύ περισσότερες μέρες από ένα φρέσκο ψάρι και άρα να ταξιδέψει αναλλοίωτο ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες, ορεινές περιοχές. Αυτός είναι και ο λόγος που η κωδική του ονομασία είναι «ψάρι του βουνού», αλλά και «Φτωχογιάννης», μια που η χαμηλή τιμή του τον καθιστά προσιτό σε όλους.

Συνέχεια...

📺Πάτρα: Βίντεο σοκ από τον ξυλοδαρμό 14χρονης -Συνομήλικη τής τραβά με μανία τα μαλλιά, ήθελε να την ρίξει στη θάλασσα

Βίντεο σοκ ήρθε στο φως της δημοσιότητας από τον άγριο ξυλοδαρμό 14χρονης, το βράδυ του Σαββάτου, στον Μόλο Αγίου Νικολάου, στην Πάτρα.

Πρωταγωνίστριες στο βίντεο είναι δύο κορίτσια από διαφορετικό γυμνάσιο της Πάτρας, της ίδιας περίπου ηλικίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του dete.gr, η διαμάχη ξεκίνησε ανάμεσα σε δύο κοπέλες περίπου της ίδιας ηλικίας από διαφορετικό γυμνάσιο της Πάτρας. Στο βίντεο φαίνεται η μία κοπέλα να τραβάει επίμονα από τα μαλλιά την άλλη, ενώ δεκάδες συνομήλικοι παρακολουθούν χωρίς να επεμβαίνουν.

Η κοπέλα που ήταν στην επίθεση είχε τέτοια μανία, σύμφωνα με πληροφορίες που ήθελε να ρίξει την άλλη στην θάλασσα, ενώ το θύμα μοιάζει να τα έχει χαμένα. Ακολουθεί σύρραξη και αναστάτωση από τις φωνές και τη φασαρία. Αφορμή για όλα αυτά ήταν,  σύμφωνα με πληροφορίες, κάποια λόγια που φέρεται να είπε η μια κοπέλα για την άλλη.

Το βίντεο σοκ από τον ξυλαδαρμό 14χρονης στην Πάτρα

Συνέχεια...

Θεσσαλονίκη: Ο μητροπολίτης ζήτησε να αλλάξει ο «θρόνος» του στους επισήμους της παρέλασης με μία πλαστική καρέκλα

Ηταν η πρώτη παρουσία του Μητροπολίτη Φιλόθεου σε παρέλαση από την ενθρόνισή του τον περασμένο Νοέμβριο

Ο επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος είναι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης εδώ και μερικούς μήνες και σήμερα έδωσε το παρών στην πρώτη παρέλαση από την ενρθόνισή του.

Στην παρέλαση για την Επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης της 25η Μαρτίου, είχε τοποθετηθεί για τον Μητροπολίτη μια βαριά ξύλινη καρέκλα σαν θρόνος. Ο ίδιος όταν την είδε ζήτησε από τους ιθύνοντες να την αλλάξουν ώστε να καθίσει σε μια πλαστική καρέκλα, όπως και οι υπόλοιποι επίσημοι.

Δείτε:

Ποιος είναι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος (κατά κόσμον Θεοχάρης Θεοχάρης) γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1977 στη Χαλκίδα.

Αρχικά σπούδασε στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών (1995-1998) και ακολούθως στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998-2002). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Στις 16 Φεβρουαρίου 2002 εκάρη μοναχός στην Μονή Αγίου Γεωργίου Άρμα (κοντά στο χωριό Φύλλα Ευβοίας). Στις 17 Φεβρουαρίου 2002 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο. Στις 19 Ιουνίου 2002 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον ίδιο Μητροπολίτη, λαβών και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.

Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας (2002-2009) και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος (2009-2016) της Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων. Παράλληλα, εργάστηκε στην Κατήχηση της Νέων, ως Κατηχητής και ως αρχηγός σε μία εκ των Κατασκηνωτικών περιόδων στις εγκαταστάσεις των Κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, στις Ροβιές και από του έτους 2014 ήταν μέλος της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Χαλκίδος, ως εκπρόσωπος της Μητροπόλεως. Τυγχάνει Διπλωματούχος της Βυζαντινής Μουσικής από του έτους 2000, διετέλεσε Διευθυντής και Καθηγητής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεώς Χαλκίδος, δίδαξε ως Καθηγητής στις Ειδικές Σχολές της Μητροπόλεως, των Υποψηφίων Κατηχητών και Κατασκηνωτικών Στελεχών. Συντόνισε για αρκετά χρόνια τις Σχολές Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος. Υπηρέτησε ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εκκλησιαστικού Ορφανοτροφείου Αρρένων, καθώς και του Πολιτιστικού Ιδρύματος «ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΕΥΡΙΠΟΥ».

Το 2016 διορίστηκε Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου. Το 2018 διορίστηκε Α΄ Γραμματέας-Πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου. Στις 21 Μαρτίου 2019 διορίστηκε Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, μετά από απόφαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου.

Στις 11 Οκτωβρίου 2019, με πρόταση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, εξελέγη Βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, υπό τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ωρεών. Χειροτονήθηκε, στις 15 Οκτωβρίου 2019, στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών συμπαραστούμενο από πλειάδα Μητροπολιτών. Με απόφαση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ανέλαβε Βοηθός Επίσκοπος της ΙΒ΄ Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας (Γουδή - Ζωγράφου), της ΙΓ΄ Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας (Στάδιο - Ιλισός) και της ΙΗ΄ Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας (Παπάγου-Ψυχικό).

Στις 9 Οκτωβρίου 2023, εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ενθρονίστηκε στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης στις 25 Νοεμβρίου.

Στράτος Λούβαρης

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Συνέχεια...

📺25η Μαρτίου: Οκτώ προσαγωγές ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΩΝ στην παρέλαση - Μπήκαν με Παλαιστινιακές σημαίες μπροστά στα άρματα

Eγιναν τρεις προσαγωγές στην Σταδίου, δύο προσαγωγές κοντά στο μετρό Πανεπιστήμιο και ακόμα τρεις στην Σόλωνος

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου με τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση που ξεκίνησε στις 11 το πρωί ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας. Πρόκειται για παρέλαση τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην πλατεία Συντάγματος.

Δεν έλειψαν όμως και τα ευτράπελα καθώς η αστυνομία προχώρησε σε συνολικά οκτώ προσαγωγές σε άτομα που προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την παρέλαση. Άγνωστοι μπήκαν μπροστά από τα άρματα την ώρα της παρέλασης και ύψωσαν παλαιστινιακές σημαίες.

Δείτε βίντεο:

Συγκεκριμένα, έγιναν τρεις προσαγωγές στην Σταδίου, δύο προσαγωγές κοντά στο μετρό Πανεπιστήμιο και ακόμα τρεις στην Σόλωνος. 

Συνέχεια...

📺25η Μαρτίου: Μεγαλειώδης η στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα - Δείτε βίντεο

Ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 12:40, αφότου παρήλασαν τόσο τα μηχανοκίνητα άρματα όσο και οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας

Με μεγαλοπρέπεια πραγματοποιήθηκε η στρατιωτική παρέλαση για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα η οποία ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 12:40.

Η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση ξεκίνησε λίγο μετά τις 11:15 υπό τα χειροκροτήματα χιλιάδων πολιτών που βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Σε αυτήν παρήλασαν τόσο τα μηχανοκίνητα άρματα όσο και οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Στο κέντρο της Αθήνας από νωρίς συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος προκειμένου να παρακολουθήσει την παρέλαση.

Της στρατιωτικής παρέλασης προηγήθηκε η επίσημη έπαρση της Εθνικής Σημαίας, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ενώ στις 10:00 ξεκίνησε η επίσημη δοξολογία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών, προεξάρχοντος του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου Β', παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας.

Δείτε βίντεο από την παρέλαση:

Η εντυπωσιακή διέλευση των Rafale, Phantom και F-16 Viper

Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα, εμφανίστηκαν και Rafale, F-4 PHANTOM, M-346.

Rafale και F-16 Viper είναι τα πιο σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη που διαθέτει η Ελλάδα, τα οποία πέταξαν πάνω από την Αθήνα λόγω του εορτασμού της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, στις 25 Μαρτίου 1821.

Τα πρώτα Α/Φ Μ-346 παραλήφθηκαν τον Μάιο του 2023, με σκοπό την παροχή προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης και ήδη αυτή την στιγμή εκπαιδεύονται σε αυτά οι πρώτοι νέοι Ανθυποσμηναγοί. Η δυναμική αυτή παρουσία τους εκφράζει την ακατάλυτη θέληση του λαού μας να γιορτάζει ελεύθερος την Ιστορική αυτή μέρα.

Η επετειακή διέλευση του Supermarine Spitfire συνοδεία αεροσκάφους F-16

Η πρώτη επετειακή διέλευση του Supermarine Spitfire σε σχηματισμό με αεροσκάφος F-16, κατά την μεγάλη στρατιωτική παρέλαση για την 25η Μαρτίου στην Αθήνα

Το εμβληματικό αυτό αεροσκάφος ανακατασκευάστηκε και επανήλθε σε πτήσιμη κατάσταση με δωρεά του Ιδρύματος «ΙΚΑΡΟΣ» και του Ιδρυτή του, Παναγιώτη Πήτερ Λιβανού.

Το Supermarine Spitfire, σύμβολο της Βρετανικής Αεροπορίας χρησιμοποιήθηκε από τη RAF και τις συμμαχικές αεροπορίες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και υπήρξε ένα από τα πιο διάσημα καταδιωκτικά αεροσκάφη όλων των εποχών.

Τα πρώτα Ελληνικά Spitfire παρελήφθησαν στα τέλη του 1943 στη Μέση Ανατολή, εξοπλίζοντας αρχικά την 335 Μοίρα και αργότερα την 336 Μοίρα. Τον Οκτώβριο του 1944, ύστερα από εκτεταμένη δράση στη Βόρεια Αφρική, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Χρησιμοποιήθηκαν για εκπαίδευση στη Σχολή Αεροπορίας, ενώ αποσύρθηκαν το 1953.

Συνέχεια...