DexiExtrem

31 Ιουλίου 2010

Η αληθινή ιστορία του Γοργοποτάμου, μέρος πρώτο

(έρευνα του ΜΦ – απάντηση στη σειρά “τα φοβερά ντοκουμέντα” της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ”)

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ

Θα ξεκινήσουμε από τα γεγονότα της Μάχης του Ελ-Αλαμέιν, τη σημασία της επιλογής της γέφυρας του Γοργοποτάμου για έκρηξη και την συμβολή του Ναπολέοντα Ζέρβα στην ανατίναξη της γέφυρας.

Ως γνωστόν η επίσημη κυβέρνηση έφυγε από την Αθήνα πριν την εισβολή των Γερμανών. Η νόμιμη κυβέρνηση ήρθε φυσικά σε συνεργασία και με το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (Σ.Μ.Α).

Ανώτατος Διοικητής της Γερμανικής και Ιταλικής Τεθωρακισμένης Αφρικανικής Στρατιάς ήταν ο Γερμανός στρατάρχης Έρβιν Ρόμμελ. Το Σ.Μ.Α προσπάθησε από τον Ιούλιο του 42 να αποκόψει την κύρια θαλάσσια οδό ανεφοδιασμού του Άξονα από τη Ν. Ιταλία. Το κυριότερο λιμάνι κοντά στο μέτωπο ήταν της Βεγγάζης της Κυρηναϊκής αλλά και αυτό της Ντέρνας που ήταν πιο κοντά στην Ελλάδα. Το λιμάνι της Τριπόλεως ήταν μακριά και αυτό του Τομπρούκ θεωρήθηκε επισφαλές από τη Συμμαχική Αεροπορία.

Υπήρχε όμως και άλλη μια θαλάσσια οδός εκτός από αυτή που συνέδεε την Κυρηναϊκή και την Τριπολίτιδα Λιβύης. Μέσω της κατεχόμενης ηπειρωτικής Ελλάδας έφθανε είτε απευθείας στα λιμάνια της Κυρηναϊκής, είτε αρχικά πρώτα στην Κρήτη και από εκεί είτε αεροπορικά είτε μέσω θάλασσας έφτανε στη Βόρεια Αφρική.

Η δεύτερη αυτή οδός ανεφοδιασμού του Άξονα απέκτησε μεγαλύτερη σημασία, γιατί τόσο η ναυτική όσο και η αεροπορική βάση της Μάλτας ενισχύθηκαν σημαντικά και ήταν από το τέλος του 1941 σε ετοιμότητα «με αποτέλεσμα η θαλάσσια οδός εκ της ηπειρωτικής Ελλάδος και της Κρήτης να θεωρηθεί ασφαλέστερη». (Denis Richards /Hilary St. G. Saunders: “The Fight Avails” τόμος Β, σ.228).

Σημαντικό βέβαια ρόλο έπαιξε ότι από το τέλος Μαΐου 42, μετατοπίστηκε η γραμμή του μετώπου ανατολικότερα (από Ελ Γκαζάλα στο Ελ Αλαμέιν) δηλαδή πιο κοντά στις γραμμές ανεφοδιασμού του Άξονα (Ελλάδα).

Αποφασίστηκε λοιπόν η διεξαγωγή καταδρομικής ενέργειας στην Ελλάδα από Βρετανούς «σαμποτέρ» για να αποκόψουν τις μεταφορές που γινότανε από τη μοναδική σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε μέσω Θεσσαλονίκης την Κεντρική Ευρώπη με τον Πειραιά…

Δόθηκε εντολή λοιπόν από το Διοικητή του ΣΜΑ στρατάρχη Χάρολντ Αλεξάντερ τον Αύγουστο του 1942 προς τη διεύθυνση Ειδικών Υπηρεσιών («S.O.E» Καΐρου) να προετοιμάσει και να εκτελέσει καταδρομική ενέργεια στην Ελλάδα για την ανατίναξη μιας από τις 3 γέφυρες νότια της Λαμίας: Γοργοποτάμου, Ασωπού ή Παπαδιάς για να διακόψει τη σιδηροδρομική συγκοινωνία Θεσσαλονίκης και Πειραιά με τη βοήθεια Ελλήνων ανταρτών. Το γραφείο «M.O.-4» (γραφείο 4- στρατιωτικών επιχειρήσεων της «S.O.E» Καΐρου) είχε αποστολή να κρατήσει επαφή με τις ομάδες δολιοφθοράς και κατασκοπείας των χωριών που ήταν υπό γερμανική κατοχή. Την διεύθυνση είχε ο Βρετανός συνταγματάρχης Κέμπλ. Αυτός όμως ενώ ενίσχυε με χρυσές λύρες το ΚΚΕ/ΕΑΜ, παρεμπόδιζε κάθε επαφή των Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων με το ΣΜΑ και αρνούνταν οποιαδήποτε βοήθεια σ’ αυτές. Το ίδιο γραφείο μέσω του κομμουνιστή πράκτορα (δικηγόρος Αλέξανδρος Σεφεριάδης) έριξε το καλοκαίρι του 1942 στρατιωτικό υλικό και οπλισμό σε περιοχές που ήταν ο λήσταρχος Δήμος Καραλίβανος και φυσικά η ομάδα του Θανάση Κλάρα ή «Άρη Βελουχιώτη».

Ο Δήμος Καραλίβανος, πρωτοπαλίκαρο του ΕΛΑΣ (με τα τσαρούχια, τις μαχαίρες και τα μπιχλιμπίδια - 3oς από αριστερά) ξεκίνησε σαν λήσταρχος και προήχθη σε καπετάνιο του ΕΛΑΣ. Περιστοιχίζεται από τα «παλικάρια» του Σαράντη, Κατσούτα, Καπούρο και Φουσέκη.

Όμως και η Βρετανική «S.O.E» είχε διαβρωθεί από αριστερούς πράκτορες. Σημαίνων στέλεχος ο ταγματάρχης Τζέημς Κλούγκμαν στέλεχος του Κ.Κ. Μ.Βρετανίας και συνεργάτης του επίσης στελέχους του ΚΚΜΒ και πράκτορα της KGB από το 1935 Γκάυ Μπέρτζες. Το ίδιο και ο Χάρολντ (Κιμ) Φίλμπυ κ.α. Οι κύριοι αυτοί ως πράκτορες της KGB είχαν επαφή με την Γ’ κομμουνιστική Διεθνής της Μόσχας και ακολουθούσαν εντολές.

Ο Κρις Γουντχάουζ στη σελ.215 του βιβλίου του «Το μήλο της έριδος» γράφει:

«Υπήρχε στην πραγματικότητα μια υποσυνείδητη συμμαχία ανάμεσα στον Ε.Λ.Α.Σ και στην «S.O.E» Καΐρου…»

Επίσης ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών 2 ακριβώς μήνες μετά την ανατίναξη της γέφυρας κατηγορεί την «S.O.E» :

«Τα επιτεύγματα της S.O.E είναι δυσανάλογα προς τα υπέρογκα ποσά τα οποία κατά τη διάρκεια του τελευταίου ενάμισυ έτους δαπανήθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως για την επιχορήγηση κομμουνιστικών οργανώσεων αντιτιθέμενων προς την Ελληνική Κυβέρνηση την οποία υποστηρίζουμε»

Ο Βρετανός Συνταγματάρχης Νίκολας Χάμοντ (εκπαιδευτής Ελλήνων πρακτόρων, καθηγητής πανεπιστημίου, ιστορικός, αρχαιολόγος κτλ) γράφει :

«Έφτασα στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου 1941. Το τμήμα στο οποίο με έβαλε η S.O.E υπαγόταν στη Βρετανική Πρεσβεία. Αποστολή του ήταν να εκπαιδεύσει μυστικά τους Έλληνες στο χειρισμό ασυρμάτων και στο σαμποτάζ για την περίπτωση κατοχής της χώρας τους από τις δυνάμεις του Άξονα. Οι Έλληνες που είχαν επιλεγεί ως τότε για αυτή την εκπαίδευση ήταν αντίθετοι προς την Ελληνική Κυβέρνηση: Μερικοί παλαιοί βενιζελικοί (φιλελεύθεροι δημοκράτες) κι ένας σημαντικός αριθμός κομμουνιστών που είχαν διατηρήσει τη μυστική τους οργάνωση από το 1936 όταν ο Μεταξάς είχε θέσει εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα. Οι τελευταίοι ήταν οι πιο σκληροί, μα η συμπάθεια τους στρεφόταν προς τη Ρωσία, που την εποχή εκείνη είχε ειρηνικές σχέσεις με τη Γερμανία και είχε μοιραστεί μαζί της την Πολωνία…» («Περιπέτεια με τους αντάρτες 1943-44», σελ 11.)

Στην σελ 12 γράφει: «Η τακτική αυτή της S.O.E μου φαινόταν παράλογη και έπεισα τους επιτελείς στην Αθήνα να διευρύνουν το φάσμα της στρατολόγησης. Όμως ήταν πολύ αργά»

Με τη γνωστή μέθοδο του «καψίματος» από τις αρχές κατοχής εξουδετερώθηκαν όσοι φιλελεύθεροι πράκτορες υπήρχαν και έμειναν οι κομμουνιστές.

Στη σελ 13 γράφει : «Οι ειδήσεις για τις ελληνικές εξελίξεις ερχόταν στη S.O.E στο Κάιρο από τους ασυρμάτους της Αθήνας που είχαν εγκατασταθεί αρχικά από τις δύο ομάδες και κατόπιν μόνο από τους κομμουνιστές, επειδή οι βενιζελικοί χειριστές είχαν συλληφθεί»

Σελίδες

31 Ιουλίου 2010

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ

30 Ιουλίου 2010

29 Ιουλίου 2010