« Την προηγούμενη εβδομάδα και, εν μέσω της επίσκεψης της «τρόικας» στην Ελλάδα για την αξιολόγηση της υλοποίησης του Μνημονίου από την Ελληνική Κυβέρνηση, δημοσιοποιήθηκε μία ακόμη Έκθεση, που επιβεβαιώνει τις ενστάσεις της Ν.Δ. για το μίγμα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής.
Σύμφωνα με την Έκθεση του Αμερικάνικου Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών ( Centre for Economic and Policy Research – CEPR ) με τίτλο «Η Ελλάδα και το ΔΝΤ: Ποιός σώζει ποιόν; (“ Greece and the IMF : Who exactly is being saved ?”)», σε 3 χρόνια από σήμερα, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερα χρέη, ενώ η απασχόληση και η οικονομική ανάπτυξη θα θυσιαστούν. Το μόνο που αλλάζει πραγματικά με το πακέτο διάσωσης (το οποίο φτάνει 40% του σημερινού ΑΕΠ) – πιο αυστηρό από ένα «κλασσικό πακέτο μέτρων» του ΔΝΤ – είναι η ιδιοκτησία του χρέους. Το Ελληνικό κρατικό χρέος μεταβιβάζεται από τους ισολογισμούς των τραπεζών στους προϋπολογισμούς των Ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων. Οι τόκοι, μάλιστα, του Ελληνικού χρέους αναμένεται να αυξηθούν από 5% του ΑΕΠ το 2009, στο 8,4% του ΑΕΠ το 2014.
Πιο συγκεκριμένα:
1ον. Με το ακολουθούμενο μίγμα οικονομικής πολιτικής, η Ελλάδα -σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ- οι οποίες (όπως επισημαίνει και η έκθεση του CEPR ) είναι εξαιρετικά αισιόδοξες, δεν αναμένεται να φτάσει το επίπεδο του 2008 σε πραγματικό ΑΕΠ ούτε το 2015.
2ον. Ακόμη και με αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις, η ανεργία αναμένεται να αυξηθεί από το 9,4% το 2009, στο 14% το 2013/2014.
3ον. Το χρέος, εξαιτίας και της δυναμικής του, σύμφωνα με το σενάριο του ΔΝΤ θα υπερβαίνει το 120% του ΑΕΠ το 2020 (από 115% το 2009 και 145% το 2014), ενώ, σύμφωνα με το εναλλακτικό σενάριο, θα υπερβαίνει το 140% του ΑΕΠ. Αυτό το γεγονός θα οδηγήσει τις Αγορές να συνεχίσουν να αρνούνται τη χρηματοδότηση του Ελληνικού χρέους. Αγορές οι οποίες φοβούνται ότι η Ελλάδα, με το υπερβολικά αυστηρό δημοσιονομικό «πακέτο» μέτρων, θα εισέλθει σε παρατεταμένη περίοδο ύφεσης, χωρίς να διαθέτει τρόπο διαφυγής μέσω υποτίμησης ή χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής.
Έτσι, παρά τις μεγάλες θυσίες στις οποίες υποβάλλεται η Ελληνική κοινωνία, το Πρόγραμμα δεν αντιμετωπίζει το βασικό πρόβλημα της χώρας, που είναι ο έλεγχος της δυναμικής του χρέους.
Συνεπώς, τα συμπεράσματα της Έκθεσης επιβεβαιώνουν τους προβληματισμούς της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Κάνουν επιτακτική την αλλαγή μίγματος οικονομικής πολιτικής. Καθιστούν αναγκαία τη στροφή της οικονομικής πολιτικής στο δρόμο του Σχεδίου της Ν.Δ. για την Έξοδο από την Κρίση. Έναν εναλλακτικό δρόμο, που οδηγεί σε «ενάρετο κύκλο» ανάπτυξης, σε αντίθεση με το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης, που βιώνουμε σήμερα. Ένα δρόμο που, βέβαια, δεν είναι χωρίς θυσίες. Δρόμο, όμως, με λιγότερες θυσίες και καλύτερες προοπτικές. Δρόμο Ελπίδας ».
