Για να μαθαίνουν οι μικρότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι και για να τιμήσουμε τη μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (το οποίο δεν νομίζω να είναι εθνική εορτή) θα σας περιγράψω μερικά γεγονότα της εποχής.Τον Σεπτέμβριο του 1974 η τότε Κυβέρνηση Καραμανλή αναθέτει στον γνωστό εισαγγελέα Τσεβά να συντάξει ένα πόρισμα για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αυτός το παραδίδει στις 14 Οκτωβρίου και μεταξύ άλλων αναφέρει:
α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί είναι οι ακόλουθοι...και αναφέρει 15 ονόματα, το σημείο όπου σκοτώθηκαν και σε κάποιες περιπτώσεις τον δράστη.Πρόκειται για πραγματικούς νεκρούς με ταυτότητα που ο θάνατός τους προκύπτει και από μαρτυρίες και κυρίως για νεκρούς της προηγούμενης μέρας, από αδέσποτες σφαίρες...τραγικό. Όλοι τους πέθαναν εκτός Πολυτεχνείου. Κάποιοι δε και σε άσχετες περιοχές όπως Ζωγράφου, Ν.Λίοσια και Ν.Κόσμος
β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες...και ακολουθούν τρία ονόματα. Αυτοί είναι σίγουρο ότι πέθαναν αλλά το ότι σχετίζονται με το Πολυτεχνείο προκύπτει μόνο από τις καταθέσεις των συγγενών τους. Πχ. 60χρονος που η ιατροδικαστική εξέταση λέει ότι πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου ενώ η γυναίκα του λέει ότι πέθανε από σφαίρα και το αιτιολογεί με το ότι δεν την άφησαν να τον δει στο φέρετρο!!
γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες...πολύ παραπλανητικός όρος μια και πρόκειται περί νεκρών αγνώστου ταυτότητας που δεν καταγράφονται πουθενά παρά μόνο προκύπτουν από επώνυμες μαρτυρίες!! Πρόκειται για αμφίβολης αξιοπιστίας μαρτυρίες μιας και περιγράφουν «θανάσιμο τραυματισμό μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών» (η μάρτυρας ρώτησε άραγε την μικρή πριν την σκοτώσουν πόσων χρονών είναι;) ή «θάλαμο με πτώματα εντός του Πολυτεχνείου» ή «παραλαβή 11 νεκρών αγνώστου ταυτότητας στο Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών (Σ.Σ. εφημερεύον Νοσοκομείο εκείνης της νύχτας)» ή σύμφωνα με μαρτυρίες των μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών «οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός». Περίεργο που κανένα από τα, σήμερα βολεμένα με «χοντρές φρατζόλες ψωμί», μέλη της τότε Συντονιστικής δεν βγαίνει τώρα να ξαναπεί αυτά που κατέθεσε στον Τσεβά...
δ) Νεκροί εκ διαδόσεων πιθανολογούμενοι...εδώ γίνετε το έλα να δεις. Highlight αποτελούν δύο λίστες: «ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ' αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε»...τα συμπεράσματα δικά σας
Τέλος καταλήγει με το αμείλικτο και αναπάντητο ως σήμερα ερώτημα σχετικά με τους θρυλικούς αγνώστους νεκρούς του Πολυτεχνείου:
«Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;»
Όλα αυτά μην ξεχνάτε έγιναν σε μια εποχή που όχι μόνο οι αριστεροί διακατέχονταν από μένος εναντίον της δικτατορίας αλλά και πολλοί δεξιοί με μπροστάρη τον Καραμανλή...
Όταν τα πνεύματα είχαν λίγο ηρεμήσει και ο λαός βρισκόταν στην εξουσία μαζί με τον Κουτσόγιωργα και τον Τσοβόλα έγινε κάτι που επειδή δεν εξυπηρετούσε την προπαγάνδα δεν είναι ευρέως γνωστό.
To 1981 αμέσως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δίνεται εντολή, προκειμένου να «αποκατασταθεί» η αλήθεια του Πολυτεχνείου, στον Αστυνόμο Σαμπάνη (που είχε αποταχθεί από το καθεστώς Παπαδόπουλου και επανήλθε με τη μεταπολίτευση) να βρει τους νεκρούς - φαντάσματα ου Πολυτεχνείου. Το πόρισμα κυριολεκτικά καταπέλτης.
Κανένας νεκρός μέσα στο πολυτεχνείο (όπως ομοίως και στο πόρισμα Τσεβά αναφέρεται) και μόνο δώδεκα γύρω από αυτό από αδέσποτες σφαίρες.
Τρείς λιγότεροι απ' ότι στο πόρισμα Τσεβά!!!
Συνέπεια το πόρισμα Σαμπάνη να μην υποστηριχθεί και να θαφτεί έκτοτε (αποσπάσματά του κυκλοφόρησαν στον τύπο της εποχής)
Το απόλυτο ξεβράκωμα των θρυλούμενων 100 και πλέον αγνώστων νεκρών του Πολυτεχνείου όπως μπορείτε να τους δείτε πχ. εδώ ήταν βέβαια η ιστορία με την «Ηλένια».
Την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, μιας και είχαν βάλει φωτογραφίες μέχρι και σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ.) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραίας κοπέλας. Σε ένα κάγγελο, που έμεινε στην ιστορία σαν της «Ηλένιας το κάγκελο», υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα:
Το απόλυτο ξεβράκωμα των θρυλούμενων 100 και πλέον αγνώστων νεκρών του Πολυτεχνείου όπως μπορείτε να τους δείτε πχ. εδώ ήταν βέβαια η ιστορία με την «Ηλένια».
Την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, μιας και είχαν βάλει φωτογραφίες μέχρι και σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ.) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραίας κοπέλας. Σε ένα κάγγελο, που έμεινε στην ιστορία σαν της «Ηλένιας το κάγκελο», υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα:
«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.»
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, η Αυγή δε, έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:
«ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ»
και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε"
έγραφε: «Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα «Τι απέγινες»". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο: «Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.» (Σ.Σ. Φοβόταν ένα μήνα πριν, ενώ ξεφοβήθηκε ένα μήνα μετά!!) Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε». Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής.»
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ».
Το σκίτσο της διαφημίσεως , είναι «παστέλ», το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο πόζαρε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο της εποχής, που από ηλικίας 4 χρονών ζούσε στο Λονδίνο.
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο, που από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια, ο οποίος καταδικάστηκε άρον- άρον στις 18.02.75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε αλλά είχε προλάβει να κάνει την «πλάκα» του μιας και το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν, κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου (συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας) η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε τότε Καραμανλής, ζήτησε και φωτογραφία του σκίτσου...
έγραφε: «Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα «Τι απέγινες»". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο: «Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.» (Σ.Σ. Φοβόταν ένα μήνα πριν, ενώ ξεφοβήθηκε ένα μήνα μετά!!) Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε». Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής.»
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ».
Το σκίτσο της διαφημίσεως , είναι «παστέλ», το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο πόζαρε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο της εποχής, που από ηλικίας 4 χρονών ζούσε στο Λονδίνο.
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο, που από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια, ο οποίος καταδικάστηκε άρον- άρον στις 18.02.75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε αλλά είχε προλάβει να κάνει την «πλάκα» του μιας και το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν, κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου (συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας) η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε τότε Καραμανλής, ζήτησε και φωτογραφία του σκίτσου...
Συμπέρασμα: Κανένας νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο. 15 νεκροί (επαναλαμβάνω τραγικό και άδικο) εκτός Πολυτεχνείου, με κάποιους εξ αυτών σε άσχετες περιοχές...η αλήθεια πρέπει να λέγετε.
Κλείνοντας να θυμίσω στους νεαρότερους για την ιστορία με την «Πανσπουδαστική Νο8», στην οποία το ΚΚΕ κατηγορούσε τους φοιτητές και όσους ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο «ως τραμπούκους και προβοκάτορες»
Το φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 74, επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο.
Όμως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη, αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης» φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (...) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παράπεμπε στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα μάλιστα αναφέρονται και ονομαστικά οι «πράκτορες»!!. Το περίεργο είναι ότι μεταξύ αυτών ήταν και φοιτητές μέλη του ΚΚΕ...
Όμως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη, αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης» φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (...) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παράπεμπε στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα μάλιστα αναφέρονται και ονομαστικά οι «πράκτορες»!!. Το περίεργο είναι ότι μεταξύ αυτών ήταν και φοιτητές μέλη του ΚΚΕ...
Η καταγγελία εμφανίζεται να υπογράφεται από «τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» που όμως το διέψευσαν και μετά την μεταπολίτευση έβγαλαν και ανακοίνωση διάψευσης.
Μ' όλη τη συμπάθεια που έχω σήμερα για το ΚΚΕ να πω ότι αυτό αποτελεί μια από τις «μαύρες σελίδες» στην ιστορία του, μιας και μέχρι σήμερα ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει πάρει ποτέ θέση...
Μ' όλη τη συμπάθεια που έχω σήμερα για το ΚΚΕ να πω ότι αυτό αποτελεί μια από τις «μαύρες σελίδες» στην ιστορία του, μιας και μέχρι σήμερα ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει πάρει ποτέ θέση...