Μέρος Α' 1895-1910
Μέρος Β' 1910-1912 (Μάρτιος)
Μέρος Γ' 1912 (Μάρτιος-Οκτώβριος)
Μέρος Δ' 1912 (Οκτώβριος-Α΄Βαλκανικός Πόλεμος)
Μετά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο υπεγράφηκε η Συνθήκη του Λονδίνου στις 30 Μαΐου 1913 όπου ο «Μέγας Διπλωμάτης» Βενιζέλος, σύμφωνα με αγγλικές εκδόσεις της ιστορίας, κατάφερε, παρότι η Ελλάδα σημείωσε τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιτυχίες, να είναι ο πιο ριγμένος απ' όλους, με τη Βουλγαρία να παίρνει ότι ήθελε, μιας και:
Μέρος Β' 1910-1912 (Μάρτιος)
Μέρος Γ' 1912 (Μάρτιος-Οκτώβριος)
Μέρος Δ' 1912 (Οκτώβριος-Α΄Βαλκανικός Πόλεμος)
Μετά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο υπεγράφηκε η Συνθήκη του Λονδίνου στις 30 Μαΐου 1913 όπου ο «Μέγας Διπλωμάτης» Βενιζέλος, σύμφωνα με αγγλικές εκδόσεις της ιστορίας, κατάφερε, παρότι η Ελλάδα σημείωσε τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιτυχίες, να είναι ο πιο ριγμένος απ' όλους, με τη Βουλγαρία να παίρνει ότι ήθελε, μιας και:
1. Όχι μόνο δεν πήραμε σπιθαμή παραπάνω απ' ότι κερδίσαμε στα πεδία των μαχών, αλλά
2. Δεχθήκαμε να αποσυρθούμε από ελληνικά χωριά που δόθηκαν στην Σερβία και στην Βουλγαρία και δεν έγινε καμία αναφορά για τους Έλληνες αιχμαλώτους που είχαν πιάσει οι Βούλγαροι σύμμαχοί μας (;;;) στην περιοχή των Σερρών, ενώ εμείς ήδη είχαμε σπεύσει να ελευθερώσουμε τούς Βούλγαρους αιχμαλώτους που είχαμε...
3. Δεχθήκαμε να αποσυρθούμε από την Β. Ήπειρο (μετά από πιέσεις της Ιταλίας) την οποία είχαμε καταλάβει στρατιωτικά με αποτέλεσμα δύο μήνες μετά να ιδρυθεί η Αλβανία, στη οποία δόθηκε και μετά από μερικούς μήνες η Β. Ήπειρος,
4. Δεχθήκαμε να δοθούν τα Δωδεκάνησα στους Ιταλούς,
5. Έμεινε μετέωρο το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου (τα οποία μας εδόθησαν τελικά την επόμενη χρονιά), τη στιγμή που το Ελληνικό Ναυτικό με το θωρηκτό «Αβέρωφ», είχε κατατροπώσει τους Τούρκους που δεν τολμούσανε να βγούνε από τα Δαρδανέλια...
Η επιτυχία της Διπλωματίας του Βενιζέλου, στη Συνθήκη του Λονδίνου, αναλώνεται στη ενσωμάτωση της Κρήτης στην Ελλάδα. Μια ενσωμάτωση που οι Κρητικοί, όχι μόνο επέβαλλαν με το Ψήφισμα του 1908, αλλά την ζούσαν κιόλας μιας και οι Προστάτιδες Δυνάμεις είχαν βαρεθεί να κατεβάζουν την Ελληνική Σημαία από το Φιρκά (κάστρο στο λιμάνι των Χανίων), μιας και οι Κρητικοί όποτε έβρισκαν, στο συγκεκριμένο σημείο, αφύλακτη τη Σημαία της Κρητικής Κοινοπολιτείας που τους είχε επιβληθεί, έσπευδαν να την κατεβάζουν και να αναρτούν την Ελληνική δηλώνοντας σχεδόν καθημερινά τον πόθο τους για την Ένωση...
Μερικούς μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου, ακολούθησε ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος, που διήρκεσε μόνο ένα μήνα περίπου, από τα μέσα Ιουνίου ως τα μέσα Ιουλίου του 1913. Ξεκίνησε από επεισόδια που προκάλεσαν οι Βούλγαροι εναντίον των Ελλήνων στη Νιγρίτα και εναντίον των Σέρβων στο Γευγελή, ενώ Έλληνες και Σέρβοι είχαν υπογράψει μυστική Συμφωνία αλληλοϋποστήριξης λίγες μέρες πριν, στις 18 Μαΐου 1913 μιας και οι προκλήσεις των Βουλγάρων είχαν φτάσει στο απροχώρητο.
Για άλλη μια φορά ο Βενιζέλος σύρθηκε σε πόλεμο υπό τις πιέσεις της κοινής γνώμης, αφού προηγουμένως είχε αποδεχθεί ότι του ζητούσαν οι Βούλγαροι και οι Μεγάλες Δυνάμεις όταν τους ζήτησε τη διαιτησία τον έφτυσαν κατάμουτρα.
Για να φανταστείτε σε τι κατάσταση μας είχε οδηγήσει θα σας πω ενδεικτικά ότι η χώρα είχε δεχθεί από τους Βούλγαρους τους παρακάτω εξευτελισμούς όσο αυτός παρακάλαγε και ασκούσε «υψηλή διπλωματία»:
-είσοδος Βουλγάρικου Στρατού και κατάληψη ελληνικού εδάφους,
-πυροβολισμοί εναντίον ελληνικών φυλακίων από τον Βουλγάρικο Στρατό και
-κανονιοβολισμός από τους Βούλγαρους, του θωρηκτού «Αβέρωφ» από ξηράς.
2. Δεχθήκαμε να αποσυρθούμε από ελληνικά χωριά που δόθηκαν στην Σερβία και στην Βουλγαρία και δεν έγινε καμία αναφορά για τους Έλληνες αιχμαλώτους που είχαν πιάσει οι Βούλγαροι σύμμαχοί μας (;;;) στην περιοχή των Σερρών, ενώ εμείς ήδη είχαμε σπεύσει να ελευθερώσουμε τούς Βούλγαρους αιχμαλώτους που είχαμε...
3. Δεχθήκαμε να αποσυρθούμε από την Β. Ήπειρο (μετά από πιέσεις της Ιταλίας) την οποία είχαμε καταλάβει στρατιωτικά με αποτέλεσμα δύο μήνες μετά να ιδρυθεί η Αλβανία, στη οποία δόθηκε και μετά από μερικούς μήνες η Β. Ήπειρος,
4. Δεχθήκαμε να δοθούν τα Δωδεκάνησα στους Ιταλούς,
5. Έμεινε μετέωρο το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου (τα οποία μας εδόθησαν τελικά την επόμενη χρονιά), τη στιγμή που το Ελληνικό Ναυτικό με το θωρηκτό «Αβέρωφ», είχε κατατροπώσει τους Τούρκους που δεν τολμούσανε να βγούνε από τα Δαρδανέλια...
Η επιτυχία της Διπλωματίας του Βενιζέλου, στη Συνθήκη του Λονδίνου, αναλώνεται στη ενσωμάτωση της Κρήτης στην Ελλάδα. Μια ενσωμάτωση που οι Κρητικοί, όχι μόνο επέβαλλαν με το Ψήφισμα του 1908, αλλά την ζούσαν κιόλας μιας και οι Προστάτιδες Δυνάμεις είχαν βαρεθεί να κατεβάζουν την Ελληνική Σημαία από το Φιρκά (κάστρο στο λιμάνι των Χανίων), μιας και οι Κρητικοί όποτε έβρισκαν, στο συγκεκριμένο σημείο, αφύλακτη τη Σημαία της Κρητικής Κοινοπολιτείας που τους είχε επιβληθεί, έσπευδαν να την κατεβάζουν και να αναρτούν την Ελληνική δηλώνοντας σχεδόν καθημερινά τον πόθο τους για την Ένωση...
Μερικούς μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου, ακολούθησε ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος, που διήρκεσε μόνο ένα μήνα περίπου, από τα μέσα Ιουνίου ως τα μέσα Ιουλίου του 1913. Ξεκίνησε από επεισόδια που προκάλεσαν οι Βούλγαροι εναντίον των Ελλήνων στη Νιγρίτα και εναντίον των Σέρβων στο Γευγελή, ενώ Έλληνες και Σέρβοι είχαν υπογράψει μυστική Συμφωνία αλληλοϋποστήριξης λίγες μέρες πριν, στις 18 Μαΐου 1913 μιας και οι προκλήσεις των Βουλγάρων είχαν φτάσει στο απροχώρητο.
Για άλλη μια φορά ο Βενιζέλος σύρθηκε σε πόλεμο υπό τις πιέσεις της κοινής γνώμης, αφού προηγουμένως είχε αποδεχθεί ότι του ζητούσαν οι Βούλγαροι και οι Μεγάλες Δυνάμεις όταν τους ζήτησε τη διαιτησία τον έφτυσαν κατάμουτρα.
Για να φανταστείτε σε τι κατάσταση μας είχε οδηγήσει θα σας πω ενδεικτικά ότι η χώρα είχε δεχθεί από τους Βούλγαρους τους παρακάτω εξευτελισμούς όσο αυτός παρακάλαγε και ασκούσε «υψηλή διπλωματία»:
-είσοδος Βουλγάρικου Στρατού και κατάληψη ελληνικού εδάφους,
-πυροβολισμοί εναντίον ελληνικών φυλακίων από τον Βουλγάρικο Στρατό και
-κανονιοβολισμός από τους Βούλγαρους, του θωρηκτού «Αβέρωφ» από ξηράς.
Μήπως για να γίνει και ο Καραμανλής «Εθνάρχης» και να μείνει στην ιστορία πρέπει οι Τούρκοι σήμερα να καταλάβουν μερικά νησιά, να πυροβολούν τα φυλάκιά μας στον Έβρο και να ρίχνουν που και πότε και καμιά κανονιά σε πλοία μας;
Ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος έληξε με την ήττα των Βουλγάρων σε όλα τα πεδία των μαχών και αφού οι Ρουμάνοι έφτασαν έξω από την Σόφια. Ο Ελληνικός Στρατός πάλι με τον Αρχιστράτηγο Κων/νο και τον Μεταξά απελευθέρωσε προοδευτικά τις πόλεις του Κιλκίς, Καβάλας, Σερρών, Δράμας, Αλεξανδρούπολης, Ξάνθης και Κομοτηνής.
Στις 28 Ιουλίου 1913 υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, από τον ίδιο τον Βενιζέλο, σύμφωνα με την οποία ενώ οι Σέρβοι και οι Ρουμάνοι κρατούσαν ότι κέρδισαν στο πεδίο των μαχών, εμείς όχι μόνο δεν κρατούσαμε ότι κερδίσαμε, αλλά υποχωρούσαμε κιόλας από κερδισμένα εδάφη!!! Για άλλη μια φορά οι Άγγλοι έκαναν τις πάπιες και αναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε από τη Δ. Θράκη και τμήμα της Α. Μακεδονίας υπέρ των ηττημένων Βουλγάρων (!!!) παρότι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι ήταν υπερ του να κρατήσουμε ότι είχαμε κερδίσει στον πόλεμο...
Ο μέγας «Διπλωμάτης» Βενιζέλος κατάφερε λοιπόν με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου να:
1. Αποχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός από Αλεξανδρούπολη (10 Αυγούστου 1913), Κομοτηνή (8 Αυγούστου 1913) και Ξάνθη (10 Αυγούστου 1913 ενώ μαζί αποχώρησαν και 9.000 Έλληνες), οι οποίες δόθηκαν στους ηττημένους του πολέμου, τους Βούλγαρους!!! Και ενώ η Ελλάδα κέρδισε τα περισσότερα εδάφη απ' όλους τους εμπλεκόμενους κατάφερε να κρατήσει μόνο την περιοχή της Καβάλας (με τις Σέρρες και τη Δράμα) και ολόκληρα χωριά όπως το Μελενίκο και το Νευροκόπι να μετοικήσουν εντός των συνόρων μας προκειμένου να αποφύγουν τους Βούλγαρους...
2. Αναγνωρίσει την ύπαρξη «βλάχικης-ρουμάνικης μειονότητας» στην Ελλάδα. Ο Βενιζέλος δέχθηκε τις απαιτήσεις των Ρουμάνων να χορηγηθεί θρησκευτική (ίδρυση επισκοπής Βλάχων) και εκπαιδευτική (ίδρυση σχολείων) αυτονομία στους Βλάχους και να επιχορηγούνται τα ιδρύματα αυτά από τους Ρουμάνους, αγνοώντας πλήρως ότι το μόνο που συνδέει τους Βλάχους (Κουτσόβλαχοι, Αρβανίτες, Καραγκούνοι κλπ.) με τους Ρουμάνους είναι ότι μιλάνε μια συγγενική με τα ρουμάνικα γλώσσα (ούτε καν την ίδια)!!! Η αναγνώριση αυτή επέφερε στη συνέχεια πολλές 
εντάσεις για τη χώρα στις σχέσεις μας με τους Ρουμάνους μιας και μέχρι σήμερα ακούγονται κάποιες γραφικότητες περί Βλάχικης μειονότητας στην Ελλάδα...τουλάχιστον γι' αυτήν την προσφορά του προς το Ρουμάνικο Έθνος ο Βενιζέλος παρασημοφορήθηκε...
3. Συνεχιστεί η εκκρεμότητα των νησιών του Αιγαίου, των Δωδεκανήσων και της Β. Ηπείρου...
Εδώ να πω ότι είναι ιστορικά αποδεκτό ότι ο Βενιζέλος δεν θεωρούσε ότι έπρεπε το Ελληνικό Κράτος να περιλαμβάνει την Αν. Μακεδονία και τη Θράκη (!!!) γι' αυτό και αποχώρησε χωρίς πολλά πολλά από εκεί. Αυτό φαίνεται και από υπόμνημα που έστειλε στον Βασιλιά πλέον Κωνσταντίνο στις 24 Ιανουαρίου 1915 προκειμένου να τον πείσει να εισέλθει η Ελλάδα στον Α' Π.Π. στο πλευρό της Αντάντ:
«...δεν θα εδίσταζα, όσον οδηνηρά και αν είναι η εγχείρησις, να συμβουλεύσω την θυσίαν της Καβάλας, όπως διασωθή ο εν Τουρκία Ελληνισμός και ασφαλισθή η δημιουργία αληθούς μεγάλης Ελλάδος, περιλαμβανούσης πάσας σχεδόν τας χώρας, εις τας οποίας ο Ελληνισμός έδρασε κατά την μακραίωνα αυτού ιστορία…»
*Προς αποθέωσης της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας η έκθεση που λειτουργούσε το 2001 στην Βουλή, για τα 80 χρόνια απελευθέρωσης της Θράκης, φιλοξενούνταν στην αίθουσα «Ελ. Βενιζέλος»...
Εξάλλου οι παραχωρήσεις του προς την Βουλγαρία του είχαν υπαγορευθεί από τους καθοδηγητές του τους Άγγλους, οι οποίοι έκαναν κάθε τι δυνατόν προκειμένου να εξυπηρετήσουν την Βουλγαρία και να κερδίσουν την εύνοιά της ενόψει του Α' Π.Π. (ο ρόλος των Άγγλων υπέρ της Βουλγαρίας θα γίνει πιο ξεκάθαρος, όπως θα δείτε παρακάτω μετά την έκρηξη του Α' Π.Π.)
Η δε εκκρεμότητα της Β. Ηπείρου «λύθηκε» την επομένη μέρα της υπογραφής της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, 29 Ιουλίου 1913, με την ίδρυση του κράτους της Αλβανίας...
Στις 14 Νοεμβρίου 1913 υπέγραψε και μια Συνθήκη Ειρήνης με την Τουρκία (ήταν το αγαπημένο του χόμπι...) που εγγυόνταν την θρησκευτική ελευθερία στους μουσουλμάνους που ζούσαν στις «Νέες Χώρες» που προστέθηκαν στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους...χωρίς να γίνει καμία κουβέντα για την τύχη των νησιών του Αιγαίου, που συνέχιζε να εκκρεμεί. Όλα αυτά στα πλαίσια της λογικής «υπογραφές να βάζουμε κι ας είναι όπου 'νάναι»...
Στις 1 Δεκεμβρίου 1913 η Κρήτη ενώθηκε και επίσημα με την Ελλάδα και στις 13 Φεβρουαρίου του 1914 μας ήρθε και η λυπητερή για τους δύο νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους...με Διακοίνωση που μας έστειλαν οι Μεγάλες Δυνάμεις έλεγαν ότι θα μας απέδιδαν την κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου, εκτός Ίμβρο, Τένεδο και Καστελόριζο, τη στιγμή που θα αποχωρούσαμε από την Β.Ήπειρο, η οποία από τις 17 Δεκεμβρίου 1913 με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας είχε δοθεί στο πριν μερικούς μήνες ιδρυθέν κράτος της Αλβανίας...
Αμέσως οι Τούρκοι δέχθηκαν μιας και από το πουθενά, αν και χαμένοι των Βαλκανικών Πολέμων, κέρδιζαν τα δύο νησιά που επιθυμούσαν, μιας και η Ίμβρος και η Τένεδος βρίσκονται στην έξοδο των Δαρδανελλίων και θεωρούνται στρατηγικής σημασίας. Εμείς δεχθήκαμε την πρόταση μετά από 5 μέρες «με ικανοποίηση που λύνονταν το ζήτημα των νησιών του Αιγαίου» αφού έτσι για την τιμή των όπλων ζητήσαμε εγγυήσεις για την θρησκευτική και εκπαιδευτική ελευθερία των Βορειοηπειρωτών τους οποίους αφήσαμε στο έλεός τους, μιας και με την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού άρχισαν σφαγές που οδήγησαν στην Συμφωνία της Κέρκυρας, στις 17 Μαΐου 1914, που τους έδωσε μερική αυτονομία που όμως ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Στις 28 Ιουλίου 1913 υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, από τον ίδιο τον Βενιζέλο, σύμφωνα με την οποία ενώ οι Σέρβοι και οι Ρουμάνοι κρατούσαν ότι κέρδισαν στο πεδίο των μαχών, εμείς όχι μόνο δεν κρατούσαμε ότι κερδίσαμε, αλλά υποχωρούσαμε κιόλας από κερδισμένα εδάφη!!! Για άλλη μια φορά οι Άγγλοι έκαναν τις πάπιες και αναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε από τη Δ. Θράκη και τμήμα της Α. Μακεδονίας υπέρ των ηττημένων Βουλγάρων (!!!) παρότι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι ήταν υπερ του να κρατήσουμε ότι είχαμε κερδίσει στον πόλεμο...Ο μέγας «Διπλωμάτης» Βενιζέλος κατάφερε λοιπόν με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου να:
1. Αποχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός από Αλεξανδρούπολη (10 Αυγούστου 1913), Κομοτηνή (8 Αυγούστου 1913) και Ξάνθη (10 Αυγούστου 1913 ενώ μαζί αποχώρησαν και 9.000 Έλληνες), οι οποίες δόθηκαν στους ηττημένους του πολέμου, τους Βούλγαρους!!! Και ενώ η Ελλάδα κέρδισε τα περισσότερα εδάφη απ' όλους τους εμπλεκόμενους κατάφερε να κρατήσει μόνο την περιοχή της Καβάλας (με τις Σέρρες και τη Δράμα) και ολόκληρα χωριά όπως το Μελενίκο και το Νευροκόπι να μετοικήσουν εντός των συνόρων μας προκειμένου να αποφύγουν τους Βούλγαρους...
2. Αναγνωρίσει την ύπαρξη «βλάχικης-ρουμάνικης μειονότητας» στην Ελλάδα. Ο Βενιζέλος δέχθηκε τις απαιτήσεις των Ρουμάνων να χορηγηθεί θρησκευτική (ίδρυση επισκοπής Βλάχων) και εκπαιδευτική (ίδρυση σχολείων) αυτονομία στους Βλάχους και να επιχορηγούνται τα ιδρύματα αυτά από τους Ρουμάνους, αγνοώντας πλήρως ότι το μόνο που συνδέει τους Βλάχους (Κουτσόβλαχοι, Αρβανίτες, Καραγκούνοι κλπ.) με τους Ρουμάνους είναι ότι μιλάνε μια συγγενική με τα ρουμάνικα γλώσσα (ούτε καν την ίδια)!!! Η αναγνώριση αυτή επέφερε στη συνέχεια πολλές 
εντάσεις για τη χώρα στις σχέσεις μας με τους Ρουμάνους μιας και μέχρι σήμερα ακούγονται κάποιες γραφικότητες περί Βλάχικης μειονότητας στην Ελλάδα...τουλάχιστον γι' αυτήν την προσφορά του προς το Ρουμάνικο Έθνος ο Βενιζέλος παρασημοφορήθηκε...3. Συνεχιστεί η εκκρεμότητα των νησιών του Αιγαίου, των Δωδεκανήσων και της Β. Ηπείρου...
Εδώ να πω ότι είναι ιστορικά αποδεκτό ότι ο Βενιζέλος δεν θεωρούσε ότι έπρεπε το Ελληνικό Κράτος να περιλαμβάνει την Αν. Μακεδονία και τη Θράκη (!!!) γι' αυτό και αποχώρησε χωρίς πολλά πολλά από εκεί. Αυτό φαίνεται και από υπόμνημα που έστειλε στον Βασιλιά πλέον Κωνσταντίνο στις 24 Ιανουαρίου 1915 προκειμένου να τον πείσει να εισέλθει η Ελλάδα στον Α' Π.Π. στο πλευρό της Αντάντ:
«...δεν θα εδίσταζα, όσον οδηνηρά και αν είναι η εγχείρησις, να συμβουλεύσω την θυσίαν της Καβάλας, όπως διασωθή ο εν Τουρκία Ελληνισμός και ασφαλισθή η δημιουργία αληθούς μεγάλης Ελλάδος, περιλαμβανούσης πάσας σχεδόν τας χώρας, εις τας οποίας ο Ελληνισμός έδρασε κατά την μακραίωνα αυτού ιστορία…»
*Προς αποθέωσης της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας η έκθεση που λειτουργούσε το 2001 στην Βουλή, για τα 80 χρόνια απελευθέρωσης της Θράκης, φιλοξενούνταν στην αίθουσα «Ελ. Βενιζέλος»...
Εξάλλου οι παραχωρήσεις του προς την Βουλγαρία του είχαν υπαγορευθεί από τους καθοδηγητές του τους Άγγλους, οι οποίοι έκαναν κάθε τι δυνατόν προκειμένου να εξυπηρετήσουν την Βουλγαρία και να κερδίσουν την εύνοιά της ενόψει του Α' Π.Π. (ο ρόλος των Άγγλων υπέρ της Βουλγαρίας θα γίνει πιο ξεκάθαρος, όπως θα δείτε παρακάτω μετά την έκρηξη του Α' Π.Π.)
Η δε εκκρεμότητα της Β. Ηπείρου «λύθηκε» την επομένη μέρα της υπογραφής της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, 29 Ιουλίου 1913, με την ίδρυση του κράτους της Αλβανίας...
Στις 14 Νοεμβρίου 1913 υπέγραψε και μια Συνθήκη Ειρήνης με την Τουρκία (ήταν το αγαπημένο του χόμπι...) που εγγυόνταν την θρησκευτική ελευθερία στους μουσουλμάνους που ζούσαν στις «Νέες Χώρες» που προστέθηκαν στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους...χωρίς να γίνει καμία κουβέντα για την τύχη των νησιών του Αιγαίου, που συνέχιζε να εκκρεμεί. Όλα αυτά στα πλαίσια της λογικής «υπογραφές να βάζουμε κι ας είναι όπου 'νάναι»...
Στις 1 Δεκεμβρίου 1913 η Κρήτη ενώθηκε και επίσημα με την Ελλάδα και στις 13 Φεβρουαρίου του 1914 μας ήρθε και η λυπητερή για τους δύο νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους...με Διακοίνωση που μας έστειλαν οι Μεγάλες Δυνάμεις έλεγαν ότι θα μας απέδιδαν την κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου, εκτός Ίμβρο, Τένεδο και Καστελόριζο, τη στιγμή που θα αποχωρούσαμε από την Β.Ήπειρο, η οποία από τις 17 Δεκεμβρίου 1913 με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας είχε δοθεί στο πριν μερικούς μήνες ιδρυθέν κράτος της Αλβανίας...
Αμέσως οι Τούρκοι δέχθηκαν μιας και από το πουθενά, αν και χαμένοι των Βαλκανικών Πολέμων, κέρδιζαν τα δύο νησιά που επιθυμούσαν, μιας και η Ίμβρος και η Τένεδος βρίσκονται στην έξοδο των Δαρδανελλίων και θεωρούνται στρατηγικής σημασίας. Εμείς δεχθήκαμε την πρόταση μετά από 5 μέρες «με ικανοποίηση που λύνονταν το ζήτημα των νησιών του Αιγαίου» αφού έτσι για την τιμή των όπλων ζητήσαμε εγγυήσεις για την θρησκευτική και εκπαιδευτική ελευθερία των Βορειοηπειρωτών τους οποίους αφήσαμε στο έλεός τους, μιας και με την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού άρχισαν σφαγές που οδήγησαν στην Συμφωνία της Κέρκυρας, στις 17 Μαΐου 1914, που τους έδωσε μερική αυτονομία που όμως ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Ποιος λοιπόν παρέδωσε την Βόρειο Ήπειρο στους Αλβανούς;
Ο «Μέγας Βενιζέλος» κατάφερε λοιπόν να χάσουμε με τη διπλωματία του σχέδον όλα όσα είχαμε κερδίσει με τον πόλεμο (πήραμε μόνο την περιοχή της Καβάλας), ενώ οι ανύπαρκτοι Αλβανοί δημιούργησαν Κράτος εις βάρος των Βορειοηπειρωτών, οι ηττημένοι Τούρκοι πήραν τα νησιά που θεωρούσαν στρατηγικής σημασίας και οι άλλοι ηττημένοι, Βούλγαροι κράτησαν όλη την Θράκη!!!
η Διπλωματία του Βενιζέλου στο απώγειό της...
Διαβάστε στο επόμενο μέρος πως χώρισε το κράτος στα δύο, ποιά ήταν η γνώμη του για τον Κεμάλ, πως αντιλαμβάνονταν την «Μεγάλη Ιδέα» και πως προσπάθησε από το 1914 να τελειώσει τον ελληνισμό της Μ.Ασίας και να αρχίσει την ανταλλαγή πληθυσμών...
Συνοπτικά έως το 1914
παραιτήθηκε 4 φορές:
-1901 από υπουργός της Κρητικής Κοινοπολιτείας
-1910 (Μάιος) από Πρωθυπουργός της Κρητικής Κοινοπολιτείας και φεύγει στην Αθήνα
-1910 (Οκτώβριος) από Πρωθυπουργός της Ελλάδας
-1912 (Μάρτιος) από Πρωθυπουργός της Ελλάδας
συμμετείχε ή υποκίνησε 2 πραξικοπήματα:
-1905 Θέρισος-Χανιά
-1909 Γουδί-Αθήνα
και οδήγησε την χώρα σε μία χρεωκοπία:
-1897 μετά τον «ατυχή» πόλεμο κατά της Τουρκίας
παραιτήθηκε 4 φορές:
-1901 από υπουργός της Κρητικής Κοινοπολιτείας
-1910 (Μάιος) από Πρωθυπουργός της Κρητικής Κοινοπολιτείας και φεύγει στην Αθήνα
-1910 (Οκτώβριος) από Πρωθυπουργός της Ελλάδας
-1912 (Μάρτιος) από Πρωθυπουργός της Ελλάδας
συμμετείχε ή υποκίνησε 2 πραξικοπήματα:
-1905 Θέρισος-Χανιά
-1909 Γουδί-Αθήνα
και οδήγησε την χώρα σε μία χρεωκοπία:
-1897 μετά τον «ατυχή» πόλεμο κατά της Τουρκίας