«Τελικά ισχύει; Είναι το μουστάκι ο φερετζές του πούστ...;»

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις κωλοτούμπες του Αλέκου διάβασα στο SYRIZA-WATCH
(«Από τον Αλέκο, όλα να τα περιμένεις...»). Αν και έχει ενδιαφέρον για όσους το διαβάσουν να σας μεταφέρω τα κυριότερα εν συντομία για να προσθέσω μετά κάτι που θυμήθηκα με αφορμή το άρθρο...

Ο Αλέκος όταν ήτανε πιτσιρικάς πήγαινε στο κατηχητικό...
Ο Αλέκος όταν ήτανε πιτσιρικάς ήθελε όταν μεγαλώσει να συνομιλεί με βασιλείς...
Ο Αλέκος όταν ήταν πιτσιρικάς φορούσε το κοστούμι του μπαμπά του που ήταν μπαλωμένο (άσχετα αν ο μπαμπάς ήταν εκατομμυριούχος την δεκαετία του 60, αλλά και ο Αλέκος σήμερα κάτι πρέπει να πει για να ταυτιστεί με τη φτωχολογιά που δήθεν υπερασπίζεται...)
Ο Αλέκος όταν μεγάλωσε λίγο υπερασπιζόταν την χούντα του Γιαρουζέλσκι...
Ο Αλέκος όταν μεγάλωσε λίγο ακόμα υπερασπιζόταν το Τσερνομπίλ και μας έλεγε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος...

Και αν από το κατηχητικό μέχρι την αθεΐα πέρασαν 40 χρόνια, από το Τσερνομπίλ μέχρι τα πρόσφατα ουρλιαχτά του για την καταδίκη της πυρηνικής ενέργειας πέρασαν 20 χρόνια...όσο ο Αλέκος μεγαλώνει τόσο πιο γρήγορα αλλάζει γνώμη. Έτσι ενώ το 2006 ζητούσε την παραίτηση του Χριστόδουλου μόλις ενάμιση χρόνο μετά και ενώ ο Χριστόδουλος ήταν βαριά άρρωστος του ευχόταν γρήγορη ανάρρωση για να επιστρέψει στα καθήκοντά του!!!

Διαβάζοντας λοιπόν την ανάρτηση στο SYRIZA-WATCH θυμήθηκα την εποχή του Τσερνομπίλ το 1986 και τη στάση των τότε κομμουνιστών Αλαβάνου και Δαμανάκη...

Η αποκάλυψη της καταστροφής μετά από μερικές μέρες από τους Σουηδούς και η παραδοχή του ατυχήματος από τους Σοβιετικούς «πάγωσε» για μερικές μέρες τους εδώ κομμουνιστές. Η τότε Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός λέγοντας ότι οι μετρήσεις δεν δείχνουν κάτι το ανησυχητικό, μιας και μια ξεχαρβαλωμένη ΕΣΣΔ δεν ταίριαζε στο κάδρο που είχαν ζωγραφίσει τότε οι ΠΑΣΟΚοι για τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Δείτε το χαρακτηριστικό πρωοσέλιδο του πράσινου ΒΗΜΑτος (στις 11 Μαΐου δημοσίευσαν και μια ανυπόγραφη δισέλιδη συνέντευξη του σοβιετικού πρεσβευτή στην Αθήνα, Βικτόρ Στουκάλιν, όπου έλεγε κλάιν μάιν) και τις ανακοινώσεις της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ:

Το ατύχημα συνέβη στις 25 Απριλίου κι ανακοινώθηκε από τους Σοβιετικούς στις 28, όταν το ραδιενεργό νέφος πέρασε τα σύνορα και δεν μπορούσε να συγκαλυφθεί.

*Τρεις μέρες αργότερα έχουμε την πρώτη επίσημη τοποθέτηση των ελληνικών αρχών: «Η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας παρακολουθεί και ελέγχει την κατάσταση με συνεχείς μετρήσεις στον ελληνικό χώρο», καθησυχάζει τα ΜΜΕ (και μέσω αυτών τους πολίτες) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Ακόμη πιο καθησυχαστικός, ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κ. Παπαθανασόπουλος «διαβεβαίωσε ότι δεν δικαιολογείται ανησυχία» («Ε» 2.5.86).

Τα ίδια και από την ΕΕΑΕ την επομένη. Το ανακοινωθέν της δεν περιορίζεται στη διαπίστωση ότι «δεν έχει παρατηρηθεί οιαδήποτε αύξηση ραδιενέργειας στους σταθμούς ελέγχου», αλλά προχωρεί και σε κατηγορηματικές προβλέψεις για την απουσία μελλοντικού κινδύνου: «Ακόμη και σε περίπτωση που οι μετεωρολογικές συνθήκες ευνοήσουν τη μεταφορά υπολειμμάτων ραδιενεργού νέφους προς τη χώρα μας», διαβάζουμε, «δεν αναμένεται να σημειωθεί σημαντική αύξηση του επιπέδου ραδιενέργειας, δεδομένης της σημαντικής εξασθένησης του νέφους λόγω του μεσολαβήσαντος χρονικού διαστήματος» («Ε» 3.5.86).

Την ίδια μέρα, Ιταλία και Ρουμανία προχωρούν στη λήψη μέτρων.

Στην Ελλάδα τα πρώτα μέτρα θα παρθούν (με τη μορφή «συστάσεων» αποφυγής του φρέσκου γάλακτος και καλού πλυσίματος των φρούτων και των λαχανικών) στις 5 Μαΐου. Η προσπάθεια να κρατηθούν τα πνεύματα σε χαμηλούς τόνους θα διατηρηθεί, ωστόσο, μέχρι τέλους.

*Ενώ εγκύκλιοι του υπ. Παιδείας συνιστούν λ.χ. την «αποφυγή εκδρομών στο ύπαιθρο» και, «αν τα παιδιά βραχούν από βροχή ή λασπόνερα ή κυλιστούν σε βρεγμένο χορτάρι», να κάνουν αμέσως «λουτρό ή καταιωνισμό με άφθονο νερό, κατά προτίμηση φυσικής θερμοκρασίας (όχι ζεστό)», ο υπουργός Υγείας Γιώργος Γεννηματάς αποφαίνεται δημόσια πως «η υγεία του ελληνικού λαού δεν κινδυνεύει βιολογικά μετά το ατύχημα του Τσερνομπίλ αλλά ψυχικά» και μεταφέρει «διαβεβαίωση» της αρμόδιας Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της ΕΟΚ ότι «δεν πρέπει να υπάρχει ανησυχία για το καίσιο και το στρόντιο» (14.5.86).

*Εξίσου κατηγορηματικός και ο υπουργός Γεωργίας Γιάννης Ποττάκης (19.5.86): «Οπως βεβαιώνουν ειδικοί επιστήμονες του Δημοκρίτου και του υπουργείου Γεωργίας, ούτε το νερό, ούτε το έδαφος, ούτε το φυτικό ή ζωικό κεφάλαιο, όπως επίσης η παραγωγή που συλλέγεται ή αναμένεται, παρουσιάζουν οποιοδήποτε πρόβλημα».

Ο κόσμος βέβαια κάθε άλλο παρά πείστηκε, γιαυτό και από τις πρώτες μέρες άδειασαν τα ράφια των σούπερ μάρκετ...

Μερικές μέρες μετά το ατύχημα το ΚΚΣΕ έβγαλε απόφαση με την οποία απέδιδε το ατύχημα σε ανθρώπινο λάθος και περιόριζε τις επιπτώσεις του σε ακτίνα 30 χιλομέτρων γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο!!! Προκειμένου το ΚΚΕ να μην εμφανιστεί ως φερέφωνο του ΚΚΣΕ, εξέδωσε και αυτό, μερικές μέρες μετά, την δική του απόφαση που συμπτωματικά ήταν η ίδια με αυτή του Σοβιετικού ΚΚ ;).

Στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια υποβάθμισης του περιστατικού, αντεπίθεσης και απόδοσης των γραφομένων περί οικολογικής καταστροφής στην «ιμπεριαλιστική προπαγάνδα», δεν μπορούσαν να λείπουν οι βουλευτές του ΚΚΕ και τα έντυπά του.

Ο Ριζοσπάστης τα έδωσε όλα να πείσει:

«Πρώτος ήταν ο Ικαρος. Γιατί οι σοφοί αρχαίοι Ελληνες είχαν καταλάβει: η πρόοδος απαιτεί και θυσίες» («Ριζοσπάστης» 11.5.86).

Η σχετική ειδησεογραφία του «Ριζοσπάστη» (αλλά και της ομογάλακτης μετωπικής «Πρώτης») στηρίχθηκε αποκλειστικά σε σοβιετικές πηγές.

Στις 18.5.86, π.χ., οι τεχνικές παράμετροι του ατυχήματος αναλύονται από τον ακαδημαϊκό Ιβάν Εμιλιάνοφ, ενώ την πολιτική διάσταση αναλαμβάνει ο δημοσιογράφος του «Νόβοστι» Σπαρτάκ Μπεγκλόφ. Ο ίδιος θα μιλήσει και σε εκδήλωση στη Νομική Αθηνών (13.5), ενώ σε ανάλογη συζήτηση στο Περιστέρι (16.5) ομιλητής είναι ο συνάδελφός του Νικολάι Παστουχόφ.

Η γραμμή είναι εξαιρετικά απλή: «Κανένας κίνδυνος έξω από τα 30 χλμ. (απ' το Τσερνομπίλ). Δηλώσεις του Λεβ Φεοκτίστοφ, υποδιευθυντή του Ατομικού Ενεργειακού Ινστιτούτου» («Ρίζος της Δευτέρας» 19.5.86).

Ολα αυτά θα ήταν μάλλον γραφικά, αν δεν διέθεταν ένα ακλόνητο -φαινομενικά- άλλοθι: τη συνηγορία των εγχώριων πυρηνικών επιστημόνων, μεγάλο μέρος των οποίων επιχείρησε να διασκεδάσει την εικόνα των συνεπειών του μεγάλου εκείνου ατυχήματος.

«Η συνολική επιπρόσθετη δόση για τον πληθυσμό εκτιμάται ότι θα είναι περίπου 20 mrem, με την προϋπόθεση τήρησης των περιοριστικών μέτρων», διαβάζουμε σε ανακοίνωση της Ελληνικής Εταιρίας Πυρηνικών Επιστημόνων (11.5.86). «Σημειώνεται ότι η ετήσια δόση για τον πληθυσμό στις γενικές συνθήκες είναι περίπου 200 mrem, εκ των οποίων τα 50 mrem περίπου οφείλονται στις ιατρικές εφαρμογές».

«Η συνολική επιβάρυνση του πληθυσμού της χώρας μας από το πυρηνικό ατύχημα υπολογίζεται σε 8 περίπου μιλιρέμ», εξηγεί την ίδια μέρα στο «Ριζοσπάστη» ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, πυρηνικός φυσικός-υγειοφυσικός, Λουκάς Σακελλίου.

«Η τιμή αυτή είναι πολύ μικρότερη και από την πιο απλή ακτινογραφία. Σαν μέτρο σύγκρισης θα σας έλεγα ότι η ποσότητα αυτή, ως προς τα πιθανά αποτελέσματα, ισοδυναμεί μ' ένα αεροπορικό ταξίδι στην Αμερική και είναι πολύ μικρότερη από τον κίνδυνο που διατρέχει ένας καπνιστής που καπνίζει ένα τσιγάρο την ημέρα και μόνο από τη ραδιενέργεια του τσιγάρου».

«Νερό του Καματερού θυμίζει όλη αυτή η υπόθεση με τη ραδιενέργεια», ξεσπαθώνει με τη σειρά του ο αντιπρόεδρος της ΕΕΑΕ, Κώστας Παπαθανασόπουλος. «Ο κόσμος έχει κυριευθεί από πανικό που φθάνει τα όρια της υστερίας. Κι όλος αυτός ο θόρυβος γίνεται χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Καθημερινά οι τιμές της ραδιενέργειας πέφτουν» («Πρώτη» 10.5.86).

Στο «Βήμα» στις 11.5.86, πάλι, ο δόκτωρ ραδιοβιολογίας-ραδιογενετικής Λευτέρης Σιδέρης υπολογίζει με απόλυτη βεβαιότητα, «πάντα μέσα στα όρια του στατιστικού σφάλματος», ότι οι συνέπειες του Τσερνοπμπίλ στην Ελλάδα θα περιοριστούν σε «περίπου 19» καρκίνους και «περίπου 6» σοβαρές αλλοιώσεις σε νεογέννητα.

Στο ίδιο φύλλο, άλλοι επιστήμονες καταφεύγουν σε γενικότερες αποφάνσεις. «Η ηθική της σημερινής κοινωνίας έχει αποδεχθεί, επιτρέπει το ριψοκίνδυνο σε όλες του τις εκφράσεις», ξεκαθαρίζει ο Στέφανος Χαραλάμπους, καθηγητής στο ΑΠΘ, επιστρατεύοντας μια βολική αποστροφή του Μολιέρου: «Μισώ τις μικρόψυχες καρδιές που, από υπερβολική πρόβλεψη για τα επακόλουθα των πραγμάτων δεν τολμούν να επιχειρήσουν τίποτε...».

Λιγότερο ποιητικός αλλά εξίσου αποφασιστικός αποδεικνύεται ο καθηγητής της Ιατρικής Χαράλαμπος Προυκάκης: «Δεν υπάρχει καμιά απόλυτα ασφαλής ανθρώπινη δραστηριότητα. Ετσι π.χ. η χρήση ηλεκτρισμού στα σπίτια και στη βιομηχανία προκαλεί δεκάδες θανάτους από ηλεκτροπληξία κάθε χρόνο, η κολύμβηση και η ορειβασία προκαλούν επίσης θανάτους κ.ο.κ. Επομένως η έννοια της ασφάλειας (ή της αποφυγής του κινδύνου) στην πραγματικότητα ταυτίζεται με την απόφαση για την αποδοχή του».

Ο πρόεδρος του Δημόκριτου, Θ. Γιαννακόπουλος, προτίμησε αντίθετα να καθησυχάσει τους δημοσιογράφους ότι «τα μακρόβια στοιχεία (στρόντιο, καίσιο)» θα «αραιωθούν φυσιολογικά με τη διάχυσή τους στο έδαφος, και με αυτό τον τρόπο οι ήδη χαμηλές τιμές τους θα υποβαθμισθούν ακόμη περισσότερο» («Ριζοσπάστης» 22.5.86).

Το μόνο που φαίνεται ότι τρόμαζε τους περισσότερους, ήταν οι επιπτώσεις της τραγωδίας στα ερευνητικά κονδύλια. «Φοβάμαι ότι, όπως και στην πρόσφατη περίπτωση του Τσάλεντζερ, ο μεγάλος χαμένος θα είναι η επιστήμη», ομολογεί στην προαναφερθείσα συνέντευξή του ο κ. Σακελλίου: «Δείχνει ότι έχουμε ένα πρόβλημα τεχνολογίας και αυτό μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη».

Ανάλογους φόβους εκφράζει κι ο σεισμομηχανικός του Δημόκριτου Γιάννης Πρωτονοτάριος, θεωρώντας ότι «η υποβάθμιση στην πράξη των ερευνητικών δραστηριοτήτων που έχουν σχέση με τις ειρηνικές εφαρμογές της πυρηνικής ενέργειας (περικοπή σχετικών ερευνητικών δραστηριοτήτων του Δημόκριτου) είναι πολιτική τουλάχιστον κοντόφθαλμη και αντιεπιστημονική» («Ριζοσπάστης» 11.5.86).

Τότε το ΚΚΕ είχε κυκλοφορήσει άλλη μια εφημερίδα, την «Πρώτη», η οποία προσπαθούσε να περάσει πιο ήπια την γραμμή του κόμματος απ' ότι ο «Ριζοσπάστης». Εκδότης της εφημερίδας, στα χαρτιά, ήταν ο Καλογρίτσας τότε εργολάβος και σήμερα διαπλεκόμενος ιδιοκτήτης της GPO και κατασκευαστικής εταιρίας που κατασκεύασε τα κελιά όπου κρατούνται οι της «17 Νοέμβρη» στον Κορυδαλλό (λόγω ατελειών και φορολογικών παρανομιών στην κατασκευή τους εκκρεμούν δίκες εναντίων του). Ο εν λόγω επιχειρηματίας έγινε γνωστός το 2000 νομίζω, όταν ανεστάλη η δημόσια εγγραφή για την είσοδο της εταιρίας του στο Χρηματιστήριο (μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις), ενώ είχε ξεκινήσει, λόγω των ασαφειών στο ενημερωτικό δελτίο αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να μην προλάβει να τσεπώσει 18 δις δραχμές.

Την τελευταία λοιπόν σελίδα της εφημερίδας, μερικές εβδομάδες μετά το ατύχημα, αφού και τα μικρά παιδιά είχαν μάθει ότι πρέπει να αποφεύγουμε τα λαχανικά, τα φρούτα και το γάλα, στόλιζαν φωτογραφίες από τον γάμο της Δαμανάκη με τον Δανίκα (γαμώ τα ζευγάρια...). Σαν καλοί κομμουνιστές έκαναν πράξη ότι διακήρυτταν περί ανύπαρκτου κινδύνου και η γαμήλια τούρτα ήταν γαρνιρισμένη με φράουλες προκειμένου να αποδείξουν ότι το νέφος δεν ήταν ραδιενεργό αλλά ιμπεριαλιστικό...

Σε κάποια απ' αυτές εμφανίζονταν και ο Αλέκος να τρώει λοιπόν φράουλες σε μια προσπάθεια να μας πείσει ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για τους Έλληνες και η πυρηνική ενέργεια αποτελεί τεχνολογικό επίτευγμα που απαιτεί θυσίες...

Όσο για τη θέση της εφημερίδας στο όλο θέμα, χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω που έγραφε:

«Ξέρουμε τώρα με ακρίβεια πώς φτάσαμε στο ατύχημα στο Τσερνομπίλ. Ξέρουμε, επίσης με ακρίβεια, τα όρια της μόλυνσης που προκλήθηκε και που περιορίζεται σε μια ακτίνα γύρω από το Τσερνομπίλ, χωρίς να δικαιολογεί τις εξάρσεις του κομπογιαννίτικου πανικού που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινή γνώμη...

...απόδειξη ότι όλη εκείνη η εκστρατεία ψεύδους και παραπληροφόρησης που ξεσηκώθηκε τις μέρες του ατυχήματος ήταν μια καλοστημένη πολιτική επιχείρηση κατά της Σοβ. Ενωσης και της Ειρήνης στον κόσμο (ΣΣ. καλό εεε; περιμένετε ως το τέλος να δείτε ποιός τα γράφει αυτά...)...

Το ατύχημα, λοιπόν, οφείλεται σε μια σειρά ανθρώπινων σφαλμάτων, σε παραλείψεις και παρακινδυνευμένες ανθρώπινες ενέργειες. Κι αυτό σημαίνει ότι τα πυρηνικά ατυχήματα δεν είναι μοιραία, δεν αποτελούν μια υπεράνθρωπη, αδυσώπητη απειλή. Ο κίνδυνος μπορεί να ελεγχθεί».

Ο ποιητής, που με άλλα λόγια τότε μας έλεγε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ακίνδυνη ενέργεια, είναι ο...κρατηθείτε... ταρατατζουμ ταρατατζούμ

Παύλος Τσίμας...

ναι ναι ο γνωστός Παύλος με τις γόβες... εεε με το μουστάκι... ήθελα να πω

Τώρα μπορείτε να θυμηθείτε τι είπαν όλοι αυτοί που τότε έτρωγαν φράουλες για να μας πείσουν ότι δεν τρέχει τίποτα, όταν ο Σουφλιάς είπε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι πράσινη ενέργεια...

Κλείνοντας να συμπληρώσω ότι ο δημοσιογράφος Τσίμας έγινε αργότερα Διευθυντής της εφημερίδας «Πρώτη» και του ραδιοσταθμού «902 Αριστερά στα FM» και ήταν αυτός που εφάρμοσε την απόφαση της εργοδοσίας, ουσιαστικά του ΚΚΕ και έκλεισε την εφημερίδα, απολύοντας τους 300 περίπου εργαζόμενους... Απ' ότι βλέπετε έχουν απ' όλα τα παράσημα οι σημερινοί ηθικολόγοι... Για όσους δεν γνωρίζουν, άξιοι συμπαραστάτες του τότε στην εφημερίδα ήταν οι επίσης Κνίτες Σταύρος Θεοδωράκης και Τάσος Τέλογλου...

ΥΓ. Αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη εκείνη την περίοδο ήταν ο γνωστός μας σήμερα (2024) σαν μυστικσύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός. Στην πραγματικότητα ήταν ο διευθυντής, έστω και εάν τυπικά διευθυντής (και υπεύθυνος από το ΠΓ) ήταν ο Γρηγόρης Φαράκος.

“Από το Καρπενήσι έως την Καρδίτσα, την Κατερίνη, το Κιλκίς, από τη Θεσσαλονίκη έως τη Χαλκιδική και τη Φλώρινα οι συγκεντρώσεις του -ραδιενεργού- καισίου φτάνουν ακόμα τα 65 κιλομπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο, όταν το όριο επικινδυνότητας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν ξεπερνά τα 5 κιλομπεκερέλ” έγραφε χαρακτηριστικά ο καθηγητής του ΕΜΠ, Σίμος Σιμόπουλος, σε έρευνα που δημοσίευαν τα Νέα την 1η Απριλίου του 2006.

Τέλος σε εκδήλωση δεξιών φορέων της εποχής (στις 13 Μαΐου) η βασική ομιλία της ημέρας έγινε από το νεαρό τότε στέλεχος της ΚΙΠΑΕΑ (Κίνηση για τον Πολυμερή Αφοπλισμό, την Ελευθερία και την Ασφάλεια της Ευρώπης) Κώστα Καραμανλή.

Εκτός απ' την καταγγελία της «εγκληματικής αμέλειας των Σοβιετικών που επέτρεψε να φτάσει η ραδιενέργεια σε τόσο υψηλά επίπεδα» και την εξίσου αναμενόμενη καταδίκη του Ανδρέα Παπανδρέου που «παριστάνει εκ του ασφαλούς το σωτήρα της ανθρωπότητας με τις περίφημες πια πρωτοβουλίες και επιστολές του που στην ουσία δυναμιτίζουν τη σοβαρότητα της χώρας μας», ο σημερινός πρωθυπουργός δεν θα διστάσει ν' αποδώσει την ελλιπή επαγρύπνηση του κρατικού μηχανισμού στον (άρτι επαναπατρισθέντα εκ του «Παραπετάσματος») εσωτερικό εχθρό: «Την κυβέρνηση βαρύνουν μια σειρά από αμείλικτα ερωτηματικά: Γιατί δεν αφήνει τους επιστήμονες του "Δημόκριτου" να κάνουν τη δουλειά τους; Γιατί τις μετρήσεις τις κάνουν ένας φυσικός που πρόσφατα ήρθε από τη Βουλγαρία με τη βοήθεια μιας παρασκευάστριας που ήρθε από την Τασκένδη, άτομα δηλαδή των οποίων η αντικειμενικότητα ελέγχεται λόγω της καταγωγής τους;»